Σημαντικές ειδήσεις προέκυψαν εχθές το βράδυ από το ντιμπέι των πολιτικών αρχηγών, για όποιον είχε χώσει το κεφάλι του μέσα στην άμμο του ελληνικού αιγιαλού από το καλοκαίρι του 2021. Ναι, έγιναν παρακολουθήσεις. Το επιβεβαίωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν πρόκειται για συνωνυμία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που στις 8 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους δήλωνε από το βήμα της Βουλής, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα, «είστε ψεύτης» σχετικά με τις υποκλοπές. Είναι μόνο δίκαιο να σχολιάσει κανείς ότι, τελικά, φάνηκε ποιος είναι ο ψεύτης.
Ρωτάει, λοιπόν, ο δημοσιογράφος, κ. Μητσοτάκη γιατί η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον κ. Ανδρουλάκη. Απαντάει ο αρχηγός του κράτους «ειλικρινά δεν γνωρίζω τον λόγο που παρακολουθούσε η ΕΥΠ τον κ. Ανδρουλάκη» και δευτερολογεί «σας λέω με σιγουριά πως ο κ. Ανδρουλάκης δεν είναι επικίνδυνος». Μπάτε σκύλοι αλέστε, και αλεστικά μη δίνετε. Ίσως πρόκειται για ιδιοτροπία της στήλης αλλά δεν γίνεται ο πρωθυπουργός ταυτοχρόνως να εκφράζει άγνοια και βεβαιότητα για το ίδιο θέμα, χωρίς να δίνει καμία απολύτως ερμηνεία ούτε για τη μια, ούτε για την άλλη. Δηλαδή, τι να υποθέσει ένας σώφρων πολίτης; Ότι δρουν παρακρατικά κέντρα κάτω από τη μύτη του πρωθυπουργού στην αποκλειστική και άμεση αρμοδιότητα του οποίου βρίσκεται η ΕΥΠ και αυτός απλά φτερνίζεται; Χαλαρουϊτα και κουκούνινγκ στο Μάξιμος Μάνσιον.
Ωστόσο, τον προβληματισμό αυτό δε φαίνεται να συμμερίζεται ο παρακολουθούμενος κ. Ανδρουλάκης. Καταπληκτικό ενσταντανέ κατά το οποίο ερωτάται για την Δικαιοσύνη και αντί να μιλήσει για τις ωμές παρεμβάσεις του εκλεκτού του Μάξιμος Μάνσιον κ. Ντογιάκου στην δική του υπόθεση, ξαφνικά, καταιγίδα, πετάγεται στην υπόθεση του Νίκου Παππά ο οποίος καταδικάστηκε από Ειδικό Δικαστήριο μεν, για πλημμέλημα δε, ενώ άλλαξε το ρόστερ του Δικαστηρίου την προηγούμενη νύχτα της απόφασης και του οποίου η υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει. Μάνα μου γλυκιά, είναι κακό να βλέπεις τη νύφη πριν το γάμο, συγκρατήσου λίγο.
Η αγαπημένη στιγμή της στήλης, πάντως, από τον κ. Ανδρουλάκη ήταν όταν κατά γράμμα είπε ότι οι πολίτες «δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς». Καλώς ήρθατε στην εκπομπούλα μας, να συστηθούμε. Η πολιτική σταδιοδρομία του κ. Ανδρουλάκη ας πούμε ότι ξεκίνησε το 2001 όταν εκλέχθηκε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Το 2008 έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Ήταν ο άνθρωπος που, σύμφωνα με άλλον πρώην πρωθυπουργό τούτης εδώ της Πολιτείας, διαπραγματευόταν στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το σύστημα ΝΔ 4, ΠΑΣΟΚ 2, ΔΗΜΑΡ 1 για το μοίρασμα της εξουσίας. Όμως, ΟΚ. Δεν είναι δα και πολιτικός.
