Sobremesa είναι η ισπανική λέξη που περιγράφει το χρονικό διάστημα μετά το δείπνο, όταν οι άνθρωποι χαλαρώνουν και συζητούν γύρω από το τραπέζι. Οι πιο στενές μας σχέσεις, οικογενειακές, φιλικές ή ερωτικές, στην πραγματικότητα σφυρηλατούνται κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου που περνάμε με τους άλλους. Εδώ εξετάζουμε τρεις άλλους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να επωφεληθείτε από τη νοοτροπία της sobremesa.
Το να μένουμε για λίγο καιρό με μια διαφορετική οικογένεια μπορεί να μας διδάξει πολλά πράγματα, να μας δείξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και να μας διαφωτίσει για πολιτισμούς, νοοτροπίες και αντιλήψεις που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ, με αποτέλεσμα να μας ανοίγει τους αντιληψιακούς μας ορίζοντες. Μόνο όταν περνάς ένα σχετικό εύλογο χρονικό διάστημα με διαφορετικούς ανθρώπους, που κάνουν τα πράγματα αλλιώς, συνειδητοποιείς ότι ο δικός σου τρόπος δεν είναι ούτε ο μοναδικός ούτε ο καλύτερος.
Για παράδειγμα, μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου το φαγητό ήταν σε μεγάλο βαθμό είχε καθαρά χρηστική αξία. Η οικογένειά μας μαζευόταν, τρώγαμε το δείπνο μας και μετά επιστρέφαμε σε ό,τι άλλο κάναμε. Ο καθένας στον μικρόκοσμό του. Εγώ στο computer να κατεβάζω μουσικές και να τσατάρω στο MIRC, η αδερφή μου στα διαβάσματα του σχολείου, οι γονείς στις δουλειές και στις υποχρεώσεις τους. Τρώγαμε για να ζήσουμε. Δεν είναι ότι τα γεύματα γίνονταν με νεκρική σιωπή, αλλά η οικογένειά μου έβλεπε το τραπέζι της σαλοτραπεζαρίας αποκλειστικά και μόνο ως ένα μέρος για δείπνο. Αλλά τότε, ήρθε η μέρα που έμεινα στο σπίτι της Χελένα.
Η οικογένεια της Χελένα αντιμετώπιζε τις ώρες των γευμάτων πολύ διαφορετικά. Γι’ αυτούς, το φαγητό ήταν απλώς μια αφορμή για μια πολύ μεγάλη, χαλαρή συζήτηση. Το δείπνο ήταν, αν μη τι άλλο, ένα δευτερεύον ζήτημα. Όταν τελειώναμε το φαγητό δεν ακολουθούσαν τα κλασικά «Λοιπόν, τώρα ποιος θα πλύνει το πιάτο;» ή το «Πάμε να δούμε τηλεόραση!», ή το «Εγώ πάω έξω». Αντιθέτως, όλοι άραζαν στην καρέκλα τους και στρογγυλοκάθονταν εκεί για ώρα. Για την οικογένεια της Χελένα ο χρόνος που ακολουθούσε μετά το δείπνο, καταλάμβανε μια σημαντική θέση στις ημερήσιες δραστηριότητές τους. Ήταν κάτι σαν μια ιεροτελεστία που φαινόταν να την απολαμβάνουν όλοι εξίσου. Ήταν εκεί για μια καλή συζήτηση υπό τον ήχο των ικανοποιημένων αναστεναγμών των χορτάτων παρευρισκόμενων.
Μόνο τώρα συνειδητοποιώ ότι όλη αυτή η διαδικασία έχει μια δική της λέξη για να την περιγράψει: sobremesa.
Η Sobremesa είναι μια ισπανική λέξη που αντιπροσωπεύει μια ισπανική παράδοση. Από τη μία πλευρά, είναι απλά η φυσική πράξη του να μένεις στο τραπέζι μετά το δείπνο και να συζητάς. Αλλά, πέρα από αυτό, πρόκειται για μια μορφή δέσμευσης προς τους φίλους και την οικογένεια που βρίσκονται εκεί, κάνοντας χώρο για αυτούς τους ανθρώπους στην πολυάσχολη μέρα σου. Η Sobremesa είναι μια νοοτροπία που παραμερίζει όλα τα άλλα πράγματα που «πρέπει» ή «χρειάζεται» να κάνετε και αντ’ αυτού χαλαρώνετε με τους ανθρώπους που κάθονται σας.
Όσοι μεγάλωσαν με την παράδοση sobremesa ή κάτι αντίστοιχο τελοσπάντων, πιθανότατα να θεωρήσουν αστείο το γεγονός ότι το αναλύουμε τόσο πολύ, αλλά η sobremesa αντιπροσωπεύει ένα σύστημα αξιών που άλλοι δεν μοιράζονται. Η Sobremesa σηματοδοτεί τη σημασία του δεσίματος, του γέλιου και των δεσμών. Θεωρεί τον «χρόνο χαλάρωσης» ως απαραίτητο χρόνο, και το τραπέζι του δείπνου είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να συμβεί αυτό.
