Ο γαλλικός κινηματογράφος κατέχει μια πολύ ξεχωριστή θέση στην ιστορία της τέχνης του animation. Αναμφίβολα, οι Γάλλοι κινηματογραφιστές χρησιμοποίησαν επιδέξια το animation για να συζητήσουν θέματα που κυμαίνονται από την επιστημονική φαντασία, την ταξική πάλη και το περιβάλλον, με ίχνη από το ψυχεδελικό περιβάλλον της δεκαετίας του ’70, και ανύψωσαν την τέχνη του animation. Σε αντίθεση με τις τεχνοτροπίες του Χόλιγουντ και των ιαπωνικών anime, συνέχισε να κάνει κλασικές ταινίες κινουμένων σχεδίων για πολλά χρόνια, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας των υπολογιστών στο βαθμό που το απαιτούσε η περίοδος.
Αν έχετε κουραστεί από τις σημερινές ταινίες κινουμένων σχεδίων, που ως επί το πλείστον επαναλαμβάνουν το ίδιο πρότυπο και απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και τη φιλοσοφία, σας περιμένουν οι γαλλικές ταινίες κινουμένων σχεδίων, που αποτελούν σχεδόν δώρο στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
La Planète Sauvage (1973)
Θεωρείται μια από τους πρωτοπόρους του ψυχεδελικού κινηματογράφου και η ταινία διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό σύμπαν. Αφηγείται την ιστορία του πολέμου μεταξύ των γαλανόχρωμων εξωγήινων γιγάντων με το όνομα Draag, οι οποίοι διαθέτουν την υψηλότερη τεχνολογία, και των μυρμηγκοειδών, ανθρωπόμορφων oms που ζουν νομαδικά στη φύση για να ξεφύγουν από την τυραννία των Draag. Η ταινία ασκεί κριτική στις ταξικές διαφορές, τον καπιταλισμό και την άγνοια με ένα επιτυχημένο σενάριο και μια εξαιρετική αφήγηση που ξεπερνά τα όρια της δημιουργικότητας. Αντικατοπτρίζοντας αρκετά επιτυχημένα την πολιτική και κοινωνιολογική ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1970, η ταινία κατάφερε αναμφίβολα να γίνει ένα από τα πιο πρωτότυπα και εξαιρετικά έργα του κινηματογράφου και έτσι απέσπασε το μεγάλο βραβείο στο φεστιβάλ των Καννών.
Les Maîtres Du Temps (1982)
Ο Claude, που ταξιδεύει με τον γιο του Piel και τη φίλη του Annie σε έναν πλανήτη που ονομάζεται Perdide, δέχεται ξαφνικά επίθεση από σφήκες. Αφού η Annie πεθαίνει από την επίθεση, ο Claude και ο Piel συνεχίζουν να διαφεύγουν και συντρίβονται κοντά στην περιοχή Dolongs. Ο Claude τραυματίζεται σοβαρά ως αποτέλεσμα του ατυχήματος και συντονίζει τον στενό του φίλο Jaffar για να σώσει τον γιο του. Ο Claude στέλνει τον γιο του Piel στην ασφαλέστερη περιοχή Dolongs με τον ασύρματό του και ξεκινά με αυτόν τον τρόπο μια επιχείρηση διάσωσης. Πρόκειται για μια ταινία που ξεπέρασε τα όρια της δημιουργικότητας, προσέλκυσε την προσοχή με την επιτυχία της στη μυθοπλασία, έχει ένα πολύ καλό φινάλε για ταινία κινουμένων σχεδίων και κατάφερε να εμπνεύσει ταινίες αυτού του είδους.
