«Twin Peaks, η σειρά που μπορεί να τα αλλάξει όλα», έγραφε το εξώφυλλο του περιοδικού Connoisseur το 1989, λίγους μήνες πριν την προβολή της σειράς από το ABC.

34 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή, τον Απρίλιο του 1990, το Twin Peaks επηρέασε τη σύγχρονη τηλεόραση όσο καμία άλλη σειρά, θολώνοντας τα όρια μεταξύ κινηματογράφου και TV με την σινεφίλ αισθητική της.

Οι τηλεθεατές δεν είχαν ξαναδεί κάτι παρόμοιο, ήτοι ένα σουρεαλιστικό δράμα με ισόποσες δόσεις από τρόμο, βία και κωμωδία.

Ήταν αλήθεια: η τηλεόραση δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια.

Το Twin Peaks ήταν αποδεδειγμένα μπροστά από την εποχή του, εμπνέοντας ένα «κύμα» παρόμοιων σειρών που θα ακολουθούσαν τις επόμενες δεκαετίες -μέχρι σήμερα.

Who killed Laura Palmer?

Η πρώτη σεζόν του Twin Peaks περιστράφηκε γύρω από ένα και μόνο ερώτημα που καθήλωσε τους τηλεθεατές: «Ποιος σκότωσε τη Λόρα Πάλμερ;»

Η απάντηση γινόταν όλο και πιο παράξενη και τρομακτική κάθε εβδομάδα.

Η σειρά προέβαινε κάθε εβδομάδα στη σταδιακή αποκάλυψη των ιδιορρυθμιών της πόλης Twin Peaks, παίζοντας με το ύφος, την πλοκή και τους χαρακτήρες.

34 χρόνια μετά την αρχική του πρεμιέρα, το Twin Peaks εξακολουθεί να δεσπόζει στο τηλεοπτικό τοπίο.

Η θεματολογία του, τα σκηνικά του, η αισθητική του έχουν έκτοτε απορροφηθεί από την mainstream τηλεοπτική ψυχαγωγία, επηρεάζοντας τα πάντα, από τα X-Files μέχρι το True Detective.

 

Twin Peaks: Mes que un tv show

Η λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ κινηματογράφου και τηλεόρασης μπορεί να μοιάζει σχεδόν ανύπαρκτη στις μέρες μας, και το Twin Peaks ήταν μια από τις πρώτες σειρές που τη θόλωσε.

Ο έλεγχος του David Lynch πάνω στη σειρά δεν ήταν απόλυτος, αλλά σκηνοθέτησε την σειρά με έναν τρόπο που κανείς δεν είχε κάνει ποτέ πριν – σαν να ήταν ταινία.

Η εντυπωσιακή νουάρ κινηματογράφηση και το υπέροχο soundtrack (από τον Angelo Badalamenti) θύμιζαν κινηματογράφο -κάτι μεταξύ Χίτσκοκ και ιταλικού giallo.

Το Twin Peaks ήταν μια από τις πρώτες (αν όχι η πρώτη) σειρές που καλλιέργησαν μια «μυθολογία» σαν σειρά (ή ταινία, όπως το δει κανείς), δημιουργώντας διαρκή spin-offs: υπήρξε ένα prequel με το «Fire Walk With Me» του 1992, ένα μυθιστόρημα (το «The Diary of Laura Palmer» από την κόρη του Lynch, την Jennifer), ενώ η σειρά συνέχισε να μας απασχολεί μέχρι την αναβίωση του 2017, του «Twin Peaks: The Return», την οποία ο Lynch χαρακτήρισε ως μια «ταινία 18 ωρών».

«Η τηλεόραση και ο κινηματογράφος για μένα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα», δήλωνε ο Λιντς στο περιοδικό Variety.

Η σκοτεινή πλευρά μιας μικρής πόλης

Το Twin Peaks είναι πρωτίστως η ιστορία της πόλης Twin Peaks, στην πολιτεία της Ουάσινγκτον.

Μιας ήρεμης πόλης που μόνο φαινομενικά είναι χαρούμενη και φυσιολογική, καθώς κάτω από το υπόστρωμά της κρύβεται ο υφέρπων τρόμος και η συσσωρευμένη βία.

