Τι θα έκανε σήμερα ο John Lennon αν ζούσε;
Can you imagine?
Μπορείτε να φανταστείτε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Ο σκηνοθέτης Danny Boyle το έχει ήδη σκεφτεί από το 2018, όταν και σκηνοθέτησε την ταινία «Yesterday», που όσοι δεν την έχετε δει να σπεύσετε να το κάνετε πάραυτα.
Στην ταινία, υπάρχει ένας κόσμος όπου τα τραγούδια «Hey Jude», «Eleanor Rigby», «Day Tripper» ή «Yesterday» δεν υπήρξαν ποτέ.
Και υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος σε ολόκληρο τον κόσμο ο οποίος θυμάται τους Beatles.
Στο τέλος της ταινίας, ο πρωταγωνιστής πάει και βρίσκει τον (ακόμη ζωντανό, καθώς οι Beatles δεν υπήρξαν ποτέ) John Lennon ο οποίος είναι 79 ετών και ζει μόνος του, απομονωμένος σε μια αγροικία κοντά στη θάλασσα (και ενσαρκώνεται άψογα από τον εξαιρετικό ηθοποιό Robert Carlyle).
Και εκεί έχει μια ολιγόλεπτη και συγκινητική συνομιλία μαζί του.
Τι θα γινόταν λοιπόν αν ο Lennon είχε επιβιώσει με κάποιον τρόπο από τις σφαίρες του δολοφόνου που έκοψαν απότομα το νήμα της ζωής του στις 8 Δεκεμβρίου του 1980;
Με αφορμή τα σημερινά, 83α γενέθλια του John Lennon, προσπαθούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν και τι θα έκανε ο σπουδαίος βρετανός μουσικός.
Ποια πορεία θα μπορούσε να είχε πάρει η ζωή του στις τέσσερις δεκαετίες που ακολούθησαν τη δολοφονία του;
Θα συνέχιζε να συνθέτει τραγούδια και να κυκλοφορεί σόλο άλμπουμ στα πλαίσια της μουσικής επιστροφής που είχε ξεκινήσει εκείνο τον χειμώνα του 1980 με την κυκλοφορία του «Double Fantasy», του έβδομου άλμπουμ του;
Θα τα είχε ξαναβρεί με τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, με τον οποίο αλληλοβρίζονταν και αλληλοκατηγορούνταν φανερά και κρυφά από το 1970 μέχρι την στιγμή του θανάτου του;
Μήπως θα δεχόταν να επανενωθούν οι Beatles;
Θα εξακολουθούσε να είναι παντρεμένος με την Γιόκο Όνο;
Πριν δολοφονηθεί, ο Λένον ρωτήθηκε όντως από έναν δημοσιογράφο πώς φανταζόταν την τρίτη τους ηλικία μαζί.
Τότε ο Λένον είχε απαντήσει: «Ελπίζω να είμαστε ένα ωραίο ηλικιωμένο ζευγάρι που ζει στις ακτές της Ιρλανδίας, κοιτάζοντας το φωτογραφικό άλμπουμ της νεανικής τρέλας μας».
Αυτή η απάντηση του Λένον μεταφέρθηκε αυτούσια στο φινάλε της ταινίας «Yesterday», με τον σκηνοθέτη να προκρίνει αυτή την εκδοχή ως προς το μέρος και τις συνθήκες που θα αποσυρόταν ο βρετανός μουσικός.
Πώς θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί η πολύπλοκη ζωή του John Winston Ono Lennon λοιπόν;
Η δισκογραφική επανεμφάνιση του Lennon λίγους μήνες πριν τη δολοφονία του τον χειμώνα του 1980 με το «Double Fantasy» (και μετά από πέντε χρόνια απραξίας) είχε αρχικά λάβει μέτριες έως κακές κριτικές (έφαγε τρελό κράξιμο τότε ως «μαλθακό» και «cheesy») και μόνο μετά την δολοφονία του, επανεξετάστηκε το εν λόγω άλμπουμ και τελικά κρίθηκε ως «ιδιοφυές», εντελώς «φιλανθρωπικά» και με την αυτονόητη διάθεση του δισκογραφικού… οίκτου.
