Καταρχάς, πανελλαδικές και όχι πανελλήνιες. Πανελλαδικές γιατί γίνονται στην Ελλάδα. Πανελλήνιες θα ήταν αν συμμετείχαν όλα τα Ελληνόπουλα της οικουμένης: από Γερμανία, Κίνα, Αφρική.

Ναι, είμαστε nerds. Όχι όλες. Αλλά δεν ήμασταν ανέκαθεν nerds. Όχι όλοι.

Μες στο γραφείο σύνταξης του Olafaq.gr συγκατοικούμε επαγγελματικά άνθρωποι διαφορετικών καταβολών, που έχουμε γεννηθεί σε διαφορετικές χρονιές, έχουμε σπουδάσει διαφορετικά πράγματα. Βρεθήκαμε σε μια κοινή επαγγελματική στέγη, από την οποία μπορεί να έχουμε τα εύλογα παράπονά μας, αλλά από την οποία είμαστε ευχαριστημένοι και ευχαριστημένες,  τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι σειρές.

Μπορεί να μην ήταν η αρθρογραφία ή η δημοσιογραφία η δουλειά των ονείρων όλων μας, αλλά να που ήρθε στις ζωές μας. Στα 18 μας, όχι απλώς δεν υπήρχε το Olafaq.gr ούτε ως ιδέα, αλλά δεν είχαμε ιδέα τι θα μας συνέβαινε στα 27, στα 31, στα 45.

Αντί για ευχές να σας πάνε οι εξετάσεις όπως ποθείτε, είπαμε να ανατρέξουμε στις δικές μας ιστορίες εξετάσεων, άγχους, ονείρων και επαγγελματικών βημάτων. Μη νομίζετε, η αγωνία δεν σταματά ποτέ. Όπως κι η γνώση. Α, και κάτι ακόμα: η επιτυχία είναι κάτι ρευστό, κάτι εν κινήσει και εν εξελίξει.

Ας πούμε, η Εύα Αναστασιάδου σκεφτόταν το διπλωματικό σώμα, αλλά εργάστηκε για ένα από τα κορυφαία Think Tanks παγκοσμίως

Η Εύα ήθελε να ταξιδεύει όσο περισσότερο γινόταν, έτσι πέρασε Διεθνών κι Ευρωπαϊκών Σπουδών. Είχε την σκέψη να περάσει Διπλωματικό Σώμα. Άριστη μαθήτρια της θεωρητικής κατεύθυνσης, συγκέντρωσε στο πρόσωπό της προσδοκίες από γονείς και καθηγητές να σπουδάσει Νομική. Όμως, από νωρίς κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να περάσει την ζωή της μπαινοβγαίνοντας σε δικαστήρια. Μετά την σχολή, κατά την διάρκεια της οποίας έκανε πρακτική στην Διεθνή Αμνηστία, πήγε στην Ουαλία για να κάνει μεταπτυχιακό πάνω στην Στρατηγική Ανάλυση και τις Διεθνείς Σχέσεις.

Έπειτα, εργάστηκε στο RUSI στο Λονδίνο ως Reserch Assistant: πολύ γράψιμο, πολλά συνέδρια, πολλές βραδιές με καναπεδάκια, κρασιά και συνανστροφές. Επέστρεψε Ελλάδα αποπειρώμενη να κάνει Διδακτορικό στη Νομική, αλλά η δουλειά την απορρόφησε: στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων, σε μια start up  (ως copy writer), σαν αρθρογράφος σε διάφορα μέσα αλλά και στην οικογενειακή επιχείρηση ένδυσης!

Στο Olafaq.gr, μάς εξηγεί τις διεθνείς σχέσεις, γράφει για τον πόλεμο στην Ουκρανία και, ακουσίως, έχει εξειδικευτεί στην αρθρογραφία για την τεχνητή νοημοσύνη.