Gandahar (1987)
Η ταινία αναφέρεται στο ταξίδι της Airelle, της πριγκίπισσας του Gandahar, η οποία καταστρέφεται από μια άγνωστη δύναμη, για να σώσει το Gandahar και τον λαό του. Η Airelle ζει σε έναν πολιτισμό στο μακρινό μέλλον. Η Gandahar, η οποία δέχτηκε πρόσφατα επίθεση από μια δύναμη που προελαύνει προς αυτήν, βρίσκεται στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής καταστροφής. Η Airelle ταξιδεύει για να εξερευνήσει έναν αρχαίο πλανήτη, όπου πρέπει να αγωνιστεί για να σώσει το μέλλον της. Το Gandahar έχει καταφέρει να είναι ένα εξαιρετικό και επιτυχημένο animation επιστημονικής φαντασίας που ξεκινά ως ένας ουτοπικός κόσμος που αποτελείται από ειρηνικούς ανθρώπους που είναι ειρηνικοί με τη φύση και ενσωματωμένοι σε αυτήν, κάτι που όλοι επιθυμούμε, και ξαφνικά μετατρέπεται σε έναν δυστοπικό κόσμο και έχει μια φανταστική διάσταση με τα διαφορετικά πλάσματά του. Αισθητικά, έχει την τεχνική ταινιών 2D animation φτιαγμένων για ενήλικες, την οποία έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ειδικά στην Ιαπωνία. Όταν το αξιολογούμε από άποψη θεματολογίας, περιγράφεται με μαγικό τρόπο το πόσο ευάλωτοι μπορούμε να είμαστε μπροστά σε απρόσμενους κινδύνους, ακόμα και αν τερματίσουμε τους παράλογους πολέμους μέσα μας ως ανθρωπότητα και ενσωματωθούμε με τη φύση αντί να τη σφάζουμε.
Renaissance (2006)
Η ταινία διαδραματίζεται το 2054 και αφορά μια περιπέτεια στο Παρίσι του μέλλοντος. Στην ταινία, η οικογένεια ενός επιστήμονα που ζει στο Παρίσι απαγάγεται από μια μυστηριώδη δύναμη που βρίσκεται στα πρόθυρα της ανακάλυψης ενός ορού που δημιουργεί μακροζωία. Η April, η νεαρή κόρη της οικογένειας, φτιάχνει μια ζωή για τον εαυτό της με τον γάτο της Darwin. Μετά από δέκα χρόνια, η April συνεχίζει την έρευνα για την οικογένειά της μυστικά και σύντομα βρίσκεται μπλεγμένη σε μια σκοτεινή συνωμοσία. Η μελλοντική φαντασία, η τεχνολογία και η αρχιτεκτονική που εκτίθενται στην ταινία προσφέρουν πολύ δημιουργικές και πειστικές εντυπώσεις. Σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να ξεχνάτε ακόμη και ότι παρακολουθείτε ένα animation ανά διαστήματα. Παρόλο που οι χαρακτήρες και η πλοκή της ταινίας μπορεί να φαίνονται στην αρχή κλισέ, καταλαβαίνει κανείς με ευχαρίστηση ότι η μυθοπλασία δεν κατευθύνεται καθόλου προς αυτή την κατεύθυνση.
Persepolis (2007)
Αυτή η ταινία, μια διασκευή κινουμένων σχεδίων της αυτοβιογραφίας της Marjane Satrapi που εκδόθηκε ως κόμικ, αφορά τα γεγονότα στη ζωή ενός μικρού κοριτσιού που γεννήθηκε στο Ιράν κατά τη διάρκεια της Ισλαμικής Επανάστασης. Η ταινία δείχνει πώς η αλλαγή του καθεστώτος και οι πόλεμοι αντανακλώνται στις ζωές και ασχολείται με το αίσθημα αποξένωσης που προκύπτει όταν φεύγεις από την πατρίδα σου και αρχίζεις να ζεις σε μια άλλη χώρα. Η ταινία έχει στοιχεία δράματος και μαύρου χιούμορ και θα παρακολουθήσετε μια πολύ έντονη κριτική της Ανατολής και της Δύσης.
