Η μουσική είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι μιας ταινίας. Γι’ αυτό και τα soundtracks έχουν αποκτήσει την δική τους «εμπορική» ζωή.
Ακολουθούν τα καλύτερα soundtrack όλων των εποχών. Φυσικά, οι παραλείψεις είναι πολλές, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει ένα τόσο γενικό άρθρο δίχως έστω κάποιες παραλείψεις.
The Empire Strikes Back – John Williams
Επικών διαστάσεων soundtrack, όπως και η δεύτερη ταινία της αρχικής τριλογίας του Lucas, βρίσκει ηθοποιούς, σεναριογράφους και φυσικά τον ίδιο τον Williams σε μεγάλα κέφια, να ενορχηστρώνει με μαεστρία μια απ’ τα καλύτερες ηχητικές κινηματογραφικές οβερτούρες όλων των εποχών και να προσθέτει instrumental πινελιές απαράμιλλης γοητείας που δεν υπήρχαν στο αρχικό soundtrack του 1977.
Sound of Music – Rodgers & Hammerstein
Ένα απ’ τα καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών, με τραγούδια που, ιδίως αν τα πρωτακουσεις σε μικρή ηλικία, κολλάς άσχημα μαζί τους. Οκ, πλέον λογικό είναι πολλά απ’ αυτά να φαίνονται υπερβολικά γλυκερά και cheesy, αλλά κανείς δεν μπορεί αν αμφισβητήσει πως πρόκειται, όπως ευαγγελίζεται και ο τίτλος της ταινίας, για μερικές απ’ τις καλύτερες μελωδίες όλων των εποχών.
Tommy – Who & Various Artists
Elton John, Jack Nickolson, Ann Margret, Eric Clapton και άλλοι πολλοί συμμετέχουν σε αυτή την, επικών, και πέρα από κάθε προσδοκία, διαστάσεων ταινία, κινηματογραφικό ριμέικ του ομώνυμου άλμπουμ των Who απ’ το 1969. Η διασκευή στο «Pinball Wizard» είναι ίσως η καλύτερη στο συγκεκριμένο κομμάτι που έχει γίνει ποτέ.
Τhe Big Chill – Various Artists
Αρχίζει, όπως και η σειρά «Californication», υπό τους ήχους του «You Can’t Always Get What You Want» των Rolling Stones και στην πορεία το απίθανο αυτό soundtrack εμπλουτίζεται με το μισό ρεπερτόριο και τα μεγάλα χιτακια της Stax και της Motown απ’ τη δεκαετία του ’60. Ονειρεμένα «μαύρο»!
West Side Story – Leonard Bernstein & Stephen Sondheim
America, Maria, The Rumble, και πολλά ακόμη σπουδαία τραγούδια απαρτίζουν ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών. Ο Bernstein έγραψε τις καλύτερες παρτιτούρες της ζωής του και οι ερμηνευτές το ανύψωσαν με τη σειρά τους στην κορυφή της λίστας με τα ωραιότερα soundtrack.
Jurassic Park – John Williams
Δείτε το παρακάτω βίντεο: Για τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα, με το που μπαίνουν οι νότες από το γαλλικό κόρνο, ο 88χρονος μαέστρος κάθεται πάνω στο πόντιουμ ακούνητος και με τα μάτια του κλειστά, σαν να θυμάται ακριβώς την στιγμή που συνέθετε το συγκεκριμένο κομμάτι. Και μετά μπαίνουν ένα ένα τα όργανα και βλέπεις όλους τους (40-50;) μουσικούς, στην πλειοψηφία τους μεταξύ 35-55 ετών, δηλαδή ακριβώς πάνω στο ηλικιακό target group του πρώτου Jurassic Park, να χαμογελάνε πίσω από τα χάλκινα πνευστά και τα βιολιά τους, σαν να νιώθουν ότι αποτελούν πλέον και οι ίδιοι ένα αναπόσπαστο μέρος του franchise. Η «Μεγάλη Μουσική».
Kill Bill: Vol 1 – Various Artists
Οι ταινίες του Tarantino δεν βλέπονται απλώς: ακούγονται και μάλιστα στη διαπασών, αν κρίνω απ’ την επιλογή των τραγουδιών.
Bang Bang (My Baby Shot Me Down) από Nancy Sinatra, Don’t Let Me Be Misunderstood από Santa Esmeralda, Woo Hoo απ’ τις 5.6.7.8’s, The Lonely Shepherd απ’ τον Zamfir και πολλά ακόμη κομμάτια για τα οποία πολλοί θα σκότωναν προκειμένου να τα έχουν στο soundtrack τους.
