Ας ξεκινήσουμε την παραδοχή ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ένας άλλος κόσμος. Με το που μπαίνεις μέσα οι αισθήσεις οξύνονται και είσαι alert για να αντιμετωπίσεις κάθε απειλή. Τα αρχέγονα ένστικτα ξυπνάνε η φάση είναι ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Όλες οι απαγορεύσεις που μπορεί εύκολα να διαβάσει κάποιος σε αρκετά σημεία του εκάστοτε μεταφορικού μέσου, καταπατούνται και εννοείται δεν υπάρχει κανείς για να τους σταματήσει.
Η κατάσταση ήταν καλύτερη, όταν υπήρχαν τα μέτρα κατά του κορωνοϊού. Η μάσκα σε απέτρεπε από το να φας, να πιεις και να μιλήσεις δυνατά στο τηλέφωνο. Μόλις έκανα spoiler alert, αλλά πιθανότατα ήδη τα έχετε βιώσει ή καλύτερα, ανεχτεί επειδή δεν είχατε άλλη επιλογή. Αυτές τις κατηγορίες τις έχετε συναντήσει σίγουρα στα μέσα μαζικής μεταφοράς και ίσως ανήκετε σε κάποια από αυτή.
1. Το “κινούμενο εμπόδιο”
Αυτή η κατηγορία ανθρώπων, είναι η πιο συχνή και είναι η ίδια που αν χρειαστείς βοήθεια δεν θα είναι αδιάφορη. Θα τον δεις να στέκεται μπροστά από την πόρτα από τη στιγμή που θα μπει μέχρι να κατέβει στην στάση του. Όχι, το μέσο δεν είναι γεμάτο και δεν μπορεί να σταθεί κάπου αλλού, η στάση του είναι δήλωση. Τι δηλώνει; Ότι δεν τον νοιάζει αν ενοχλεί, ότι αδιαφορεί για τους υπόλοιπους συνεπιβάτες. Αν η θέση μπροστά στην πόρτα είναι πιασμένη από κάποιον άλλον σύντροφο “παρεμποδιστή”, τοποθετεί πρώτα την πλάτη του και στη συνέχεια και το υπόλοιπο σώμα του -σχεδόν επιδεικτικά- στον στύλο, κοιτώντας προς τον τύπο που στέκεται μπροστά την πόρτα. Κανείς από τους δύο δεν πρόκειται να μετακινηθεί όσες φορές κι αν ακουστεί το “συγγνώμη μπορώ να περάσω ή κρατηθώ“. Με αυτή την αναισθησία, σίγουρα μπορείς να επιβιώσεις στην Αθήνα.
2. Ο “ούνος”
Με αυτή την κατηγορία έχω τσακωθεί πάρα πολλές φορές, μετά επειδή κουράστηκα, άρχισα να αποκτώ παρόμοια συμπεριφορά όταν τους συναντούσα. Τι άλλο να έκανα; Έπρεπε να επιβιώσω. Ο συρμός ή το λεωφορείο είναι σχεδόν γεμάτα από κόσμο, το μέσο φτάνει προς τη στάση και ξαφνικά τους αντικρίζεις, αφού τους έχεις ξεχωρίσει μέσα από το πλήθος. Ναι, τους ξεχωρίζεις. Τα μάτια τους έχουν μία περίεργη λάμψη, το ένα πόδι είναι πιο μπροστά από το άλλο σε θέση εκκίνησης και τα χέρια ελαφρώς σφιγμένα από την ένταση που έχει δημιουργηθεί στο σώμα.
Με το που ανοίξουν οι πόρτες, αρχίζει η επέλαση. Θα κάνουν τα πάντα για να χωρέσουν, είναι ζήτημα τιμής και σίγουρα υπάρχει στον αξιακό τους κώδικα. Στο πρώτο βήμα έχει διπλωθεί το χέρι και σπρώχνουν το υπόλοιπο πλήθος για να περάσουν. Από μερικούς μπορεί να ακουστεί η νευρική “να περάσω;“. Όχι δεν είναι ευγένεια. Είναι κάποιος άλλος ούνος που τον σπρώχνει από πίσω και προσπαθεί να σώσει τον εαυτό του. Την ίδια κατηγορία θα συναντήσετε όταν υπάρχουν άδειες θέσεις. Θα τρέξουν, ενώ παράλληλα μπορεί να παραχωρήσουν και κάποια αγκωνιά, μέχρι να κάνουν δικό τους το κάθισμα. Μέχρι να φύγουν, τους ανήκει, είναι άτυπος νόμος. Όποιος άνθρωπος κι αν έρθει από κάποια ευάλωτη ομάδα, το πιο πιθανό είναι κάτσει όρθιος, παρά στη θέση του.
