Ερευνητές στο Σίδνεϊ έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη όσον αφορά την ενδομητρίωση που θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο αντιμετώπισης της νόσου και να βελτιώσει την υγεία των γυναικών που ζουν με την πάθηση.
Οι ερευνητές έχουν συγγεντρώσει στοιχεία από κάθε γνωστό τύπο ενδομητρίωσης, παρατηρώντας τις μεταβολές και συγκρίνοντας πώς ανταποκρίνονται στις θεραπείες. Αυτό σημαίνει ότι μελλοντικά θα μπορούν να κατηγοριοποιήσουν και να διαφοροποιούν τις θεραπείες ανάλογα με τον εκάστοτε τύπο ενδομητρίωσης.
Ο καθηγητής μαιευτικής και γυναικολογίας, Jason Abbott, είπε ότι η μελέτη είναι συγκρίσιμη με μελέτες που έγιναν για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού πριν από τρεις δεκαετίες.
«Πριν από τριάντα χρόνια, αντιμετωπίζαμε όλους τους καρκίνους του μαστού με τον ίδιο τρόπο», είπε ο γιατρός. «Γνωρίζουμε πλέον ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι καρκίνου του μαστού και τους αντιμετωπίζουμε ανάλογα. Γνωρίζοντας τον τύπο της ενδομητρίωσης, θα είμαστε σε θέση να προβλέψουμε εάν μια ασθενής είναι πιθανό να εμφανίσει μια επιθετική, επεμβατική μορφή της νόσου και να προσφέρουμε την ανάλογη θεραπεία για τη διατήρηση της γονιμότητάς της».
Η ενδομητρίωση είναι πάθηση στην οποία το στρώμα του ιστού που φυσιολογικά καλύπτει το εσωτερικό της μήτρας (ενδομήτριο), αναπτύσσεται σε κάποιο άλλο σημείο στο σώμα, έξω από την μήτρα. Πολύ συνήθεις θέσεις είναι οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες και ο ιστός γύρω από την μήτρα και τις ωοθήκες, όμως σπανιότερα μπορεί να εμφανιστεί και σε άλλα τμήματα του σώματος. Αυτοί οι ιστοί δεν μπορούν να αποβληθούν από το σώμα και μπορεί να προκαλέσουν έντονο πυελικό πόνο και δυσφορία, ακόμη και άλλες επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της στειρότητας ή υπογονιμότητας.
Συγεκριμένα, περίπου οι μισές πάσχουσες έχουν χρόνιο πυελικό πόνο, ενώ το 70% του πόνου εντοπίζεται στην έμμηνο ρύση. Επίσης είναι συχνός ο πόνος κατά τη διάρκεια της συνουσίας. Η υπογονιμότητα παρουσιάζεται σε πάνω από τις μισές γυναίκες που πάσχουν. Λιγότερα συχνά είναι τα συμπτώματα από το ουροποιητικό και το γαστρεντερικό. Περίπου το 25% των γυναικών δεν έχουν συμπτώματα.
Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης εμφανίζονται συχνά πριν από την ηλικία των 30 ετών και μπορεί να περιλαμβάνουν βαριές εμμηνορροϊκές εκκρίσεις, επώδυνες εμμηνορροϊκές κράμπες, πόνο κατά τη διάρκεια ή μετά το σεξ, πόνο κατά την αφόδευση, πόνο στην κοιλιά ή στην πλάτη και δυσκολία σύλληψης.
Οι περιοχές της ενδομητρίωσης αιμορραγούν κάθε μήνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία φλεγμονής και ουλών. Η διάγνωση βασίζεται στα συμπτώματα σε συνδυασμό με ιατρική απεικόνιση.Η βιοψία είναι η καλύτερη μέθοδος διάγνωσης. Άλλες αιτίες παρόμοιων συμπτωμάτων είναι φλεγμονώδεις νόσοι της πυέλου, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, διάμεση κυστίτιδα και ινομυαλγία.
Η ενδομητρίωση μπορεί να εμφανιστεί στον πρώτο εμμηνορροϊκό κύκλο, γεγονός που μπορεί να κάνει την πάσχουσα να πιστεύει ότι ένα τόσο υψηλό επίπεδο πόνου είναι κάτι φυσιολογικό. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο μια γυναίκα μπορεί να μην αναγνωρίσει τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι επειδή είναι κυκλικά, δηλαδή συμβαίνουν ταυτόχρονα με τον εμμηνορροϊκό κύκλο.
Σύμφωνα με μια μελέτη, η ενδομητρίωση επηρέασε 10,8 εκατομμύρια γυναίκες το 2015. Άλλες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για το 6-10% των γυναικών. Είναι πιο κοινή στις γυναίκες στη τέταρτη και πέμπτη δεκαετίας της ζωής του, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε κορίτσια ηλικίας και 8 ετών. Σπάνια οδηγεί σε θάνατο. Η ενδομητρίωση αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή πάθηση τη δεκαετία του 1920 και νωρίτερα θεωρούταν η ίδια πάθηση με την αδενομύωση. Δεν είναι σαφές ποιος περιέγραψε πρώτος την πάθηση.
Η έλλειψη συζήτησης για αυτό το θέμα και η ντροπή, συχνά σημαίνουν ότι οι γυναίκες που υποφέρουν από αυτό δεν διαγιγνώσκονται ποτέ, κάνοντας τη ζωή τους εξαιρετικά δύσκολη.