 

Η Δήμητρα Βασιλειάδη κατάφερε να συνδυάσει Δημοσιογραφία και Θέατρο (με αρκετούς τρόπους!)

Από μικρή, σκεφτόταν μια δουλειά στα ΜΜΕ ή στο θέατρο. Πήγαινε ακόμα σχολείο, όταν έκανε τις πρώτες της συνεντεύξεις. Η μία ήταν γραπτώς μέσω μέιλ και η άλλη ήταν βιντεοσκοπημένη. Είχε κάνει ένα πρότζεκτ με gamers και το παρουσίασε στην τάξη της. Πέρασε Θεατρικών Σπουδών και, στην συνέχεια, επέλεξε να σπουδάσει δημοσιογραφία στην δημοσιογραφική σχολή του Ant1.

Άλλωστε ασχολήθηκε πολύ με την δημοσιογραφική έρευνα, από την Θεατρικών Σπουδών, σε οποιαδήποτε εργασία μπορούσε. Εργάστηκε ταξιθέτρια για 4 χρόνια, εκεί γνώρισε και τον Θοδωρή Αθερίδη. Διαβάστε την συνέντευξη που του πήρε για το Olafaq.gr εδώ.

Γενικώς, οι γνωριμίες της από ταξιθεσία στάθηκαν βοηθητικές για την δημοσιογραφία, για ρεπορτάζ και συνεντεύξεις της. Δούλεψε και για έναν χρόνο στο κυλικείο ενός μεγάλου θεάτρου, αλλά έχει διατελέσει και χρέη ανιματρίς.

Καθώς αλωνίζει όλη την πόλη πάνω στη μηχανή της, φέρνει συχνά θέματα που ανακαλύπτει στον δρόμο, στην κυριολεξία.

Η Γεωργία Δρακάκη δούλεψε πολλή νύχτα για να’ χει να γράφει τα πρωινά

Από μικρή έγραφε: σημειώσεις, στίχους, ποιήματα. Ήθελε να γίνει συγγραφέας και δημοσιογράφος, αλλά πέρασε Νομική, έχοντας υποκύψει στις πιέσεις γονιών και καθηγητών. Ήταν η μόνη σχολή που δήλωσε στο μηχανογραφικό. Δεν της πήγε καθόλου στραβά.

Από τα 18 της, άρχισε να γράφει σε φοιτητικές εφημερίδες και σύντομα άρχισε να μπαίνει σε sites και περιοδικά. Στην διάρκεια των φοιτητικών της χρόνων, έμαθε Ισπανικά, δούλεψε σε αρκετές διαφορετικές και άσχετες δουλειές (από υποδοχή σε μπαρ μέχρι νομική σύμβουλος σε ιστιοπλοϊκά στην Πάρο και από πωλήτρια σε μαγαζί με τουριστικά είδη μέχρι τραγουδίστρια).

Μετά τη Νομική, έκανε μεταπτυχιακό στην Δημοσιογραφία, στο Καποδιστριακό, αλλά αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω μπορεί και να μην το έκανε: δημοσιογραφία μαθαίνεις όντας δημοσιογράφος, πιστεύει. Ανέβασε τρία έργα στο θέατρο και έκανε αρκετό ραδιόφωνο. Συνεχίζει. Α, έχει και μια στήλη για σεξ σε ένα γνωστό ανδρικό σάιτ-της στέλνουν καμιά φορά συμμαθητές της από το Λύκειο που την έλεγαν «φυτό». Και φυσικά συνεχίζει να τραγουδάει. Γράφει καπνίζοντας και καπνίζει γράφοντας.

Στο Olafaq.gr προσπαθεί να πασπαλίσει την δημοσιογραφία με όση λογοτεχνία γίνεται. 

