Είναι σύνηθες να πιστεύουμε ότι οι ιδιοφυΐες επικεντρώνονται εμμονικά μόνο στον κύριο τομέα των σπουδών τους και σε τίποτε άλλο. Αυτό όμως απέχει πολύ από την αλήθεια, και πολλά από τα μεγαλύτερα μυαλά όλων των εποχών απολάμβαναν πολλά και ίσως ιδιαίτερα χόμπι. Ας δούμε λοιπόν τι έκαναν στον ελεύθερο χρόνο τους πέντε από τους μεγάλους στοχαστές της ιστορίας.
H Άντα Λάβλεϊς αγαπούσε να παίζει τυχερά παιχνίδια,ίσως λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε.
Η κόμισσα Άντα Λάβλεϊς ήταν Βρετανίδα συγγραφέας και μαθηματικός στις αρχές του 19ου αιώνα. Κόρη του Λόρδου Βύρωνα, η μητέρα της την πίεσε να σπουδάσει επιστήμες και μαθηματικά σε μια προσπάθεια να μην καταλήξει όπως ο διάσημος και απερίσκεπτος πατέρας της. Έγινε κόμισσα του Λάβλεϊς το 1838, όταν ο σύζυγός της, λόρδος Κινγκ, έγινε κόμης του Λάβλεϊς.
Μέσω της συνεργασίας της με τον Τσαρλς Μπάμπατζ, έγραψε τον πρώτο αλγόριθμο που προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί στον πειραματικό μηχανικό υπολογιστή του, τον Analytical Engine. Αλλά, ίσως πιο σημαντικό, ήταν η πρώτη που κατάλαβε ότι οι υπολογισμοί που εκτελούνταν στη μηχανή μπορούσαν να υπερβούν τους καθαρούς υπολογισμούς και, αντίθετα, να αναπαραστήσουν σχεδόν οτιδήποτε. Το έργο αυτό και οι γνώσεις της οδηγούν πολλούς να τη θεωρούν την πρώτη προγραμματιστή υπολογιστών.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της μητέρας της, η Άντα έμοιαζε σε πολλά σημεία με τον πατέρα της – έναν άνθρωπο που ήταν ο κινούμενος ορισμός της εμμονικής προσωπικότητας. Μεταξύ αυτών, κληρονόμησε την αγάπη του για τον τζόγο. Κατά το τελευταίο μέρος της δεκαετίας του 1840, έχασε περισσότερες από 3.000 λίρες, περίπου 280.000 λίρες σε σημερινά χρήματα, στοιχηματίζοντας -κυριολεκτικά- σε λάθος άλογο. Το 1851, προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τη μαθηματική της ιδιοφυΐα για να δημιουργήσει έναν αλγόριθμο που θα διευκόλυνε τα την πρόβλεψη μεγάλων στοιχημάτων. Δυστυχώς, όπως όλα αυτά τα συστήματα, δεν λειτούργησε πραγματικά και συνέχισε να χάνει τεράστια χρηματικά ποσά.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν ικανότατος μουσικός
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν γερμανοαεβραίος φυσικός, διάσημος για τη θεωρία της σχετικότητας και τη συμβολή του στην κβαντομηχανική. Το 1905 δημοσίευσε τέσσερις εξαιρετικές εργασίες που εξηγούσαν την κίνηση Μπράουν, το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, την ειδική σχετικότητα και την ισοδυναμία μάζας-ενέργειας.
Ο Αϊνστάιν ασχολήθηκε επίσης με το βιολί από νεαρή ηλικία. Η μητέρα του, μια ταλαντούχα πιανίστρια, τον εισήγαγε στο βιολί σε ηλικία πέντε ετών με την ελπίδα να τον βοηθήσει να συνδεθεί περισσότερο με τη γερμανική κουλτούρα. Ενώ αρχικά το θεωρούσε αγγαρεία, έμαθε να αγαπά το όργανο σε ηλικία 13 ετών, αφού ανακάλυψε τον Μότσαρτ. Ακόμη και ως έφηβος, το ταλέντο του αναγνωρίστηκε.
