Τις περισσότερες φορές είναι απλά μια καρέκλα, μπορεί να είναι και ντιβανοκασέλα, άλλες φορές το πάνω μέρος μιας συρταριέρας, κι άλλες το ποδήλατο γυμναστικής που χρησιμοποιείται για ένα διαφορετικό είδος προπόνησης. Όχι, δεν σας απαριθμώ ράντομ έπιπλα μέσα στο σπίτι, αλλά τα σημεία που πέραν της αναμενόμενης χρηστικής τους αξίας λειτουργούν και ως αποθηκευτικοί χώροι για το σωρό των ρούχων που βρίσκονται καθ’ οδόν για το άβατο του πλυντηρίου.

Μη επιβεβαιωμένες φήμες λένε ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κάποιο έπιπλο διακοσμημένο με μια τεράστια στοίβα από ρούχα -τι να λέει αυτό άραγε για το feng shui του χώρου μας; Οι ιδιαιτερότητες της στοίβας –το μέγεθός της, η χρωματική της αρμονία και ο βαθμός καθαριότητας- ποικίλλουν, αλλά χρειαζόμαστε κάποιο είδος ενδιάμεσου χώρου κάτι σαν μια νεκρά ζώνη, έναν μη τόπο, και αυτό ακριβώς είναι που μας παρέχει το έπιπλο αυτό. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αποδεχτούμε αυτό το υποτιμημένο έπιπλο και να κερδίσει ίσως την αναγνώριση που του αξίζει.

Ανάμεσα στα διάφορα έπιπλα πλυντηρίου την πρωτοκαθεδρία έχει η καρέκλα -η οποία ουκ ολίγες φορές έχει δεχτεί την στυγνή μας απόρριψη.

Πόσες φορές δεν την κρύψαμε άρον άρον σε ένα άλλο δωμάτιο όταν είχαμε επισκέψεις; Πόσες και πόσες φορές δε σκεφτήκαμε ότι θα «πρέπει να την ξεφορτωθούμε διά παντός;». Όταν για παράδειγμα, είχα μετακομίσει σε ένα καινούργιο σπίτι στο Παγκράτι, σκέφτηκα: «Τέρμα η καρέκλα. Δεν πρόκειται να την κληροδοτήσω». Έτσι η καρέκλα καταργήθηκε από το σαλόνι, αλλά πολύ σύντομα αναγεννήθηκε σαν τον φοίνικα μέσα από τις στάχτες της σε άλλο δωμάτιο.

Μεταξύ δουλειάς, κοινωνικής ζωής και υποχρεώσεων, ο χρόνος που μου απομένει για καμιά δουλειά στο σπίτι όλο και συρρικνώνεται. Έτσι η καρέκλα με τα άπλυτα αποζητά ολοένα και πιο επιτακτικά τη νομιμοποίησή της.  Δεν είναι μόνο μια ένδειξη ότι έχω άλλες προτεραιότητες – αλλά πλέον την βρίσκω και χρήσιμη. Η στοίβα με τα «όχι αρκετά βρώμικα για το πλυντήριο, όχι αρκετά καθαρά για τηντουλάπα» ρούχα, είναι γεμάτη από αγαπημένα ρούχα που είναι έτοιμα για την επόμενη χρήση τους. Ενώ υπάρχουν δύο ντουλάπες γεμάτες ρούχα, εντούτοις επιμένουμε να φοράμε τα ίδια και τα ίδια, αυτά με τα οποία αισθανόμαστε άνετα. Είναι η πανοπλία μας για να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο. Και όταν ο σωρός γίνεται λίγο πιο ατίθασος, είναι η ένδειξη ότι «ήρθε η μέρα του πλυντηρίου».

Εδώ έγκειται η ιδιοφυΐα της καρέκλας με τα άπλυτα. Όσους συζυγικούς καβγάδες κι αν έχει προκαλέσει, στην πραγματικότητα δεν αποτελεί κάποιο σύμβολο χάους και ανομίας – είναι αντιθέτως ένας τρόπος να δημιουργηθεί μια τάξη μέσα στο χάος. Σύμφωνα με ένα άρθρο της Washington Post, ψυχολόγοι και διακοσμητές συμφωνούν με αυτήν την άποψη, επισημαίνοντας την ανάγκη για ένα ενδιάμεσο μέρος για να τοποθετούμε τα πράγματα που δεν έχουμε κατηγοριοποιήσει ακόμα ή για να τον χρησιμοποιούμε ως ενδιάμεσο χώρο για ό,τι μπορεί να χρειαστούμε στο εγγύς μέλλον. Ο σωρός μπορεί να μας γλιτώσει από το υπερβολικό πλύσιμο ρούχων που δεν χρειάζονται ακόμη πλύσιμο. Επιπλέον, υπάρχει μια ανακουφιστική πρόβλεψη στον κύκλο αυτό: Μόλις καθαρίσετε το σωρό, απελευθερώνετε μεμιάς χώρο για την επόμενη συλλογή ρούχων που θα αρχίσει σιγά σιγά να συγκεντρώνεται.

