Αγαπάς τη δουλειά σου;

Αυτό που θέλω να πω, ανυπομονείς να πας στη δουλειά σου κάθε μέρα; Νιώθεις ρίγη σε διάφορα σημεία του σώματός, με την αναφορά και μόνο στη δουλειά σου, ή όταν περιγράφεις σε τρίτους ποιο είναι το αντικείμενό σου και τι ακριβώς κάνεις, έχεις με άλλα λόγια τη δουλειά των ονείρων σου;

Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, στις μέρες μας, κόντρα στον γενικευμένο εργασιακό ζόφο, υπάρχουν άνθρωποι που όντως λατρεύουν αυτό που κάνουν. Αποτελούν ζωντανή απόδειξη για τα λόγια του Κομφούκιου: «Επιλέξτε μια δουλειά που αγαπάς, και δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου».

Τυχεροί, ε;

Μην με παρεξηγήσετε, είναι ωραίο πράγμα να έχεις μια δουλειά που σου αρέσει. Ακόμα και να την ερωτευτείς, όσο gringe και να είναι κάτι τέτοιο. Αλλά, σοβαρά τώρα, υπάρχει περίπτωση να βρεις μια δουλειά που να μην την αισθάνεσαι ΠΟΤΕ σαν δουλειά; Το 2023, πιστεύω ότι ακόμα και ο Κομφούκιος θα αναθεωρούσε.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν επειδή είναι αναγκασμένοι να δουλέψουν – πρέπει να πληρώσουν το ενοίκιο, να ταΐσουν τα παιδιά τους, να τα βγάλουν πέρα με τους λογαριασμούς. Η δουλειά είναι απαραίτητη και αδίστακτη, και οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως δυσανασχετούν γι’ αυτήν – να σας θυμίσω απλά το σύνθημα «Η δουλειά είναι σκλαβιά», ή το άλλο του γαλλικού Μάη “Ne travaillez jamais”, που πάει να πει «Μην δουλεύετε ποτέ». Όπως είναι λογικό, οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να φανταστούν μια δουλειά που δεν θα την αισθάνονται σαν δουλειά. Κάτι τέτοιο φαντάζει εντελώς γελοίο.

δουλειά
Οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε έτοιμοι να δοθούμε ολοκληρωτικά στη δουλειά μας. Θέλουμε φίλους και Σαββατοκύριακα – θέλουμε ζωές έξω και πέρα από τη δουλειά.

Πρέπει να εγκαταλείψετε το όνειρο;

Πρώτον, σκεφτείτε καλά και προσεκτικά τι είναι το όνειρο – και βεβαιωθείτε ότι το πακέτο με το οποίο έρχεται η δουλειά των ονείρων σας ταιριάζει σε εσάς και στο είδος της ζωής που θέλετε να ζήσετε.

Κάποιοι φίλοι που είχαν ισχυριστεί ότι έχουν βρει τη δουλειά των ονείρων τους, κατέληξαν και ν κάνουν ψυχοθεραπεία για να αντιμετωπίσουν το άγχος που τους προκαλούσε. Ή το άγχος και τη δυσκολία να διαχειριστούν τη ζωή τους -συμπεριλαμβανομένων των σχέσεών τους- σχετικά με αυτήν. Οι σύντροφοί σας πιθανόν να μην θέλουν θέλουν να ζήσουν κι αυτοί το όνειρό σας.

Αν θέλουμε να της δώσουμε έναν ορισμό, η δουλειά των ονείρων σας είναι μια κατάσταση που συνδυάζει τα ενδιαφέροντα, τις δεξιότητες και τον τρόπο ζωής που επιδιώκετε. Σας κινητοποιεί και σας προκαλεί. Και, φυσικά -ίσως το πιο σημαντικό απ’ όλα- σας πληρώνει ένα τεράστιο ποσό για να την κάνετε.

Αλλά για κάποιο λόγο η έννοια της δουλειάς των ονείρων μας, είναι συνδεδεμένη με ένα «πάθος», συνήθως κάτι που έχετε κρατήσει στην καρδιά σας για πολύ καιρό. Μπορεί ακόμη και από την παιδική ηλικία.

Αυτό όμως είναι παραπλανητικό, γιατί το να εργάζεσαι σε έναν τομέα για τον οποίο έχεις πάθος μπορεί συχνά να σου στερήσει τη χαρά.