Έκτοτε, πολλοί σεναριογράφοι και τηλεοπτικές σειρές έχουν «παίξει» με αυτή την συγκεκριμένη ψευδαίσθηση της ασφάλειας της μικρής πόλης, όπως το Wayward Pines, το Stranger Things, το Locke and Key, ακόμα και το Gilmore Girls.

Επίσης, στην διεθνή τηλεόραση, υπάρχει το τριπαριστό γερμανικό Netflix hit, Dark, αλλά ας μην ξεχνάμε το Broadchuch, το Katla της Ισλανδίας και δύο γαλλικές σειρές, το The Returned και το Black Spot.

To Twin Peaks επαναπροσδιόρισε τους όρους του τηλεοπτικού μυστηρίου

Ωστόσο, όλα ξεκίνησαν από την πρόταση «Είναι νεκρή, τυλιγμένη μέσα σε πλαστικό».

Αυτές οι έξι λέξεις έδωσαν το εναρκτήριο λάκτισμα για το μυστήριο της δολοφονίας της Λόρα Πάλμερ και για μια τηλεοπτική εμμονή δεκαετιών με το gone girl, το «χαμένο κορίτσι» ως κεντρικό πρόσωπο στον αμερικανικό κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Όπως γράφει η ειδική σε ζητήματα τηλεοπτικών σεναρίων Alice Bolin, «το Twin Peaks ήταν η πρωτότυπη gone girl σειρά και η δημοτικότητά του απέδειξε ότι οι αμερικανοί τηλεθεατές είχαν όρεξη για τέτοιου είδους ιστορίες».

Και μπορεί μεν η σειρά να ακολουθούσε τον πράκτορα Dale Cooper (τον οποίο υποδυόταν ο Kyle MacLachlan) στην προσπάθειά του να εξιχνιάσει το έγκλημα, αλλά διερευνούσε επίσης τον συναισθηματικό αντίκτυπο του φόνου σε ολόκληρη την κοινότητα της μικρής πόλης.

Τις επόμενες δεκαετίες, αμέτρητες σειρές δομήθηκαν γύρω από ένα μόνο μυστήριο, συνήθως το θάνατο ενός κοριτσιού. Θυμηθείτε όλες τις πρόσφατες τηλεοπτικές επιτυχίες: The Killing, True Detective, Sharp Objects, Top of the Lake και Mare of Easttown.

Όλα τους ξεκινούν, όπως το Twin Peaks, με την ανακάλυψη του πτώματος ενός νεκρού κοριτσιού και χρησιμοποιούν αυτό το μυστήριο ως καταλύτη για να εξερευνήσουν διαφορετικά θεματικά πεδία.

Η Μαύρη Στοά και το Κόκκινο Δωμάτιο

Περισσότερο από την αποκάλυψη του δολοφόνου της Λόρα Πάλμερ, το Twin Peaks αφορούσε τη μάχη των ντόπιων κατοίκων της μικρής πόλης της Ουάσινγκτον ενάντια σε μια σκοτεινή υπερφυσική δύναμη, τον Killer BOB από τη Μαύρη Στοά.

Κάπως έτσι, το Twin Peaks έκανε μια από τις πιο βαθιές καινοτομίες του ενσωματώνοντας τον… υπαρκτό σουρεαλισμό στην τηλεοπτική μας κουλτούρα.

Μερικές από τις πιο διάσημες σκηνές στο Twin Peaks λαμβάνουν χώρα στο «Κόκκινο Δωμάτιο», έναν μυστηριώδη χώρο που φιλοξενεί πνεύματα και διάφορα άλλα… κουλά.

Ο Cooper επισκέπτεται το δωμάτιο αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της σειράς, τόσο στα όνειρά του όσο και μέσω μιας πύλης στο δάσος. Εδώ, οι κανονικοί κανόνες του χρόνου και της αφήγησης δεν φαίνεται να ισχύουν.

Έκτοτε και άλλες σειρές ακολούθησαν τα βήματα του Twin Peaks, ενσωματώνοντας σουρεαλιστικό ή υπερφυσικό υλικό και ονειρικές σκηνές.

Το Fringe, το The OA και το The X-Files έχουν εμφανείς επιρροές, όχι μόνο από το σκηνικό και το οπτικό στυλ του Twin Peaks, αλλά και από την τάση του περισσότερο να μπερδεύουν παρά να ξεμπερδεύουν το μυαλό του τηλεθεατή.