Ο Αϊνστάιν δεν σκέφτηκε ποτέ σοβαρά να γίνει επαγγελματίας μουσικός. Ωστόσο, μουρμούρισε ότι θα το έκανε αν δεν ασχολιόταν ποτέ με την επιστήμη, και έπαιζε περιστασιακά με επαγγελματίες, συμπεριλαμβανομένου του Κουρτ Άπελμπαουμ. Ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος και ορισμένες εικόνες δείχνουν ότι είχε κακό στήσιμο. Παρά το γεγονός αυτό, πολλοί που έπαιξαν μαζί του πιστοποίησαν ότι ήταν εξαιρετικός μουσικός.
Ενώ σπάνια εμφανιζόταν δημόσια, δεν ταξίδευε ποτέ χωρίς το βιολί του. Στα τέλη της ζωής του, συνεργάστηκε με το κουαρτέτο Zoellner ενώ έπαιξε με τα μέλη του Κουαρτέτου Julliard όταν τον επισκέφθηκαν. Και οι δύο ομάδες εντυπωσιάστηκαν από τις ικανότητές του. Τα βράδια κάθε Τετάρτης στο σπίτι του Αϊνστάιν στο Πρίνστον ήταν απαρρέκκλιτα αφιερωμένα στη μουσική δωματίου.
Ο Ισαάκ Νεύτων αναζητούσε τη φιλοσοφική λίθο
Ο Ίσαακ Νεύτων ήταν Άγγλος φυσικός και μαθηματικός, διάσημος για τη διατύπωση των νόμων της κίνησης και του νόμου της βαρύτητας, την εφεύρεση του ανακλαστικού τηλεσκοπίου, την ανακάλυψη ότι ένα πρίσμα διαχωρίζει το λευκό φως σε φάσμα και την εφεύρεση του λογισμού. Η επιρροή του στην επιστήμη είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί, ακόμη και αν οι σύγχρονες θεωρίες ξεπερνούν τις ιδέες στις οποίες ο ίδιος πρωτοστάτησε.
Από τα δέκα εκατομμύρια γραπτές σημειώσεις που παρήγαγε, το ένα εκατομμύριο αφορούσε την αλχημεία. Το έργο αυτό ήταν αδημοσίευτο, και ένα σημαντικό μέρος του πιθανότατα θα θεωρούνταν αιρετικό ή και παράνομο εκείνη την εποχή. Μεγάλο μέρος του αποτελούνταν από αντίγραφα υφιστάμενων έργων με νέες παρατηρήσεις. Μια διάσημη, αλλά κάπως αμφίβολη ιστορία, υποστηρίζει ότι ο σκύλος του Νεύτωνα, ο Diamond, ξεκίνησε μια μικρή πυρκαγιά στο εργαστήριο που έκαψε έγγραφα αλχημείας 20 ετών, τα οποία έχουν πλέον χαθεί από την ιστορία.
Ενώ υπάρχει κάποια συζήτηση για το τι ακριβώς έκανε, ορισμένοι ιστορικοί της επιστήμης υποστηρίζουν ότι η αλχημεία του ήταν πιο κοντά στους προδρόμους της σύγχρονης χημείας παρά στη μαγεία. Πολλά από τα γραπτά του υποδηλώνουν ότι αναζητούσε την περίφημη Φιλοσοφική Λίθο, η οποία θα μπορούσε να μετατρέψει άλλα μέταλλα σε χρυσό. Πιθανό επίσης να ενδιαφερόταν για το ελιξίριο της ζωής.
Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς συνέλεγε πίνακες ζωγραφικής και προωθούσε τις Καλές Τέχνες
Ο Μπάρον Κέινς ήταν Άγγλος οικονομολόγος που θεωρείται ευρέως ο οικονομολόγος με τη μεγαλύτερη επιρροή του 20ού αιώνα. Οι ιδέες του πυροδότησαν την κεϋνσιανή επανάσταση στην οικονομική σκέψη και πιστώνονται ότι έδειξαν την έξοδο από τη Μεγάλη Ύφεση ενώ παρείχαν τις δομές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η μεταπολεμική άνθιση. Σήμερα, ελαφρώς τροποποιημένες εκδοχές των ιδεών του εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλο μέρος της οικονομικής επιστήμης.
