Εικονογράφηση: Artificial Vandalism / Olafaq
Η νοσταλγία είναι σαν μια πυξίδα που μας καθοδηγεί συχνά στη ζωή, στις επιθυμίες μας, ακόμη και στην αίσθηση του εαυτού μας.
Φωτ.: Envato
Για όσους έχουν βιώσει τα 90s και τα early 00s η διαφορά στο lifestyle είναι τρομακτική. Με την ακρίβεια στα ύψη πολλά από όσα θεωρούνταν normal πριν 20-30 χρόνια, τώρα απλά είναι πολυτέλεια.
Στο Editorial του νέου τεύχους του OLAFAQ, ο Θανάσης Λάλας γράφει για την ελπίδα και το όνειρο ότι κάτι μπορεί να συμβεί που θα καταφέρει να νικήσει τον θάνατο και τη φθορά.
Εικονογράφηση: @artificial_vandalism
Λιβάδια, τροπικά ψάρια, βόρειο σέλας και φούσκες, όλα υπάρχουν στο (βιώσιμο) πλάνο ενός ξεχασμένου τεχνολογικού παραδείσου.
Artwork: @artificial_vandalism
Η μυρωδιά από αρμπαρόριζα, το παιδικό μας μαξιλάρι, οι φλούδες των πορτοκαλιών, το άρωμα της μαμάς, τα βενζινάδικα και ο πρώτος μας έρωτας – μυρωδιές που κρατούν ανέπαφο το παρελθόν. Κάποιες φορές ένα ερέθισμα μπορεί να επαναφέρει αναμνήσεις απ’ την παιδική αυτή ηλικία που όλοι νοσταλγούμε.
Φωτ.: Devin Avery / Unsplash
Όταν ήμασταν παιδιά, περνούσαμε ώρες με τους φίλους μας χωρίς να κάνουμε κάτι. Και μόνο η παρουσία τους στον χώρο ήταν αρκετή. Μεγαλώνοντας, οι συναντήσεις με φίλους θέλουν κανονισμό και κάποια αφορμή.
Φωτ.: Stefania Lo Porto
Ξέρουμε ότι όλα γύρω μας αλλάζουν, αλλά λαχταράμε κάτι πιο μόνιμο.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
Χαρτομάντηλα σαν αυτά που έχουν πάντοτε εύκαιρα οι ψυχοθεραπευτές, ξέρεις.
Artwork: Archi
H νοσταλγία ως κρίσιμος παράγοντας που ανακινεί τις όποιες καλλιτεχνικές εξελίξεις, ειδικά σε χαλεπούς καιρούς όπως αυτούς που ζούμε.
Artwork: GZ Design
«Κοιτάζουμε τον κόσμο μια φορά, στα παιδικά μας χρόνια. Τα άλλα όλα είνʼ ανάμνηση» γράφει η Aμερικανίδα ποιήτρια Λουίζ Γκλουκ και κάπως ταιριάζει στην περίσταση, βρε παιδί μου.