Godfather – Nino Rota & Carmine Coppola
Το «Βαλς του Νονού» είναι ένα απ’ τα πιο αναγνωρίσιμα κινηματογραφικά κομμάτια όλων των εποχών και ασφαλώς μια απ’ τις καλύτερες δουλειές του Nino Rota, του «Morricone των φτωχών», όπως τον αποκαλούν (και εντελώς άκυρα, αφού ο Rota είναι εφάμιλλος του Ennio).
American Graffiti – Various Artists
Τα τέλη της δεκαετίας του ’50 και οι αρχές του ’60, μέσα από 41 επιτυχίες της εποχής. Ροκ εν ρολ μέχρι τελικής πτώσεως, εποχή της αθωότητας και κόντρες με το αμάξι που συνοδεύονται από μερικά απ’ τα γνωστότερα surf n roll κομμάτια της pro-British Invasion μουσικής εποχής.
Pulp Fiction – Various Artists
Όταν ένα soundtrack περιέχει την διασκευή του Dick Dale στη “Misirlou”, το “Jungle Boogie” των Kool & the Gang, τη Dusty Springfield να τραγουδάει το “Son of a Preacher Man”, το “Flowers on the Wall” των Statler Brothers και τους Urge Overkill να διασκευάζουν το “Girl, You’ll Be a Woman Soon” του Neil Diamond, κανείς δεν πρέπει να έχει παράπονο.
The Mission – Ennio Morricone
Τα “On Earth As It Is In Heaven”, “Falls” και “Gabriel’s Oboe” είναι τρία απ’ τα γνωστότερα κομμάτια του ιταλού Μαέστρου, όλα τους απαράμιλλης ομορφιάς και απολύτως ταιριαστά με το περιρρέον κλίμα της ταινίας. Ένα soundtrack αξεπέραστο, ακόμη και απ’ τον ίδιο τον Μαέστρο.
The Piano – Michael Nyman
Μια κωφάλαλη γυναίκα μετακομίζει μόνιμα στην Αυστραλία με μόνη της συντροφιά το πιάνο της. Εκεί, ζει, δουλεύει κι ερωτεύεται υπό τις θεϊκές μελωδίες που σκαρφίστηκε και ευόδωσε μουσικά το μυαλό του Νyman. Ένα απ’ τα σπουδαιότερα δείγματα πιανιστικης τέχνης του 20ου αιώνα.
The Last Of The Mohicans – Trevor Jones / Randy Edelman
«Όπου κι αν πας, εγώ θα σε βρω», λέει ο Daniel Day Lewis στην Madeleine Stowe και εκείνη ακριβώς τη στιγμή «πέφτει» μια απ’ τις πιο συγκλονιστικές μουσικές της τελευταίας 30ετιας. Επικό και αξεπέραστο.
Chariots of Fire – Vangelis
Το σημαντικότερο soundtrack, μαζί με το «Blade Runner», που βγήκε ποτέ από έλληνα μουσικό, οι «Δρόμοι της Φωτιάς» όχι μόνο έφτασαν μέχρι τα Όσκαρ, αλλά κατάφεραν να κερδίσουν και το χρυσό αγαλματάκι. Όχι άδικα, αφού το μουσικό score του Παπαθανασίου ακούγεται μέχρι σήμερα, 42 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία, σε πολλά γήπεδα και αθλητικές εκδηλώσεις.
The Magnificent Seven – Elmer Bernstein
Το χολιγουντιανό ριμέικ των «Επτά Σαμουράι» του Ακιρα Κουροσάβα κατέληξε, ευτυχώς, μια ταινία εφάμιλλη με το πρωτότυπο, και σε αυτό συνέβαλε και η εκπληκτική μουσική του άλλου αδελφού Bernstein (βλέπε «West Side Story» παραπάνω), που ισορροπεί ανάμεσα στην κλασικότροπη οβερτούρα και τις μεξικάνικες, αλά-μαριάτσι πινελιές.
E.T. the Extra Terrestrial – John Williams
Λίγα είναι τα σχόλια που μπορούν να γίνουν εδώ: είναι δυνατόν να είδες την σκηνή με το ποδήλατο του Έλιοτ που πετάει, «κόβοντας» τη σκιά του φεγγαριού στα δυο και να μην ανατρίχιασες; Είναι δυνατόν να μην ανασηκώθηκαν οι τρίχες στο σβέρκο σου τη στιγμή που οι αστυνομικοί κυνηγάνε τα πέντε ποδήλατα στο τέλος και η μουσική θα μπορούσε να συνεχίζεται ες αεί;
Trainspotting – Various Artists
“Lust for Life” από Iggy Pop, “Trainspotting” από Primal Scream, “Atomic” από Sleeper, “Temptation” από New Order, “Sing” από Blur, “Perfect Day” από Lou Reed, “Mile End” από Pulp, “2:1” από Elastica και φυσικά ο ύμνος “Born Slippy” των Underworld είναι μόνο μερικά απ’ τα τραγούδια που απαρτίζουν ένα απ’ τα σημαντικότερα soundtrack της εφηβείας μας.
