Κάνει ήλιο και λάμπουμε, πέφτει βροχή και πέφτουμε μαζί της. Καλά, ορισμένοι ορκισμένοι πιστοί της συννεφιάς λατρεύουν την κακοκαιρία, την μουντάδα, τη συννεφιά. Σε σχέση με την βροχή, μπορούμε να πούμε το εξής: έχει την μαγική ιδιότητα να ενισχύει την ήδη υπάρχουσα διάθεσή μας. Είμαστε χαρούμενοι, η ευτυχία βαθαίνει, ρομαντικοποιείται. Στενοχωριόμαστε, μας δίνει κι άλλη κατραπακιά η βρόχα η στρέιτ θρου.
Δεν είναι άγνωστο, μιας που πολλάκις αποδεικνύεται επιστημονικά, ότι ο καιρός επιδρά καθοριστικά στην ψυχολογία μας. Μια έρευνα, ας πούμε, που πραγματοποίησε η Εθνική Ομοσπονδία Άγριας Πανίδας των ΗΠΑ (National Wildlife Federation), έδειξε ότι έως και 200 εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας ταλαιπωρούνται από αυξημένο άγχος και διάφορες μορφές εθισμών εξαιτίας των «ξαφνικών μεταβολών του καιρού και της έκθεσής τους σε ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως οι κυκλώνες, οι τυφώνες και οι τροπικές καταιγίδες».
Επίσης, η Εποχιακή Συναισθηματική Διαταραχή κάνει την εμφάνισή της κατά τους πιο κρύους μήνες του χρόνου, όταν δηλαδή οι ημέρες είναι μικρότερες και πιο σκοτεινές. Μα να σκοτεινιάζει από τις 5 και από τις 6 το απόγευμα; Σύμφωνα με το Κέντρο Αντιμετώπισης της Κατάθλιψης του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Michigan, υπολογίζεται ότι από την εποχιακή διαταραχή, μόνο(!) στις ΗΠΑ, υποφέρουν τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια άτομα. Ποιος ξέρει τι χαμός μπορεί να συμβαίνει στις κρύες, βορειοευρωπαικές χώρες.
Κι όμως, ακόμα και εμείς οι λάτρεις της αιώνιας καλοκαιρίας, των λιγοστών ρούχων, των καυτών μεσημεριών και δεν συμμαζεύεται, νιώθουμε μια οικεία, γνώριμη ευδαιμονία με τον ήχο της βροχής στο τζάμι ή με την αίσθηση ότι βρέχει κι εμείς βρισκόμαστε κάπου μέσα, κάπου στεγνά, κάπου με ασφάλεια. Ίσως κουβαλάμε στο DNA μας το πρώτο συναίσθημα εκείνου του μακρινού μας προγόνου που βρήκε μέρος να προστατευθεί από την βροχή και στάθηκε, ακουσίως, να την παρατηρήσει. Η παρατήρηση αυτή πιθανώς οδήγησε σε απόλαυση και αυτό κάπως μπορεί να κλειδώθηκε εντός μας, να καταγράφηκε επί μονίμω.
Η Marianne Rizkallah βέβαια έχει άλλη άποψη. Είναι μουσικοψυχοθεραπεύτρια και διευθύντρια του North London Music Therapy και κάνει λόγο για τις ρυθμικές ιδιότητες της βροχής και αυτόν τον σταθερό, καθησυχαστικό της ήχο. «Όπως η μουσική επηρεάζει τόσο το αυτόνομο όσο και το μεταιχμιακό τμήμα του νευρικού μας συστήματος που επιδρούν στον καρδιακό παλμό και τα συναισθήματά μας αντίστοιχα, ο σταθερός, προβλέψιμος ήχος της βροχόπτωσης μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση των αποκρίσεων του νευρικού μας συστήματος», αναλύει η Rizkallah.
