Παραμένουν, όμως, ανεξίτηλες στον χρόνο;
Παραμένουν, όμως, ανεξίτηλες στον χρόνο;
Παραμένουν, όμως, ανεξίτηλες στον χρόνο;
Η μυρωδιά από αρμπαρόριζα, το παιδικό μας μαξιλάρι, οι φλούδες των πορτοκαλιών, το άρωμα της μαμάς, τα βενζινάδικα και ο πρώτος μας έρωτας – μυρωδιές που κρατούν ανέπαφο το παρελθόν. Κάποιες φορές ένα ερέθισμα μπορεί να επαναφέρει αναμνήσεις απ’ την παιδική αυτή ηλικία που όλοι νοσταλγούμε.
Γιατί ο εγκέφαλός μας επιλέγει να θυμάται τον στίχο ενός τραγουδιού αλλά όχι το όνομα ενός συναδέλφου;
«Κοιτάζουμε τον κόσμο μια φορά, στα παιδικά μας χρόνια. Τα άλλα όλα είνʼ ανάμνηση» γράφει η Aμερικανίδα ποιήτρια Λουίζ Γκλουκ και κάπως ταιριάζει στην περίσταση, βρε παιδί μου.
Οι άνθρωποι συνδέονται με τις αναμνήσεις τους μέσω της αφής και της αίσθησης των γεωγραφικών χώρων.
Κι αφού διαπίστωσα ότι η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία όπως λέει ο Ρολάν Μπαρτ πάτησα το κομβίον στο app και έμαθα ποιο είναι το τραγούδι της εισαγωγής.