Τα θρίλερ υπάρχουν σχεδόν από την απαρχή της Έβδομης Τέχνης – η πρώτη ταινία του είδους χρονολογείται τουλάχιστον από το 1923 (“Safety Last!” των Fred C. Newmeyer και Sam Taylor) και πλέον είναι ένα από τα πιο αγαπημένα είδη παγκοσμίως. Τα ψυχολογικά θρίλερ, για παράδειγμα, συνδυάζουν στοιχεία του θρίλερ και της ψυχολογικής φαντασίας με απίστευτα αποτελέσματα.

Συχνά μέσα από μια εξερεύνηση της ψυχολογίας των χαρακτήρων μιας ταινίας, οι οποίοι είναι, τις περισσότερες φορές, ψυχικά και συναισθηματικά ασταθείς, το είδος αυτό αποτυπώνει και διερευνά τις ανησυχητικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης.

Πολλές σπουδαίες ταινίες από τη Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ αντέχουν στον χρόνο και παραμένουν αξέχαστες και αισθητικά συναρπαστικές, διεγείροντας το μυαλό των θεατών και κορυφώνοντας την αδρεναλίνη τους με τις ατμοσφαιρικές σκηνές και τις αναπάντεχες ανατροπές. Από το “Shadow of a Doubt” μέχρι το “Vertigo”, αυτά είναι μερικά από τα καλύτερα κλασικά ψυχολογικά θρίλερ.

Shadow of a Doubt

Στη “Σκιά της Αμφιβολίας” του Άλφρεντ Χίτσκοκ, μια έφηβη (Τερέζα Ράιτ) που ενθουσιάζεται όταν ο αγαπημένος της θείος (Τζόζεφ Κότεν) επισκέπτεται την οικογένεια στη μικρή τους πόλη στην Καλιφόρνια, σταδιακά αρχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να είναι η “Εύθυμη Χήρα”, μια δολοφόνος που αναζητά η αστυνομία.

Το μελόδραμα του Χίτσκοκ είναι ό,τι υπόσχεται να είναι, αποδεικνύοντας ότι ο σκηνοθέτης είναι, χωρίς καμία σκιά αμφιβολίας (pun intended), ιδιοφυία στον τομέα του. Με αξιόπιστους χαρακτήρες και μια διεστραμμένη πλοκή, αυτό το συναρπαστικό μελόδραμα καταφέρνει να είναι οικείο και σπαραχτικό, ενώ παράλληλα προσφέρει στο κοινό μια αξέχαστη ιστορία.

Rebecca

Ένα άκρως συναρπαστικό φιλμ-νουάρ βασισμένο στο εμβληματικό μυθιστόρημα που έγραψε η Αγγλίδα συγγραφέας Daphne du Maurier, η διαχρονική Rebecca ακολουθεί μια συνειδητοποιημένη νεαρή γυναίκα, την οποία υποδύεται η Joan Fontaine, καθώς αγωνίζεται να εξισορροπήσει τη νέα της ζωή ως σύζυγος αριστοκράτη, ενώ παράλληλα νιώθει ότι απειλείται από το φάντασμα της πρώτης του συντρόφου.

Είναι δεδομένο ότι αυτό το βραβευμένο με Όσκαρ gothic θρίλερ του Χίτσκοκ είναι κλασικό. Η Rebecca ήταν η πρώτη αμερικάνικη ταινία του σκηνοθέτη και θεωρείται ένα ατμοσφαιρικό αριστούργημα με μπόλικο σασπένς. Σκοτεινή, μυστηριώδης και απίστευτα σαγηνευτική, αυτή η ταινία δεν μπορεί να λείπει από την watch list σας.

Strangers on a Train

Άλλο ένα αριστούργημα του Χίτσκοκ, το προκλητικό αυτό αστυνομικό δράμα επικεντρώνεται σε έναν ψυχοπαθή, τον Bruno Antony (Robert Walker), ο οποίος πείθει έναν επαγγελματία τενίστα (Farley Granger) ότι δύο άγνωστοι μπορούν να διαπράξουν τον τέλειο φόνο χωρίς να συλληφθούν.

Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τα έργα του σκηνοθέτη δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα λιγότερο από μια εξαιρετική παρουσίαση των συνηθισμένων ταλέντων του στην ταινία του 1951. Αντιμετωπίζοντας εξπρεσιονιστικά θέματα, το Strangers on a Train είναι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ. Εκτός αυτού, ξεχωρίζει για τις κορυφαίες υποκριτικές ερμηνείες του.

Gaslight

Ας μη βάζουμε όμως μόνο ταινίες του Χίτσκοκ στη λίστα. Το ολοένα οδυνηρό Gaslight του Τζορτζ Κιούκορ είναι ένα ριμέικ της ομώνυμης βρετανικής ταινίας του 1940 σε σκηνοθεσία Θόρολντ Ντίκινσον. Αυτή η ταινία του 1944 απεικονίζει τη σχέση μεταξύ της Πάολα (Ίνγκριντ Μπέργκμαν) και του Γκρέγκορι (Τσαρλς Μπόγιερ). Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία της θείας της στο σπίτι τους στο Λονδίνο, η Πάολα επιστρέφει για να αρχίσει να ζει εκεί με τον νέο της σύζυγο, αλλά η εμμονή της με το σπίτι γίνεται πλέον ανησυχητική.

Αποτυπώνοντας τα καθολικά θέματα του συναισθηματικού ελέγχου και της ενδοσυζυγικής χειραγώγησης, ειδικά την κυριαρχία των ανδρών επί των γυναικών, αυτό το θρίλερ παραμένει ανατριχιαστικό μέχρι και σήμερα, δεδομένου του πόσο αληθινά είναι τα θέματα που εξερευνά. Όταν πρόκειται για ψυχολογικά θρίλερ της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ, το Gaslight είναι σίγουρα ένα must-see.

Cape Fear

Σε αριστουργηματική σκηνοθεσία του J. Lee Thompson, αυτό το συναρπαστικό (και αρκετά τρομακτικό) θρίλερ ακολουθεί έναν εγκληματία (Robert Mitchum) που κάποτε ένας επιτυχημένος δικηγόρος (Gregory Peck) συνέβαλε στο να μπει φυλακή. Έχοντας εκτίσει οκτώ χρόνια φυλάκιση για επίθεση, κάτι που του άλλαξε τη ζωή, αφήνεται ελεύθερος και αρχίζει να καταδιώκει την οικογένεια του δικηγόρου.

“Το Ακρωτήρι του Φόβου”, όπως και οι προαναφερθείσες ταινίες, παραμένει ένα επίκαιρο και επιδραστικό έργο σήμερα, εμπνέοντας ένα ομώνυμο ριμέικ του Μάρτιν Σκορσέζε το 1991 με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Με ένα ανατριχιαστικό και συναρπαστικό soundtrack, αυτή η γεμάτη σασπένς και ένταση ταινία θα σας κάνει να κολλήσετε.

Rear Window

Σε αυτό το σημείο, όλοι πιθανότατα έχουν ακούσει για το Rear Window, ένα πολύ γνωστό θρίλερ μυστηρίου για έναν φωτογράφο σε αναπηρικό καροτσάκι (James Stewart) που παρακολουθεί τους γείτονές του από το παράθυρο του διαμερίσματος της αυλής του στο Greenwich Village και υποπτεύεται ότι ένας από αυτούς είναι δολοφόνος.

Άψογη πλοκή και διάλογοι πάνω από υπέροχες ερμηνείες, αυτό το θρίλερ μυστηρίου δεν είναι άδικα ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Χίτσκοκ. Συνδυάζοντας μια συναρπαστικά αργή αφήγηση με ρομαντισμό και σαρκασμό, το Rear Window είναι μια διαχρονική ταινία που χρησιμεύει επίσης ως κοινωνικό σχόλιο για την ανηθικότητα της ηδονοβλεψίας.

Notorious

Η Alicia Huberman (Ingrid Bergman), η κόρη ενός καταδικασμένου ναζί καλείται να συγκεντρώσει πληροφορίες για ένα κύκλωμα ναζί επιστημόνων στη Νότια Αμερική, αλλά καταλήγει να ερωτευτεί τον κυβερνητικό πράκτορα (T. R. Devlin).

