Στην Ελλάδα του 2025 η πρόσβαση στην υγεία μοιάζει όλο και περισσότερο με προνόμιο για λίγους.
Στην Ελλάδα του 2025 η πρόσβαση στην υγεία μοιάζει όλο και περισσότερο με προνόμιο για λίγους.
Στην Ελλάδα του 2025 η πρόσβαση στην υγεία μοιάζει όλο και περισσότερο με προνόμιο για λίγους.
Όχι, δεν έρχεται κάποια αποκάλυψη. Ίσως έρθουν οι εξωγήινοι, αλλά πάντως δεν πρόκειται να ξυπνήσουμε μια μέρα και θα έχουν εξαφανιστεί τα πάντα. Δεν θα πέσουν οι δορυφόροι, ούτε θα σβήσει το Ίντερνετ. Γιατί πολύ απλά: η κατάρρευση δεν είναι μελλοντικό ενδεχόμενο. Είναι καθημερινότητα. Και τη ζούμε ήδη.
Ξεχάστε την απόδραση, την εξερεύνηση ή την επαφή με έναν άγνωστο τόπο. Οι διακοπές πλέον είναι content creation με background το Αιγαίο.
Η χώρα φλέγεται ξανά, αλλά η κυβέρνηση μετρά επιτυχίες: από θαλάσσια πάρκα μέχρι μοναστήρια με νομική υπόσταση. Για τα δάση και τις ζωές που χάνονται κάθε χρόνο; Μια χαμηλόφωνη συγγνώμη. Αλλά ας μην είμαστε αχάριστοι, το φθινόπωρο έρχεται γεμάτο εξαγγελίες.
Όταν η φρίκη παύει να είναι μακρινή ιστορία και παίζει σε real time στο σαλόνι σου, τότε συμμετέχεις κι εσύ. Η υπόθεση της Ειρήνης Μουρτζούκου σοκάρει, εξοργίζει και, κυρίως, ξεσκεπάζει: το πώς μια κοινωνία κατασκευάζει τα τέρατά της και μετά τα πετροβολά με ανακούφιση.
Η χώρα βράζει επίσημα στους 44 βαθμούς και οι αρχές μας προτείνουν (με συγκινητική ευγένεια) να μην κυκλοφορούμε άσκοπα, λες και δεν το είχαμε ήδη καταλάβει από τα λειωμένα παπούτσια μας.
Έξι χρόνια μετά την άνοδο της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία και δέκα μετά το δημοψήφισμα, ο «εορταστικός» τόνος σκοντάφτει στην τρέχουσα επικαιρότητα και στις αφηγήσεις των επετείων.
Mέσα από μια first-look διαρροή, κρυφοκοιτάμε από την κλειδαρότρυπα το νέο του έπος του Κρίστοφερ Νόλαν πριν καν υψωθεί πανί στις αίθουσες.
Κάποτε λέγαμε «καύσωνας» και φορούσαμε καπέλο. Τώρα λέμε «θερμικός θόλος» και αναρωτιόμαστε αν το δέρμα μας θα επιβιώσει μέχρι το Σεπτέμβρη.
Με 665 νεκρούς στους δρόμους μόνο το 2024 και δεκάδες εργαζόμενους να χάνουν τη ζωή τους εν ώρα δουλειάς, η Ελλάδα βιώνει μια καθημερινή, κανονικοποιημένη τραγωδία, που δεν φωνάζει, αλλά αιμορραγεί.