Ο Lennon μιλούσε τότε για το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας περιοδείας μέσα στο 1981 –αλλά υπό ποιες συνθήκες θα έβγαινε ο Λένον στο «δρόμο» για μια σειρά από συναυλίες;
Η τελευταία συναυλία των Beatles ήταν στο Σαν Φρανσίσκο το 1966. Θα είχαν πλέον περάσει 15 χρόνια, που με όρους συναυλιακής πραγματικότητας φαντάζουν με αιώνες.
Το 1979 οι Led Zeppelin και οι Pink Floyd έδιναν συναυλίες σε αχανείς αρένες παρουσιάζοντας μεγαλεπήβολα οπτικοακουστικά σώου, ενώ ο Λένον ήταν από τους πρώτους εντός των Beatles που είχαν ρίξει την ιδέα περί «τέλους των συναυλιών» της μπάντας.
Ο Λένον ήταν εξαρχής ξεκάθαρο ότι θεωρούσε τα live ως ένα «τσίρκο», στο οποίο ήταν εντελώς απρόθυμος να συμμετάσχει.
Οπότε, το πιθανότερο είναι μετά το 1981 και την περιοδεία-απωθημένο του, να απομονωνόταν ξανά στο Ντακότα Μπίλντινγκ της Νέας Υόρκης και να ξανάβγαινε από εκεί για να ανέβει στη σκηνή μόλις τέσσερα χρόνια μετά – και με μια πολύ καλή και ιδανική για τον ίδιο αφορμή: το Live Aid στις 13 Ιουλίου του 1985, στεκόμενος στο πλευρό του Bob Geldof και τραγουδώντας μαζί με τον Bono, δηλαδή δύο προσωπικότητες της μουσικής με τις οποίες μοιραζόταν, εκτός από μουσική, και μια επιπλέον «συγγένεια»: τον πολιτικό και κοινωνικό ακτιβισμό.
Ενδεχομένως λοιπόν και να δεχόταν να ανέβει ξανά στο σανίδι μιας σκηνής για μια ολιγόλεπτη επανένωση των Beatles, 15 χρόνια μετά την διάλυσή τους (όπως έκαναν και οι, μαλωμένοι από το 1981, Pink Floyd το 2005 στο Live 8).
Το σίγουρο είναι ότι ο Λένον – ο πρώτος που ξενέρωσε τόσο πολύ, έργω και λόγω, με τους συμπαίκτες του στους Beatles – θα αποστρεφόταν και θα ήταν αντίθετος σε κάθε ενδεχόμενο μιας κανονικής επανασύνδεσης και ενός μουσικού ριγιούνιον των «Σκαθαριών» – παρά τις πιέσεις της δισκογραφικής βιομηχανίας και τα εκατομμύρια δολάρια που θα έπεφταν στα πόδια του προκειμένου να αποδεχτεί την πρόταση.
Αλλωστε, είναι γνωστό ότι ο Λένον, μέχρι τα 30 του χρόνια, απεχθανόταν, σύμφωνα με τα μαρξιστικά του ιδεώδη, την έννοια του κέρδους και του χρήματος και ότι είχε σχεδόν εκχωρήσει carte blanche όλα τα οικονομικά ζητήματα στους, πιο πρόθυμους και ικανούς επί οικονομικών θεμάτων, Μακάρτνεϊ και Τζόρτζ Χάρισον.
Ακόμα και όταν όλοι μαζί συμφώνησαν να κάνουν την παραγωγή του Anthology των Beatles το 1995, ο Lennon μάλλον θα είχε αρνηθεί να εμφανιστεί στην κάμερα μαζί με τους άλλους τρεις.
O John Lennon στα social media
Ο Λένον χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ προς όφελός του, πολύ πριν την εποχή του Διαδικτύου και των social media. Στα περιβόητα bed-ins του 1969 έγινε ο πρώτος κοινωνικός influencer της εποχής του, χρησιμοποιώντας τη διασημότητά του για την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης και τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ.
