Με την παγκόσμια χαλάρωση των μέτρων κατά της πανδημίας το καλοκαίρι του 2022, η επιστημονική κοινότητα που ασχολείται με το sex και κοινωνιολόγοι, μας είχαν τάξει ένα δεύτερο “Summer of Love”, αντίστοιχο με εκείνο των sixties. Και μόνο στο άκουσμα της πιθανότητας, η φαντασία οργίασε. Ο κόσμος, μία ατελείωτη περιπλάνηση γυμνών σωμάτων, σε λιβάδια με μαργαρίτες και στην καυτή άμμο της παραλίας.
Έλεγαν, πως θα πρόκυπτε αναπόφευκτα η σεξουαλική απελευθέρωση, καθώς τα lockdown, οι καραντίνες, η γενικότερη απομόνωση και το φιλτράρισμα στις συναναστροφές μας με κριτήριο την ευρύτητα του κύκλου που έχει ο καθένας μας, δημιούργησαν μία πηγαία ανάγκη για επικοινωνία και επαφή σε έντονο βαθμό.
Πόσες φορές ακούσαμε φίλους/φίλες μας να λένε «καλά, μόλις τελειώσει όλο αυτό, θα ξεκινήσουμε να φιλιόμαστε στους δρόμους σαν τους τρελούς»; Και τελικά;
Τελικά, η σφαλιάρα της πραγματικότητας ήταν πιο δυνατή από κάθε φαντασιακή ηδονική στιγμή είχαμε κάνει. Η ζωή υπενθύμισε σε όλους τον βραχνά του καλοκαιριού, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στοχοποίησε την γκέι κοινότητα για την μετάδοση της ευλογιάς των πιθήκων και στην Ελλάδα τα 122.230 κρούσματα την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, απέδειξαν πως ο κορωνοϊός καλπάζει και εμείς αδιαφορούμε.
Ο φόβος και το άγχος της πανδημίας
Σαν το ημερολόγιο να μην ξεκόλλησε ποτέ απ’ το 2020, ο φόβος και η αβεβαιότητα είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα. Το συνειδητό κομμάτι μας, που αφορούσε τα ατομικά μέτρα πρόληψης και προστασίας (μάσκα, αντισηπτικό, αποφυγή πολυπληθών χώρων κλπ), έγινε υποσυνείδητο, συνήθεια, και δεν είναι λίγοι αυτοί που ακόμα και αν έληγε τώρα η πανδημία, θα συνέχιζαν στο ίδιο μοτίβο.
Τα αντικρουόμενα συναισθήματα και οι σκέψεις σχετικά με την επιστροφή στην προ-covid εποχή, υπάρχουν παντού γύρω μας και οι συζητήσεις για το άγχος που έχει σκεπάσει την κοινωνικοποίηση είναι ορατό. Σαφώς και ο κόσμος δεν σταμάτησε να φλερτάρει, να κάνει σχέσεις και περιστασιακό sex, αλλά όσο η πανδημία δεν μπαίνει σε ένα μία ύφεση, πλανάται στην ατμόσφαιρα η αίσθηση της απογοήτευσης.
Όμως, όπως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, έτσι και η πανδημία, αφού έρευνα του Social Relations, Attitudes and Diversity Lab στο Πανεπιστήμιο Trent του Οντάριο, που αφορούσε την LGBTQ+ κοινότητα, έδειξε ότι το 11% των ερωτηθέντων «ανακάλυψαν την σεξουαλική τους ταυτότητά κατά την περίοδο της Covid-19». Από αυτούς, αρκετοί ανέφεραν ότι αυτό συνέβη επειδή κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είχαν χρόνο για τον εαυτό τους. Η υποχρεωτική επιβράδυνση των ρυθμών της καθημερινότητας, η σχετική παύση που έγινε, έδωσε σε μία μερίδα του κόσμου τον απαραίτητο χώρο που χρειαζόταν για να επανεξετάσουν τη σεξουαλικότητά τους.