«Όταν έχεις το σωρό, ελέγχεις το χάος, σωστά;» λέει η Sally Augustin, διευθύντρια της Design with Science, η οποία κάνει συστάσεις στους σχεδιαστές βάσει επιστημονικών ερευνών. Η καρέκλα του πλυντηρίου μας επιτρέπει να δούμε τους εαυτούς μας ως ανθρώπους που έχουν αρχίσει να κάνουν βήματα προς την ολοκλήρωση της λίστας με τις υποχρεώσεις που ολοένα μακραίνει. Όταν έχεις έναν τέτοιο σωρό, συνεπάγεται ότι έχεις ήδη αναλάβει δράση.

Για τον Joseph Ferrari, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο DePaul που μελετά την ακαταστασία και την αναβλητικότητα, το κομμάτι της “δράσης” είναι το κλειδί. Αναγνωρίζει επίσης ότι η καρέκλα με τα άπλυτα μπορεί να χρησιμεύσει ως ένας τρόπος οργάνωσης της ζωής σας. Όμως είναι επιφυλακτικός με έναν σωρό που κάθεται εκεί για πολύ καιρό. «Αυτό για μένα αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα», λέει. Αν ωστόσο πιστεύετε ότι μπορείτε να ανταπεξέλθετε στην συσσώρευση των ρούχων, αυτό μπορεί να λειτουργήσει ενδυναμωτικά.

Ακόμα και άνθρωποι που εργάζονται στον χώρο της διακόσμησης σπιτιών υποστηρίζουν τις αρετές της καρέκλας πλυντηρίου. Ο Christopher Boutlier, ένας σχεδιαστής εσωτερικών χώρων στην Ουάσινγκτον, αποκαλεί την καρέκλα με τα άπλυτα «απολύτως απαραίτητη … Είναι ακριβώς αυτό το βολικό σημείο για να τοποθετήσεις κάτι που ακόμα δεν είσαι σίγουρος ποια είναι η θέση του».

Όταν δημιουργεί χώρους για τους πελάτες του, ο Boutlier προσπαθεί να τους βοηθήσει να μειώσουν την ακαταστασία ενσωματώνοντας καλαθάκια ή αποθηκευτικούς χώρους στα σχέδια. Αλλά είναι επιφυλακτικός αν αυτά τα μικροέπιπλα αλλάζουν πραγματικά τις συνήθειες μας: «Ακόμη και αν υπάρχει μια βολική επιλογή στον χώρο, η συνήθειά της καρέκλας τείνει να την παρακάμπτει».

Ας δούμε το σωρό  αυτό ως μια οπτική λίστα εργασιών, αφού συχνά περιλαμβάνει ρούχα που μάλλον πρέπει να πάνε είτε στο πλυντήριο, είτε στο καθαριστήριο, είτε ορφανές κάλτσες που καρτερούν το ταίρι τους, ή και κομμάτια που σκέφτεστε να δωρίσετε. Η ιδέα ότι θα πραγματοποιήσουμε αυτές τις εργασίες εγκαίρως είναι εντελώς παραπλανητική. Αλλά ωστόσο αρκετά ακίνδυνη στο μεγάλο σχήμα των καθημερινών παραπλανητικών σκέψεων που κάνουμε.

Μεταξύ δουλειάς και κοινωνικών υποχρεώσεων κυκλοφορούμε στο σπίτι με διπλωμένες στοίβες πατημένες ανάμεσα στα χέρια, έναν ρούχινο πύργο σαν καρτουνίστικο σάντουιτς. Στις ζωές που ζήσαμε σε μια σειρά από διαμερίσματα περιλαμβάνονται πλυντήρια φίλων, χαλασμένα πλυντήρια, μπουγάδες σε μπανιέρες, self service laundries, πλυντήρια, στεγνωτήρια, στεγνοκαθαριστήρια και μυριάδες διαδρομές από την καρέκλα μέχρι το άβατο του πλυντηρίου. Μάθαμε να ζούμε με ρούχα κρεμασμένα γύρω μας όλο το χειμώνα, που στάζουν καθώς εμείς καπνίζουμε έξω από το παράθυρο. Όσο ο χρόνος μας συρρικνώνεται, εκ διαμέτρου αντίθετα η στοίβα στην καρέκλα θεριεύει. Σημασία όμως έχει ότι βάζει μια τάξη στο χάος που μας περιβάλλει, ή παρέχει έστω και μια μικρή ψευδαίσθηση οργάνωσης. Αυτόν τον καθησυχασμό δεν τον λες και λίγο. Έτσι ήρθε η ώρα για την επίσημη νομιμοποίηση της, γιατί ακόμα και μια λιτή καρέκλα πλυντηρίου μετράει. Είναι μια μικρή νήσος ανακούφισης στο χάος της ζωής μας.

✥ Δείτε επίσης: Μήπως το τραπέζι της κουζίνας βρίσκεται στα πρόθυρα εξαφάνισης;