Ipcress File – John Barry
Τραγικά υποτιμημένος, ο βρετανός αυτός συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής έγραψε ένα απ’ τα καλύτερα soundtrack που θυμίζει έντονα τα αντίστοιχα των ταινιών James Bond, αλλά είναι λιγότερο φαντασμαγορικό, με υπόγειες δομές και αρετές, χρησιμοποιώντας λιγότερο εντυπωσιακά, αλλά εξίσου μελωδικά όργανα, όπως έγχορδα και φλάουτα.
Merry Christmas, Mr Lawrence – David Sylvian & Ryuichi Sakamoto
Μια απ’ τις καλύτερες δουλειές του Ryuichi Sakamoto, πρώην ηγετικού μέλους των Yellow Magic Orchestra, με τον David Sylvian του συγκροτήματος των Japan να συνεισφέρει τα ανατριχιαστικά του φωνητικά στο τραγούδι “Forbidden Colours”. Η παρουσία, βέβαια, του David Bowie στο αρχικό καστ της ταινίας, την καθιστά ακόμη πιο σημαντική.
2046 – Various Artists
Ο Shigeru Umebayashi κάνει το ιδανικό soundtrack για πληγωμένες καρδιές και πονεμένους εραστές και δίπλα σε κλασικοτροπα μουσικά θέματα ανατολίτικων επιρροών, κολλάει κι ένα «Sway» από Dean Martin, έτσι για το ξεκάρφωμα. Υπέροχα μαγευτικό απ’ όποια γωνία κι αν το δεις.
Heat – Elliot Goldenthal / Kronos Quartet
Η διασκευή του Moby στο «New Dawn Fades» των Joy Division αρκεί από μόνη της, αν και το υπόλοιπο σάουντρακ είναι σε σταθερά (πολύ) υψηλό επίπεδο.
Psycho – Bernard Herrmann
Οι ηχητικές «μαχαιριές» του σπουδαίου αυτού soundtrack του μπάρμπα-Χέρμαν, όχι μόνο στάθηκαν επάξια δίπλα στην ίδια την ταινία του «Χιτς», αλλά προκάλεσαν και πλήθος μιμητών, άλλοτε νόμιμα, άλλοτε… παράνομα και ύπουλα. Παράδειγμα, οι τίτλοι αρχής του «Re-Animator» (1985).
Easy Rider – Various Artists
“The Pusher” και “Born to Be Wild” από Steppenwolf, “The Weight” απ’ τους The Band, “If 6 Was 9” απ’ τον Jimi Hendrix, “It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding)” του Roger McGuinn: δηλαδή τι άλλο θέλεις για μια ταινία που, ενώ κινηματογραφικά είναι ελαφρώς ξεπερασμένη, μουσικά στέκεται ακόμη στο ύψος της.
Koyaanisqatsi – Philip Glass
Δεν είναι πολλά τα σχόλια που μπορούν να γίνουν γι’ αυτό το οπτικοακουστικό αριστούργημα του 1983. Ο σκηνοθέτης Godfrey Reggio κατάφερε να κάνει μια ταινία που, ακόμη και σήμερα, βλέπεται με την ίδια όρεξη. Ο δε Philip Glass συνέθεσε ίσως το σημαντικότερο έργο της καριέρας του, απειλητικά επικό και υποβλητικά συγκλονιστικό.
A Clockwork Orange – Wendy Carlos
Ο Walter (που μετέπειτα έκανε αλλαγή φύλου κι έγινε Wendy) Carlos θεωρείται, και είναι ένας απ’ τους πρωτοπόρους της χρήσης ηλεκτρονικών συσκευών στην ποπ κουλτούρα. Το εισαγωγικό κομμάτι του «Κουρδιστού Πορτοκαλιού» είναι η πιο γνωστή μουσική του παρακαταθήκη, ένα έργο αδυσώπητα σκληρό όσο και η ταινία του Stanley Kubrick.
