Μήπως πρέπει να πάρουμε όλοι τα βουνά;
Μήπως πρέπει να πάρουμε όλοι τα βουνά;
Μήπως πρέπει να πάρουμε όλοι τα βουνά;
«Βρέχει, μα ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται».
Μήπως είμαστε εμείς το σαράκι της ψυχής μας;
Ο διαλογισμός και το mindfulness, αντί να αλλάζουν τον κόσμο, έχουν γίνει μια κοινόχρηστη μορφή καπιταλιστικής πνευματικότητας που αποστρέφεται την κοινωνική αλλαγή, ενισχύοντας το νεοφιλελεύθερο status quo.
Η μυρωδιά από αρμπαρόριζα, το παιδικό μας μαξιλάρι, οι φλούδες των πορτοκαλιών, το άρωμα της μαμάς, τα βενζινάδικα και ο πρώτος μας έρωτας – μυρωδιές που κρατούν ανέπαφο το παρελθόν. Κάποιες φορές ένα ερέθισμα μπορεί να επαναφέρει αναμνήσεις απ’ την παιδική αυτή ηλικία που όλοι νοσταλγούμε.
Τη δική μας τη διάθεση, ε; Γιατί των φίλων και των αγαπημένων συνήθως ξέρουμε πώς να την ανεβάσουμε.
Οι συνθήκες μπορεί να μην ωριμάσουν ποτέ, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να μη δράσουμε. Στην τελική, οι υψηλές προσδοκίες “σκοτώνουν” την ευτυχία.
Ριζοσπαστικός οπτιμισμός ή ψευδαισθήσεις; Όλοι έχουμε δικαίωμα να είμαστε λίγο εκτός πραγματικότητας.
Η επιθυμία σου να ολοκληρώνεις όλες τις υποχρεώσεις σου γρήγορα, στην πραγματικότητα σε επιβραδύνει.
Πώς επηρεάζει τον ύπνο η τελευταία σκέψη που κάνουμε προτού αφεθούμε για τα καλά στην αγκαλιά του Μορφέα, και πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα του ύπνου μας;