Η Sobremesa είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός τρόπος της δημιουργίας μιας βαθιάς και διαρκούς σύνδεσης με τους άλλους. Και το δέσιμο που προκύπτει από αυτήν δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυστηρά στο τραπέζι του σπιτιού. Στο σχολείο, βλέπετε τα ίδια πρόσωπα κάθε μέρα, και οι δυνατές φιλίες σφυρηλατούνται στην παράλληλη δοκιμασία της χημείας, των μαθηματικών και της γυμναστικής. Στη δουλειά, γκρινιάζετε σε ένα πλαίσιο συντροφικής αλληλεγγύης μαζί με έναν συνάδελφο που είναι εξίσου κουρασμένος και απηυδισμένος με εσάς. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό οδηγεί σε ένα βαθύ δέσιμο που είναι χαρακτηριστικό της sobremesa.
Δημιουργήστε τη δική σας sobremesa
Αφού λοιπόν γνωρίζουμε ότι ο ποιοτικός χρόνος ξεκούρασης είναι σημαντικός για τις σχέσεις, πώς μπορούμε να βρούμε χρόνο γι’ αυτήν στον εξαιρετικά πολυάσχολο κόσμο μας; Ακολουθούν τρεις πρακτικές προτάσεις.
Road trip. Μην πιστεύετε τις ταινίες- τα περισσότερα οδικά ταξίδια είναι βαρετά. Ανάμεσα στα τραγούδια, τα γυμνά πόδια στο ταμπλό, και το χάζεμα στα αξιοθέατα, υπάρχει πολύς και εξαντλητικός χρόνος. Για ώρες ολόκληρες, θα βλέπετε μόνο άσφαλτο, που θα διακόπτεται σποραδικά από ένα ενδιαφέρον μοντέλο αυτοκινήτου που σας προσπερνά με υψηλή ταχύτητα. Και αυτό είναι καλό, γιατί ο λόγος που τα οδικά ταξίδια έχουν πλάκα είναι ότι μπορείς -πρέπει- να μιλήσεις με τον διπλανό σου. Μια φίλη μου θα οδηγήσει με την οικογένειά της μέχρι κάποιο μακρινό προορισμό διακοπών, μόνο και μόνο επειδή πιστεύει ότι αποτελεί τον καλύτερο τρόπο να έρθουν πιο κοντά.
Σηκώστε τα μανίκια σας. Κάντε μαζί με κάποιον μια δουλειά που δεν μπορεί να γίνει σε μια ώρα – κάτι όπως το βάψιμο των δωματίων στο σπίτι σας, η ανακαίνιση μιας βεράντας, φυτέψτε και φροντίστε μαζί τα φυτά και στήστε παρέα ένα καινούργιο κρεβάτι από το IKEA που μοιάζει περισσότερο με σπαζοκεφαλιά. Θα μπορούσε να είναι τόσο πεζή όσο το να μαγειρέψετε αγκινάρες που αγοράσατε προηγουμένως από τη λαϊκή, ή τόσο συναρπαστική όσο το να στήσετε τη σκηνή σας στο camping, αλλά όταν κάνετε κάτι για αρκετή ώρα με κάποιον, θα διαπιστώσετε ότι καταλήγετε να μιλάτε πολύ μεταξύ σας. Μπορεί να είναι ψιλή κουβεντούλα που στοχεύει κυρίως στον αντιπερισπασμό, αλλά αυτό ακριβώς θέλουμε.
Παρακολουθήστε ένα σεμινάριο ή ένα μάθημα. Όταν παρακολουθείτε μαθήματα ζωγραφικής ή αραβικών, δεν είστε παρόντες μόνο εσείς και ο δάσκαλος- είστε εσείς και πολλοί άλλοι που είναι όλοι εκεί σε μια αμοιβαία ευαλωτότητα. Αν γραφτείτε για να παρακολουθήσετε ένα μάθημα μαζί με έναν φίλο ή τον σύντροφό σας, τότε θα διαπιστώσετε ότι το μάθημα αυτό εμβαθύνει τη φιλία και τη σχέση σας. Όταν και οι δυο σας ταλαντεύεστε στις ρυθμίσεις μιας φωτογραφικής μηχανής ή παραπατάτε στα βήματα της σάλσα, θα βρείτε μια σύνδεση που θα διαρκέσει σε βάθος χρόνου.
