Με τις πρώτες ζέστες γεννιέται η επιθυμία να βρεθεί το κορμί μας στα δροσερά νερά κάποιας παραλίας. Είναι σχεδόν μία επιτακτική ανάγκη, που πρέπει να επιτελέσουμε για να νιώσουμε την καλοκαιρινή ευφορία. Το μυαλό μας υπνωτισμένο αποζητά αυτή την απόδραση και εμείς οφείλουμε να υπακούσουμε. Αυτομάτως, αρπάζετε το κινητό και στέλνετε μηνύματα σε φίλους και γνωστούς για να σας βοηθήσουν να εκπληρώσετε την αποστολή της παραλίας.

Τα απανωτά άκυρα που τρώτε σας λένε “abort the mission”, αλλά δεν πρέπει να υποκύψετε. “Πιο καλή η μοναξιά”, που λέει και ο Γιάννης Πάριος, παρά να παραμείνετε στο σπίτι κοιτώντας τους τέσσερις τοίχους και έχοντας ως μόνη ανάσα δροσιάς το -μόλις- συντηρημένο κλιματιστικό σας. Σηκωθείτε, φτιάξτε τη τσάντα του μπάνιου σας και χωρίς δεύτερες σκέψεις, πάρτε τον δρόμο προς την παραλία. Η μουσική μπορεί να αποδειχθεί πολύ καλύτερη παρέα απ’ ότι πιστεύεται.

Αν δεν έχετε ξαναπάει ποτέ μόνοι σας σε παραλία, μπορεί να νιώσετε περίεργα ή αμήχανα. Μην σας νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, αυτή η σκέψη θα εξαφανιστεί με το που απλώσετε την πετσέτα σας στην καυτή άμμο. Σε αυτή την παρθενική σόλο εμφάνισή σας καλό θα ήταν να πάτε σε κάποια παραλία που δεν θα έχει τόσο κόσμο ώστε να νιώσετε άνετα πιο γρήγορα και να μειωθεί ο κίνδυνος κλοπής των προσωπικών σας αντικειμένων. Προσπαθείστε να πάρετε μαζί σας τα απολύτως απαραίτητα, σε μία παλιά τσάντα που δεν θα τραβήξει την προσοχή.

Το συναίσθημα της έκθεσης θα μειωθεί, αν πάρετε μαζί σας κάποιο βιβλίο και ένα σκούρο ζευγάρι γυαλιά, για να μην μπορούν να εντοπίσουν το βλέμμα σας. Επίσης, μπορούν να σας χρησιμέψουν για να παρατηρήσετε τον κόσμο και να νιώσετε ότι βρίσκεστε σε ένα ασφαλές περιβάλλον που δεν κινδυνεύετε.

Αυτή η μοναχική βουτιά είναι μία λύτρωση που πρέπει να βιώσετε για να καταλάβετε τι εννοώ. Αυτή η γλυκιά απομόνωση σε κάνει να παρατηρείς και να απολαμβάνεις με ένα διαφορετικό τρόπο τη θάλασσα και τον εαυτό σας μέσα σε αυτή. Η προσοχή σας στρέφεται στο σώμα σας και στον τρόπό που κινείται μέσα στο νερό, ακολουθώντας τη ροή των ρευμάτων. Οι αντανακλάσεις του ήλιου πάνω στην θάλασσα θα σας κάνουν παρέα καθώς απολαμβάνεται το αεράκι να σας χαϊδεύει το πρόσωπο.

Είναι αδύνατο να απολαύσετε κάτι από αυτά αν υπάρχουν σε κοντινή απόσταση παιδιά και ο κλασικός τύπος που φέρνει μαζί του ό,τι φορητό ηχοσύστημα μπορεί να βρει άμεσα διαθέσιμο. Αν συναντήσετε κάτι από τα δύο, πρέπει να απομακρυνθείτε όσο το δυνατόν πιο μακριά μπορείτε για να βιώσετε την προαναφερθείσα μαγική -κατ’ εμέ- συνθήκη. Ναι, εκεί πρέπει να πείτε “abort the mission”.

Η συνθήκη της ηλιοθεραπείας γίνεται ακόμη καλύτερη, όταν είσαστε μόνοι. Δεν έχετε κανέναν να σας μιλήσει, να σας ρωτήσει πότε θα φάτε ή πότε θα σηκωθείτε για να πάρετε τον δρόμο της επιστροφής. Έχετε μία απελευθερωτική αυτονομία, ορίζετε εσείς το πρόγραμμά σας και δεν εξαρτάστε από τις επιθυμίες κάποιου άλλου. Με οποιαδήποτε παρέα, είναι πολύ πιθανό να νιώσετε καταπίεση, με αποτέλεσμα να παραγκωνίσετε και να θάψετε τις ανάγκες σας.

Είσαστε μόνο εσείς ο ήλιος, το μαύρισμα -του λεύκου ακόμα σώματός σας- και ο ήχος της θάλασσας. Ο ήχος των κυμάτων από μόνος του είναι θεραπευτικός για την ψυχική σας υγεία. Όλη η ένταση θα απελευθερωθεί κατά τις πρώτες απλωτές ή με το πρώτο μακροβούτι. Η μάσκα μπορεί να σας κάνει να χαθείτε, αν υπάρχει εντυπωσιακός βυθός. Η προσωπική αγαπημένη μου υποθαλάσσια δραστηριότητα είναι να κολυμπώ μαζί με τα ψάρια και να πλάθω ιστορίες γι’ αυτά και για τον κόσμο τους. Έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, δημιουργείται η αίσθηση ότι γίνεστε ένα με το περιβάλλον τους.

Πολλοί θεωρούν περίεργο να κάνουν κάποια δραστηριότητα μόνοι τους, αλλά αυτές είναι πεποιθήσεις που μας έχεις επιβάλλει η κοινωνία και καταπιέζει τις επιθυμίες μας. Μη νιώθετε περίεργα, αν δεν έχετε καταπιέσει τον εαυτό σας για να πάτε στη θάλασσα. Πραγματοποιείτε μία επιθυμία που δεν μπορούσε να εκπληρωθεί με κάποιον άλλον τρόπο. Περιμένοντας τους άλλους, χάνουμε εμπειρίες και εικόνες που μπορούμε να συλλέξουμε και μόνοι μας.