Λόγου χάρη, από την στιγμή που ο Cooper παγιδεύτηκε στη Μαύρη Στοά και αντικαταστάθηκε από τον σωσία του, αυτοστιγμεί όλα μπερδεύτηκαν ακόμη περισσότερο.

Και δώσ’ του εκεί απόπειρες να διαλευκάνεις, εσύ ως τηλεθεατής, το μυστήριο.

Και φυσικά ο Λιντς δεν είχε καμία διάθεση να παίξει με αυτούς τους (τηλεοπτικούς ή σεναριακούς) κανόνες…

Δια του λόγου το αληθές, πριν μερικές εβδομάδες αποκαλύφθηκε ότι οι συνδημιουργοί της, David Lynch και Mark Frost, ήταν σε διαρκή κόντρα με το κανάλι ABC, το οποίο την πρόβαλλε από τον Απρίλιο του 1990 έως τον Ιούνιο του 1991.

Σύμφωνα με τον Frost, «το ABC απείλησε να σταματήσει να μας στέλνει χρήματα για την παραγωγή, αν η 2η σεζόν δεν έδινε έστω κάποια λύση στη δολοφονία της Laura Palmer».

Ο Frost δήλωσε στο Variety ότι ο Lynch θα προτιμούσε ιδανικά το μυστήριο να «συνεχιστεί για πάντα».

«Μας είχαν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο από το δίκτυο», δήλωσε ο Frost, προσθέτοντας:

«Απ’ ό,τι θυμάμαι, μας είπαν ότι θα σταματούσαν να μας στέλνουν χρήματα. Αλλά ο Ντέιβιντ πάντα έλεγε: “Δεν πρέπει ποτέ να λύσουμε το μυστήριο – αυτό πρέπει να συνεχιστεί για πάντα”. Και υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μου που πιστεύει ότι μπορεί κάλλιστα να είχε δίκιο».

Η επιμονή του Lynch

Ο πραγματικός καταλύτης της επιτυχίας της σειράς ήταν ασφαλώς ο ίδιος ο Lynch, ο οποίος μέχρι τότε ήταν γνωστός ως σκηνοθέτης ταινιών.

Ο σκηνοθέτης ήταν ίσως ο πρώτος που διέβλεψε τις δυνατότητες της τηλεοπτικής αφήγησης ιστοριών μεγάλου μήκους.

«Το ωραίο πράγμα στην τηλεόραση είναι ότι έχεις την ευκαιρία να κάνεις μια μεγάλη και συνεχόμενη ιστορία», δήλωσε ο Lynch στο Late Show του BBC.

«Αυτός είναι ο κύριος λόγος που το κάνω: η ιδέα ότι μπορείς να ζήσεις αυτόν τον κόσμο και να γνωρίσεις αυτούς τους χαρακτήρες και να ζήσεις και εσύ με αυτά τα προβλήματα κατά τη διάρκεια πολλών διαδοχικών εβδομάδων».

Όπως και ο Dale Cooper, έτσι και ο Lynch ήταν αντισυμβατικός.

Ο πράκτορας Ντέιλ Κούπερ αποτελεί, άλλωστε, μια αντανάκλαση, ένα alter-ego του ίδιου του Ντέιβιντ Λιντς.

Όπως δήλωσε ο ίδιος ο Kyle MacLachlan στον Guardian το 2020, «πρόσθεσα πολλά από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του Ντέιβιντ Λιντς όταν τον υποδύθηκα – είτε πρόκειται για φωνητικές εκφράσεις είτε για συγκεκριμένες φράσεις που λέει ο Ντέιβιντ. Πραγματικά, ο Ντέιλ Κούπερ είναι ο Ντέιβιντ και όχι εγώ».

«Ένα από τα πράγματα που χαρακτηρίζουν όσο τίποτα άλλο το έργο του David Lynch είναι η ικανότητά του να ξεπερνά την αφηγηματική σύμβαση της αφήγησης», καταλήγει εμφατικά ο Frost.

Γι’ αυτό και ένα πράγμα είναι βέβαιο: οι άνθρωποι μιλούν για το Twin Peaks 34 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή και θα εξακολουθούν να μιλούν γι’ αυτό και στα επόμενα 34 χρόνια.

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News