Εικονογράφηση: Artificial Vandalism
Η μοναξιά των εργένηδων ανδρών δεν είναι μόνο θέμα τύχης ή έλλειψης συντρόφου. Είναι αποτέλεσμα κοινωνικών στερεοτύπων, περιοριστικών ανδρικών προτύπων και αδυναμίας να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.
Φωτ.: Envato
Μπορεί η ηλικία να γράφει 35, αλλά η καρδιά να έχει περάσει τα 55 κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου είναι το αποτέλεσμα συνηθειών, παραλείψεων και επιλογών που βαραίνουν τη σιωπηλή μηχανή του σώματος πολύ πριν ακουστεί ο συναγερμός.
ΑΙ Εικονογράφηση: © Artificial Vandalism
Μια απλή φράση φλερτ σε μια πανεπιστημιούπολη του 1978 άνοιξε το δρόμο για ένα από τα πιο γνωστά πειράματα γύρω από τη σεξουαλική επιθυμία και, κάπως έτσι, φτάσαμε στη “μανόσφαιρα”: το αόριστο, τοξικό και διαρκώς διογκούμενο σύμπαν όπου η ανδρική απόρριψη μετατρέπεται σε ιδεολογία.
ΑΙ Εικονογράφηση: © Artificial Vandalism
Δεν είναι ότι οι άντρες δεν κουτσομπολεύουν. Είναι ότι δεν το κάνουν καλά. Αν έχεις ποτέ αναγκαστεί να αποσπάσεις με το τσιγκέλι τις juicy λεπτομέρειες ενός χωρισμού ή μιας τοξικής συναδέλφου από κάποιο straight φίλο ή σύντροφο, τότε ξέρεις.
Νέα έρευνα δείχνει ότι η σταδιακή απώλεια του χρωμοσώματος Υ στους άνδρες σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια, Alzheimer και καρκίνο, επηρεάζοντας το προσδόκιμο ζωής.
Φωτ.: Freepik
Ο στόχος είναι να διατηρηθούν σταθερά τα επίπεδα ορμονών στο αίμα των ανδρών, εξασφαλίζοντας προσωρινή στειρότητα και ελαχιστοποιώντας τις παρενέργειες.
Sydney Sweeney
Γιατί κανείς πλέον δεν μπορεί να θαυμάσει “φωναχτά” ένα γυναικείο στήθος σαν της Sydney Sweeney; Ποιος ευθύνεται που δεν μπορούμε να σχολιάσουμε δήμοσια, και απενεχοποιημένα, τα γυναικεία κάλλη και την ομορφιά;
Φωτ.: Unsplash
Οι ερευνητές εξέτασαν τα αποτελέσματα ανάλογα με το φύλο και σε σχέση με τη συχνότητα, τη διάρκεια, την ένταση και το είδος της σωματικής δραστηριότητας.
AI Εικονογράφηση: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
Εξαιτίας ενός trend, μάς κόλλησε άσχημα και ένα τραγούδι -πλέον συνώνυμο των ανδρικών συμπεριφορών που μας φαίνονται και επισήμως αστείες.
Φωτ.: Tom Pumford / Unsplash
Από τον Καζαντζίδη, μέχρι τους Σαμουράι, τους Cure, τον Λίνκολν και τον Οδυσσέα, οι άνδρες πάντα έχυναν μαύρο δάκρυ, και πολύ καλά έκαναν.