Και τώρα λοιπόν που ο κόσμος είναι ελεύθερος να κυκλοφορήσει έξω, τι γίνεται; Προηγουμένως, είχε παγιδευτεί στο σπίτι και δεν ήθελε κάτι μέτριο. Ήθελε τα πάντα. Να ζήσει διονυσιακές στιγμές, να γίνει πρωταγωνιστής μιας σελίδας του Μαρκήσιου ντε Σαντ, να βιώσει σεξουαλικές εμπειρίες αντίστοιχες με αυτές που κινηματογραφήθηκαν με υγρή μαεστρία. Τα έζησε όλα αυτά;
Sixties
Για να προκύψουν όλα αυτά, θα έπρεπε ένα δεύτερο, μεγάλο, κύμα σεξουαλικής απελευθέρωσης να σκεπάσει (και) τα συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας. Μεταξύ 1960 και 1980, τα σεξουαλικά απελευθερωτικά κινήματα άκμασαν και οδήγησαν σε αυτό που αναφέρουμε ως «σεξουαλική απελευθέρωση/επανάσταση». Αυτή, έδωσε έναν αγώνα για μία σεξουαλική ζωή που δεν αφορούσε αποκλειστικά το αναπαραγωγικό κομμάτι. Ήταν μία επανάσταση που έφερε βαθιά αλλαγή στις νοοτροπίες, τις αξίες και τις γνώσεις ως προς το σεξ. Η θετική αντίληψη της σεξουαλικότητας, βασίστηκε στην αναγνώριση της σεξουαλικής απόλαυσης ως μέσο εκπλήρωσης επιθυμιών και τα «παιδιά των λουλουδιών», οι influencer της εποχής.
Το «δεύτερο κύμα φεμινισμού», όπως ονομάστηκε, βοήθησε στην αλλαγή των πεποιθήσεων σχετικά με την γυναικεία σεξουαλικότητα, ενώ τα αντισυλληπτικά χάπια που έκαναν την εμφάνιση τους, εκτίναξαν τις σεξουαλικές επαφές και έδωσαν νέα μορφή στην συντροφικότητα.
Από δίπλα φυσικά και οι τέχνες, που μιλούσαν πλέον ανοιχτά για το σεξ και την ηδονή. “Let’s spend the night together, Now I need you more than ever” τραγούδησαν οι Rolling Stones το 1967, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν φρενίτιδα στη νεολαία και πανικό στους γονείς.
2022
Τώρα, ψάχνοντας διονυσιακές νύχτες σε κάποιο μέρος του πλανήτη, πέφτουμε επάνω στις πλατφόρμες των social media που μπλοκάρουν φωτογραφίες γυναικείου στήθους ενώ επιτρέπουν αυτές με πτώματα στην Ουκρανία και ερχόμαστε αντιμέτωποι με μεσαιωνικές αντιλήψεις στις Η.Π.Α. όπου οι εκτρώσεις απαγορεύονται με την αυτοδιάθεση του σώματος να οδεύει στον γκρεμό.
Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα έχουμε σχεδόν κάθε μέρα μία γυναικοκτονία, στη μουσική η πιο συνηθισμένη αναφορά στο σεξ θα αφορά κάποια “bitch” που γουστάρει μόνο τα λεφτά και τον «αλήτη» που την θέλει «μαντάμ», ενώ οι dick picks πάνε κι έρχονται όπως οι μύγες το καλοκαίρι. Τις διώχνεις και επανέρχονται με το ίδιο θράσος.
Ήρθε λοιπόν το “Summer of Love” που μας υποσχέθηκαν; Όχι. Ο κόσμος έμεινε με την χαρά στο χέρι, αφού τα στεγανά του καθωσπρεπεισμού – και όχι μόνο – δεν έσπασαν, μη επιτρέποντας την είσοδο μας σε ένα νέο ηδονιστικό πλαίσιο ζωής. Η απόλαυση σε πολλές περιπτώσεις κρατάει απόσταση 2 μέτρων με τη διασκέδαση και τα σώματα θα συνεχίσουν να ξεχειλίζουν με ελπίδα για μια μελλοντική έκρηξη αισθήσεων.