Μέχρι το 1975, κανένας ροκ σταρ μουσικός δεν είχε εκτεθεί ξανά στο φως της δημοσιότητας και της προβολής όσο ο Λένον. Ήταν φανατικός τηλεθεατής, άρα και φανατικός συμμέτοχος και θιασώτης των αμερικανικών τηλεοπτικών πάνελ, έχοντας προλάβει να εμφανιστεί σε δεκάδες τηλεοπτικές εκπομπές.
Έτσι, δεν είναι καθόλου απίθανο ο Lennon των δεκαετιών του ’80, του ’90 και της νέας χιλιετίας, να είχε καταντήσει ένας παθιασμένος «σταυροφόρος» για διάφορες αιτίες και σκοπούς, αρχής γενομένης για την ευαισθητοποίηση για το AIDS.
Ο «αγωνιστής» Lennon του Twitter, του Instagram και του Facebook θα ήταν ένας εξίσου δραστήριος υπερασπιστής των κοινωνικών αδικιών, έχοντας καταφέρει να κατασκευάσει ένα ψηφιακό «βασίλειο» όπου θα είχε εκατομμύρια οπαδούς και «ακολούθους», επιτρέποντάς του να αλληλεπιδρά με την τεράστια βάση των θαυμαστών του χωρίς να χρειάζεται να βγει καν από την πόρτα του σπιτιού του – ήταν γνωστό, επίσης, πόσο υπναράς και λάτρης του ύπνου ήταν. Εξου και το τραγούδι του με τίτλο «I’m Only Sleeping».
Αναμφισβήτητα λοιπόν, ο Λένον σήμερα, ακόμη και στα 80 του χρόνια, θα ήταν δραστήριος υπέρμαχος του κινήματος Black Lives Matter, των δικαιωμάτων των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+.
«Ο Τζον ανέκαθεν έκανε τους ανθρώπους να αμφισβητούν μέχρι και τον ίδιο τον εαυτό τους. Νομίζω ότι αν ο Λένον ζούσε σήμερα, θα έβρισκε πολλά απέναντι στα οποία θα μπορούσε να επαναστατήσει, γιατί πάντα ήθελε η μουσική να δίνει “φωνή” σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα», είχε αναφέρει προ ετών, σε μια συνέντευξή του, ο Simon Neill των Biffy Clyro.
Είναι πιθανό ότι το οξύτατο κωμικό και σαρκαστικό μυαλό του Λένον θα είχε συμβάλλει ώστε ο ίδιος να έχει γίνει σταθερός ή περιστασιακός οικοδεσπότης του αμερικανικού σώου Saturday Night Live που γυρίζεται εδώ και σχεδόν μισόν αιώνα στη Νέα Υόρκη – πολλοί φίλοι του Λένον, τόν περιγράφουν ως «έναν μουσικό με απωθημένα να κάνει μια καριέρα ως stand up comedian».
Μιλάμε για έναν άνθρωπο που, όταν ήταν να βρουν έναν παραγωγό για τα τραγούδια τους, ο Λένον επέλεξε εντελώς εν γνώσει του τον George Martin λόγω της στενής συνεργατικής σχέσης του Martin με τη βρετανική κωμική ομάδα των The Goons.
Στην βιογραφία του αναφέρεται ο Λένον να αναφέρει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι «θα ήταν πιο ευτυχισμένος αν ήταν μέλος των Monty Python’s Flying Circus παρά των Beatles».
Είναι πιθανό ότι, έχοντας προλάβει να δει την «γέννηση» του MTV, ο Lennon θα είχε αναλάβει έναν ενεργό ρόλο στην παραγωγή βίντεο, καθώς το βίντεο και ο κινηματογράφος ήταν πάντα ένα ενδιαφέρον του.
Με τη συμμετοχή της Γιόκο Όνο δε, τα βίντεο θα ήταν πιθανότατα ακόμη πιο πρωτοποριακά, σαν και τα πρώτα βιντεοκλίπ της Bjork.
H σχέση του με την Γιόκο και τον Μακάρτνεϊ
Ο γάμος του με τη Γιόκο Όνο ενδεχομένως να είχε λήξει θα είχε, είτε λόγω των πιέσεων της σόουμπιζ, είτε λόγω ναρκωτικών, είτε λόγω απιστίας – και οι δύο είχαν ήδη και από την δεκαετία του 1970… «παρεκτραπεί», από τότε που παντρεύτηκαν το 1969.