Super Fly – Curtis Mayfield
Στις ταινίες «blaxploitation» (φιλμ με ήρωες μαύρους πρωταγωνιστές που πολεμάνε το έγκλημα ακούγοντας φανκ μουσική) της εποχής εκείνης, 1970-1974, οι μαύροι πρωταγωνιστές είχαν μαλλί-αφάνα και «κατάπιναν» τους κακούς σαν στραγάλια, ακούγοντας κομμάτια σαν κι αυτό εδώ του «Μαύρου Πάνθηρα της Φανκ», του Curtis Mayfield.
Paris, Texas – Ry Cooder
«Εσωτερικό», lo-fi, ταξιδιάρικο soundtrack από έναν απ’ τους σημαντικότερους σύγχρονους αμερικανούς κιθαρίστες. Ένα slide-guitar αριστούργημα του Ry Cooder, βασισμένο στο τραγούδι «Dark Was the Night, Cold Was the Ground» του αμερικανού μπλουζίστα Blind Willie Johnson. Ιδανικό για χειμωνιάτικες συζητήσεις δίπλα στο τζάκι.
The Life Aquatic With Steve Zissou – Seu Jorge
“Starman”, “Rebel Rebel”, “Rock & Roll Suicide”, “Life On Mars?” και “Five Years” και λοιπά Μπαουικά τραγούδια ερμηνεύονται στα πορτογαλικά από τον Seu Jorge, δίνοντας μια απόκοσμα ethnic/world/peculiar νότα σε ένα, ούτως ή άλλως, απαραίτητο για κάθε δισκοθήκη soundtrack.
Οι Ομπρέλες του Χερβούργου – Michel Legrand
Το γαλλόφωνο soundtrack είναι απλώς ονειρικό, αλλά και οι δυο αγγλικές βερσιον που ακολούθησαν στα “I Will Wait For You” και “Watch What Happens” (αντίστοιχα, τα “Recit de Cassard” και “Cassard’s Story”) αποδείχτηκαν εξαιρετικά δημοφιλή εντός της Γηραιάς Αλβιόνας.
Βabel – Gustavo Santaolalla
Ένα από τα καλύτερα πρόσφατα soundtrack, σύνθεσης του Αργεντινού Santaolalla, ο οποίος μας έχει δώσει εξαιρετικά διαπιστευτήρια στο χώρο της κινηματογραφικής μουσικής σύνθεσης με τα «21 Γραμμάρια», «The Insider», «Αmores Perros», «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» και «Το Μυστικό του Brokeback Mountain».
Μagnolia – Aimee Mann
Η Mann εμπνεύστηκε απ’ την ταινία και συνέθεσε τα υπέροχα τραγούδια αυτού του καταπληκτικού soundtrack, με αποκορύφωμα την σεκανς ανθολογίας, όπου όλοι οι ήρωες της ταινίας τραγουδούνε τους στίχους του «Wise Up», οδηγώντας το φιλμ σε ένα συγκινησιακό αποκορύφωμα πολλών μεγατόνων.
Boogie Nights – Various Artists
Αν θέλεις να έχεις την πιο πλήρη ανθολογία τραγουδιών απ’ την χρυσή εποχή της ντίσκο, τότε απλώς αγόρασε τη διπλή αυτή συλλογή: όλα τα κομμάτια είναι απ’ την δεκαετία του ’70 και οι χορευτικές επιτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη. Εδώ θα βρεις και καλά κρυμμένα «διαμαντάκια» όπως το «Joy» των Apollo 100.
Amelie – Yann Tiersen
“J’y suis jamais allé”, “Les Jours tristes”, “La Valse d’Amélie”, “Comptine d’un autre été: L’après-midi”, “La Noyée”, “Le Moulin” και άλλα πολλά τραγούδια που ξεκίνησαν ιδανικά το 2001.
Requiem for a Dream – Clint Mansell
Ένα απ’ τα χαρακτηριστικότερα soundtrack της δεκαετίας που μόλις μας άφησε χρόνους, σύνθεσης του Clink Mansell, του πάλαι ποτέ ηγέτη των Pop Will Eat Itself. Δυστυχώς, το εν λόγω κομμάτι έχει «παίξει» τόσο πολύ στην εγχώρια τηλεόραση σε εκπομπές, ειδήσεις και κουτσομπολιστικα σώου, που το έχουμε πλέον σιχαθεί, αν κι είναι υπέροχα στοιχειωμένο.
The Good, The Bad and The Ugly – Ennio Morricone
Η Κρατική Συμφωνική Ορχήστρα της Δανίας ειδικεύεται στις διασκευές των αριστουργημάτων του Μορικόνε, χρησιμοποιώντας μάλιστα όλα τα αυθεντικά εκείνα μουσικά όργανα που χρησιμοποίησε και αυτός στις αρχικές παρτιτούρες.
