Η μοναξιά δεν είναι ποτέ ίδια για όλους.
Η μοναξιά δεν είναι ποτέ ίδια για όλους.
Η μοναξιά δεν είναι ποτέ ίδια για όλους.
Από τον πανικό για μια «χαμένη γενιά» μέχρι τις πιο ψύχραιμες φωνές των ερευνητών, η σχέση ανάμεσα στις οθόνες και την ευημερία των εφήβων αποδεικνύεται πιο περίπλοκη απ’ όσο δείχνουν οι τίτλοι και η απάντηση συχνά συνοψίζεται σε ένα δύσκολο «εξαρτάται».
Οι «τοξικοί» φίλοι, οι μόνιμα αρνητικοί συνάδελφοι και οι γνωστοί που σε κάνουν να νιώθεις ότι χρειάζεσαι manual για να υπάρξεις… δεν είναι απλώς ενοχλητικοί, επιταχύνουν και τη βιολογική σου γήρανση.
Από τα κοινωνικά δίκτυα που μας υποσχέθηκαν εγγύτητα και μας παρέδωσαν σε μια λαίλαπα αλγοριθμικής μοναξιάς, περνάμε σιγά-σιγά σε έναν νέο ψηφιακό ανθρωπισμό. Τα «ζεστά μέσα» στήνουν κύκλους. Κι ίσως, για πρώτη φορά μετά από καιρό, αρχίζουμε ξανά να ακούμε.
Τα social media υπόσχονται επαφή, αλλά πολλές φορές φέρνουν απομόνωση, κόπωση και συναισθηματική εξάντληση. Η έννοια της «υγιούς κοινωνικής διατροφής», που γεννήθηκε ως ανάγκη μέσα στην ψηφιακή υπερκατανάλωση, αναδεικνύει τη σημασία της ποιότητας, και όχι της ποσότητας, στις διαδικτυακές μας σχέσεις.
Τα σημερινά προβλήματα στις αερομεταφορές, είναι η συνέπεια της πολυετούς περικοπής του κόστους, του social dumping και της ιεράρχησης των κερδών έναντι της ασφάλειας και της ποιότητας. σε όλα τα επίπεδα της αεροπορικής βιομηχανίας.