Αυτός που σίγουρα δεν είναι πολιτικός, αλλά κατηγορία από μόνος του, είναι ο κ. Μητσοτάκης. Η στήλη δεν θεωρεί αρνητικό τον χαρακτηρισμό ενός προσώπου ως πολιτικού. Είναι χάρισμα να μπορείς να ισορροπήσεις μεταξύ πολλών δυνάμεων, που όλες κρατάνε μέρος του δίκαιου ή του αληθούς, να απαντήσεις στα όνειρα χιλιάδων ανθρώπων, να διοικήσεις αποτελεσματικά εφόσον κληθείς, να κρίνεσαι κάθε δευτερόλεπτο για κάθε επιλογή που κάνεις, είτε αφορά την δημόσια, είτε την ιδιωτική σφαίρα. Αυτά στο Βιλαμπάχο. Στη Βιλαρίμπα του κ. Μητσοτάκη τα πιάτα λάμπουν διά της απουσίας τους. Εκείνος και ο κ. Βελόπουλος, καθώς αντιγράφουν τις ίδιες ακροδεξιές επικοινωνιακές τακτικές, εμφάνισαν μια ποικιλία από γελοία, τυπωμένα αφισάκια, που να αγιάσουν τα χέρια του Βαρεμένου. Φυσικά είναι γνωστό κόλπο στα εξωτερικά γιατί τραβάει έστω προσωρινά την προσοχή του τηλεθεατή. Πλην, όμως, σε τι; Οι ατάκες έπεφταν βροχή. «Ανέλαβα με θάρρος τις ευθύνες μου» για τις υποκλοπές. Α. Δεν ανέλαβε καμία ευθύνη, Β. Αφήνουμε τους άλλους καλύτερα να μας χαρακτηρίσουν θαρραλέους. Το πρόγραμμα Φώφη Γεννηματά «έχει διαγνώσει χιλιάδες Ελληνίδες με καρκίνο του μαστού τον οποίο δε γνώριζαν». Έχουμε έξαρση καρκίνου του μαστού στην Ελλάδα και η στήλη κοιμάται ήσυχη; (ρητορικό το ερώτημα, δεν έχουμε). Οι πολίτες «δεν ψηφίζουν με γνώμονα τι έκαναν οι κυβερνήσεις στο παρελθόν». Όχι, βέβαια. Οι πολίτες ψηφίζουν με βάση τα ταρώ και τα άστρα. «Ένα λάθος γίνεται σφάλμα όταν επαναλαμβάνεται». Το λάθος και το σφάλμα είναι συνώνυμα, κυριολεκτικά, και δεν δικαιούστε την ποιητική αδεία.
Σε κάθε περίπτωση, ο Κυριάκος μας αναδείχθηκε πρωταθλητής. Τελείωνε χρονομετρημένα στο νανοσεκόντ, διάβαζε τα ραβασάκια που είχε εκεί στο πλάι σε ντάνες που δεν μπορούσαν να κρυφτούν καν από τις αναμνηστικές φωτογραφίες, ανεβοκατέβαζε τον κορμό του σαν κορμοράνος και χαμογελούσε αμήχανα, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια, σε ακατάλληλες στιγμές. Αρκετοί υποθέσαμε ότι του είχαν δώσει τα sos, όπως στα ακαδημαϊκά μας νιάτα κυκλοφορούσε τα θέματα πριν την εξεταστική η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, διότι είμαστε κακοπροαίρετοι. Έπαιξε ρόλο και αυτή η λεπτομέρεια περίπου στο 1:13:40 που ο πρωθυπουργός, πριν καν τελειώσει την ερώτησή της η Ράνια Τζίμα, την διακόπτει με μεγαλοπρεπές, ενοχλημένο «Μάλιστα» και απαντά. Ετοιμότητα σωστού λαγωνικού, δεν αναρωτήθηκε εάν υπάρχει συνέχεια. Δείτε το βίντεο και ξαναελάτε.