O καθηγητής Orfeu Buxton του Pennsylvania State University λέει ότι υπάρχουν κάποιοι ήχοι τους οποίους οι άνθρωποι απλώς δεν μπορούν να αγνοήσουν, καθώς στέλνουν στον εγκέφαλο το μήνυμα της “απειλής”, όπως ας πούμε ένα δυνατό ξυπνητήρι ή έντονες, άγριες κραυγές. Αντιθέτως,όμως, όπως εξηγεί ο ίδιος, βρίσκονται οι ήρεμοι ήχοι, όπως τα κύματα της θάλασσας, το θρόισμα των φύλλων που κουνιούνται στον άνεμο και οι σταγόνες της βροχής οι οποίοι μεταφράζονται από το ανθρώπινο μυαλό ως «μη απειλητικοί».
Και επειδή δεν χρειαζόμαστε πάντοτε την επιστήμη να εξηγεί τις αισθήσεις μας, δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο χαλαρώνουν με μια κούπα καφέ, πίσω από το τζάμι τους, φορώντας άνετα ρούχα και έξω να βρέχει. Το σεξ ή ο έρωτας με τον ήχο της βροχής είναι επίσης ιδιαίτερο-ή ίσως αυτό μάς το φόρεσε η κινηματογραφική κουλτούρα.
Αλλά γιατί πρέπει να αποδίδουμε τα πάντα σε κάτι; Στην ποπ κουλτούρα, στο DNA, στον νευρογλωσσικό προγραμματισμό μας; Είναι ωραίο και απλώς να σταθούμε και να νιώσουμε αυτό που νιώθουμε. Αν η βροχή μάς βγάλει κλάμα και συγκίνηση ή μας ξυπνήσει στενοχώριες, ναι, να αφεθούμε, να εμπιστευθούμε την ψυχή μας. Κι αν μας ξυπνήσει την χαρά, την ζεστασία, τον ερωτισμό, την διάθεση για αγκαλιές, τότε και πάλι υπέροχα.
Η συστημική ψυχολόγος Αγγελική Νούτσιου – Τόλια λέει (και γράφει) τα εξής υπέροχα σχετικά με την βροχή κι εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην την ακούσουμε:
«Ο ήχος της βροχής, φέρνει μια φυσική ανακούφιση από αγχωτικές καταστάσεις, ενώ, δίνουμε και πάλι προσοχή στους ήχους και γενικά, την ακοή, μια σημαντική αίσθηση για τον άνθρωπο, καθώς, ο ήχος, έχει μια ανάλογη επιρροή στην συναισθηματική μας φύση. Μια βόλτα στη βροχή, μπορεί να μας ανανεώσει πραγματικά, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι έχει πολλά ψυχικά οφέλη! Μην φοβάστε, βγείτε μια βόλτα, με την ανάλογη ενδυμασία και προσοχή, φυσικά στη βροχή και θα δείτε τα ευεργετικά της αποτελέσματα! Με την βροχή, βλέπουμε με άλλα μάτια το περιβάλλον μας, επιτρέπουμε σε συναισθήματα που καταπιέζουμε να εκφραστούν και αποσυμφορηθούν, ενώ δίνουμε και στον εαυτό μας, ένα νέο φρέσκο περιθώριο να αναπτυχθεί. Μην ξεχνάμε, ότι η βροχή μας “καθαρίζει” και από πιθανά άσχημα γεγονότα του παρελθόντος και μας αποτοξινώνει από ό,τι μας στενοχωρεί, όπως και από άσχημα συναισθήματα. Η νέα οπτική με το βροχερό τοπίο, μας “ξυπνάει” και μας δίνει ψυχοσωματικά αποθέματα, ενδυναμώνοντας την ψυχική μας ανθεκτικότητα και εμφανίζοντας δυνάμεις που περιμένουν να εκφραστούν. Φυσικά, μας φέρνει και πιο κοντά με τον εαυτό μας, που έχουμε καιρό να συζητήσουμε και να τα ξαναβρούμε μαζί του, ένα σημαντικό στοιχείο για ανασύνταξη και επαναπροσδιορισμό στόχων και επιθυμιών.»