Ο Λένον πιθανώς και θα συνέχιζε να είναι πολύ κοντά στον γιο του με την Όνο, τον Sean ενώ θα αποκαθιστούσε τους διαταραγμένους του δεσμούς με τον Julian, τον γιο από τον πρώτο του γάμο με τη Cynthia.
Προφανώς και λόγω ηλικίας και σοφότητας καθώς και ηρεμίας που έρχεται με το πέρας του χρόνου, σήμερα θα είχε αποκατεστημένες σχέσεις με τον McCartney, ακόμη και αν (σχεδόν σίγουρα) δεν θα εξακολουθούσαν να είναι «κολλητοί και σαν αδέλφια», όπως ισχυρίζονταν αμφότεροι ο ένας για τον άλλον μέχρι το 1966-67.
Τα ναρκωτικά πιθανότατα θα εξακολουθούσαν να βρίσκονται μέσα στην καθημερινότητά του -και μιλάμε για τη μαριχουάνα, όχι για κάτι σκληρότερο. Επίσης, σίγουρα δεν θα εγκατέλειπε ποτέ τα αγαπημένα του γαλλικά τσιγάρα Gauloises (την δεκαετία του ’70 κάπνιζε, κατά προσωπική του εκτίμηση, δυο με δυόμιση πακέτα ημερησίως).
Με τις όποιες «πληγές» της νιότης του να έχουν πλήρως αποκατασταθεί εδώ και χρόνια, ο Λένον θα ήταν ένας 83χρονος που, αρκετά πιθανά, να ζούσε την ίδια ήρεμα απομονωμένη και γαλήνια ζωή που διάγει και ο «Λένον» της ταινίας «Yesterday».
Και σίγουρα θα εξακολουθούσε να έχει ως προσωπικό του motto τον μνημειώδη στίχο «Living is easy with eyes closed / Misunderstanding all you see / It’s getting hard to be someone, but it all works out / It doesn’t matter much to me».
Τι θα έκανε σήμερα ο John Lennon αν ζούσε;
Can you imagine?
Μπορείτε να φανταστείτε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Ο σκηνοθέτης Danny Boyle το έχει ήδη σκεφτεί από το 2018, όταν και σκηνοθέτησε την ταινία «Yesterday», που όσοι δεν την έχετε δει να σπεύσετε να το κάνετε πάραυτα.
Στην ταινία, υπάρχει ένας κόσμος όπου τα τραγούδια «Hey Jude», «Eleanor Rigby», «Day Tripper» ή «Yesterday» δεν υπήρξαν ποτέ.
Και υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος σε ολόκληρο τον κόσμο ο οποίος θυμάται τους Beatles.
Στο τέλος της ταινίας, ο πρωταγωνιστής πάει και βρίσκει τον (ακόμη ζωντανό, καθώς οι Beatles δεν υπήρξαν ποτέ) John Lennon ο οποίος είναι 79 ετών και ζει μόνος του, απομονωμένος σε μια αγροικία κοντά στη θάλασσα (και ενσαρκώνεται άψογα από τον εξαιρετικό ηθοποιό Robert Carlyle).
Και εκεί έχει μια ολιγόλεπτη και συγκινητική συνομιλία μαζί του.
Τι θα γινόταν λοιπόν αν ο Lennon είχε επιβιώσει με κάποιον τρόπο από τις σφαίρες του δολοφόνου που έκοψαν απότομα το νήμα της ζωής του στις 8 Δεκεμβρίου του 1980;
Με αφορμή τα σημερινά, 83α γενέθλια του John Lennon, προσπαθούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν και τι θα έκανε ο σπουδαίος βρετανός μουσικός.
