Ωραία δεν κυλούσε η ζωή στις γιορτές, όταν ξαπλώναμε σαν Σελτζούκος δυνάστης στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ στο ένα χέρι και ένα κουτί μελομακάρονα στο άλλο, απαιτώντας από το Netflix να μας διασκεδάσει; Τώρα που η άδεια τελείωσε, πρέπει να ανασκουμπωθούμε και να κάνουμε πράγματα. Με κάποια νούμερα επιπλέον στη ζυγαριά μας και την μεθεόρτια απελπισία αγκαζέ, πρέπει να γίνουμε και πάλι λειτουργικοί πολίτες. Να απαντήσουμε σε όλα τα μέιλ που αγνοήσαμε στην άδεια, να συνεχίσουμε τα πρότζεκτ που αφήσαμε στην άκρη και να θέσουμε στόχους για το νέο έτος. Όσο να πεις, είναι μια πρόκληση, στην καλύτερη. Η προσπάθεια να εκκινήσουμε και πάλι τον εγκέφαλό μας μετά από περισσότερες από δύο συνεχόμενες ημέρες άδειας απαιτεί πειθαρχίας μοναχού Σαολίν. Είναι απλά αδύνατον. Το μυαλό μας έχει αποδημήσει εις τόπον χλοερόν, σαν χελιδόνι που ψάχνει να διαχειμάνει. Η υποτονική αυτή συμπεριφορά με κάνει να αναφωνώ «Γιατί Θεέ μου δε με έκανες αρκούδα, να πέσω για ύπνο σήμερα και να ξυπνήσω Απρίλιο;». 

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν τελειώνει το μαγικό παραλήρημα των Χριστουγέννων και βρισκόμαστε, ζαλισμένοι και πρησμένοι, να κοιτάμε τις υπολειπόμενες μέρες του χειμώνα στο ημερολόγιο; Πώς επιστρέφεις σε αυτόν τον αρχαϊκό τρόπο ζωής όπου πρέπει να δουλέψεις για να βγάλεις τίμια το ψωμί σου; Πώς προσαρμόζεσαι σε αυτήν την όλο και πιο δυσμενή πραγματικότητα;

Η αλήθεια είναι ότι ειδικά οι επόμενες δύο βδομάδες θα είναι κρίσιμες. Ψυχολογικά, πνευματικά, σωματικά, επαγγελματικά, οικονομικά -και ναι ακόμη κι αστρολογικά- τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Κανείς δε θα είναι στα καλύτερά του, αφού όλοι μας λίγο πολύ ξοδέψαμε δυσανάλογο χρόνο και χρήμα καταναλώνοντας υδατάνθρακες και μιλώντας με φίλους και συγγενείς, με όλα τα αρνητικά που αυτό επιφέρει στον ανθρώπινο ψυχισμό. Σε αυτή την κατάσταση, τα νεύρα μας δεν είναι και πολύ καλά. Και τώρα πώς θα μαζέψουμε τα κομμάτια μας για να παλέψουμε τη νίλα της καθημερινότητας; 

Μεθεόρτιος οδηγός επιβίωσης

Παρακάτω θα βρεις μερικές πιθανές λύσεις για τη γνώριμη αυτή απελπισία του Ιανουαρίου. Όχι, δε θα σου προτείνω να ξεκινήσεις πιλάτες ούτε να κάνεις δίαιτα, για ποια με πέρασες; Εκτός κι αν φυσικά το θέλεις. Άλλα ας είμαστε και λίγο σοβαροί. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Μη κάνεις τίποτα!

Για ολόκληρες χιλιετίες και σε διάφορους πολιτισμούς του κόσμου, ο Δεκέμβρης υμνείται ως ο μήνας της απόλυτης ξεκούρασης κι αναζωογόνησης. Από την άλλη, για λόγους καλούς και άφθονους, ο Ιανουάριος έχει την φήμη του πιο καταθλιπτικού μήνα. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα έχουμε και την Blue Monday, την πιο καταθλιπτική ημέρα όλου του χρόνου.

Αν δούμε όμως τα πράγματα υπό ένα άλλο πρίσμα, ο Ιανουάριος κι όχι ο Δεκέμβριος, είναι ο πραγματικός μήνας χαλάρωσης. Κάνει πολύ κρύο και -σε αντίθεση με την περίοδο των γιορτών- δεν έχεις καμία σοβαρή υποχρέωση να σε παρασύρει να κάνεις το απονενοημένο και να βγεις. Δέστο σαν μια ευκαιρία να κάνεις όλα αυτά που πάντα φαντάζεσαι ότι θα κάνεις τα Χριστούγεννα, όπως να διαβάσεις ένα βιβλίο, να δεις καμιά ταινία ή απλά να κάτσεις λίγο να σκεφτείς μακριά από τη βαβούρα των γιορτών. 

Κάνε τα πάντα!