Κάνει ήλιο και λάμπουμε, πέφτει βροχή και πέφτουμε μαζί της. Καλά, ορισμένοι ορκισμένοι πιστοί της συννεφιάς λατρεύουν την κακοκαιρία, την μουντάδα, τη συννεφιά. Σε σχέση με την βροχή, μπορούμε να πούμε το εξής: έχει την μαγική ιδιότητα να ενισχύει την ήδη υπάρχουσα διάθεσή μας. Είμαστε χαρούμενοι, η ευτυχία βαθαίνει, ρομαντικοποιείται. Στενοχωριόμαστε, μας δίνει κι άλλη κατραπακιά η βρόχα η στρέιτ θρου.
Δεν είναι άγνωστο, μιας που πολλάκις αποδεικνύεται επιστημονικά, ότι ο καιρός επιδρά καθοριστικά στην ψυχολογία μας. Μια έρευνα, ας πούμε, που πραγματοποίησε η Εθνική Ομοσπονδία Άγριας Πανίδας των ΗΠΑ (National Wildlife Federation), έδειξε ότι έως και 200 εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας ταλαιπωρούνται από αυξημένο άγχος και διάφορες μορφές εθισμών εξαιτίας των «ξαφνικών μεταβολών του καιρού και της έκθεσής τους σε ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως οι κυκλώνες, οι τυφώνες και οι τροπικές καταιγίδες».
Επίσης, η Εποχιακή Συναισθηματική Διαταραχή κάνει την εμφάνισή της κατά τους πιο κρύους μήνες του χρόνου, όταν δηλαδή οι ημέρες είναι μικρότερες και πιο σκοτεινές. Μα να σκοτεινιάζει από τις 5 και από τις 6 το απόγευμα; Σύμφωνα με το Κέντρο Αντιμετώπισης της Κατάθλιψης του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Michigan, υπολογίζεται ότι από την εποχιακή διαταραχή, μόνο(!) στις ΗΠΑ, υποφέρουν τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια άτομα. Ποιος ξέρει τι χαμός μπορεί να συμβαίνει στις κρύες, βορειοευρωπαικές χώρες.
Κι όμως, ακόμα και εμείς οι λάτρεις της αιώνιας καλοκαιρίας, των λιγοστών ρούχων, των καυτών μεσημεριών και δεν συμμαζεύεται, νιώθουμε μια οικεία, γνώριμη ευδαιμονία με τον ήχο της βροχής στο τζάμι ή με την αίσθηση ότι βρέχει κι εμείς βρισκόμαστε κάπου μέσα, κάπου στεγνά, κάπου με ασφάλεια. Ίσως κουβαλάμε στο DNA μας το πρώτο συναίσθημα εκείνου του μακρινού μας προγόνου που βρήκε μέρος να προστατευθεί από την βροχή και στάθηκε, ακουσίως, να την παρατηρήσει. Η παρατήρηση αυτή πιθανώς οδήγησε σε απόλαυση και αυτό κάπως μπορεί να κλειδώθηκε εντός μας, να καταγράφηκε επί μονίμω.
Η Marianne Rizkallah βέβαια έχει άλλη άποψη. Είναι μουσικοψυχοθεραπεύτρια και διευθύντρια του North London Music Therapy και κάνει λόγο για τις ρυθμικές ιδιότητες της βροχής και αυτόν τον σταθερό, καθησυχαστικό της ήχο. «Όπως η μουσική επηρεάζει τόσο το αυτόνομο όσο και το μεταιχμιακό τμήμα του νευρικού μας συστήματος που επιδρούν στον καρδιακό παλμό και τα συναισθήματά μας αντίστοιχα, ο σταθερός, προβλέψιμος ήχος της βροχόπτωσης μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση των αποκρίσεων του νευρικού μας συστήματος», αναλύει η Rizkallah.