Η μουσική είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι μιας ταινίας. Γι’ αυτό και τα soundtracks έχουν αποκτήσει την δική τους «εμπορική» ζωή.
Ακολουθούν τα καλύτερα soundtrack όλων των εποχών. Φυσικά, οι παραλείψεις είναι πολλές, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει ένα τόσο γενικό άρθρο δίχως έστω κάποιες παραλείψεις.
The Empire Strikes Back – John Williams
Επικών διαστάσεων soundtrack, όπως και η δεύτερη ταινία της αρχικής τριλογίας του Lucas, βρίσκει ηθοποιούς, σεναριογράφους και φυσικά τον ίδιο τον Williams σε μεγάλα κέφια, να ενορχηστρώνει με μαεστρία μια απ’ τα καλύτερες ηχητικές κινηματογραφικές οβερτούρες όλων των εποχών και να προσθέτει instrumental πινελιές απαράμιλλης γοητείας που δεν υπήρχαν στο αρχικό soundtrack του 1977.
Sound of Music – Rodgers & Hammerstein
Ένα απ’ τα καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών, με τραγούδια που, ιδίως αν τα πρωτακουσεις σε μικρή ηλικία, κολλάς άσχημα μαζί τους. Οκ, πλέον λογικό είναι πολλά απ’ αυτά να φαίνονται υπερβολικά γλυκερά και cheesy, αλλά κανείς δεν μπορεί αν αμφισβητήσει πως πρόκειται, όπως ευαγγελίζεται και ο τίτλος της ταινίας, για μερικές απ’ τις καλύτερες μελωδίες όλων των εποχών.
Tommy – Who & Various Artists
Elton John, Jack Nickolson, Ann Margret, Eric Clapton και άλλοι πολλοί συμμετέχουν σε αυτή την, επικών, και πέρα από κάθε προσδοκία, διαστάσεων ταινία, κινηματογραφικό ριμέικ του ομώνυμου άλμπουμ των Who απ’ το 1969. Η διασκευή στο «Pinball Wizard» είναι ίσως η καλύτερη στο συγκεκριμένο κομμάτι που έχει γίνει ποτέ.
Τhe Big Chill – Various Artists
Αρχίζει, όπως και η σειρά «Californication», υπό τους ήχους του «You Can’t Always Get What You Want» των Rolling Stones και στην πορεία το απίθανο αυτό soundtrack εμπλουτίζεται με το μισό ρεπερτόριο και τα μεγάλα χιτακια της Stax και της Motown απ’ τη δεκαετία του ’60. Ονειρεμένα «μαύρο»!
West Side Story – Leonard Bernstein & Stephen Sondheim
America, Maria, The Rumble, και πολλά ακόμη σπουδαία τραγούδια απαρτίζουν ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών. Ο Bernstein έγραψε τις καλύτερες παρτιτούρες της ζωής του και οι ερμηνευτές το ανύψωσαν με τη σειρά τους στην κορυφή της λίστας με τα ωραιότερα soundtrack.
Jurassic Park – John Williams
Δείτε το παρακάτω βίντεο: Για τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα, με το που μπαίνουν οι νότες από το γαλλικό κόρνο, ο 88χρονος μαέστρος κάθεται πάνω στο πόντιουμ ακούνητος και με τα μάτια του κλειστά, σαν να θυμάται ακριβώς την στιγμή που συνέθετε το συγκεκριμένο κομμάτι. Και μετά μπαίνουν ένα ένα τα όργανα και βλέπεις όλους τους (40-50;) μουσικούς, στην πλειοψηφία τους μεταξύ 35-55 ετών, δηλαδή ακριβώς πάνω στο ηλικιακό target group του πρώτου Jurassic Park, να χαμογελάνε πίσω από τα χάλκινα πνευστά και τα βιολιά τους, σαν να νιώθουν ότι αποτελούν πλέον και οι ίδιοι ένα αναπόσπαστο μέρος του franchise. Η «Μεγάλη Μουσική».
Kill Bill: Vol 1 – Various Artists
Οι ταινίες του Tarantino δεν βλέπονται απλώς: ακούγονται και μάλιστα στη διαπασών, αν κρίνω απ’ την επιλογή των τραγουδιών.
Bang Bang (My Baby Shot Me Down) από Nancy Sinatra, Don’t Let Me Be Misunderstood από Santa Esmeralda, Woo Hoo απ’ τις 5.6.7.8’s, The Lonely Shepherd απ’ τον Zamfir και πολλά ακόμη κομμάτια για τα οποία πολλοί θα σκότωναν προκειμένου να τα έχουν στο soundtrack τους.
