Η Αννα, μητέρα τριών παιδιών που ζει στην Αθήνα, πέρασε πριν μερικές ημέρες την πόρτα του φαρμακείου για να εκτελέσει την πρώτη συνταγή στη χώρα μας, για την χορήγηση κάνναβης για ιατρική – φαρμακευτική χρήση.

Η ‘Αννα Παγκά είναι 60 ετών και έλαβε στις 15 Φεβρουαρίου -με μεγάλη ανακούφιση, όπως λέει η ίδια στο ΑΠΕ -ΜΠΕ – το μήνυμα από το σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, το οποίο αφορούσε το σκεύασμα φαρμακευτικής κάνναβης που της έγραψε η γιατρός της με στόχο να συνεχίσει την θεραπεία για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου που οφείλεται σε ψωριασική αρθρίτιδα.

Με το κύμα αίτησης για την νομιμοποίηση της χρήσης μαριχουάνας ολοένα και να αυξάνεται, υπάρχει η περίπτωση της Ολλανδίας ως υπόδειγμα ανοχής απέναντι στη κάνναβη.

Με 30 πολιτείες των ΗΠΑ να έχουν ήδη νομιμοποιήσει την χρήση της μαριχουάνας για ιατρικούς σκοπούς και τον Καναδά με την Ουρουγουάη να έχουν προχωρήσει μέχρι και στην αποποινικοποίηση της χρήσης της, ολοένα κι αυξάνεται σε όλη την υφήλιο το κύμα «υπεράσπισης» του μαλακού ναρκωτικού.

Προ μερικών ετών, βρέθηκα για αρκετό καιρό στην Ολλανδία και είχα την ευκαιρία να δω και να πληροφορηθώ εκ του σύνεγγυς για το καθεστώς χρήσης κάνναβης στην χώρα αυτή –μια από τις πλέον ανοικτές ως προς την χρήση μαριχουάνας.

Η κάνναβη στην Ολλανδία

Πράγματι, από το 1976 η Ολλανδία εφάρμοσε πολιτική ανοχής όσον αφορά στα ελαφριά ναρκωτικά και ειδικά στην κάνναβη με την λογική πως «Τα ελαφριά ναρκωτικά είναι λιγότερο βλαπτικά για την υγεία απ’ ότι τα σκληρά».

Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι η πολιτική αυτή της ανοχής αναφορικά με τα ελαφριά ναρκωτικά δεν σημαίνει ότι όλα είναι ελεύθερα.

Για παράδειγμα η πώληση κάνναβης από τα coffee shops είναι τεχνικά παράνομη, όμως ο αρμόδιος εισαγγελέας δεν προχωρά σε καταγγελία. Επίσης αν και δεν επιτρέπεται η κατοχή κάνναβης οι πολίτες που έχουν στην κατοχή τους έως πέντε γραμμάρια κάνναβης (μαριχουάνα ή χασίς) δεν διώκονται. Επίσης τους επιτρέπεται η καλλιέργεια έως και πέντε φυτών για προσωπική χρήση.

Επίσης όσον αφορά στα coffee shops πρέπει να ακολουθούν πιστά κανόνες όπως να μην προκαλούν προβλήματα στην κοινότητα και στις Αρχές, να μην πωλούν μεγάλες ποσότητες κάνναβης (πάνω από πέντε γραμμάρια σε μια συναλλαγή) και να μην πωλούν άλλα σκληρά ναρκωτικά.

«Το ολλανδικό κράτος δεν νομιμοποίησε την κάνναβη, απλώς αποφάσισε να σταματήσει τη δίωξη των χρηστών της. Οι αρχές δεν πίστευαν ότι η κάνναβη ήταν πιο επικίνδυνη από το αλκοόλ ή τον καφέ, και αν ήταν, σκέφτηκαν ότι η απαγόρευση της απλώς θα αύξανε την εγκληματικότητα», μου είχε πει τότε ένας από τους Ολλανδούς φίλους μουπου με φιλοξενούσαν.

 

Αυτό που κατάλαβα μετά από αρκετές συζητήσεις με ντόπιους είναι ότι το ολλανδικό κράτος δεν είναι σώνει και ντε υπέρ της κάνναβης.

Το ολλανδικό κράτος είναι απλώς ρεαλιστικό και προτιμά με έναν σχετικό πραγματισμό να παραμείνουν ανοιχτές και στο φως οι συναλλαγές γύρω από την κάνναβη, εκεί όπου μπορούν να ρυθμιστούν (και να φορολογηθούν), σε αντίθεση με άλλες χώρες που τις ωθούν στο περιθώριο.

«Θυμάμαι ότι μεγαλώνοντας, την δεκαετία του ’80, στο σχολείο η χρήση κάνναβης δεν θεωρούταν κάτι “επαναστατικό”. Δεν θεωρούσουν επαναστάτης ή ακραίος νεολαίος αν έκανες μπάφο», μου είπε ο προαναφερθείς Ολλανδός φίλος μου.

Πράγματι: όταν το ολλανδικό δημόσιο δημοσίευσε προ ετών μια έκθεση ταξινομώντας τα πιο επικίνδυνα ναρκωτικά, τα τέσσερα κορυφαία του ήταν τα εξής: 1. Κρακ. 2. Ηρωίνη 3. Καπνός 4. Αλκοόλ.

Η κάνναβη κατέλαβε μόλις την 10η θέση!

Πάντως, η ιατρική επιστήμη εδώ και λίγα χρόνια έχει όντως εναποθέσει πολλές από τις ελπίδες της στην κάνναβη, ως πανάκεια, από τον απλό πόνο μέχρι την επιληψία και τη σκλήρυνση κατά πλάκας.

Π.χ., η πρώην επικεφαλής της Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας, ντέιμ Σάλι Ντέιβις, σε έκθεσή της του 2017 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η φαρμακευτική κάνναβη έχει πολλά θεραπευτικά οφέλη».

Στο πλευρό της συντάσσεται και ο Ντέιβιντ Νατ, καθηγητής της νευροψυχοφαρμακολογίας στο βρετανικό πανεπιστήμιο Imperial College, που καταλήγει με νόημα πως «οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποφύγουν την θανατηφόρα επιδημία οπιοειδών των περασμένων δεκαετιών εάν οι γιατροί είχαν συνταγογραφήσει κάνναβη και όχι οπιοειδή ως παυσίπονο. Η κάνναβη στο μέλλον θα γίνει ένα φάρμακο που θα χρησιμοποιείται ευρέως για θεραπευτικούς λόγους».

Μήπως η Ολλανδία θα έπρεπε να δείξει (και) στην χώρα μας το δρόμο για το ακόμη μεγαλύτερο «άνοιγμα» της Ελλάδας απέναντι στο συγκεκριμένο μαλακό ναρκωτικό για φαρμακευτική χρήση;

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News