Όταν επιστρέψετε, να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τους σχεδόν 37 χιλιάδες πλέον συμπολίτες μας που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού εξαιτίας της κατάρρευσης του ΕΣΥ. Παρά τις τραγελαφικές εξηγήσεις Μητσοτάκη, ο οποίος ανέφερε ότι «έγιναν βήματα», υπήρξαν και «αστοχίες», η υπόθεση των Τεμπών με κάποιο τρόπο, σε κάποιο βαθμό απασχόλησε το ντιμπέι. Αυτοί οι δόλιοι που φύγαν άκλαυτοι και θάφτηκαν σε κρύο χώμα δίχως να τους κρατήσει το χέρι ένας αγαπημένος άνθρωπος πριν το ταξίδι, δεν έτυχαν καν αυτής της τιμής. Η στήλη κρίνει ότι ήταν υποχρέωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τους φέρει στο προσκήνιο, να θυμίσει την τραγωδία, την αποτυχία, τον πόνο τόσων οικογενειών σε όλη την Ελλάδα και, συνεπώς, του το χρεώνει ως ανεπάρκεια. Αντίθετα, στα υπόλοιπα θέματα, σε γενικές γραμμές ο Τσίπρας ήταν Τσίπρας. Ο αγαπημένος γιος της Ελληνίδας μάνας, χαμογελαστός, λίγο μουλωχτός (αποδέχτηκε επί τόπου πρόταση Ανδρουλάκη για αξιοκρατία, πέταξε το γάντι σε Κουτσούμπα και βγήκε επιτυχώς εκτός κειμένου), καλό παιδί που έχει τελειώσει ΕΜΠ, θα κάνει δύο γιους και θα έρχεται για φαγητό στο πατρικό την Κυριακή, θεού θέλοντος και λαού επιτρέποντος. Ήταν αρκετή η χθεσινή εμφάνιση για να μπει το γκολ στις κάλπες; Όχι. Ήταν αναμενόμενη, δεν ήταν οραματική. Υπήρχε το περιθώριο να είναι κάτι παραπάνω; Ίσως, όπως αποδεικνύει, δυστυχώς, ο κ. Βελόπουλος.
Μεγάλος κερδισμένος ο αρχηγός της Ελληνικής Λύσης από την χθεσινή κοκορομαχία. Ο μόνος που κοίταξε την κάμερα στα μάτια δημιουργώντας την αίσθηση στον τηλεθεατή ότι απευθύνεται προσωπικά και αποκλειστικά σε εκείνον, ζήτησε συγγνώμη στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης συλλογικής πολιτικής ευθύνης (αλλά κυρίως ενός άκρατου λαϊκισμού που πουλάει), για την αποτυχία να αποτραπεί το δυστύχημα των Τεμπών και επανέλαβε πολλές φορές ότι είναι Χριστιανός, Μακεδόνας, που δεν συγχωράει την Συμφωνία των Πρεσπών, χαϊδεύοντας γλυκά το συναίσθημα του ακροατηρίου του και επιβεβαιώνοντας μια οικεία, αμοιβαία κατανόηση στην δεξιά πολυκατοικία. Οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν ορθολογικά, ψηφίζουν με το χέρι στην καρδιά, όχι στο κούτελο και ο κ. Βελόπουλος ήταν ο μόνος που αυτό το κατάλαβε και το εξαργύρωσε.
Μεγάλος χαμένος, από την άλλη, ο κ. Βαρουφάκης που παρά τις δύο-τρεις εξαιρετικές απαντήσεις του σε ζητήματα περιβάλλοντος, ΜΑΤ και παιδείας, δεν κατάφερε να αποφύγει την αμηχανία σε πολλές στιγμές, το κενό βλέμμα της αβεβαιότητας του τί ήθελε να πει, καταλήγοντας να μη λέει τίποτα. Ο μόνος λόγος, ωστόσο, που θεωρείται πιο χαμένος από τον κ. Κουτσούμπα είναι ότι από τον δεύτερο δεν υπήρχαν καν προσδοκίες. Μονίμως εκτός χρόνου, ίσες αποστάσεις σε μια νοητή γραμμή του ορίζοντα τις οποίες πληρώνει η κοινωνία, έξοδος από ευρώ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, ύφος γκλίτσας, όπως εξάλλου ο ίδιος επέλεξε να χαρακτηρίσει το ΚΚΕ παροτρύνοντας τον κ. Τσίπρα να μην ξύνεται πάνω του.
Στις φάσεις του αγώνα ξεχωρίζει ένα άριστο τάκλιν από Κυριάκο -να του το δώσουμε- για το 150άρι στους νέους, όταν απάντησε ότι είναι «συμπληρωματικό μέτρο», σταχυολογώντας και άλλες δράσεις της κυβέρνησης για τη νέα γένια, και όχι εξαγορά συνειδήσεων. Εάν έπεισε θα φανεί στις 21 Μάϊου, πάντως η διαχείριση της μομφής ήταν αποστομωτική και λογική, κάτι όχι τόσο συχνό στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας. Για κλείσιμο και μιας που φτάσαμε στη λογική, επίσης, άριστη ατάκα από Αλέξη, ψηφίζουμε «με απλή αναλογική και απλή λογική». Ας διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας ότι θα πρυτανεύσει πράγματι ο μονόφθαλμος.