Ενώ ο Κέινς ήταν αρκετά πλούσιος – κέρδισε μια περιουσία στο χρηματιστήριο δύο φορές – θεωρούσε ότι η απόκτηση πλούτου για χάρη του πλούτου ήταν ένδειξη ψυχικής ασθένειας. Επιδιώκοντας να αξιοποιήσει τον πλούτο του, δημιούργησε μια σημαντική συλλογή έργων τέχνης, συμπεριλαμβανομένων 135 έργων που θα δώριζε στο Κέιμπριτζ. Περιελάμβανε έργα των Πικάσο, Σεουρά και Σεζάν.
Εκτός από τη συλλογή του, υποστήριζε διάφορα θέατρα, όπερες και χορευτικές ομάδες. Ήταν επίσης μέλος της Ομάδας Μπλούμσμπερι, μιας συλλογικότητας Άγγλων καλλιτεχνών και διανοουμένων που συμφωνούσαν στη σημασία των τεχνών και συμμετείχαν σε πολλούς τολμηρούς αισθητικούς πειραματισμούς. Οι διασυνδέσεις του με αυτούς τους καλλιτέχνες είναι πιθανότατα ο λόγος για τον οποίο η συλλογή έργων τέχνης του ήταν τόσο καλά εφοδιασμένη όσο ήταν.
Ο Άλαν Τούρινγκ έτρεχε με Ολυμπιονίκες μαραθωνοδρόμους
Ο Άλαν Τούρινγκ ήταν Άγγλος μαθηματικός, επιστήμονας υπολογιστών, θεωρητικός βιολόγος, φιλόσοφος και κρυπταναλυτής. Είναι γνωστός για το έργο του στην αποκρυπτογράφηση του ναζιστικού κώδικα Enigma κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και για τη φιλοσοφία της τεχνητής νοημοσύνης, ιδίως για το “Turing Test”. Εκτός από το έργο του με τους υπολογιστές, έθεσε επίσης τα θεμέλια για τη θεωρία αντίδρασης-διάχυσης της μορφογένεσης στη βιολογία.
Στον ελεύθερο χρόνο του όμως, ο Τούρινγκ απολάμβανε το τρέξιμο
Σε αντίθεση με πολλούς μεγάλους αθλητές, ο Τούρινγκ ασχολήθηκε με το άθλημα μόλις στα 30 του. Ωστόσο, αναπλήρωσε τον χαμένο χρόνο με την αφοσίωσή του σε αυτό. Μερικές φορές έτρεχε τα 40 μίλια μεταξύ του Bletchley Park και του Λονδίνου για επαγγελματικές συναντήσεις. Ο ρυθμός του ήταν τόσο γρήγορος όσο και των καλύτερων δρομέων στον κόσμο. Δοκίμασε ανεπιτυχώς να συμμετάσχει στη βρετανική ομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1948 ως μαραθωνοδρόμος με χρόνο 2 ώρες και 46 λεπτά. (Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν μόλις έντεκα λεπτά πίσω από τον χρόνο του Tom Richards που πήρε το αργυρό μετάλλιο.) Ο Τούρινγκ είπε στους φίλους του ότι το τρέξιμο ήταν μια μορφή ανακούφισης από το άγχος, εξηγώντας: «Έχω μια τόσο αγχωτική δουλειά που ο μόνος τρόπος για να το βγάλω από το μυαλό μου είναι το σκληρό τρέξιμο, είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσω να εκτονωθώ».
Βλέπουμε λοιπόν πως οι ιδιοφυείς άνθρωποι δεν είναι θεοί όπως τους θέλει συνήθως ο μύθος γύρω από αυτούς. Αντιθέτως είναι πολύπλευροι, και μερικές φορές κάποιες από αυτές τις πλευρές τους είναι τόσο ταπεινές και περίεργες όσο οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου.