Godfather – Nino Rota & Carmine Coppola
Το «Βαλς του Νονού» είναι ένα απ’ τα πιο αναγνωρίσιμα κινηματογραφικά κομμάτια όλων των εποχών και ασφαλώς μια απ’ τις καλύτερες δουλειές του Nino Rota, του «Morricone των φτωχών», όπως τον αποκαλούν (και εντελώς άκυρα, αφού ο Rota είναι εφάμιλλος του Ennio).
American Graffiti – Various Artists
Τα τέλη της δεκαετίας του ’50 και οι αρχές του ’60, μέσα από 41 επιτυχίες της εποχής. Ροκ εν ρολ μέχρι τελικής πτώσεως, εποχή της αθωότητας και κόντρες με το αμάξι που συνοδεύονται από μερικά απ’ τα γνωστότερα surf n roll κομμάτια της pro-British Invasion μουσικής εποχής.
Pulp Fiction – Various Artists
Όταν ένα soundtrack περιέχει την διασκευή του Dick Dale στη “Misirlou”, το “Jungle Boogie” των Kool & the Gang, τη Dusty Springfield να τραγουδάει το “Son of a Preacher Man”, το “Flowers on the Wall” των Statler Brothers και τους Urge Overkill να διασκευάζουν το “Girl, You’ll Be a Woman Soon” του Neil Diamond, κανείς δεν πρέπει να έχει παράπονο.
The Mission – Ennio Morricone
Τα “On Earth As It Is In Heaven”, “Falls” και “Gabriel’s Oboe” είναι τρία απ’ τα γνωστότερα κομμάτια του ιταλού Μαέστρου, όλα τους απαράμιλλης ομορφιάς και απολύτως ταιριαστά με το περιρρέον κλίμα της ταινίας. Ένα soundtrack αξεπέραστο, ακόμη και απ’ τον ίδιο τον Μαέστρο.
The Piano – Michael Nyman
Μια κωφάλαλη γυναίκα μετακομίζει μόνιμα στην Αυστραλία με μόνη της συντροφιά το πιάνο της. Εκεί, ζει, δουλεύει κι ερωτεύεται υπό τις θεϊκές μελωδίες που σκαρφίστηκε και ευόδωσε μουσικά το μυαλό του Νyman. Ένα απ’ τα σπουδαιότερα δείγματα πιανιστικης τέχνης του 20ου αιώνα.
The Last Of The Mohicans – Trevor Jones / Randy Edelman
«Όπου κι αν πας, εγώ θα σε βρω», λέει ο Daniel Day Lewis στην Madeleine Stowe και εκείνη ακριβώς τη στιγμή «πέφτει» μια απ’ τις πιο συγκλονιστικές μουσικές της τελευταίας 30ετιας. Επικό και αξεπέραστο.
Chariots of Fire – Vangelis
Το σημαντικότερο soundtrack, μαζί με το «Blade Runner», που βγήκε ποτέ από έλληνα μουσικό, οι «Δρόμοι της Φωτιάς» όχι μόνο έφτασαν μέχρι τα Όσκαρ, αλλά κατάφεραν να κερδίσουν και το χρυσό αγαλματάκι. Όχι άδικα, αφού το μουσικό score του Παπαθανασίου ακούγεται μέχρι σήμερα, 42 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία, σε πολλά γήπεδα και αθλητικές εκδηλώσεις.
The Magnificent Seven – Elmer Bernstein
Το χολιγουντιανό ριμέικ των «Επτά Σαμουράι» του Ακιρα Κουροσάβα κατέληξε, ευτυχώς, μια ταινία εφάμιλλη με το πρωτότυπο, και σε αυτό συνέβαλε και η εκπληκτική μουσική του άλλου αδελφού Bernstein (βλέπε «West Side Story» παραπάνω), που ισορροπεί ανάμεσα στην κλασικότροπη οβερτούρα και τις μεξικάνικες, αλά-μαριάτσι πινελιές.
E.T. the Extra Terrestrial – John Williams
Λίγα είναι τα σχόλια που μπορούν να γίνουν εδώ: είναι δυνατόν να είδες την σκηνή με το ποδήλατο του Έλιοτ που πετάει, «κόβοντας» τη σκιά του φεγγαριού στα δυο και να μην ανατρίχιασες; Είναι δυνατόν να μην ανασηκώθηκαν οι τρίχες στο σβέρκο σου τη στιγμή που οι αστυνομικοί κυνηγάνε τα πέντε ποδήλατα στο τέλος και η μουσική θα μπορούσε να συνεχίζεται ες αεί;
Trainspotting – Various Artists
“Lust for Life” από Iggy Pop, “Trainspotting” από Primal Scream, “Atomic” από Sleeper, “Temptation” από New Order, “Sing” από Blur, “Perfect Day” από Lou Reed, “Mile End” από Pulp, “2:1” από Elastica και φυσικά ο ύμνος “Born Slippy” των Underworld είναι μόνο μερικά απ’ τα τραγούδια που απαρτίζουν ένα απ’ τα σημαντικότερα soundtrack της εφηβείας μας.
