Ο Π.Ι.Ε.Β. (Παναγιώτης του Ιωάννη και της Ευδοξίας Βασιλείου) είναι spoken word artist, ιδρυτικό μέλος του The Bad Poetry Social Club. Γράφει ποιήματα, θεατρικά και σενάρια, τα οποία ερμηνεύει και σκηνοθετεί, σε παραστάσεις, performances, κομμάτια, βιβλία, δίσκους και videos. Ασχολείται με το graffiti 19 χρόνια και τον τελευταίο χρόνο, κάποιες νύχτες, διαλέγει μουσικές σε μπαρς της Αθήνας.
Τέλη Μαΐου κυκλοφορούν με το The Bad Poetry Social Club τον δεύτερο επίσημο ομαδικό τους δίσκο. Παράλληλα ετοιμάζει τα τρία επόμενα προσωπικά spoken word projects του με τίτλους ‘’Detroit’’, “Μια νύχτα που τα έκανα σκατά’’ και ‘’Chicago’’.
Για την μουσική λίστα που ονόμασε για το Olafaq, την οποία ονόμασε “WHISKEY, XANAX & KARELIA“, μας λέει:
«Τελειώνω την Playlist και έξω είναι όλα σαν παλιά φωτογραφία.
Όχι ακριβώς με τον καλό τρόπο.
Ο ουρανός και όλο το τοπίο από το παράθυρο στο δωμάτιο μου είναι κατακίτρινα.
Προσπαθώ να αποβάλλω την σκέψη ότι για ακόμη μια φορά ο κόσμος θα καταστρεφεί,
ότι ο χρόνος μας τελειώνει,
ίσως και να το εύχομαι, αλλά ξέρω πως δεν θα συμβεί.
Έχω μια τρομερή ανάγκη να κλάψω και να πιω
και αυτή είναι μία ευκαιρία να ακούσω την Playlist ξανά.
–
Πάντα λάτρευα τα μπαρ.
Πάντα τα αγαπούσα και σχεδόν ποτέ δεν είχα τα λεφτά,
να μπορώ να κάτσω και να πιω για ώρες σε αυτά.
Πριν την κρίση είχα πάντα ένα μπουκάλι βότκα στην τσάντα μου
και πήγαινα στην τουαλέτα και έκανα ριφίλ.
Μετά το 2009-10 τα μπαρ έγιναν πιο αυστηρά,
η αλήθεια είναι ότι μεγάλωνα κιόλας και ντρεπόμουν.
Η μόδα των alternative καφενείων που άρχιζαν να ανθίζουν γύρω στο 2011 μας έσωσε την τσέπη,
αλλά κατα βάθος μας τα γάμησε όλα.
Μπορούσες ξαφνικά να την ακούσεις με σχεδόν τα μισά λεφτά αλλά δεν ήσουν σε μπαρ.
Δεν θέλω ψάθινη καρέκλα, θέλω σκαμπό, δεν θέλω τραπεζάκι, θέλω μπάρα.
Μετά την καραντίνα τα μπαρς άρχισαν να κλείνουν και νωρίς.
Άσχετο ότι κλείνουν νωρίς, αλλά γαμιέστε.
Κάποτε βγαίναμε στη 1 το βράδυ και είχαμε που να πάμε,
τώρα στις 2 όλα είναι κλειστά.
Τέλος πάντων, ας ελπίσουμε ότι είναι για το καλό των ανθρώπων που δουλεύουν στην εστίαση,
αν και αμφιβάλλω.
Πέρυσι ήταν η πρώτη χρονιά που κατάφερα να μπορώ να πηγαίνω και να πίνω με τις ώρες σε μπαρς.
Τις περισσότερες φορές μόνος μου.
Ήταν ο τρόπος μου να χαλαρώνω.
Ήμουν πολύ χαρούμενος και ήρεμος.
Αν με ρωτήσεις τι θυμάμαι από τα μέρη που έχω πάει θα σου πω τους ανθρώπους, την τέχνη τους και τα μπαρ.
Αθήνα, Χαλκίδα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βερολίνο, Λονδίνο, Ρώμη, Μάλαγα.
Δεν έχω ταξιδέψει ιδιαίτερα.
Αν δεν ήταν η ποίηση δεν θα είχα ξεφύγει από την διαδρομή Αθήνα – Χαλκίδα.