Σημαντικές ειδήσεις προέκυψαν εχθές το βράδυ από το ντιμπέι των πολιτικών αρχηγών, για όποιον είχε χώσει το κεφάλι του μέσα στην άμμο του ελληνικού αιγιαλού από το καλοκαίρι του 2021. Ναι, έγιναν παρακολουθήσεις. Το επιβεβαίωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν πρόκειται για συνωνυμία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που στις 8 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους δήλωνε από το βήμα της Βουλής, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα, «είστε ψεύτης» σχετικά με τις υποκλοπές. Είναι μόνο δίκαιο να σχολιάσει κανείς ότι, τελικά, φάνηκε ποιος είναι ο ψεύτης.
Ρωτάει, λοιπόν, ο δημοσιογράφος, κ. Μητσοτάκη γιατί η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον κ. Ανδρουλάκη. Απαντάει ο αρχηγός του κράτους «ειλικρινά δεν γνωρίζω τον λόγο που παρακολουθούσε η ΕΥΠ τον κ. Ανδρουλάκη» και δευτερολογεί «σας λέω με σιγουριά πως ο κ. Ανδρουλάκης δεν είναι επικίνδυνος». Μπάτε σκύλοι αλέστε, και αλεστικά μη δίνετε. Ίσως πρόκειται για ιδιοτροπία της στήλης αλλά δεν γίνεται ο πρωθυπουργός ταυτοχρόνως να εκφράζει άγνοια και βεβαιότητα για το ίδιο θέμα, χωρίς να δίνει καμία απολύτως ερμηνεία ούτε για τη μια, ούτε για την άλλη. Δηλαδή, τι να υποθέσει ένας σώφρων πολίτης; Ότι δρουν παρακρατικά κέντρα κάτω από τη μύτη του πρωθυπουργού στην αποκλειστική και άμεση αρμοδιότητα του οποίου βρίσκεται η ΕΥΠ και αυτός απλά φτερνίζεται; Χαλαρουϊτα και κουκούνινγκ στο Μάξιμος Μάνσιον.
Ωστόσο, τον προβληματισμό αυτό δε φαίνεται να συμμερίζεται ο παρακολουθούμενος κ. Ανδρουλάκης. Καταπληκτικό ενσταντανέ κατά το οποίο ερωτάται για την Δικαιοσύνη και αντί να μιλήσει για τις ωμές παρεμβάσεις του εκλεκτού του Μάξιμος Μάνσιον κ. Ντογιάκου στην δική του υπόθεση, ξαφνικά, καταιγίδα, πετάγεται στην υπόθεση του Νίκου Παππά ο οποίος καταδικάστηκε από Ειδικό Δικαστήριο μεν, για πλημμέλημα δε, ενώ άλλαξε το ρόστερ του Δικαστηρίου την προηγούμενη νύχτα της απόφασης και του οποίου η υπόθεση δεν έχει τελεσιδικήσει. Μάνα μου γλυκιά, είναι κακό να βλέπεις τη νύφη πριν το γάμο, συγκρατήσου λίγο.
Η αγαπημένη στιγμή της στήλης, πάντως, από τον κ. Ανδρουλάκη ήταν όταν κατά γράμμα είπε ότι οι πολίτες «δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς». Καλώς ήρθατε στην εκπομπούλα μας, να συστηθούμε. Η πολιτική σταδιοδρομία του κ. Ανδρουλάκη ας πούμε ότι ξεκίνησε το 2001 όταν εκλέχθηκε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Το 2008 έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Ήταν ο άνθρωπος που, σύμφωνα με άλλον πρώην πρωθυπουργό τούτης εδώ της Πολιτείας, διαπραγματευόταν στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το σύστημα ΝΔ 4, ΠΑΣΟΚ 2, ΔΗΜΑΡ 1 για το μοίρασμα της εξουσίας. Όμως, ΟΚ. Δεν είναι δα και πολιτικός.