Ipcress File – John Barry
Τραγικά υποτιμημένος, ο βρετανός αυτός συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής έγραψε ένα απ’ τα καλύτερα soundtrack που θυμίζει έντονα τα αντίστοιχα των ταινιών James Bond, αλλά είναι λιγότερο φαντασμαγορικό, με υπόγειες δομές και αρετές, χρησιμοποιώντας λιγότερο εντυπωσιακά, αλλά εξίσου μελωδικά όργανα, όπως έγχορδα και φλάουτα.
Merry Christmas, Mr Lawrence – David Sylvian & Ryuichi Sakamoto
Μια απ’ τις καλύτερες δουλειές του Ryuichi Sakamoto, πρώην ηγετικού μέλους των Yellow Magic Orchestra, με τον David Sylvian του συγκροτήματος των Japan να συνεισφέρει τα ανατριχιαστικά του φωνητικά στο τραγούδι “Forbidden Colours”. Η παρουσία, βέβαια, του David Bowie στο αρχικό καστ της ταινίας, την καθιστά ακόμη πιο σημαντική.
2046 – Various Artists
Ο Shigeru Umebayashi κάνει το ιδανικό soundtrack για πληγωμένες καρδιές και πονεμένους εραστές και δίπλα σε κλασικοτροπα μουσικά θέματα ανατολίτικων επιρροών, κολλάει κι ένα «Sway» από Dean Martin, έτσι για το ξεκάρφωμα. Υπέροχα μαγευτικό απ’ όποια γωνία κι αν το δεις.
Heat – Elliot Goldenthal / Kronos Quartet
Η διασκευή του Moby στο «New Dawn Fades» των Joy Division αρκεί από μόνη της, αν και το υπόλοιπο σάουντρακ είναι σε σταθερά (πολύ) υψηλό επίπεδο.
Psycho – Bernard Herrmann
Οι ηχητικές «μαχαιριές» του σπουδαίου αυτού soundtrack του μπάρμπα-Χέρμαν, όχι μόνο στάθηκαν επάξια δίπλα στην ίδια την ταινία του «Χιτς», αλλά προκάλεσαν και πλήθος μιμητών, άλλοτε νόμιμα, άλλοτε… παράνομα και ύπουλα. Παράδειγμα, οι τίτλοι αρχής του «Re-Animator» (1985).
Easy Rider – Various Artists
“The Pusher” και “Born to Be Wild” από Steppenwolf, “The Weight” απ’ τους The Band, “If 6 Was 9” απ’ τον Jimi Hendrix, “It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding)” του Roger McGuinn: δηλαδή τι άλλο θέλεις για μια ταινία που, ενώ κινηματογραφικά είναι ελαφρώς ξεπερασμένη, μουσικά στέκεται ακόμη στο ύψος της.
Koyaanisqatsi – Philip Glass
Δεν είναι πολλά τα σχόλια που μπορούν να γίνουν γι’ αυτό το οπτικοακουστικό αριστούργημα του 1983. Ο σκηνοθέτης Godfrey Reggio κατάφερε να κάνει μια ταινία που, ακόμη και σήμερα, βλέπεται με την ίδια όρεξη. Ο δε Philip Glass συνέθεσε ίσως το σημαντικότερο έργο της καριέρας του, απειλητικά επικό και υποβλητικά συγκλονιστικό.
A Clockwork Orange – Wendy Carlos
Ο Walter (που μετέπειτα έκανε αλλαγή φύλου κι έγινε Wendy) Carlos θεωρείται, και είναι ένας απ’ τους πρωτοπόρους της χρήσης ηλεκτρονικών συσκευών στην ποπ κουλτούρα. Το εισαγωγικό κομμάτι του «Κουρδιστού Πορτοκαλιού» είναι η πιο γνωστή μουσική του παρακαταθήκη, ένα έργο αδυσώπητα σκληρό όσο και η ταινία του Stanley Kubrick.
