«Δεν παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά μερικές φορές παίρνεις αυτό που χρειάζεσαι».
«Δεν παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά μερικές φορές παίρνεις αυτό που χρειάζεσαι».
«Δεν παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά μερικές φορές παίρνεις αυτό που χρειάζεσαι».
Γιατί έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα αέναο κυνήγι δραστηριότητας, δαιμονοποιώντας την απραξία;
Πέρα από σκιώδης, η σύγχρονη ψυχολογία αναγνωρίζει μια θετική και προσαρμοστική πλευρά της ντροπής.
Ο τρόπος που λάβαμε και δώσαμε αγάπη ως παιδιά και έφηβοι μπορεί να εξηγήσει πολλά για τη συμπεριφορά μας ως ενήλικες.
Oφείλουμε να βιώνουμε όλα μας τα συναισθήματα, χωρίς να χρειάζεται να ακολουθούμε μία επιβεβλημένη – και μοδάτη στις μέρες μας- θετική ψυχολογία.
Όταν το άγχος δεν εκτονώνεται, ξεσπάει σε ψυχοσωματικά συμπτώματα ενώ οι ρίζες της σωματοποίησης μπορούν να εντοπιστούν σε αρχαίους πολιτισμούς και τις πρακτικές τους.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση μπορεί να λειτουργεί σαν μια εσωτερική φωνή που επηρεάζει τις ενέργειές μας με διακριτικό τρόπο. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε αυτήν την εσωτερική φωνή και να εργαστούμε για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησής μας.
Μήπως οι ίδιες μας οι συνήθειες φθείρουν την ψυχή μας;
«Σκέφτομαι, άρα υπάρχω» είχε πει ο Ρενέ Ντεκάρτ, αλλά η νευροψυχολογία έχει αντίθετη άποψη.
Η κατάθλιψη συχνά χρησιμοποιείται για να εκφράσει με συναισθηματικούς όρους τις επιπτώσεις του νεοφιλελευθερισμού, της παγκοσμιοποίησης και της σύγχρονης πολιτικής οικονομίας.