3. Ο “νευρικός τζαμπατζής”
Όταν ακούσαμε ότι θα τοποθετηθούν μπάρες στα μέσα σταθερής τροχιάς, περιμέναμε ότι θα εξαλειφθεί το φαινόμενο των τζαμπατζήδων. Στην πράξη, ήταν μία μεγάλη αποτυχία. Δεν ήταν η πρώτη άλλωστε, γι’ αυτό είχαμε χαμηλές προσδοκίες καταβάθος. Χτυπάς το εισιτήριο και από πίσω σου είναι αυτός που θέλει να περάσει μαζί με εσένα. Οι αισθητήρες της μπάρας, τον αφήνουν και όλα βαίνουν καλώς. Κάποιοι για να σιγουρευτούν ότι σίγουρα θα περάσουν, σχεδόν κολλάνε από πίσω σου για να πετύχουν τον σκοπό τους. Μην το κάνετε. Η μπάρα θα ανοίξει και χωρίς να νιώσουμε την αναπνοή σας στον σβέρκο μας.
4. Ο “φωνακλάς του τηλεφώνου”
Στα μέσα μαζικής μεταφοράς μπορείς να ακούσεις κάθε λογής ιστορία, από τις συνομιλίες που γίνονται κατά τη διάρκεια των τηλεφωνικών κλήσεων. Τα ψώνια του σούπερ μάρκετ είναι το πιο δημοφιλές θέμα και αμέσως μετά τη σκυτάλη παίρνει ό,τι αφορά το εργασιακό περιβάλλον. Ποια είναι η προβληματική σε αυτό; Καμία! Η ανοιχτή ακρόαση μπορεί να γίνει ενοχλητική όμως. Αν σε κουράζει να κρατάς τη συσκευή για αρκετή ώρα στο αφτί σου, γι’ αυτό τον λόγο -κι όχι μόνο- έχουν δημιουργηθεί τα ακουστικά. Είναι ελαφριά, χρηστικά και σου λύνουν τα χέρια!
Αυτή η συνθήκη σε αναγκάζει αυτόματα να μιλάς πιο δυνατά και να δημιουργείς πονοκέφαλο σε όποιον βρίσκεται δίπλα σου. Βέβαια, το ίδιο μπορεί να συμβεί έχεις έντονο τρόπο επικοινωνίας, που αναγκαστικά πρέπει να μετριάσεις, όταν βρίσκεσαι στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Τα υψηλά ντεσιμπέλ δεν κλονίζουν μόνο τα νεύρα, αλλά αυξάνουν και την πίεση. Καλό θα ήταν να τα χαμηλώσετε.
5. Αυτός που πρέπει να καλύψει τις ανάγκες του
Εδώ συναντάμε υποκατηγορίες, που δεν είναι τόσο συχνές όσο οι προηγούμενες, αλλά σίγουρα θα πετύχεις κάποια από αυτές αν δεν είσαι τυχερός. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν επιτρέπεται να τρώμε και να καπνίζουμε, αυτό όμως δεν ισχύει γι’ αυτή τη κατηγορία. Έχω συναντήσει πολλές φορές ανθρώπους να βγάζουν έξω το σουβλάκι που μόλις έχουν αγοράσει, ο χώρος να πλημμυρίζει με γιαουρτοσκόρδιον. Εντάξει, πεινάτε. Γιατί δεν το τρώτε πριν μπείτε μέσα στο μέσο; Δείξτε λίγο έλεος στους συμπολίτες σας.
Το τσιγάρο το έχω συναντήσει ελάχιστες φορές τα τελευταία χρόνια, ωστόσο δεν μπορώ να μην το συμπεριλάβω. Όλες τις προαναφερθείσες φορές έχει αναφτεί από ομάδα ανθρώπων και όχι από μονάδες. Δεν μπορείς να τους κάνεις παρατήρησει, γιατί υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην εξελιχθεί καλά ο διάλογος. Ακόμα και ο οδηγός, δεν πρόκειται να καταφέρει να επιβληθεί. Δυστυχώς, τέτοια φαινόμενα υπάρχουν και εμείς αναγκαζόμαστε να τα ανεχόμαστε, γιατί δεν υπάρχει έλεγχος.