Είναι σύνηθες να πιστεύουμε ότι οι ιδιοφυΐες επικεντρώνονται εμμονικά μόνο στον κύριο τομέα των σπουδών τους και σε τίποτε άλλο. Αυτό όμως απέχει πολύ από την αλήθεια, και πολλά από τα μεγαλύτερα μυαλά όλων των εποχών απολάμβαναν πολλά και ίσως ιδιαίτερα χόμπι. Ας δούμε λοιπόν τι έκαναν στον ελεύθερο χρόνο τους πέντε από τους μεγάλους στοχαστές της ιστορίας.
H Άντα Λάβλεϊς αγαπούσε να παίζει τυχερά παιχνίδια,ίσως λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε.
Η κόμισσα Άντα Λάβλεϊς ήταν Βρετανίδα συγγραφέας και μαθηματικός στις αρχές του 19ου αιώνα. Κόρη του Λόρδου Βύρωνα, η μητέρα της την πίεσε να σπουδάσει επιστήμες και μαθηματικά σε μια προσπάθεια να μην καταλήξει όπως ο διάσημος και απερίσκεπτος πατέρας της. Έγινε κόμισσα του Λάβλεϊς το 1838, όταν ο σύζυγός της, λόρδος Κινγκ, έγινε κόμης του Λάβλεϊς.
Μέσω της συνεργασίας της με τον Τσαρλς Μπάμπατζ, έγραψε τον πρώτο αλγόριθμο που προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί στον πειραματικό μηχανικό υπολογιστή του, τον Analytical Engine. Αλλά, ίσως πιο σημαντικό, ήταν η πρώτη που κατάλαβε ότι οι υπολογισμοί που εκτελούνταν στη μηχανή μπορούσαν να υπερβούν τους καθαρούς υπολογισμούς και, αντίθετα, να αναπαραστήσουν σχεδόν οτιδήποτε. Το έργο αυτό και οι γνώσεις της οδηγούν πολλούς να τη θεωρούν την πρώτη προγραμματιστή υπολογιστών.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της μητέρας της, η Άντα έμοιαζε σε πολλά σημεία με τον πατέρα της – έναν άνθρωπο που ήταν ο κινούμενος ορισμός της εμμονικής προσωπικότητας. Μεταξύ αυτών, κληρονόμησε την αγάπη του για τον τζόγο. Κατά το τελευταίο μέρος της δεκαετίας του 1840, έχασε περισσότερες από 3.000 λίρες, περίπου 280.000 λίρες σε σημερινά χρήματα, στοιχηματίζοντας -κυριολεκτικά- σε λάθος άλογο. Το 1851, προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τη μαθηματική της ιδιοφυΐα για να δημιουργήσει έναν αλγόριθμο που θα διευκόλυνε τα την πρόβλεψη μεγάλων στοιχημάτων. Δυστυχώς, όπως όλα αυτά τα συστήματα, δεν λειτούργησε πραγματικά και συνέχισε να χάνει τεράστια χρηματικά ποσά.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν ικανότατος μουσικός
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν γερμανοαεβραίος φυσικός, διάσημος για τη θεωρία της σχετικότητας και τη συμβολή του στην κβαντομηχανική. Το 1905 δημοσίευσε τέσσερις εξαιρετικές εργασίες που εξηγούσαν την κίνηση Μπράουν, το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, την ειδική σχετικότητα και την ισοδυναμία μάζας-ενέργειας.
Ο Αϊνστάιν ασχολήθηκε επίσης με το βιολί από νεαρή ηλικία. Η μητέρα του, μια ταλαντούχα πιανίστρια, τον εισήγαγε στο βιολί σε ηλικία πέντε ετών με την ελπίδα να τον βοηθήσει να συνδεθεί περισσότερο με τη γερμανική κουλτούρα. Ενώ αρχικά το θεωρούσε αγγαρεία, έμαθε να αγαπά το όργανο σε ηλικία 13 ετών, αφού ανακάλυψε τον Μότσαρτ. Ακόμη και ως έφηβος, το ταλέντο του αναγνωρίστηκε.