Super Fly – Curtis Mayfield
Στις ταινίες «blaxploitation» (φιλμ με ήρωες μαύρους πρωταγωνιστές που πολεμάνε το έγκλημα ακούγοντας φανκ μουσική) της εποχής εκείνης, 1970-1974, οι μαύροι πρωταγωνιστές είχαν μαλλί-αφάνα και «κατάπιναν» τους κακούς σαν στραγάλια, ακούγοντας κομμάτια σαν κι αυτό εδώ του «Μαύρου Πάνθηρα της Φανκ», του Curtis Mayfield.
Paris, Texas – Ry Cooder
«Εσωτερικό», lo-fi, ταξιδιάρικο soundtrack από έναν απ’ τους σημαντικότερους σύγχρονους αμερικανούς κιθαρίστες. Ένα slide-guitar αριστούργημα του Ry Cooder, βασισμένο στο τραγούδι «Dark Was the Night, Cold Was the Ground» του αμερικανού μπλουζίστα Blind Willie Johnson. Ιδανικό για χειμωνιάτικες συζητήσεις δίπλα στο τζάκι.
The Life Aquatic With Steve Zissou – Seu Jorge
“Starman”, “Rebel Rebel”, “Rock & Roll Suicide”, “Life On Mars?” και “Five Years” και λοιπά Μπαουικά τραγούδια ερμηνεύονται στα πορτογαλικά από τον Seu Jorge, δίνοντας μια απόκοσμα ethnic/world/peculiar νότα σε ένα, ούτως ή άλλως, απαραίτητο για κάθε δισκοθήκη soundtrack.
Οι Ομπρέλες του Χερβούργου – Michel Legrand
Το γαλλόφωνο soundtrack είναι απλώς ονειρικό, αλλά και οι δυο αγγλικές βερσιον που ακολούθησαν στα “I Will Wait For You” και “Watch What Happens” (αντίστοιχα, τα “Recit de Cassard” και “Cassard’s Story”) αποδείχτηκαν εξαιρετικά δημοφιλή εντός της Γηραιάς Αλβιόνας.
Βabel – Gustavo Santaolalla
Ένα από τα καλύτερα πρόσφατα soundtrack, σύνθεσης του Αργεντινού Santaolalla, ο οποίος μας έχει δώσει εξαιρετικά διαπιστευτήρια στο χώρο της κινηματογραφικής μουσικής σύνθεσης με τα «21 Γραμμάρια», «The Insider», «Αmores Perros», «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» και «Το Μυστικό του Brokeback Mountain».
Μagnolia – Aimee Mann
Η Mann εμπνεύστηκε απ’ την ταινία και συνέθεσε τα υπέροχα τραγούδια αυτού του καταπληκτικού soundtrack, με αποκορύφωμα την σεκανς ανθολογίας, όπου όλοι οι ήρωες της ταινίας τραγουδούνε τους στίχους του «Wise Up», οδηγώντας το φιλμ σε ένα συγκινησιακό αποκορύφωμα πολλών μεγατόνων.
Boogie Nights – Various Artists
Αν θέλεις να έχεις την πιο πλήρη ανθολογία τραγουδιών απ’ την χρυσή εποχή της ντίσκο, τότε απλώς αγόρασε τη διπλή αυτή συλλογή: όλα τα κομμάτια είναι απ’ την δεκαετία του ’70 και οι χορευτικές επιτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη. Εδώ θα βρεις και καλά κρυμμένα «διαμαντάκια» όπως το «Joy» των Apollo 100.
Amelie – Yann Tiersen
“J’y suis jamais allé”, “Les Jours tristes”, “La Valse d’Amélie”, “Comptine d’un autre été: L’après-midi”, “La Noyée”, “Le Moulin” και άλλα πολλά τραγούδια που ξεκίνησαν ιδανικά το 2001.
Requiem for a Dream – Clint Mansell
Ένα απ’ τα χαρακτηριστικότερα soundtrack της δεκαετίας που μόλις μας άφησε χρόνους, σύνθεσης του Clink Mansell, του πάλαι ποτέ ηγέτη των Pop Will Eat Itself. Δυστυχώς, το εν λόγω κομμάτι έχει «παίξει» τόσο πολύ στην εγχώρια τηλεόραση σε εκπομπές, ειδήσεις και κουτσομπολιστικα σώου, που το έχουμε πλέον σιχαθεί, αν κι είναι υπέροχα στοιχειωμένο.
The Good, The Bad and The Ugly – Ennio Morricone
Η Κρατική Συμφωνική Ορχήστρα της Δανίας ειδικεύεται στις διασκευές των αριστουργημάτων του Μορικόνε, χρησιμοποιώντας μάλιστα όλα τα αυθεντικά εκείνα μουσικά όργανα που χρησιμοποίησε και αυτός στις αρχικές παρτιτούρες.