Ο Νίκος Παγουλάτος έτρωγε αποβολές, αλλά πήρε υποτροφία για να σπουδάσει Αθλητική Δημοσιογραφία

Δεν ήταν καλός μαθητής, είχε πολλές απουσίες, έγραφε καλά μόνο στις εκθέσεις, το μυαλό του ήταν εκτός τάξης, σε γήπεδα μπάσκετ, σε ξενύχτια, σε πάρκα. Άκουγε πολύ χιπ χοπ και ειδικά low bap, οπότε ζούσε και ονειρευόταν μέσα από τα τραγούδια που άκουγε. Κάποια στιγμή σκέφτηκε να πάει εθελοντής στην Κούβα και να μαζεύει σιτάρι (αριστερές ονειρώξεις τις ονομάζει σήμερα).

Έμεινε μια φορά στην Πρώτη Λυκείου, το έκρυψε από τον πατέρα του, αλλά κατάφερε να πάει Τεχνικό Λύκειο (ΤΕΕ), φεύγοντας από το Ενιαίο που τον πίεζε κάπως περισσότερο. Έλεγε πως ήθελε να μάθει κάτι πιο συγκεκριμένο, επιλέγοντας ειδικότητα ηλεκτρονικού για οπτικοακουστικά συστήματα. Ψιλοσοβαρεύτηκε τρίτη λυκείου με το φροντιστήριο.

Στις Πανελλαδικές αγχώθηκε πάρα μα πάρα πολύ και, κάποια στιγμή, έπαθε ολοκληρωτικό μπλακ άουτ, λόγω άγχους ή κάποιας εσωτερικής αντίδρασης. Δεν πέρασε κάπου και ξεκίνσηε, σχεδόν αμέσως, να ψάχνει δουλειά. Δούλεψε σε διάφορα πόστα, τύπου ταμίας McDonald’s, μέχρι που σκέφτηκε να μπει σε ΙΕΚ. Πέρασε σε δημόσιο ΙΕΚ και σκέφτηκε, ως παιδί του Ίντερνετ, να μάθει να στήνει δίκτυα και να κατασκευάζει ιστοσελίδες. Πήρε την αντίστοιχη ειδικότητα και ήταν όλα μια χαρά.

Όμως, είχε μείνει μέσα του η ανάγκη έκφρασης μέσω γραπτού λόγου και παίρνει μέρος σε έναν διαγωνισμό της SportTime για ένα άρθρο, 800 λέξεις για το Euro 2004. Βγήκε τρίτος σε όλη την Ελλάδα και κέρδισε υποτροφία στο ΙΕΚ Δομή, να σπουδάσει αθλητική δημοσιογραφία. Τελειώνει και τα δύο ΙΕΚ. Δεν συνέχισε με την αθλητική δημοσιογραφία, ελλείψει και του χρηματικού ποσού. Δεν τρελαινόταν κιόλας με την αθλητική δημοσιογραφία.

Μετά, όμως, τελείωσε και ηχοληψία στο ΙΕΚ Δομή! Το έψαχνε ο Νίκος… Και πάντα έγραφε και κάτι για πάρτη του.

Πιάνει δουλειά στην ON Telecoms, στην τεχνική εξυπηρέτηση, μια επαγγελματική επιλογή που κράτησε μέχρι το 2019, με επιτυχίες και ανοδική πορεία στην Cyta. Η φάση της δημοσιογραφίας συνέχιζε να βράζει μέσα του, ξεκίνησε μια συνεργασία με το Playboy. Έφυγε από την εταιρεία (που είχε πια εξαγοραστεί από τη Vodafone). Τον Αύγουστο του 2021, μπήκε, από τους πρώτους, στα γραφεία του Olafaq.

Έναν χρόνο σχεδόν μετά, είναι η ήρεμη δύναμη του Newsroom, σκέφτεται ποιοτικά και πρωτότυπα θέματα, τα γράφει κιόλας και αρκετά από αυτά γίνονται και viral.