Ο Αϊνστάιν δεν σκέφτηκε ποτέ σοβαρά να γίνει επαγγελματίας μουσικός. Ωστόσο, μουρμούρισε ότι θα το έκανε αν δεν ασχολιόταν ποτέ με την επιστήμη, και έπαιζε περιστασιακά με επαγγελματίες, συμπεριλαμβανομένου του Κουρτ Άπελμπαουμ. Ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος και ορισμένες εικόνες δείχνουν ότι είχε κακό στήσιμο. Παρά το γεγονός αυτό, πολλοί που έπαιξαν μαζί του πιστοποίησαν ότι ήταν εξαιρετικός μουσικός.
Ενώ σπάνια εμφανιζόταν δημόσια, δεν ταξίδευε ποτέ χωρίς το βιολί του. Στα τέλη της ζωής του, συνεργάστηκε με το κουαρτέτο Zoellner ενώ έπαιξε με τα μέλη του Κουαρτέτου Julliard όταν τον επισκέφθηκαν. Και οι δύο ομάδες εντυπωσιάστηκαν από τις ικανότητές του. Τα βράδια κάθε Τετάρτης στο σπίτι του Αϊνστάιν στο Πρίνστον ήταν απαρρέκκλιτα αφιερωμένα στη μουσική δωματίου.
Ο Ισαάκ Νεύτων αναζητούσε τη φιλοσοφική λίθο
Ο Ίσαακ Νεύτων ήταν Άγγλος φυσικός και μαθηματικός, διάσημος για τη διατύπωση των νόμων της κίνησης και του νόμου της βαρύτητας, την εφεύρεση του ανακλαστικού τηλεσκοπίου, την ανακάλυψη ότι ένα πρίσμα διαχωρίζει το λευκό φως σε φάσμα και την εφεύρεση του λογισμού. Η επιρροή του στην επιστήμη είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί, ακόμη και αν οι σύγχρονες θεωρίες ξεπερνούν τις ιδέες στις οποίες ο ίδιος πρωτοστάτησε.
Από τα δέκα εκατομμύρια γραπτές σημειώσεις που παρήγαγε, το ένα εκατομμύριο αφορούσε την αλχημεία. Το έργο αυτό ήταν αδημοσίευτο, και ένα σημαντικό μέρος του πιθανότατα θα θεωρούνταν αιρετικό ή και παράνομο εκείνη την εποχή. Μεγάλο μέρος του αποτελούνταν από αντίγραφα υφιστάμενων έργων με νέες παρατηρήσεις. Μια διάσημη, αλλά κάπως αμφίβολη ιστορία, υποστηρίζει ότι ο σκύλος του Νεύτωνα, ο Diamond, ξεκίνησε μια μικρή πυρκαγιά στο εργαστήριο που έκαψε έγγραφα αλχημείας 20 ετών, τα οποία έχουν πλέον χαθεί από την ιστορία.
Ενώ υπάρχει κάποια συζήτηση για το τι ακριβώς έκανε, ορισμένοι ιστορικοί της επιστήμης υποστηρίζουν ότι η αλχημεία του ήταν πιο κοντά στους προδρόμους της σύγχρονης χημείας παρά στη μαγεία. Πολλά από τα γραπτά του υποδηλώνουν ότι αναζητούσε την περίφημη Φιλοσοφική Λίθο, η οποία θα μπορούσε να μετατρέψει άλλα μέταλλα σε χρυσό. Πιθανό επίσης να ενδιαφερόταν για το ελιξίριο της ζωής.
Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς συνέλεγε πίνακες ζωγραφικής και προωθούσε τις Καλές Τέχνες
Ο Μπάρον Κέινς ήταν Άγγλος οικονομολόγος που θεωρείται ευρέως ο οικονομολόγος με τη μεγαλύτερη επιρροή του 20ού αιώνα. Οι ιδέες του πυροδότησαν την κεϋνσιανή επανάσταση στην οικονομική σκέψη και πιστώνονται ότι έδειξαν την έξοδο από τη Μεγάλη Ύφεση ενώ παρείχαν τις δομές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η μεταπολεμική άνθιση. Σήμερα, ελαφρώς τροποποιημένες εκδοχές των ιδεών του εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλο μέρος της οικονομικής επιστήμης.