Ποια πορεία θα μπορούσε να είχε πάρει η ζωή του στις τέσσερις δεκαετίες που ακολούθησαν τη δολοφονία του;
Θα συνέχιζε να συνθέτει τραγούδια και να κυκλοφορεί σόλο άλμπουμ στα πλαίσια της μουσικής επιστροφής που είχε ξεκινήσει εκείνο τον χειμώνα του 1980 με την κυκλοφορία του «Double Fantasy», του έβδομου άλμπουμ του;
Θα τα είχε ξαναβρεί με τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, με τον οποίο αλληλοβρίζονταν και αλληλοκατηγορούνταν φανερά και κρυφά από το 1970 μέχρι την στιγμή του θανάτου του;
Μήπως θα δεχόταν να επανενωθούν οι Beatles;
Θα εξακολουθούσε να είναι παντρεμένος με την Γιόκο Όνο;
Πριν δολοφονηθεί, ο Λένον ρωτήθηκε όντως από έναν δημοσιογράφο πώς φανταζόταν την τρίτη τους ηλικία μαζί.
Τότε ο Λένον είχε απαντήσει: «Ελπίζω να είμαστε ένα ωραίο ηλικιωμένο ζευγάρι που ζει στις ακτές της Ιρλανδίας, κοιτάζοντας το φωτογραφικό άλμπουμ της νεανικής τρέλας μας».
Αυτή η απάντηση του Λένον μεταφέρθηκε αυτούσια στο φινάλε της ταινίας «Yesterday», με τον σκηνοθέτη να προκρίνει αυτή την εκδοχή ως προς το μέρος και τις συνθήκες που θα αποσυρόταν ο βρετανός μουσικός.
Πώς θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί η πολύπλοκη ζωή του John Winston Ono Lennon λοιπόν;
Η δισκογραφική επανεμφάνιση του Lennon λίγους μήνες πριν τη δολοφονία του τον χειμώνα του 1980 με το «Double Fantasy» (και μετά από πέντε χρόνια απραξίας) είχε αρχικά λάβει μέτριες έως κακές κριτικές (έφαγε τρελό κράξιμο τότε ως «μαλθακό» και «cheesy») και μόνο μετά την δολοφονία του, επανεξετάστηκε το εν λόγω άλμπουμ και τελικά κρίθηκε ως «ιδιοφυές», εντελώς «φιλανθρωπικά» και με την αυτονόητη διάθεση του δισκογραφικού… οίκτου.
Ο Lennon μιλούσε τότε για το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας περιοδείας μέσα στο 1981 –αλλά υπό ποιες συνθήκες θα έβγαινε ο Λένον στο «δρόμο» για μια σειρά από συναυλίες;
Η τελευταία συναυλία των Beatles ήταν στο Σαν Φρανσίσκο το 1966. Θα είχαν πλέον περάσει 15 χρόνια, που με όρους συναυλιακής πραγματικότητας φαντάζουν με αιώνες.
Το 1979 οι Led Zeppelin και οι Pink Floyd έδιναν συναυλίες σε αχανείς αρένες παρουσιάζοντας μεγαλεπήβολα οπτικοακουστικά σώου, ενώ ο Λένον ήταν από τους πρώτους εντός των Beatles που είχαν ρίξει την ιδέα περί «τέλους των συναυλιών» της μπάντας.
Ο Λένον ήταν εξαρχής ξεκάθαρο ότι θεωρούσε τα live ως ένα «τσίρκο», στο οποίο ήταν εντελώς απρόθυμος να συμμετάσχει.
Οπότε, το πιθανότερο είναι μετά το 1981 και την περιοδεία-απωθημένο του, να απομονωνόταν ξανά στο Ντακότα Μπίλντινγκ της Νέας Υόρκης και να ξανάβγαινε από εκεί για να ανέβει στη σκηνή μόλις τέσσερα χρόνια μετά – και με μια πολύ καλή και ιδανική για τον ίδιο αφορμή: το Live Aid στις 13 Ιουλίου του 1985, στεκόμενος στο πλευρό του Bob Geldof και τραγουδώντας μαζί με τον Bono, δηλαδή δύο προσωπικότητες της μουσικής με τις οποίες μοιραζόταν, εκτός από μουσική, και μια επιπλέον «συγγένεια»: τον πολιτικό και κοινωνικό ακτιβισμό.