Με την παγκόσμια χαλάρωση των μέτρων κατά της πανδημίας το καλοκαίρι του 2022, η επιστημονική κοινότητα που ασχολείται με το sex και κοινωνιολόγοι, μας είχαν τάξει ένα δεύτερο “Summer of Love”, αντίστοιχο με εκείνο των sixties. Και μόνο στο άκουσμα της πιθανότητας, η φαντασία οργίασε. Ο κόσμος, μία ατελείωτη περιπλάνηση γυμνών σωμάτων, σε λιβάδια με μαργαρίτες και στην καυτή άμμο της παραλίας.
Έλεγαν, πως θα πρόκυπτε αναπόφευκτα η σεξουαλική απελευθέρωση, καθώς τα lockdown, οι καραντίνες, η γενικότερη απομόνωση και το φιλτράρισμα στις συναναστροφές μας με κριτήριο την ευρύτητα του κύκλου που έχει ο καθένας μας, δημιούργησαν μία πηγαία ανάγκη για επικοινωνία και επαφή σε έντονο βαθμό.
Πόσες φορές ακούσαμε φίλους/φίλες μας να λένε «καλά, μόλις τελειώσει όλο αυτό, θα ξεκινήσουμε να φιλιόμαστε στους δρόμους σαν τους τρελούς»; Και τελικά;
Τελικά, η σφαλιάρα της πραγματικότητας ήταν πιο δυνατή από κάθε φαντασιακή ηδονική στιγμή είχαμε κάνει. Η ζωή υπενθύμισε σε όλους τον βραχνά του καλοκαιριού, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στοχοποίησε την γκέι κοινότητα για την μετάδοση της ευλογιάς των πιθήκων και στην Ελλάδα τα 122.230 κρούσματα την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, απέδειξαν πως ο κορωνοϊός καλπάζει και εμείς αδιαφορούμε.
Ο φόβος και το άγχος της πανδημίας
Σαν το ημερολόγιο να μην ξεκόλλησε ποτέ απ’ το 2020, ο φόβος και η αβεβαιότητα είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα. Το συνειδητό κομμάτι μας, που αφορούσε τα ατομικά μέτρα πρόληψης και προστασίας (μάσκα, αντισηπτικό, αποφυγή πολυπληθών χώρων κλπ), έγινε υποσυνείδητο, συνήθεια, και δεν είναι λίγοι αυτοί που ακόμα και αν έληγε τώρα η πανδημία, θα συνέχιζαν στο ίδιο μοτίβο.
Τα αντικρουόμενα συναισθήματα και οι σκέψεις σχετικά με την επιστροφή στην προ-covid εποχή, υπάρχουν παντού γύρω μας και οι συζητήσεις για το άγχος που έχει σκεπάσει την κοινωνικοποίηση είναι ορατό. Σαφώς και ο κόσμος δεν σταμάτησε να φλερτάρει, να κάνει σχέσεις και περιστασιακό sex, αλλά όσο η πανδημία δεν μπαίνει σε ένα μία ύφεση, πλανάται στην ατμόσφαιρα η αίσθηση της απογοήτευσης.
Όμως, όπως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, έτσι και η πανδημία, αφού έρευνα του Social Relations, Attitudes and Diversity Lab στο Πανεπιστήμιο Trent του Οντάριο, που αφορούσε την LGBTQ+ κοινότητα, έδειξε ότι το 11% των ερωτηθέντων «ανακάλυψαν την σεξουαλική τους ταυτότητά κατά την περίοδο της Covid-19». Από αυτούς, αρκετοί ανέφεραν ότι αυτό συνέβη επειδή κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είχαν χρόνο για τον εαυτό τους. Η υποχρεωτική επιβράδυνση των ρυθμών της καθημερινότητας, η σχετική παύση που έγινε, έδωσε σε μία μερίδα του κόσμου τον απαραίτητο χώρο που χρειαζόταν για να επανεξετάσουν τη σεξουαλικότητά τους.