Η Χριστιάνα Στυλιανού πέρασε πρώτη στην Κοινωνιολογία, αλλά ήθελε να κάνει μπάντα και να ασχοληθεί με τις Καλές Τέχνες

Η Κύπρια του Olafaq.gr έλεγε μικρή ότι ήθελε να ασχοληθεί με τις Καλές Τέχνες και να φτιάξει την δική της μπάντα. Σπούδασε σε αγγλικό πανεπιστήμιο Καλές Τέχνες (μπίνγκο) και φιλοσοφία, τα παράτησε δύο φορές, ήρθε Ελλάδα, έδωσε πανελλαδικές και πέρασε πρώτη στην Κοινωνιολογία, στην Πάντειο, αποφοίτησε πάλι πρώτη και έφυγε για Αγγλία, για μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην Κοινωνιολογία. Ξεκόνησε διδακτορικό με θεματολογία «Η θανατοπολιτική διαχείριση του πλεονάζοντος πληθυσμού στην Ελλάδα», που ωστόσο δεν ολοκλήρωσε πολύ, αλλά στο μεταξύ, είχε αρχίσει να δουλεύει σε μπαρ και ως κοινωνιολόγος σε διάφορες ΜΚΟ.

Δεν σταμάτησε ποτέ να ακούει πολλή μουσική, να γράφει και να φοράει πολλά μαύρα ρούχα. Στο Olafaq.gr γράφει κείμενα που αναποδογυρίζουν την πόλη (και την ζωή) με έναν εντελώς sui generis τρόπο.

Ο Κωνσταντίνος Τσάβαλος θα μπορούσε να συμμετέχει σε αρχαιολογικές ανασκαφές, αλλά το να γίνει γραφιάς ήταν μονόδρομος

Στο σχολείο του ήταν ο επικεφαλής του «δημοσιογραφικού ομίλου» που εξέδιδε εφημεριδάκι. Σπούδασε Ιστορικό-Αρχαιολογικό, αλλά η πραγματική του κλίση (η μουσική, ντε) δεν μπορούσε να κρυφτεί. Την έκανε για Οξφόρδη, όπου σπούδασε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, Κοινωνιολογία της Μουσικής. Γυρνώντας στην Ελλάδα, άρχισε να γράφει για μουσική στο δημοφιλές περιοδικό Ποπ & Ροκ. Όλοι τον παρότρυναν να γράφει και, μόλις το περιοδικό έκλεισε, ο Κωνσταντίνος έκανε μια γύρα με τα κείμενά του ανά χείρας σε Βήμα, Νέα, Καθημερινή, Ελεύθερο Τύπο.

Το 2002 γνωρίστηκε με τον Θανάση Λάλα and the rest is history.

Εννοείται πως έγραψε και βιβλίο.

Στο Olafaq.gr σφάζει με το γάντι πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά καταθέτει γενναιόδωρα και τις πλούσιες μουσικές του γνώσεις.

Τέλος, η Σίντυ Χατζή διέψευσε τους πάντες σχετικά με το αν θα πετύχαινε το όνειρό της να δημοσιογραφήσει

Το κορίτσι αυτό, είναι η αλήθεια, έγραφε από πάντα, από όσο θυμάται τον εαυτό της. Δηλαδή, ζητούσε από τους γονείς της να της εξηγήσουν την αλφαβήτα πριν καλά καλά πάει σχολείο. Έφτιαχνε μόνη της εφημεριδάκια ή έγραφε σε αυτό του σχολείου.

Σκεφτόταν να περάσει Δημοσιογραφία, Θεατρικών Σπουδών, ίσως και σε Δραματική Σχολή. Στις Πανελλαδικές την έπιασε κρίση πανικού κι έβγαλε λιγότερα μόρια από τα αναμενόμενα, έτσι πέρασε (χωρίς να χαλαστεί τρομερά) στην Ανθρωπολογία της Παντείου. Έφυγε για μεταπτυχιακό στο Άμστερνταμ, να σπουδάσει Ιατρική Ανθρωπολογία.