O καθηγητής Orfeu Buxton του Pennsylvania State University λέει ότι υπάρχουν κάποιοι ήχοι τους οποίους οι άνθρωποι απλώς δεν μπορούν να αγνοήσουν, καθώς στέλνουν στον εγκέφαλο το μήνυμα της “απειλής”, όπως ας πούμε ένα δυνατό ξυπνητήρι ή έντονες, άγριες κραυγές. Αντιθέτως,όμως, όπως εξηγεί ο ίδιος, βρίσκονται οι ήρεμοι ήχοι, όπως τα κύματα της θάλασσας, το θρόισμα των φύλλων που κουνιούνται στον άνεμο και οι σταγόνες της βροχής οι οποίοι μεταφράζονται από το ανθρώπινο μυαλό ως «μη απειλητικοί».
Και επειδή δεν χρειαζόμαστε πάντοτε την επιστήμη να εξηγεί τις αισθήσεις μας, δεν είναι τυχαίο ότι πάρα πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο χαλαρώνουν με μια κούπα καφέ, πίσω από το τζάμι τους, φορώντας άνετα ρούχα και έξω να βρέχει. Το σεξ ή ο έρωτας με τον ήχο της βροχής είναι επίσης ιδιαίτερο-ή ίσως αυτό μάς το φόρεσε η κινηματογραφική κουλτούρα.
Αλλά γιατί πρέπει να αποδίδουμε τα πάντα σε κάτι; Στην ποπ κουλτούρα, στο DNA, στον νευρογλωσσικό προγραμματισμό μας; Είναι ωραίο και απλώς να σταθούμε και να νιώσουμε αυτό που νιώθουμε. Αν η βροχή μάς βγάλει κλάμα και συγκίνηση ή μας ξυπνήσει στενοχώριες, ναι, να αφεθούμε, να εμπιστευθούμε την ψυχή μας. Κι αν μας ξυπνήσει την χαρά, την ζεστασία, τον ερωτισμό, την διάθεση για αγκαλιές, τότε και πάλι υπέροχα.
Η συστημική ψυχολόγος Αγγελική Νούτσιου – Τόλια λέει (και γράφει) τα εξής υπέροχα σχετικά με την βροχή κι εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην την ακούσουμε:
«Ο ήχος της βροχής, φέρνει μια φυσική ανακούφιση από αγχωτικές καταστάσεις, ενώ, δίνουμε και πάλι προσοχή στους ήχους και γενικά, την ακοή, μια σημαντική αίσθηση για τον άνθρωπο, καθώς, ο ήχος, έχει μια ανάλογη επιρροή στην συναισθηματική μας φύση. Μια βόλτα στη βροχή, μπορεί να μας ανανεώσει πραγματικά, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι έχει πολλά ψυχικά οφέλη! Μην φοβάστε, βγείτε μια βόλτα, με την ανάλογη ενδυμασία και προσοχή, φυσικά στη βροχή και θα δείτε τα ευεργετικά της αποτελέσματα! Με την βροχή, βλέπουμε με άλλα μάτια το περιβάλλον μας, επιτρέπουμε σε συναισθήματα που καταπιέζουμε να εκφραστούν και αποσυμφορηθούν, ενώ δίνουμε και στον εαυτό μας, ένα νέο φρέσκο περιθώριο να αναπτυχθεί. Μην ξεχνάμε, ότι η βροχή μας “καθαρίζει” και από πιθανά άσχημα γεγονότα του παρελθόντος και μας αποτοξινώνει από ό,τι μας στενοχωρεί, όπως και από άσχημα συναισθήματα. Η νέα οπτική με το βροχερό τοπίο, μας “ξυπνάει” και μας δίνει ψυχοσωματικά αποθέματα, ενδυναμώνοντας την ψυχική μας ανθεκτικότητα και εμφανίζοντας δυνάμεις που περιμένουν να εκφραστούν. Φυσικά, μας φέρνει και πιο κοντά με τον εαυτό μας, που έχουμε καιρό να συζητήσουμε και να τα ξαναβρούμε μαζί του, ένα σημαντικό στοιχείο για ανασύνταξη και επαναπροσδιορισμό στόχων και επιθυμιών.»