Ενδεχομένως λοιπόν και να δεχόταν να ανέβει ξανά στο σανίδι μιας σκηνής για μια ολιγόλεπτη επανένωση των Beatles, 15 χρόνια μετά την διάλυσή τους (όπως έκαναν και οι, μαλωμένοι από το 1981, Pink Floyd το 2005 στο Live 8).
Το σίγουρο είναι ότι ο Λένον – ο πρώτος που ξενέρωσε τόσο πολύ, έργω και λόγω, με τους συμπαίκτες του στους Beatles – θα αποστρεφόταν και θα ήταν αντίθετος σε κάθε ενδεχόμενο μιας κανονικής επανασύνδεσης και ενός μουσικού ριγιούνιον των «Σκαθαριών» – παρά τις πιέσεις της δισκογραφικής βιομηχανίας και τα εκατομμύρια δολάρια που θα έπεφταν στα πόδια του προκειμένου να αποδεχτεί την πρόταση.
Αλλωστε, είναι γνωστό ότι ο Λένον, μέχρι τα 30 του χρόνια, απεχθανόταν, σύμφωνα με τα μαρξιστικά του ιδεώδη, την έννοια του κέρδους και του χρήματος και ότι είχε σχεδόν εκχωρήσει carte blanche όλα τα οικονομικά ζητήματα στους, πιο πρόθυμους και ικανούς επί οικονομικών θεμάτων, Μακάρτνεϊ και Τζόρτζ Χάρισον.
Ακόμα και όταν όλοι μαζί συμφώνησαν να κάνουν την παραγωγή του Anthology των Beatles το 1995, ο Lennon μάλλον θα είχε αρνηθεί να εμφανιστεί στην κάμερα μαζί με τους άλλους τρεις.
O John Lennon στα social media
Ο Λένον χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ προς όφελός του, πολύ πριν την εποχή του Διαδικτύου και των social media. Στα περιβόητα bed-ins του 1969 έγινε ο πρώτος κοινωνικός influencer της εποχής του, χρησιμοποιώντας τη διασημότητά του για την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης και τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ.
Μέχρι το 1975, κανένας ροκ σταρ μουσικός δεν είχε εκτεθεί ξανά στο φως της δημοσιότητας και της προβολής όσο ο Λένον. Ήταν φανατικός τηλεθεατής, άρα και φανατικός συμμέτοχος και θιασώτης των αμερικανικών τηλεοπτικών πάνελ, έχοντας προλάβει να εμφανιστεί σε δεκάδες τηλεοπτικές εκπομπές.
Έτσι, δεν είναι καθόλου απίθανο ο Lennon των δεκαετιών του ’80, του ’90 και της νέας χιλιετίας, να είχε καταντήσει ένας παθιασμένος «σταυροφόρος» για διάφορες αιτίες και σκοπούς, αρχής γενομένης για την ευαισθητοποίηση για το AIDS.
Ο «αγωνιστής» Lennon του Twitter, του Instagram και του Facebook θα ήταν ένας εξίσου δραστήριος υπερασπιστής των κοινωνικών αδικιών, έχοντας καταφέρει να κατασκευάσει ένα ψηφιακό «βασίλειο» όπου θα είχε εκατομμύρια οπαδούς και «ακολούθους», επιτρέποντάς του να αλληλεπιδρά με την τεράστια βάση των θαυμαστών του χωρίς να χρειάζεται να βγει καν από την πόρτα του σπιτιού του – ήταν γνωστό, επίσης, πόσο υπναράς και λάτρης του ύπνου ήταν. Εξου και το τραγούδι του με τίτλο «I’m Only Sleeping».
Αναμφισβήτητα λοιπόν, ο Λένον σήμερα, ακόμη και στα 80 του χρόνια, θα ήταν δραστήριος υπέρμαχος του κινήματος Black Lives Matter, των δικαιωμάτων των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+.
«Ο Τζον ανέκαθεν έκανε τους ανθρώπους να αμφισβητούν μέχρι και τον ίδιο τον εαυτό τους. Νομίζω ότι αν ο Λένον ζούσε σήμερα, θα έβρισκε πολλά απέναντι στα οποία θα μπορούσε να επαναστατήσει, γιατί πάντα ήθελε η μουσική να δίνει “φωνή” σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα», είχε αναφέρει προ ετών, σε μια συνέντευξή του, ο Simon Neill των Biffy Clyro.