Δεν ήταν, φυσικά, 100% αυτό που ήθελε. Δούλεψε πολύ και σε διαφορετικά αντικείμενα: σεζόν, copywriter (της άρεσε αυτό!), ξεναγός, πωήτρια… Μάζεψε χρήματα και κατάφερε να εγγραφεί σε μια ιδωτική σχολή δημοσιογραφίας. Εκεί, στον Ant1, γνώρισε και την Δήμητρα Βασιλειάδη, όπου έγιναν φίλες. Πριν κλείσει ένα μήνα στην σχολή, η Σίντυ είχε ήδη την πρώτη της αμοιβόμενη δουλειά ως δημοσιογράφος.

Και συνεχίζει ακάθεκτη με συνεντεύξεις, θέματα για τις σχέσεις, την ποπ κουλτούρα και τον πολιτισμό.

Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε απ’ έξω το story του Γιάννη Παπαϊωάννου, τον Διευθυντή Σύνταξης του Olafaq

Ο νεαρός Γιάννης ήταν πάντα περιπετειώδης και περίεργος για τον κόσμο. Παρόλο που η Ελλάδα του προσέφερε πολλές ευκαιρίες για σπουδές, ο Γιάννης ήξερε ότι υπήρχαν πολλά περισσότερα που έπρεπε να ανακαλύψει έξω από τα πανεπιστήμια. Ωστόσο, το πάθος του για τη δημοσιογραφία και την πληροφορική τον οδήγησε να λάβει μια απροσδόκητη απόφαση.

Τρία χρόνια πριν τις εξετάσεις βρέθηκε στην πανέμορφη πόλη της Ουψάλα και αποφάσισε ότι ήθελε να σπουδάσει στο δικό της πανεπιστήμιο. Αν και ήταν λίγο απρόθυμος να αφήσει την οικογένειά του και τους φίλους του πίσω, ήξερε ότι αυτή ήταν η ευκαιρία του να ακολουθήσει τα όνειρά του.

Ο όρος πανελλήνιες εξετάσεις εισήχθη με τον 1035/1980 (ΦΕΚ 60), γνωστό και ως Νόμος Ράλλη, που ίσχυσε από το 1980 έως το 1982 και αφορούσαν εξετάσεις στις ΔΥΟ τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Έτσι ο Γιάννης κατά τη διάρκεια του λυκείου έδωσε δύο φορές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Και τις δύο φορές φρόντισε να γράψει άριστα μόνο στην έκθεση, γιατί η έκθεση ήταν εκείνη που μετρούσε όσο τίποτα άλλο στην είσοδο του στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα.

Ξεκίνησε τις σπουδές του αρχικά στη σουηδική γλώσσα, και έπειτα στην κοινωνιολογία. Κάπου εκεί άρχισε να αντιλαμβάνεται πώς οι κοινωνικές δομές και οι τεχνολογικές καινοτομίες αλληλεπιδρούν. Το ενδιαφέρον του για την πληροφορική άρχισε να αυξάνεται, καθώς καταλάβαινε πώς η τεχνολογία μπορεί να επηρεάσει την κοινωνία και να δημιουργήσει καινοτόμες λύσεις σε πολλά προβλήματα. Μια μέρα στο Τμήμα Πληροφορικής ήρθαν κάτι μηχανήματα που τα έλεγαν Macintosh Plus με αυτά μπορούσες να μπεις μέσα σε αόριστο, περίεργο, αχανές, που το έλεγαν Internet. Ένα καλοκαίρι, πίσω στην Ελλάδα, έλεγε όλα αυτά τα περίεργα για το ίντερνετ στον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, κι αμέσως εκείνος του προσέφερε την πρώτη δημοσιογραφική θέση του Γιάννη στο Περιοδικό Ο1. Όλα όσα ακολούθησαν από τότε είναι ένα θολό, αλλά υπέροχο, όνειρο, που μέχρι σήμερα νιώθει χαρούμενος που το ακολούθησε.

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News