Le Chat Du Rabbin (2011)
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1920, όταν η Αλγερία ήταν γαλλική αποικία και, σε αντίθεση με σήμερα, πολλές διαφορετικές θρησκείες και άνθρωποι διαφορετικής εθνικής προέλευσης ζούσαν μαζί. Το μοναδικό πρόβλημα του ηλικιωμένου ραβίνου Σφάρ στη ζωή του δεν είναι μόνο η όμορφη κόρη του Ζλάμπια, που έχει ενηλικιωθεί. Ο Σφάρ έχει επίσης να αντιμετωπίσει τον μεγαλόφθαλμο, ορθάνοιχτο και άγρυπνο γάτο του Φρανσουά Μορέλ, ο οποίος απέκτησε την ικανότητα να μιλάει αφού έφαγε τον παπαγάλο του. Οι ζωές αυτού του γάτου που θέλει να γίνει Εβραίος και του Σφάρ αλλάζουν όταν συναντούν έναν Εβραίο Ρώσο ζωγράφο που υποτίθεται ότι βρίσκεται στην Αντίς Αμπέμπα, την πρωτεύουσα της Αιθιοπίας. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κανείς που να γνωρίζει ρωσικά. Το πρόσωπο που θα λύσει το πρόβλημα είναι μια σκανδαλιάρα γάτα που γνωρίζει κάθε γλώσσα και έτσι ξεκινά ένα μυστηριώδες ταξίδι από την Αφρική στην Ευρώπη. Η ταινία βασίζεται στη μυθοπλασία των παραμυθιών la fontaine και επεξεργάζεται στο ύφος ενός μύθου που πραγματεύεται την εβραϊκή-μουσουλμανική σύγκρουση. Η ταινία, η οποία αποτελεί επιτυχημένο παράδειγμα ταινίας κινουμένων σχεδίων με φανταστική μυθοπλασία, έλαβε το βραβείο «Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων» στα βραβεία Σεζάρ, γνωστά ως Όσκαρ της Γαλλίας.
J’ai Perdu Mon Corps (2019)
Ένα χέρι χωρίς σώμα δραπετεύει από ένα εργαστήριο για να βρει το σώμα στο οποίο ανήκει. Στην πορεία όμως, αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσει. Το χέρι είναι έτοιμο να κάνει τα πάντα για να επανενωθεί με τον Ναουφέλ, έναν διανομέα πίτσας, και παλεύει με περιστέρια και αρουραίους. Η απάντηση στο πώς το χέρι αφήνει το σώμα βρίσκεται στον Ναουφέλ και στα συναισθήματά του για την Γκαμπριέλ, μια υπάλληλο της βιβλιοθήκης. Η ταινία, που κέρδισε το «Μεγάλο Βραβείο» της Εβδομάδας Κριτικών του 72ου Φεστιβάλ Καννών και είναι υποψήφια για Όσκαρ στην κατηγορία «Καλύτερου Κινουμένου Σχεδίου», είναι η μεταφορική ιστορία ενός χαμένου νέου που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του. Μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο Netflix.
Ο γαλλικός κινηματογράφος κατέχει μια πολύ ξεχωριστή θέση στην ιστορία της τέχνης του animation. Αναμφίβολα, οι Γάλλοι κινηματογραφιστές χρησιμοποίησαν επιδέξια το animation για να συζητήσουν θέματα που κυμαίνονται από την επιστημονική φαντασία, την ταξική πάλη και το περιβάλλον, με ίχνη από το ψυχεδελικό περιβάλλον της δεκαετίας του ’70, και ανύψωσαν την τέχνη του animation. Σε αντίθεση με τις τεχνοτροπίες του Χόλιγουντ και των ιαπωνικών anime, συνέχισε να κάνει κλασικές ταινίες κινουμένων σχεδίων για πολλά χρόνια, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας των υπολογιστών στο βαθμό που το απαιτούσε η περίοδος.
Αν έχετε κουραστεί από τις σημερινές ταινίες κινουμένων σχεδίων, που ως επί το πλείστον επαναλαμβάνουν το ίδιο πρότυπο και απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και τη φιλοσοφία, σας περιμένουν οι γαλλικές ταινίες κινουμένων σχεδίων, που αποτελούν σχεδόν δώρο στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
La Planète Sauvage (1973)
Θεωρείται μια από τους πρωτοπόρους του ψυχεδελικού κινηματογράφου και η ταινία διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό σύμπαν. Αφηγείται την ιστορία του πολέμου μεταξύ των γαλανόχρωμων εξωγήινων γιγάντων με το όνομα Draag, οι οποίοι διαθέτουν την υψηλότερη τεχνολογία, και των μυρμηγκοειδών, ανθρωπόμορφων oms που ζουν νομαδικά στη φύση για να ξεφύγουν από την τυραννία των Draag. Η ταινία ασκεί κριτική στις ταξικές διαφορές, τον καπιταλισμό και την άγνοια με ένα επιτυχημένο σενάριο και μια εξαιρετική αφήγηση που ξεπερνά τα όρια της δημιουργικότητας. Αντικατοπτρίζοντας αρκετά επιτυχημένα την πολιτική και κοινωνιολογική ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 1970, η ταινία κατάφερε αναμφίβολα να γίνει ένα από τα πιο πρωτότυπα και εξαιρετικά έργα του κινηματογράφου και έτσι απέσπασε το μεγάλο βραβείο στο φεστιβάλ των Καννών.