Μαθήματα ξένων γλωσσών. Χορός της κοιλιάς. Καινούργιο τατού. Εκθέσεις ζωγραφικής. Καφέ με εκείνον τον φίλο που έχεις να δεις 9 μήνες. Live μουσική. Αιτήσεις για διδακτορικό. Σινεμά 3 φορές την εβδομάδα. Ντεκαπάζ στα φρύδια. Λέιζερ μπικίνι. Αν το ξεκινήσεις τώρα, το καλοκαίρι που θα’χει πιάσει, θα είσαι δελφίνι. 

Εάν η ύπαρξή σου δεν περιορίζεται στο να αναγκάζεις τον εαυτό σου να κάνει πράγματα που δε θέλει, τότε είσαι καν ζωντανός; Θα την πιάσουμε, ωρε, τη ζωή από τα μαλλιά ή θα πεθάνουμε προσπαθώντας; Τουλάχιστον, όταν ο Χάρος σου χτυπήσει την πόρτα, μπορείς να θυμηθείς εκείνη τη φορά που πήγες σε πάρτι Γενάρη μήνα με see-through ολόσωμη φόρμα και μπότα λουστρίνι και να αναφωνήσεις χωρίς ίχνος λύπης: «Ναι, την έζησα τη ζωή». 

Φάε ό,τι θες

Γενάρης, ο μήνας που αναγκαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες όλων των υπεραγορών που κάναμε κατά το τελευταίο τεταρτημόριο του περασμένου έτους, ώστε να μάθουμε από την επαίσχυντη, λαίμαργη και σπάταλη συμπεριφορά μας. Με το που μπει το νέο έτος, γεμίζουν οι σελίδες των site και των περιοδικών με δίαιτες αποτοξίνωσης και δώστου πάλι βόλτα στα σούπερ μάρκετ για να προμηθευτούμε κριτσίνια ολικής, μπιφτέκια γαλοπούλας, σέλερι, βρώμη και γιαούρτι 0%. Και να μη ξαναδώ μελομακάρονο μπροστά μου.

Για μισό λεπτό ρε παιδιά; Τα αποφάγια των γιορτών ποιός θα τα φάει; Έχουμε χρόνο μπροστά μας για δίαιτες, έχουμε και μισή βασιλόπιτα, ένα κουτί φερέρο ροσέ, δυό κομμάτια πανετόνε και μισό κιλό κουραμπιέδες. Ας μας τελειώσουν πρώτα οι προμήθειες και βλέπουμε. Αν μη τι άλλο, είναι θέμα ηθικής. 

Μηδένισε το κοντέρ. Άφησε πίσω σου όλες τις παρατεταμένες υποχρεώσεις από πέρυσι

Όλα όσα δεν λύθηκαν από μόνα τους το 2022, ξεχάστε τα. Τώρα είναι η ώρα για ψυχική κάθαρση. Διάγραψε εκείνη την παράγραφο που κατοικοεδρεύει στις Σημειώσεις του κινητού σου εδώ και μήνες και ξέρεις ότι ποτέ δε θα στείλεις. Αφαίρεσε τα πάντα από τα online καλάθια αγορών σου. Σβήσε από τα social media όποιον λογαριασμό δε θέλεις να βλέπεις. Βγάλε από τη ζωή σου τοξικούς ανθρώπους που ούτε και φέτος θα αλλάξουν. Πέτα το φυτό εσωτερικού χώρου που προσπαθείς να αναβιώσεις από τον Οκτώβριο. Επίλεξε ένα νέο χόμπι, γιατί αν βαριόσουν να ασχοληθείς με το πλέξιμο στα 26, σίγουρα δεν θα το κάνεις στα 27.

Ο μόνος τρόπος για να προχωρήσεις είναι να μην κοιτάς ποτέ πίσω. Έχασες κάτι την περασμένη χρονιά; Πάει τώρα, πάμε γι’άλλα. Έστειλες ερωτική εξομολόγηση σε κάποιον που δεν άξιζε γύρω στις 23:57 την παραμονή της Πρωτοχρονιάς; Περσινά ξινά σταφύλια. Αυτά τα λεφτά που δεν είχες κι όμως σπατάλησες σε άσκοπα ψώνια εορτών; Μου ακούγεται σαν πρόβλημα του 2022, συγγνώμη.

Βρες ένα νέο χόμπι

Όχι, δεν εννοώ αναγκαστικά κάποιο άθλημα. Τι θα κάνεις – θα πας για τρέξιμο; Εδώ ο κόσμος καίγεται, το σύμπαν πεθαίνει. Προς Θεού, μιλάω για κάτι πιο λογικό: μαγείρεμα, φωτογραφία, διάβασμα, ζαχαροπλαστική, επιτραπέζια παιχνίδια, προγράμματα επιβράβευσης σε σούπερ μάρκετ, ταντρικό σεξ– δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι αρκετά συναρπαστικό ώστε να σου αποσπάσει την προσοχή από το γεγονός ότι κυριολεκτικά τίποτα δεν θα είναι ποτέ τόσο ευχάριστο όσο το να κάθεσαι στον καναπέ με τις πιτζάμες, πίνοντας οινόμελο και τρώγοντας πανετόνε στις 15:00, και πόσο αβάσταχτα άδικο είναι που δεν μπορείς να το κάνεις αυτό κάθε μέρα.