Ερευνητές στο Σίδνεϊ έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη όσον αφορά την ενδομητρίωση που θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο αντιμετώπισης της νόσου και να βελτιώσει την υγεία των γυναικών που ζουν με την πάθηση.
Οι ερευνητές έχουν συγγεντρώσει στοιχεία από κάθε γνωστό τύπο ενδομητρίωσης, παρατηρώντας τις μεταβολές και συγκρίνοντας πώς ανταποκρίνονται στις θεραπείες. Αυτό σημαίνει ότι μελλοντικά θα μπορούν να κατηγοριοποιήσουν και να διαφοροποιούν τις θεραπείες ανάλογα με τον εκάστοτε τύπο ενδομητρίωσης.
Ο καθηγητής μαιευτικής και γυναικολογίας, Jason Abbott, είπε ότι η μελέτη είναι συγκρίσιμη με μελέτες που έγιναν για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού πριν από τρεις δεκαετίες.
«Πριν από τριάντα χρόνια, αντιμετωπίζαμε όλους τους καρκίνους του μαστού με τον ίδιο τρόπο», είπε ο γιατρός. «Γνωρίζουμε πλέον ότι υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι καρκίνου του μαστού και τους αντιμετωπίζουμε ανάλογα. Γνωρίζοντας τον τύπο της ενδομητρίωσης, θα είμαστε σε θέση να προβλέψουμε εάν μια ασθενής είναι πιθανό να εμφανίσει μια επιθετική, επεμβατική μορφή της νόσου και να προσφέρουμε την ανάλογη θεραπεία για τη διατήρηση της γονιμότητάς της».
Η ενδομητρίωση είναι πάθηση στην οποία το στρώμα του ιστού που φυσιολογικά καλύπτει το εσωτερικό της μήτρας (ενδομήτριο), αναπτύσσεται σε κάποιο άλλο σημείο στο σώμα, έξω από την μήτρα. Πολύ συνήθεις θέσεις είναι οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες και ο ιστός γύρω από την μήτρα και τις ωοθήκες, όμως σπανιότερα μπορεί να εμφανιστεί και σε άλλα τμήματα του σώματος. Αυτοί οι ιστοί δεν μπορούν να αποβληθούν από το σώμα και μπορεί να προκαλέσουν έντονο πυελικό πόνο και δυσφορία, ακόμη και άλλες επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της στειρότητας ή υπογονιμότητας.
Συγεκριμένα, περίπου οι μισές πάσχουσες έχουν χρόνιο πυελικό πόνο, ενώ το 70% του πόνου εντοπίζεται στην έμμηνο ρύση. Επίσης είναι συχνός ο πόνος κατά τη διάρκεια της συνουσίας. Η υπογονιμότητα παρουσιάζεται σε πάνω από τις μισές γυναίκες που πάσχουν. Λιγότερα συχνά είναι τα συμπτώματα από το ουροποιητικό και το γαστρεντερικό. Περίπου το 25% των γυναικών δεν έχουν συμπτώματα.
Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης εμφανίζονται συχνά πριν από την ηλικία των 30 ετών και μπορεί να περιλαμβάνουν βαριές εμμηνορροϊκές εκκρίσεις, επώδυνες εμμηνορροϊκές κράμπες, πόνο κατά τη διάρκεια ή μετά το σεξ, πόνο κατά την αφόδευση, πόνο στην κοιλιά ή στην πλάτη και δυσκολία σύλληψης.
Οι περιοχές της ενδομητρίωσης αιμορραγούν κάθε μήνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία φλεγμονής και ουλών. Η διάγνωση βασίζεται στα συμπτώματα σε συνδυασμό με ιατρική απεικόνιση.Η βιοψία είναι η καλύτερη μέθοδος διάγνωσης. Άλλες αιτίες παρόμοιων συμπτωμάτων είναι φλεγμονώδεις νόσοι της πυέλου, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, διάμεση κυστίτιδα και ινομυαλγία.
Η ενδομητρίωση μπορεί να εμφανιστεί στον πρώτο εμμηνορροϊκό κύκλο, γεγονός που μπορεί να κάνει την πάσχουσα να πιστεύει ότι ένα τόσο υψηλό επίπεδο πόνου είναι κάτι φυσιολογικό. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο μια γυναίκα μπορεί να μην αναγνωρίσει τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι επειδή είναι κυκλικά, δηλαδή συμβαίνουν ταυτόχρονα με τον εμμηνορροϊκό κύκλο.
Σύμφωνα με μια μελέτη, η ενδομητρίωση επηρέασε 10,8 εκατομμύρια γυναίκες το 2015. Άλλες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για το 6-10% των γυναικών. Είναι πιο κοινή στις γυναίκες στη τέταρτη και πέμπτη δεκαετίας της ζωής του, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε κορίτσια ηλικίας και 8 ετών. Σπάνια οδηγεί σε θάνατο. Η ενδομητρίωση αναγνωρίστηκε ως ξεχωριστή πάθηση τη δεκαετία του 1920 και νωρίτερα θεωρούταν η ίδια πάθηση με την αδενομύωση. Δεν είναι σαφές ποιος περιέγραψε πρώτος την πάθηση.
Η έλλειψη συζήτησης για αυτό το θέμα και η ντροπή, συχνά σημαίνουν ότι οι γυναίκες που υποφέρουν από αυτό δεν διαγιγνώσκονται ποτέ, κάνοντας τη ζωή τους εξαιρετικά δύσκολη.