Αν δεν ήταν οι άνθρωποι που αγάπησα δεν θα είχα ακούσει ποτέ καλή μουσική,
είμαι μέτριος στο να κάνω digging, είμαι καλύτερος στο να το κάνω μέσα μου.
–
‘’Όταν έχει να κάτσεις στην μπάρα, κάτσε στην μπάρα.’’
Έρνεστ Χέμινγουεϊ
–
WHISKEY, XANAX & KARELIA.
–
Αυτή είναι η μισή (και ούτε) Playlist που θα ήθελα κάποια στιγμή να παίζει σε ένα μπαρ,
ενώ πίνω μέχρι τελικής πτώσης.
Όταν μου έστειλε η Χριστιάνα αν θέλω να φτιάξω μία Playlist, για το OLAFAQ,
μου είπε θα είναι djs, μουσικοί παραγωγοί και άσχετοι,
της είπα δέχομαι ως άσχετος και διάλεξα εκείνη την στιγμή αυθόρμητα αυτόν τον τίτλο
και την ετοίμασα ουσιαστικά σε μία ώρα.
Μου πήρε πολλές μέρες να κόψω κομμάτια γιατί βγήκαν καμιά πενηνταριά
και πάλι δεν τα καταφέρα.
20 μου ζήτησαν, 23 παρέδωσα.
Ήθελα πολλούς μήνες να φτιάξω μια τέτοια λίστα.
Κάποια στιγμή το είχα πρότεινει στα παιδια που έχουν το Κιουμπρικ στα Εξάρχεια,
μου είπαν <<Tι θα παίξεις;>>
τους απάντησα <<Κατάθλες για αλκοολικούς.>>
<<Δηλαδή;>>
<<Βάνου, Ραπ και Τομ Γουέιτς.>>
Δεν τους πολυάρεσε η ιδέα.
Αναρωτιέμαι γιατί.
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να παίξω κάπου αυτές τις μουσικές μαζεμένες.
Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις πάντως.
Δεν είμαι dj.
Είμαι ένας ποιητής που διαλέγει μουσικές.
Π.Ι.Ε.Β. (The Bad Poetry Social Club)
Αθήνα / Βικτώρια
23/4/2014»
Ο Π.Ι.Ε.Β. (Παναγιώτης του Ιωάννη και της Ευδοξίας Βασιλείου) είναι spoken word artist, ιδρυτικό μέλος του The Bad Poetry Social Club. Γράφει ποιήματα, θεατρικά και σενάρια, τα οποία ερμηνεύει και σκηνοθετεί, σε παραστάσεις, performances, κομμάτια, βιβλία, δίσκους και videos. Ασχολείται με το graffiti 19 χρόνια και τον τελευταίο χρόνο, κάποιες νύχτες, διαλέγει μουσικές σε μπαρς της Αθήνας.
Τέλη Μαΐου κυκλοφορούν με το The Bad Poetry Social Club τον δεύτερο επίσημο ομαδικό τους δίσκο. Παράλληλα ετοιμάζει τα τρία επόμενα προσωπικά spoken word projects του με τίτλους ‘’Detroit’’, “Μια νύχτα που τα έκανα σκατά’’ και ‘’Chicago’’.
Για την μουσική λίστα που ονόμασε για το Olafaq, την οποία ονόμασε “WHISKEY, XANAX & KARELIA“, μας λέει:
«Τελειώνω την Playlist και έξω είναι όλα σαν παλιά φωτογραφία.
Όχι ακριβώς με τον καλό τρόπο.
Ο ουρανός και όλο το τοπίο από το παράθυρο στο δωμάτιο μου είναι κατακίτρινα.
Προσπαθώ να αποβάλλω την σκέψη ότι για ακόμη μια φορά ο κόσμος θα καταστρεφεί,
ότι ο χρόνος μας τελειώνει,
ίσως και να το εύχομαι, αλλά ξέρω πως δεν θα συμβεί.
Έχω μια τρομερή ανάγκη να κλάψω και να πιω
και αυτή είναι μία ευκαιρία να ακούσω την Playlist ξανά.
–
Πάντα λάτρευα τα μπαρ.
Πάντα τα αγαπούσα και σχεδόν ποτέ δεν είχα τα λεφτά,
να μπορώ να κάτσω και να πιω για ώρες σε αυτά.