Ενώ ο Κέινς ήταν αρκετά πλούσιος – κέρδισε μια περιουσία στο χρηματιστήριο δύο φορές – θεωρούσε ότι η απόκτηση πλούτου για χάρη του πλούτου ήταν ένδειξη ψυχικής ασθένειας. Επιδιώκοντας να αξιοποιήσει τον πλούτο του, δημιούργησε μια σημαντική συλλογή έργων τέχνης, συμπεριλαμβανομένων 135 έργων που θα δώριζε στο Κέιμπριτζ. Περιελάμβανε έργα των Πικάσο, Σεουρά και Σεζάν.
Εκτός από τη συλλογή του, υποστήριζε διάφορα θέατρα, όπερες και χορευτικές ομάδες. Ήταν επίσης μέλος της Ομάδας Μπλούμσμπερι, μιας συλλογικότητας Άγγλων καλλιτεχνών και διανοουμένων που συμφωνούσαν στη σημασία των τεχνών και συμμετείχαν σε πολλούς τολμηρούς αισθητικούς πειραματισμούς. Οι διασυνδέσεις του με αυτούς τους καλλιτέχνες είναι πιθανότατα ο λόγος για τον οποίο η συλλογή έργων τέχνης του ήταν τόσο καλά εφοδιασμένη όσο ήταν.
Ο Άλαν Τούρινγκ έτρεχε με Ολυμπιονίκες μαραθωνοδρόμους
Ο Άλαν Τούρινγκ ήταν Άγγλος μαθηματικός, επιστήμονας υπολογιστών, θεωρητικός βιολόγος, φιλόσοφος και κρυπταναλυτής. Είναι γνωστός για το έργο του στην αποκρυπτογράφηση του ναζιστικού κώδικα Enigma κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και για τη φιλοσοφία της τεχνητής νοημοσύνης, ιδίως για το “Turing Test”. Εκτός από το έργο του με τους υπολογιστές, έθεσε επίσης τα θεμέλια για τη θεωρία αντίδρασης-διάχυσης της μορφογένεσης στη βιολογία.
Στον ελεύθερο χρόνο του όμως, ο Τούρινγκ απολάμβανε το τρέξιμο
Σε αντίθεση με πολλούς μεγάλους αθλητές, ο Τούρινγκ ασχολήθηκε με το άθλημα μόλις στα 30 του. Ωστόσο, αναπλήρωσε τον χαμένο χρόνο με την αφοσίωσή του σε αυτό. Μερικές φορές έτρεχε τα 40 μίλια μεταξύ του Bletchley Park και του Λονδίνου για επαγγελματικές συναντήσεις. Ο ρυθμός του ήταν τόσο γρήγορος όσο και των καλύτερων δρομέων στον κόσμο. Δοκίμασε ανεπιτυχώς να συμμετάσχει στη βρετανική ομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1948 ως μαραθωνοδρόμος με χρόνο 2 ώρες και 46 λεπτά. (Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν μόλις έντεκα λεπτά πίσω από τον χρόνο του Tom Richards που πήρε το αργυρό μετάλλιο.) Ο Τούρινγκ είπε στους φίλους του ότι το τρέξιμο ήταν μια μορφή ανακούφισης από το άγχος, εξηγώντας: «Έχω μια τόσο αγχωτική δουλειά που ο μόνος τρόπος για να το βγάλω από το μυαλό μου είναι το σκληρό τρέξιμο, είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσω να εκτονωθώ».
Βλέπουμε λοιπόν πως οι ιδιοφυείς άνθρωποι δεν είναι θεοί όπως τους θέλει συνήθως ο μύθος γύρω από αυτούς. Αντιθέτως είναι πολύπλευροι, και μερικές φορές κάποιες από αυτές τις πλευρές τους είναι τόσο ταπεινές και περίεργες όσο οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου.