Ας ξεκινήσουμε την παραδοχή ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι ένας άλλος κόσμος. Με το που μπαίνεις μέσα οι αισθήσεις οξύνονται και είσαι alert για να αντιμετωπίσεις κάθε απειλή. Τα αρχέγονα ένστικτα ξυπνάνε η φάση είναι ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Όλες οι απαγορεύσεις που μπορεί εύκολα να διαβάσει κάποιος σε αρκετά σημεία του εκάστοτε μεταφορικού μέσου, καταπατούνται και εννοείται δεν υπάρχει κανείς για να τους σταματήσει.
Η κατάσταση ήταν καλύτερη, όταν υπήρχαν τα μέτρα κατά του κορωνοϊού. Η μάσκα σε απέτρεπε από το να φας, να πιεις και να μιλήσεις δυνατά στο τηλέφωνο. Μόλις έκανα spoiler alert, αλλά πιθανότατα ήδη τα έχετε βιώσει ή καλύτερα, ανεχτεί επειδή δεν είχατε άλλη επιλογή. Αυτές τις κατηγορίες τις έχετε συναντήσει σίγουρα στα μέσα μαζικής μεταφοράς και ίσως ανήκετε σε κάποια από αυτή.
1. Το “κινούμενο εμπόδιο”
Αυτή η κατηγορία ανθρώπων, είναι η πιο συχνή και είναι η ίδια που αν χρειαστείς βοήθεια δεν θα είναι αδιάφορη. Θα τον δεις να στέκεται μπροστά από την πόρτα από τη στιγμή που θα μπει μέχρι να κατέβει στην στάση του. Όχι, το μέσο δεν είναι γεμάτο και δεν μπορεί να σταθεί κάπου αλλού, η στάση του είναι δήλωση. Τι δηλώνει; Ότι δεν τον νοιάζει αν ενοχλεί, ότι αδιαφορεί για τους υπόλοιπους συνεπιβάτες. Αν η θέση μπροστά στην πόρτα είναι πιασμένη από κάποιον άλλον σύντροφο “παρεμποδιστή”, τοποθετεί πρώτα την πλάτη του και στη συνέχεια και το υπόλοιπο σώμα του -σχεδόν επιδεικτικά- στον στύλο, κοιτώντας προς τον τύπο που στέκεται μπροστά την πόρτα. Κανείς από τους δύο δεν πρόκειται να μετακινηθεί όσες φορές κι αν ακουστεί το “συγγνώμη μπορώ να περάσω ή κρατηθώ“. Με αυτή την αναισθησία, σίγουρα μπορείς να επιβιώσεις στην Αθήνα.
2. Ο “ούνος”
Με αυτή την κατηγορία έχω τσακωθεί πάρα πολλές φορές, μετά επειδή κουράστηκα, άρχισα να αποκτώ παρόμοια συμπεριφορά όταν τους συναντούσα. Τι άλλο να έκανα; Έπρεπε να επιβιώσω. Ο συρμός ή το λεωφορείο είναι σχεδόν γεμάτα από κόσμο, το μέσο φτάνει προς τη στάση και ξαφνικά τους αντικρίζεις, αφού τους έχεις ξεχωρίσει μέσα από το πλήθος. Ναι, τους ξεχωρίζεις. Τα μάτια τους έχουν μία περίεργη λάμψη, το ένα πόδι είναι πιο μπροστά από το άλλο σε θέση εκκίνησης και τα χέρια ελαφρώς σφιγμένα από την ένταση που έχει δημιουργηθεί στο σώμα.
Με το που ανοίξουν οι πόρτες, αρχίζει η επέλαση. Θα κάνουν τα πάντα για να χωρέσουν, είναι ζήτημα τιμής και σίγουρα υπάρχει στον αξιακό τους κώδικα. Στο πρώτο βήμα έχει διπλωθεί το χέρι και σπρώχνουν το υπόλοιπο πλήθος για να περάσουν. Από μερικούς μπορεί να ακουστεί η νευρική “να περάσω;“. Όχι δεν είναι ευγένεια. Είναι κάποιος άλλος ούνος που τον σπρώχνει από πίσω και προσπαθεί να σώσει τον εαυτό του. Την ίδια κατηγορία θα συναντήσετε όταν υπάρχουν άδειες θέσεις. Θα τρέξουν, ενώ παράλληλα μπορεί να παραχωρήσουν και κάποια αγκωνιά, μέχρι να κάνουν δικό τους το κάθισμα. Μέχρι να φύγουν, τους ανήκει, είναι άτυπος νόμος. Όποιος άνθρωπος κι αν έρθει από κάποια ευάλωτη ομάδα, το πιο πιθανό είναι κάτσει όρθιος, παρά στη θέση του.