Γιατί, ξαφνικά, πρέπει να αντιμετωπίσεις όλες τις απογοητεύσεις. Πρέπει να αντιμετωπίσεις τους ανθρώπους. Σημείωσε ότι, η δουλειά των ονείρων σου δεν συνοδεύεται πάντα κι από ονειρεμένα αφεντικά. Μπορεί μάλιστα να συναντήσεις ακριβώς το αντίθετο. Πρέπει να βγάλεις χρήματα από αυτήν. Το πάθος σου πρέπει να είναι ικανό να πληρώσει τους λογαριασμούς. Δεν είναι πλέον κάτι που το κάνεις από επιλογή. Και αυτό μπορεί να αλλάξει τα πάντα.

Οπότε ας το αναδιαμορφώσουμε

Μια φίλη, μικρή σε ηλικία, μου άλλαξε την άποψή μου σχετικά με αυτό.

Είχε μια σταθερή δουλειά στον τομέα της τεχνολογίας και ήταν «πολύ καλή» σε αυτήν. «Αλλά είναι μια δουλειά, ξέρεις», είπε. «Είναι δουλειά». Περνούσε περίπου το μισό χρόνο της στο γραφείο, τον άλλο μισό στο σπίτι, και τον υπόλοιπο χρόνο που της απέμενε, προσπαθούσε να κατευνάσει τις παρεξηγήσεις με τους δύσκολους πελάτες – και όλες οι απαιτήσεις τους.

Ήταν μια προσωπική πρόκληση. Απαιτούσε να μαθαίνει συνεχώς νέες δεξιότητες. Πληρωνόταν καλά. Αλλά απείχε πολύ από τη δουλειά των ονείρων της.

«Είναι καλή δουλειά. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο», μου είπε. «Πηγαίνω εκεί τρεις φορές την εβδομάδα περίπου και τα πάω καλά με όλους. Μερικές φορές είναι διασκεδαστικό, μερικές φορές όχι. Απολαμβάνω τα Σαββατοκύριακά μου και κλείνω ωραίες διακοπές στο εξωτερικό».

«Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι πασχίζουν να βρουν τη δουλειά των ονείρων τους. Για μένα, αυτό σημαίνει ότι η δουλειά απορροφά πολύ μεγάλο μέρος της ζωής σου. Το να ζεις το όνειρο δεν χρειάζεται αφορά δουλειά».

Δεν μπορώ να αμφισβητήσω τη λογική της. Ακόμα και οι ονειρικές δουλειές έχουν αγχωτικές προεκτάσεις. Έχουν υψηλές απαιτήσεις, δύσκολους ανθρώπους, απρόβλεπτες καταστάσεις, μέρες που θα προτιμούσες να είσαι κάπου αλλού.

Και να, είναι και το άλλο

Οι άνθρωποι που βρίσκουν τη δουλειά των ονείρων τους συχνά καταλήγουν να της αφιερώνουν τα πάντα. Την καρδιά και την ψυχή τους. Καλύτερη ενέργεια. Σωματική και ψυχική υγεία. Σημαντικές σχέσεις. Φιλίες. Κάθε σταγόνα ελεύθερου χρόνου που μπορούν να αποσπάσουν από άλλους τομείς της ζωής τους.

Αυτό είναι μια χαρά αν έτσι θέλετε να ζείτε, αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε φίλους και Σαββατοκύριακα- θέλουμε ζωές έξω και πέρα από τη δουλειά. Θέλουμε καλές, ζεστές σχέσεις με ανθρώπους που να μην δυσανασχετούν με το πόσο δουλεύουμε. Θέλουμε να ταξιδεύουμε και να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα, εδώ και εκεί, που σε καμία περίπτωση να μην σχετίζονται με το αντικείμενο της εργασίας μας.

Η συμβουλή της νεαρής μου φίλης; Εγκαταλείψτε το όνειρο. Ούτως ή άλλως είναι υπερεκτιμημένο.

«Βρείτε μια δουλειά που να μην σας προκαλεί αηδία. Δούλεψε σκληρά, μάθε όσα περισσότερα μπορείς και γίνε καλός σε αυτή. Επιδιώξτε να αμείβεστε όσο το δυνατόν περισσότερο για τις ικανότητές σας και τις ώρες που εργάζεστε. Να είστε ασφαλισμένοι και να λαμβάνετε όλα όσα προβλέπει ο νόμος και δικαιούστε.

«Με τα χρήματα αυτά, φροντίστε να ζήσετε μια καλή ζωή»

Όχι κι άσχημα, ε;

Αυτό μου ακούγεται περισσότερο ονειρικό.

«Καμία εργασία δεν είναι ασήμαντη. Όλη η εργασία που ανυψώνει την ανθρωπότητα έχει αξιοπρέπεια και σημασία και πρέπει να αναληφθεί με επίπονη αριστεία» Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ.

Δείτε επίσης: Ψυχική υγεία κι εργασία – Πώς ο καπιταλισμός σκοτώνει τον ελεύθερο χρόνο