Και τώρα λοιπόν που ο κόσμος είναι ελεύθερος να κυκλοφορήσει έξω, τι γίνεται; Προηγουμένως, είχε παγιδευτεί στο σπίτι και δεν ήθελε κάτι μέτριο. Ήθελε τα πάντα. Να ζήσει διονυσιακές στιγμές, να γίνει πρωταγωνιστής μιας σελίδας του Μαρκήσιου ντε Σαντ, να βιώσει σεξουαλικές εμπειρίες αντίστοιχες με αυτές που κινηματογραφήθηκαν με υγρή μαεστρία. Τα έζησε όλα αυτά;
Sixties
Για να προκύψουν όλα αυτά, θα έπρεπε ένα δεύτερο, μεγάλο, κύμα σεξουαλικής απελευθέρωσης να σκεπάσει (και) τα συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας. Μεταξύ 1960 και 1980, τα σεξουαλικά απελευθερωτικά κινήματα άκμασαν και οδήγησαν σε αυτό που αναφέρουμε ως «σεξουαλική απελευθέρωση/επανάσταση». Αυτή, έδωσε έναν αγώνα για μία σεξουαλική ζωή που δεν αφορούσε αποκλειστικά το αναπαραγωγικό κομμάτι. Ήταν μία επανάσταση που έφερε βαθιά αλλαγή στις νοοτροπίες, τις αξίες και τις γνώσεις ως προς το σεξ. Η θετική αντίληψη της σεξουαλικότητας, βασίστηκε στην αναγνώριση της σεξουαλικής απόλαυσης ως μέσο εκπλήρωσης επιθυμιών και τα «παιδιά των λουλουδιών», οι influencer της εποχής.
Το «δεύτερο κύμα φεμινισμού», όπως ονομάστηκε, βοήθησε στην αλλαγή των πεποιθήσεων σχετικά με την γυναικεία σεξουαλικότητα, ενώ τα αντισυλληπτικά χάπια που έκαναν την εμφάνιση τους, εκτίναξαν τις σεξουαλικές επαφές και έδωσαν νέα μορφή στην συντροφικότητα.
Από δίπλα φυσικά και οι τέχνες, που μιλούσαν πλέον ανοιχτά για το σεξ και την ηδονή. “Let’s spend the night together, Now I need you more than ever” τραγούδησαν οι Rolling Stones το 1967, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν φρενίτιδα στη νεολαία και πανικό στους γονείς.
2022
Τώρα, ψάχνοντας διονυσιακές νύχτες σε κάποιο μέρος του πλανήτη, πέφτουμε επάνω στις πλατφόρμες των social media που μπλοκάρουν φωτογραφίες γυναικείου στήθους ενώ επιτρέπουν αυτές με πτώματα στην Ουκρανία και ερχόμαστε αντιμέτωποι με μεσαιωνικές αντιλήψεις στις Η.Π.Α. όπου οι εκτρώσεις απαγορεύονται με την αυτοδιάθεση του σώματος να οδεύει στον γκρεμό.
Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα έχουμε σχεδόν κάθε μέρα μία γυναικοκτονία, στη μουσική η πιο συνηθισμένη αναφορά στο σεξ θα αφορά κάποια “bitch” που γουστάρει μόνο τα λεφτά και τον «αλήτη» που την θέλει «μαντάμ», ενώ οι dick picks πάνε κι έρχονται όπως οι μύγες το καλοκαίρι. Τις διώχνεις και επανέρχονται με το ίδιο θράσος.
Ήρθε λοιπόν το “Summer of Love” που μας υποσχέθηκαν; Όχι. Ο κόσμος έμεινε με την χαρά στο χέρι, αφού τα στεγανά του καθωσπρεπεισμού – και όχι μόνο – δεν έσπασαν, μη επιτρέποντας την είσοδο μας σε ένα νέο ηδονιστικό πλαίσιο ζωής. Η απόλαυση σε πολλές περιπτώσεις κρατάει απόσταση 2 μέτρων με τη διασκέδαση και τα σώματα θα συνεχίσουν να ξεχειλίζουν με ελπίδα για μια μελλοντική έκρηξη αισθήσεων.