Διαβάστε επίσης: Μήπως το τραπέζι της κουζίνας βρίσκεται στα πρόθυρα εξαφάνισης;
Sobremesa είναι η ισπανική λέξη που περιγράφει το χρονικό διάστημα μετά το δείπνο, όταν οι άνθρωποι χαλαρώνουν και συζητούν γύρω από το τραπέζι. Οι πιο στενές μας σχέσεις, οικογενειακές, φιλικές ή ερωτικές, στην πραγματικότητα σφυρηλατούνται κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου που περνάμε με τους άλλους. Εδώ εξετάζουμε τρεις άλλους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να επωφεληθείτε από τη νοοτροπία της sobremesa.
Το να μένουμε για λίγο καιρό με μια διαφορετική οικογένεια μπορεί να μας διδάξει πολλά πράγματα, να μας δείξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και να μας διαφωτίσει για πολιτισμούς, νοοτροπίες και αντιλήψεις που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ, με αποτέλεσμα να μας ανοίγει τους αντιληψιακούς μας ορίζοντες. Μόνο όταν περνάς ένα σχετικό εύλογο χρονικό διάστημα με διαφορετικούς ανθρώπους, που κάνουν τα πράγματα αλλιώς, συνειδητοποιείς ότι ο δικός σου τρόπος δεν είναι ούτε ο μοναδικός ούτε ο καλύτερος.
Για παράδειγμα, μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου το φαγητό ήταν σε μεγάλο βαθμό είχε καθαρά χρηστική αξία. Η οικογένειά μας μαζευόταν, τρώγαμε το δείπνο μας και μετά επιστρέφαμε σε ό,τι άλλο κάναμε. Ο καθένας στον μικρόκοσμό του. Εγώ στο computer να κατεβάζω μουσικές και να τσατάρω στο MIRC, η αδερφή μου στα διαβάσματα του σχολείου, οι γονείς στις δουλειές και στις υποχρεώσεις τους. Τρώγαμε για να ζήσουμε. Δεν είναι ότι τα γεύματα γίνονταν με νεκρική σιωπή, αλλά η οικογένειά μου έβλεπε το τραπέζι της σαλοτραπεζαρίας αποκλειστικά και μόνο ως ένα μέρος για δείπνο. Αλλά τότε, ήρθε η μέρα που έμεινα στο σπίτι της Χελένα.
Η οικογένεια της Χελένα αντιμετώπιζε τις ώρες των γευμάτων πολύ διαφορετικά. Γι’ αυτούς, το φαγητό ήταν απλώς μια αφορμή για μια πολύ μεγάλη, χαλαρή συζήτηση. Το δείπνο ήταν, αν μη τι άλλο, ένα δευτερεύον ζήτημα. Όταν τελειώναμε το φαγητό δεν ακολουθούσαν τα κλασικά «Λοιπόν, τώρα ποιος θα πλύνει το πιάτο;» ή το «Πάμε να δούμε τηλεόραση!», ή το «Εγώ πάω έξω». Αντιθέτως, όλοι άραζαν στην καρέκλα τους και στρογγυλοκάθονταν εκεί για ώρα. Για την οικογένεια της Χελένα ο χρόνος που ακολουθούσε μετά το δείπνο, καταλάμβανε μια σημαντική θέση στις ημερήσιες δραστηριότητές τους. Ήταν κάτι σαν μια ιεροτελεστία που φαινόταν να την απολαμβάνουν όλοι εξίσου. Ήταν εκεί για μια καλή συζήτηση υπό τον ήχο των ικανοποιημένων αναστεναγμών των χορτάτων παρευρισκόμενων.
Μόνο τώρα συνειδητοποιώ ότι όλη αυτή η διαδικασία έχει μια δική της λέξη για να την περιγράψει: sobremesa.
Η Sobremesa είναι μια ισπανική λέξη που αντιπροσωπεύει μια ισπανική παράδοση. Από τη μία πλευρά, είναι απλά η φυσική πράξη του να μένεις στο τραπέζι μετά το δείπνο και να συζητάς. Αλλά, πέρα από αυτό, πρόκειται για μια μορφή δέσμευσης προς τους φίλους και την οικογένεια που βρίσκονται εκεί, κάνοντας χώρο για αυτούς τους ανθρώπους στην πολυάσχολη μέρα σου. Η Sobremesa είναι μια νοοτροπία που παραμερίζει όλα τα άλλα πράγματα που «πρέπει» ή «χρειάζεται» να κάνετε και αντ’ αυτού χαλαρώνετε με τους ανθρώπους που κάθονται σας.
Όσοι μεγάλωσαν με την παράδοση sobremesa ή κάτι αντίστοιχο τελοσπάντων, πιθανότατα να θεωρήσουν αστείο το γεγονός ότι το αναλύουμε τόσο πολύ, αλλά η sobremesa αντιπροσωπεύει ένα σύστημα αξιών που άλλοι δεν μοιράζονται. Η Sobremesa σηματοδοτεί τη σημασία του δεσίματος, του γέλιου και των δεσμών. Θεωρεί τον «χρόνο χαλάρωσης» ως απαραίτητο χρόνο, και το τραπέζι του δείπνου είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να συμβεί αυτό.