Πριν την κρίση είχα πάντα ένα μπουκάλι βότκα στην τσάντα μου
και πήγαινα στην τουαλέτα και έκανα ριφίλ.
Μετά το 2009-10 τα μπαρ έγιναν πιο αυστηρά,
η αλήθεια είναι ότι μεγάλωνα κιόλας και ντρεπόμουν.
Η μόδα των alternative καφενείων που άρχιζαν να ανθίζουν γύρω στο 2011 μας έσωσε την τσέπη,
αλλά κατα βάθος μας τα γάμησε όλα.
Μπορούσες ξαφνικά να την ακούσεις με σχεδόν τα μισά λεφτά αλλά δεν ήσουν σε μπαρ.
Δεν θέλω ψάθινη καρέκλα, θέλω σκαμπό, δεν θέλω τραπεζάκι, θέλω μπάρα.
Μετά την καραντίνα τα μπαρς άρχισαν να κλείνουν και νωρίς.
Άσχετο ότι κλείνουν νωρίς, αλλά γαμιέστε.
Κάποτε βγαίναμε στη 1 το βράδυ και είχαμε που να πάμε,
τώρα στις 2 όλα είναι κλειστά.
Τέλος πάντων, ας ελπίσουμε ότι είναι για το καλό των ανθρώπων που δουλεύουν στην εστίαση,
αν και αμφιβάλλω.
Πέρυσι ήταν η πρώτη χρονιά που κατάφερα να μπορώ να πηγαίνω και να πίνω με τις ώρες σε μπαρς.
Τις περισσότερες φορές μόνος μου.
Ήταν ο τρόπος μου να χαλαρώνω.
Ήμουν πολύ χαρούμενος και ήρεμος.
Αν με ρωτήσεις τι θυμάμαι από τα μέρη που έχω πάει θα σου πω τους ανθρώπους, την τέχνη τους και τα μπαρ.
Αθήνα, Χαλκίδα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βερολίνο, Λονδίνο, Ρώμη, Μάλαγα.
Δεν έχω ταξιδέψει ιδιαίτερα.
Αν δεν ήταν η ποίηση δεν θα είχα ξεφύγει από την διαδρομή Αθήνα – Χαλκίδα.
Αν δεν ήταν οι άνθρωποι που αγάπησα δεν θα είχα ακούσει ποτέ καλή μουσική,
είμαι μέτριος στο να κάνω digging, είμαι καλύτερος στο να το κάνω μέσα μου.
–
‘’Όταν έχει να κάτσεις στην μπάρα, κάτσε στην μπάρα.’’
Έρνεστ Χέμινγουεϊ
–
WHISKEY, XANAX & KARELIA.
–
Αυτή είναι η μισή (και ούτε) Playlist που θα ήθελα κάποια στιγμή να παίζει σε ένα μπαρ,
ενώ πίνω μέχρι τελικής πτώσης.
Όταν μου έστειλε η Χριστιάνα αν θέλω να φτιάξω μία Playlist, για το OLAFAQ,
μου είπε θα είναι djs, μουσικοί παραγωγοί και άσχετοι,
της είπα δέχομαι ως άσχετος και διάλεξα εκείνη την στιγμή αυθόρμητα αυτόν τον τίτλο
και την ετοίμασα ουσιαστικά σε μία ώρα.
Μου πήρε πολλές μέρες να κόψω κομμάτια γιατί βγήκαν καμιά πενηνταριά
και πάλι δεν τα καταφέρα.
20 μου ζήτησαν, 23 παρέδωσα.
Ήθελα πολλούς μήνες να φτιάξω μια τέτοια λίστα.
Κάποια στιγμή το είχα πρότεινει στα παιδια που έχουν το Κιουμπρικ στα Εξάρχεια,
μου είπαν <<Tι θα παίξεις;>>
τους απάντησα <<Κατάθλες για αλκοολικούς.>>
<<Δηλαδή;>>
<<Βάνου, Ραπ και Τομ Γουέιτς.>>
Δεν τους πολυάρεσε η ιδέα.
Αναρωτιέμαι γιατί.
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να παίξω κάπου αυτές τις μουσικές μαζεμένες.
Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις πάντως.
Δεν είμαι dj.
Είμαι ένας ποιητής που διαλέγει μουσικές.
Π.Ι.Ε.Β. (The Bad Poetry Social Club)
Αθήνα / Βικτώρια
23/4/2014»