Είναι πιθανό ότι το οξύτατο κωμικό και σαρκαστικό μυαλό του Λένον θα είχε συμβάλλει ώστε ο ίδιος να έχει γίνει σταθερός ή περιστασιακός οικοδεσπότης του αμερικανικού σώου Saturday Night Live που γυρίζεται εδώ και σχεδόν μισόν αιώνα στη Νέα Υόρκη – πολλοί φίλοι του Λένον, τόν περιγράφουν ως «έναν μουσικό με απωθημένα να κάνει μια καριέρα ως stand up comedian».
Μιλάμε για έναν άνθρωπο που, όταν ήταν να βρουν έναν παραγωγό για τα τραγούδια τους, ο Λένον επέλεξε εντελώς εν γνώσει του τον George Martin λόγω της στενής συνεργατικής σχέσης του Martin με τη βρετανική κωμική ομάδα των The Goons.
Στην βιογραφία του αναφέρεται ο Λένον να αναφέρει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι «θα ήταν πιο ευτυχισμένος αν ήταν μέλος των Monty Python’s Flying Circus παρά των Beatles».
Είναι πιθανό ότι, έχοντας προλάβει να δει την «γέννηση» του MTV, ο Lennon θα είχε αναλάβει έναν ενεργό ρόλο στην παραγωγή βίντεο, καθώς το βίντεο και ο κινηματογράφος ήταν πάντα ένα ενδιαφέρον του.
Με τη συμμετοχή της Γιόκο Όνο δε, τα βίντεο θα ήταν πιθανότατα ακόμη πιο πρωτοποριακά, σαν και τα πρώτα βιντεοκλίπ της Bjork.
H σχέση του με την Γιόκο και τον Μακάρτνεϊ
Ο γάμος του με τη Γιόκο Όνο ενδεχομένως να είχε λήξει θα είχε, είτε λόγω των πιέσεων της σόουμπιζ, είτε λόγω ναρκωτικών, είτε λόγω απιστίας – και οι δύο είχαν ήδη και από την δεκαετία του 1970… «παρεκτραπεί», από τότε που παντρεύτηκαν το 1969.
Ο Λένον πιθανώς και θα συνέχιζε να είναι πολύ κοντά στον γιο του με την Όνο, τον Sean ενώ θα αποκαθιστούσε τους διαταραγμένους του δεσμούς με τον Julian, τον γιο από τον πρώτο του γάμο με τη Cynthia.
Προφανώς και λόγω ηλικίας και σοφότητας καθώς και ηρεμίας που έρχεται με το πέρας του χρόνου, σήμερα θα είχε αποκατεστημένες σχέσεις με τον McCartney, ακόμη και αν (σχεδόν σίγουρα) δεν θα εξακολουθούσαν να είναι «κολλητοί και σαν αδέλφια», όπως ισχυρίζονταν αμφότεροι ο ένας για τον άλλον μέχρι το 1966-67.
Τα ναρκωτικά πιθανότατα θα εξακολουθούσαν να βρίσκονται μέσα στην καθημερινότητά του -και μιλάμε για τη μαριχουάνα, όχι για κάτι σκληρότερο. Επίσης, σίγουρα δεν θα εγκατέλειπε ποτέ τα αγαπημένα του γαλλικά τσιγάρα Gauloises (την δεκαετία του ’70 κάπνιζε, κατά προσωπική του εκτίμηση, δυο με δυόμιση πακέτα ημερησίως).
Με τις όποιες «πληγές» της νιότης του να έχουν πλήρως αποκατασταθεί εδώ και χρόνια, ο Λένον θα ήταν ένας 83χρονος που, αρκετά πιθανά, να ζούσε την ίδια ήρεμα απομονωμένη και γαλήνια ζωή που διάγει και ο «Λένον» της ταινίας «Yesterday».
Και σίγουρα θα εξακολουθούσε να έχει ως προσωπικό του motto τον μνημειώδη στίχο «Living is easy with eyes closed / Misunderstanding all you see / It’s getting hard to be someone, but it all works out / It doesn’t matter much to me».