Les Maîtres Du Temps (1982)
Ο Claude, που ταξιδεύει με τον γιο του Piel και τη φίλη του Annie σε έναν πλανήτη που ονομάζεται Perdide, δέχεται ξαφνικά επίθεση από σφήκες. Αφού η Annie πεθαίνει από την επίθεση, ο Claude και ο Piel συνεχίζουν να διαφεύγουν και συντρίβονται κοντά στην περιοχή Dolongs. Ο Claude τραυματίζεται σοβαρά ως αποτέλεσμα του ατυχήματος και συντονίζει τον στενό του φίλο Jaffar για να σώσει τον γιο του. Ο Claude στέλνει τον γιο του Piel στην ασφαλέστερη περιοχή Dolongs με τον ασύρματό του και ξεκινά με αυτόν τον τρόπο μια επιχείρηση διάσωσης. Πρόκειται για μια ταινία που ξεπέρασε τα όρια της δημιουργικότητας, προσέλκυσε την προσοχή με την επιτυχία της στη μυθοπλασία, έχει ένα πολύ καλό φινάλε για ταινία κινουμένων σχεδίων και κατάφερε να εμπνεύσει ταινίες αυτού του είδους.
Gandahar (1987)
Η ταινία αναφέρεται στο ταξίδι της Airelle, της πριγκίπισσας του Gandahar, η οποία καταστρέφεται από μια άγνωστη δύναμη, για να σώσει το Gandahar και τον λαό του. Η Airelle ζει σε έναν πολιτισμό στο μακρινό μέλλον. Η Gandahar, η οποία δέχτηκε πρόσφατα επίθεση από μια δύναμη που προελαύνει προς αυτήν, βρίσκεται στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής καταστροφής. Η Airelle ταξιδεύει για να εξερευνήσει έναν αρχαίο πλανήτη, όπου πρέπει να αγωνιστεί για να σώσει το μέλλον της. Το Gandahar έχει καταφέρει να είναι ένα εξαιρετικό και επιτυχημένο animation επιστημονικής φαντασίας που ξεκινά ως ένας ουτοπικός κόσμος που αποτελείται από ειρηνικούς ανθρώπους που είναι ειρηνικοί με τη φύση και ενσωματωμένοι σε αυτήν, κάτι που όλοι επιθυμούμε, και ξαφνικά μετατρέπεται σε έναν δυστοπικό κόσμο και έχει μια φανταστική διάσταση με τα διαφορετικά πλάσματά του. Αισθητικά, έχει την τεχνική ταινιών 2D animation φτιαγμένων για ενήλικες, την οποία έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ειδικά στην Ιαπωνία. Όταν το αξιολογούμε από άποψη θεματολογίας, περιγράφεται με μαγικό τρόπο το πόσο ευάλωτοι μπορούμε να είμαστε μπροστά σε απρόσμενους κινδύνους, ακόμα και αν τερματίσουμε τους παράλογους πολέμους μέσα μας ως ανθρωπότητα και ενσωματωθούμε με τη φύση αντί να τη σφάζουμε.
Renaissance (2006)
Η ταινία διαδραματίζεται το 2054 και αφορά μια περιπέτεια στο Παρίσι του μέλλοντος. Στην ταινία, η οικογένεια ενός επιστήμονα που ζει στο Παρίσι απαγάγεται από μια μυστηριώδη δύναμη που βρίσκεται στα πρόθυρα της ανακάλυψης ενός ορού που δημιουργεί μακροζωία. Η April, η νεαρή κόρη της οικογένειας, φτιάχνει μια ζωή για τον εαυτό της με τον γάτο της Darwin. Μετά από δέκα χρόνια, η April συνεχίζει την έρευνα για την οικογένειά της μυστικά και σύντομα βρίσκεται μπλεγμένη σε μια σκοτεινή συνωμοσία. Η μελλοντική φαντασία, η τεχνολογία και η αρχιτεκτονική που εκτίθενται στην ταινία προσφέρουν πολύ δημιουργικές και πειστικές εντυπώσεις. Σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να ξεχνάτε ακόμη και ότι παρακολουθείτε ένα animation ανά διαστήματα. Παρόλο που οι χαρακτήρες και η πλοκή της ταινίας μπορεί να φαίνονται στην αρχή κλισέ, καταλαβαίνει κανείς με ευχαρίστηση ότι η μυθοπλασία δεν κατευθύνεται καθόλου προς αυτή την κατεύθυνση.