Η Sobremesa είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός τρόπος της δημιουργίας μιας βαθιάς και διαρκούς σύνδεσης με τους άλλους. Και το δέσιμο που προκύπτει από αυτήν δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυστηρά στο τραπέζι του σπιτιού. Στο σχολείο, βλέπετε τα ίδια πρόσωπα κάθε μέρα, και οι δυνατές φιλίες σφυρηλατούνται στην παράλληλη δοκιμασία της χημείας, των μαθηματικών και της γυμναστικής. Στη δουλειά, γκρινιάζετε σε ένα πλαίσιο συντροφικής αλληλεγγύης μαζί με έναν συνάδελφο που είναι εξίσου κουρασμένος και απηυδισμένος με εσάς. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό οδηγεί σε ένα βαθύ δέσιμο που είναι χαρακτηριστικό της sobremesa.
Δημιουργήστε τη δική σας sobremesa
Αφού λοιπόν γνωρίζουμε ότι ο ποιοτικός χρόνος ξεκούρασης είναι σημαντικός για τις σχέσεις, πώς μπορούμε να βρούμε χρόνο γι’ αυτήν στον εξαιρετικά πολυάσχολο κόσμο μας; Ακολουθούν τρεις πρακτικές προτάσεις.
Road trip. Μην πιστεύετε τις ταινίες- τα περισσότερα οδικά ταξίδια είναι βαρετά. Ανάμεσα στα τραγούδια, τα γυμνά πόδια στο ταμπλό, και το χάζεμα στα αξιοθέατα, υπάρχει πολύς και εξαντλητικός χρόνος. Για ώρες ολόκληρες, θα βλέπετε μόνο άσφαλτο, που θα διακόπτεται σποραδικά από ένα ενδιαφέρον μοντέλο αυτοκινήτου που σας προσπερνά με υψηλή ταχύτητα. Και αυτό είναι καλό, γιατί ο λόγος που τα οδικά ταξίδια έχουν πλάκα είναι ότι μπορείς -πρέπει- να μιλήσεις με τον διπλανό σου. Μια φίλη μου θα οδηγήσει με την οικογένειά της μέχρι κάποιο μακρινό προορισμό διακοπών, μόνο και μόνο επειδή πιστεύει ότι αποτελεί τον καλύτερο τρόπο να έρθουν πιο κοντά.
Σηκώστε τα μανίκια σας. Κάντε μαζί με κάποιον μια δουλειά που δεν μπορεί να γίνει σε μια ώρα – κάτι όπως το βάψιμο των δωματίων στο σπίτι σας, η ανακαίνιση μιας βεράντας, φυτέψτε και φροντίστε μαζί τα φυτά και στήστε παρέα ένα καινούργιο κρεβάτι από το IKEA που μοιάζει περισσότερο με σπαζοκεφαλιά. Θα μπορούσε να είναι τόσο πεζή όσο το να μαγειρέψετε αγκινάρες που αγοράσατε προηγουμένως από τη λαϊκή, ή τόσο συναρπαστική όσο το να στήσετε τη σκηνή σας στο camping, αλλά όταν κάνετε κάτι για αρκετή ώρα με κάποιον, θα διαπιστώσετε ότι καταλήγετε να μιλάτε πολύ μεταξύ σας. Μπορεί να είναι ψιλή κουβεντούλα που στοχεύει κυρίως στον αντιπερισπασμό, αλλά αυτό ακριβώς θέλουμε.
Παρακολουθήστε ένα σεμινάριο ή ένα μάθημα. Όταν παρακολουθείτε μαθήματα ζωγραφικής ή αραβικών, δεν είστε παρόντες μόνο εσείς και ο δάσκαλος- είστε εσείς και πολλοί άλλοι που είναι όλοι εκεί σε μια αμοιβαία ευαλωτότητα. Αν γραφτείτε για να παρακολουθήσετε ένα μάθημα μαζί με έναν φίλο ή τον σύντροφό σας, τότε θα διαπιστώσετε ότι το μάθημα αυτό εμβαθύνει τη φιλία και τη σχέση σας. Όταν και οι δυο σας ταλαντεύεστε στις ρυθμίσεις μιας φωτογραφικής μηχανής ή παραπατάτε στα βήματα της σάλσα, θα βρείτε μια σύνδεση που θα διαρκέσει σε βάθος χρόνου.
Διαβάστε επίσης: Μήπως το τραπέζι της κουζίνας βρίσκεται στα πρόθυρα εξαφάνισης;