3. Ο “νευρικός τζαμπατζής”
Όταν ακούσαμε ότι θα τοποθετηθούν μπάρες στα μέσα σταθερής τροχιάς, περιμέναμε ότι θα εξαλειφθεί το φαινόμενο των τζαμπατζήδων. Στην πράξη, ήταν μία μεγάλη αποτυχία. Δεν ήταν η πρώτη άλλωστε, γι’ αυτό είχαμε χαμηλές προσδοκίες καταβάθος. Χτυπάς το εισιτήριο και από πίσω σου είναι αυτός που θέλει να περάσει μαζί με εσένα. Οι αισθητήρες της μπάρας, τον αφήνουν και όλα βαίνουν καλώς. Κάποιοι για να σιγουρευτούν ότι σίγουρα θα περάσουν, σχεδόν κολλάνε από πίσω σου για να πετύχουν τον σκοπό τους. Μην το κάνετε. Η μπάρα θα ανοίξει και χωρίς να νιώσουμε την αναπνοή σας στον σβέρκο μας.
4. Ο “φωνακλάς του τηλεφώνου”
Στα μέσα μαζικής μεταφοράς μπορείς να ακούσεις κάθε λογής ιστορία, από τις συνομιλίες που γίνονται κατά τη διάρκεια των τηλεφωνικών κλήσεων. Τα ψώνια του σούπερ μάρκετ είναι το πιο δημοφιλές θέμα και αμέσως μετά τη σκυτάλη παίρνει ό,τι αφορά το εργασιακό περιβάλλον. Ποια είναι η προβληματική σε αυτό; Καμία! Η ανοιχτή ακρόαση μπορεί να γίνει ενοχλητική όμως. Αν σε κουράζει να κρατάς τη συσκευή για αρκετή ώρα στο αφτί σου, γι’ αυτό τον λόγο -κι όχι μόνο- έχουν δημιουργηθεί τα ακουστικά. Είναι ελαφριά, χρηστικά και σου λύνουν τα χέρια!
Αυτή η συνθήκη σε αναγκάζει αυτόματα να μιλάς πιο δυνατά και να δημιουργείς πονοκέφαλο σε όποιον βρίσκεται δίπλα σου. Βέβαια, το ίδιο μπορεί να συμβεί έχεις έντονο τρόπο επικοινωνίας, που αναγκαστικά πρέπει να μετριάσεις, όταν βρίσκεσαι στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Τα υψηλά ντεσιμπέλ δεν κλονίζουν μόνο τα νεύρα, αλλά αυξάνουν και την πίεση. Καλό θα ήταν να τα χαμηλώσετε.
5. Αυτός που πρέπει να καλύψει τις ανάγκες του
Εδώ συναντάμε υποκατηγορίες, που δεν είναι τόσο συχνές όσο οι προηγούμενες, αλλά σίγουρα θα πετύχεις κάποια από αυτές αν δεν είσαι τυχερός. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν επιτρέπεται να τρώμε και να καπνίζουμε, αυτό όμως δεν ισχύει γι’ αυτή τη κατηγορία. Έχω συναντήσει πολλές φορές ανθρώπους να βγάζουν έξω το σουβλάκι που μόλις έχουν αγοράσει, ο χώρος να πλημμυρίζει με γιαουρτοσκόρδιον. Εντάξει, πεινάτε. Γιατί δεν το τρώτε πριν μπείτε μέσα στο μέσο; Δείξτε λίγο έλεος στους συμπολίτες σας.
Το τσιγάρο το έχω συναντήσει ελάχιστες φορές τα τελευταία χρόνια, ωστόσο δεν μπορώ να μην το συμπεριλάβω. Όλες τις προαναφερθείσες φορές έχει αναφτεί από ομάδα ανθρώπων και όχι από μονάδες. Δεν μπορείς να τους κάνεις παρατήρησει, γιατί υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην εξελιχθεί καλά ο διάλογος. Ακόμα και ο οδηγός, δεν πρόκειται να καταφέρει να επιβληθεί. Δυστυχώς, τέτοια φαινόμενα υπάρχουν και εμείς αναγκαζόμαστε να τα ανεχόμαστε, γιατί δεν υπάρχει έλεγχος.