Persepolis (2007)
Αυτή η ταινία, μια διασκευή κινουμένων σχεδίων της αυτοβιογραφίας της Marjane Satrapi που εκδόθηκε ως κόμικ, αφορά τα γεγονότα στη ζωή ενός μικρού κοριτσιού που γεννήθηκε στο Ιράν κατά τη διάρκεια της Ισλαμικής Επανάστασης. Η ταινία δείχνει πώς η αλλαγή του καθεστώτος και οι πόλεμοι αντανακλώνται στις ζωές και ασχολείται με το αίσθημα αποξένωσης που προκύπτει όταν φεύγεις από την πατρίδα σου και αρχίζεις να ζεις σε μια άλλη χώρα. Η ταινία έχει στοιχεία δράματος και μαύρου χιούμορ και θα παρακολουθήσετε μια πολύ έντονη κριτική της Ανατολής και της Δύσης.
Le Chat Du Rabbin (2011)
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1920, όταν η Αλγερία ήταν γαλλική αποικία και, σε αντίθεση με σήμερα, πολλές διαφορετικές θρησκείες και άνθρωποι διαφορετικής εθνικής προέλευσης ζούσαν μαζί. Το μοναδικό πρόβλημα του ηλικιωμένου ραβίνου Σφάρ στη ζωή του δεν είναι μόνο η όμορφη κόρη του Ζλάμπια, που έχει ενηλικιωθεί. Ο Σφάρ έχει επίσης να αντιμετωπίσει τον μεγαλόφθαλμο, ορθάνοιχτο και άγρυπνο γάτο του Φρανσουά Μορέλ, ο οποίος απέκτησε την ικανότητα να μιλάει αφού έφαγε τον παπαγάλο του. Οι ζωές αυτού του γάτου που θέλει να γίνει Εβραίος και του Σφάρ αλλάζουν όταν συναντούν έναν Εβραίο Ρώσο ζωγράφο που υποτίθεται ότι βρίσκεται στην Αντίς Αμπέμπα, την πρωτεύουσα της Αιθιοπίας. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κανείς που να γνωρίζει ρωσικά. Το πρόσωπο που θα λύσει το πρόβλημα είναι μια σκανδαλιάρα γάτα που γνωρίζει κάθε γλώσσα και έτσι ξεκινά ένα μυστηριώδες ταξίδι από την Αφρική στην Ευρώπη. Η ταινία βασίζεται στη μυθοπλασία των παραμυθιών la fontaine και επεξεργάζεται στο ύφος ενός μύθου που πραγματεύεται την εβραϊκή-μουσουλμανική σύγκρουση. Η ταινία, η οποία αποτελεί επιτυχημένο παράδειγμα ταινίας κινουμένων σχεδίων με φανταστική μυθοπλασία, έλαβε το βραβείο «Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων» στα βραβεία Σεζάρ, γνωστά ως Όσκαρ της Γαλλίας.
J’ai Perdu Mon Corps (2019)
Ένα χέρι χωρίς σώμα δραπετεύει από ένα εργαστήριο για να βρει το σώμα στο οποίο ανήκει. Στην πορεία όμως, αντιμετωπίζει πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσει. Το χέρι είναι έτοιμο να κάνει τα πάντα για να επανενωθεί με τον Ναουφέλ, έναν διανομέα πίτσας, και παλεύει με περιστέρια και αρουραίους. Η απάντηση στο πώς το χέρι αφήνει το σώμα βρίσκεται στον Ναουφέλ και στα συναισθήματά του για την Γκαμπριέλ, μια υπάλληλο της βιβλιοθήκης. Η ταινία, που κέρδισε το «Μεγάλο Βραβείο» της Εβδομάδας Κριτικών του 72ου Φεστιβάλ Καννών και είναι υποψήφια για Όσκαρ στην κατηγορία «Καλύτερου Κινουμένου Σχεδίου», είναι η μεταφορική ιστορία ενός χαμένου νέου που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του. Μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο Netflix.
