Η πολιτική ευθύνη λοιδορείται. Και μαζί της λοιδορείται ο πολίτης και η νοημοσύνη μας.
Η πολιτική ευθύνη λοιδορείται. Και μαζί της λοιδορείται ο πολίτης και η νοημοσύνη μας.
Η πολιτική ευθύνη λοιδορείται. Και μαζί της λοιδορείται ο πολίτης και η νοημοσύνη μας.
Ρωτήσαμε ανθρώπους της πόλης να μας πουν κατά πόσο η νοοτροπία της “πολιτικής ορθότητας” έχει βοηθήσει επί της ουσίας την συνύπαρξη των ανθρώπων και οι γνώμες διίσταντο.
Ο σχεδόν ψυχαναγκαστικός στόχος να επισκεφθούμε κάθε νεοσύστατο μπραντσάδικό, ή να παραβρεθούμε σε κάθε “σπουδαία” συναυλία, έχει ουσιαστικά αντικαταστήσει τα μεγάλα σχέδια ζωής.
Το τραγούδι που κάνει την Αθήνα να χορέψει την μιζέρια της δεν αρκεί για να μας βγάλει από αυτήν.
Στην κοινωνία της αποτελεσματικότητας ζούμε απλώς για να εργαζόμαστε και να καταναλώνουμε. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν πολυτέλεια.
Γιατί μια οικογένεια με βέλη και τόξα έχει αναχθεί σε “απειλή” στην δημόσια συζήτηση; Γιατί οι αρμόδιοι δεν κόπτονται αντίστοιχα για τους άστεγους, τα παιδιά των Ρομά και τους ανθρώπους που δέχονται εξώσεις καθημερινά;
Μπορεί οι αλγόριθμοι να μην ξέρουν τι κάνουν, αλλά οι άνθρωποι σίγουρα ξέρουν.
Υπάρχει μια εξαιρετικά γελοία κατηγορία ανθρώπων ανάμεσα στις δεκάδες άλλες γελοίες κατηγορίες ανθρώπων. Είναι αυτοί που πάνε και βάζουνε τρικλοποδιές. Και νομίζουν ότι πέφτεις. Και νομίζουν ότι δεν πρόκειται να σηκωθείς ξανά. Ναι, μιλάμε για τέτοια και για τόση βλακεία.
Με αφορμή την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων φοιτητών και καθηγητών κατά του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ο Αντώνης Χατζηκυριάκου, επίκουρος καθηγητής Οθωμανικής και Τουρκικής Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, ανάμεσα σε άλλα απαντά στο αν θα χαθεί το ακαδημαϊκό εξάμηνο και τι πρέπει να αλλάξει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Δεν είναι ο Άλλος μας Εαυτός. Ούτε ο καλός ούτε ο κακός. Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος είναι κάποιος που προσπάθησε να κάνει την διαφορά. Πόσο χαιρέκακα τον ισοπεδώνουμε σήμερα!