Αυτό το λεπτό, ρομαντικό αλλά τραγικό κατασκοπευτικό θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ διαθέτει εξαιρετική γραφή όπως και πολλά άλλα έργα του σκηνοθέτη. Ενώ είναι αργό σε σημεία, το Notorious είναι εντελώς μαγευτικό και αισθησιακό, ιδανική επιλογή για εσάς που αγαπάτε τόσο τις ρομαντικές ταινίες όσο και των θρίλερ.

Rope

Ίσως ένας από τα πιο υποτιμημένα έργα του Χίτσοκ, το πνευματικά διεγερτικό Rope απεικονίζει την προσπάθεια δύο ανδρών να διαπράξουν το ιδανικό έγκλημα. Αφού στραγγάλισαν έναν παλιό τους μαθητή, οργανώνουν ένα δείπνο για τους φίλους τους. Η ιστορία είναι βασισμένη στην πραγματική υπόθεση δολοφονίας του 14χρονου Bobby Franks από τους μαθητές Nathan Leopold και Richard Loeb.

Ένα φιλοσοφικό και πολύ έντονο θρίλερ, το Rope διαθέτει έξυπνη σκηνοθεσία και μοναδικό μοντάζ (υποτίθεται ότι όλη η ταινία είναι γυρισμένη σε μονόπλανο, σαν θεατρική παράσταση, αν και οι πιο παρατηρητικοί θα εντοπίσουν τα “κοψίματα”). Σύμφωνα με τον Χίτσκοκ, ήταν ένα πείραμα που δεν πέτυχε. Χωρίς αμφιβολία, η ταινία του 1948 είναι σίγουρα απαραίτητη για τους λάτρεις του είδους.

Psycho

Καθόλου άδικα αυτό το θρίλερ / ταινία τρόμου του 1960 παραμένει ένα από τα καλύτερα και με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ποπ κουλτούρα. Με πρωταγωνιστές τους ταλαντούχους Anthony Perkins και Janet Leigh, το Psycho ακολουθεί μια γραμματέα που φεύγει από τον πελάτη του εργοδότη της, έχοντας κλέψει 4.000 δολάρια. Αποφασίσει να μείνει σε ένα αγροτικό ξενοδοχείο, το οποίο διευθύνει ένας νεαρός άνδρας που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της μέγαιρας μητέρας του. Το σενάριο είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Ed Gein.

Αντέχοντας στο πέρασμα του χρόνου ως μια από τις πιο αξιομνημόνευτες ταινίες του είδους της, αυτό το αριστούργημα του Χίτσκοκ ήταν σίγουρα μπροστά από την εποχή του. Με εξαιρετικές ερμηνείες και άψογη κινηματογραφική παραγωγή (όπως θα περίμενε κανείς), απεικονίζει την αίσθηση της απώλειας της επαφής με την πραγματικότητα.

Vertigo

Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Τζέιμς Στιούαρτ στο ρόλο ενός αστυνομικού, ο οποίος αναγκάστηκε να αποσυρθεί πρόωρα από την ενεργό δράση λόγω ψυχολογικού σοκ που υπέστη κυνηγώντας έναν εγκληματία, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να υποφέρει από κατάθλιψη και ιλίγγους. Συμπρωταγωνίστρια του Στιούαρτ στην ταινία είναι η Κιμ Νόβακ στο ρόλο μιας γυναίκας που παρουσιάζει αλλόκοτη συμπεριφορά και κρατά ένα σκοτεινό μυστικό.

Όπως υποδηλώνει ο τίτλος, το Vertigo δημιουργεί μια ιλιγγιώδη εμπειρία στον θεατή. Όπως και άλλες ταινίες του “μετρ του σασπένς” Χίτσκοκ, το Vertigo είναι ένα οπτικά δελεαστικό και αισθητικά κομψό θρίλερ που καταπιάνεται με θέματα εμμονής και χειραγώγησης, συμπεριλαμβανομένης της αντικειμενοποίησης των γυναικών. Είναι αναμφισβήτητα το καλύτερο έργο του σκηνοθέτη, ένα αριστούργημα που δεν μοιάζει με κανένα άλλο.