Αυτός που σίγουρα δεν είναι πολιτικός, αλλά κατηγορία από μόνος του, είναι ο κ. Μητσοτάκης. Η στήλη δεν θεωρεί αρνητικό τον χαρακτηρισμό ενός προσώπου ως πολιτικού. Είναι χάρισμα να μπορείς να ισορροπήσεις μεταξύ πολλών δυνάμεων, που όλες κρατάνε μέρος του δίκαιου ή του αληθούς, να απαντήσεις στα όνειρα χιλιάδων ανθρώπων, να διοικήσεις αποτελεσματικά εφόσον κληθείς, να κρίνεσαι κάθε δευτερόλεπτο για κάθε επιλογή που κάνεις, είτε αφορά την δημόσια, είτε την ιδιωτική σφαίρα. Αυτά στο Βιλαμπάχο. Στη Βιλαρίμπα του κ. Μητσοτάκη τα πιάτα λάμπουν διά της απουσίας τους. Εκείνος και ο κ. Βελόπουλος, καθώς αντιγράφουν τις ίδιες ακροδεξιές επικοινωνιακές τακτικές, εμφάνισαν μια ποικιλία από γελοία, τυπωμένα αφισάκια, που να αγιάσουν τα χέρια του Βαρεμένου. Φυσικά είναι γνωστό κόλπο στα εξωτερικά γιατί τραβάει έστω προσωρινά την προσοχή του τηλεθεατή. Πλην, όμως, σε τι; Οι ατάκες έπεφταν βροχή. «Ανέλαβα με θάρρος τις ευθύνες μου» για τις υποκλοπές. Α. Δεν ανέλαβε καμία ευθύνη, Β. Αφήνουμε τους άλλους καλύτερα να μας χαρακτηρίσουν θαρραλέους. Το πρόγραμμα Φώφη Γεννηματά «έχει διαγνώσει χιλιάδες Ελληνίδες με καρκίνο του μαστού τον οποίο δε γνώριζαν». Έχουμε έξαρση καρκίνου του μαστού στην Ελλάδα και η στήλη κοιμάται ήσυχη; (ρητορικό το ερώτημα, δεν έχουμε). Οι πολίτες «δεν ψηφίζουν με γνώμονα τι έκαναν οι κυβερνήσεις στο παρελθόν». Όχι, βέβαια. Οι πολίτες ψηφίζουν με βάση τα ταρώ και τα άστρα. «Ένα λάθος γίνεται σφάλμα όταν επαναλαμβάνεται». Το λάθος και το σφάλμα είναι συνώνυμα, κυριολεκτικά, και δεν δικαιούστε την ποιητική αδεία.
Σε κάθε περίπτωση, ο Κυριάκος μας αναδείχθηκε πρωταθλητής. Τελείωνε χρονομετρημένα στο νανοσεκόντ, διάβαζε τα ραβασάκια που είχε εκεί στο πλάι σε ντάνες που δεν μπορούσαν να κρυφτούν καν από τις αναμνηστικές φωτογραφίες, ανεβοκατέβαζε τον κορμό του σαν κορμοράνος και χαμογελούσε αμήχανα, ανοιγοκλείνοντας τα μάτια, σε ακατάλληλες στιγμές. Αρκετοί υποθέσαμε ότι του είχαν δώσει τα sos, όπως στα ακαδημαϊκά μας νιάτα κυκλοφορούσε τα θέματα πριν την εξεταστική η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, διότι είμαστε κακοπροαίρετοι. Έπαιξε ρόλο και αυτή η λεπτομέρεια περίπου στο 1:13:40 που ο πρωθυπουργός, πριν καν τελειώσει την ερώτησή της η Ράνια Τζίμα, την διακόπτει με μεγαλοπρεπές, ενοχλημένο «Μάλιστα» και απαντά. Ετοιμότητα σωστού λαγωνικού, δεν αναρωτήθηκε εάν υπάρχει συνέχεια. Δείτε το βίντεο και ξαναελάτε.
Όταν επιστρέψετε, να κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για τους σχεδόν 37 χιλιάδες πλέον συμπολίτες μας που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού εξαιτίας της κατάρρευσης του ΕΣΥ. Παρά τις τραγελαφικές εξηγήσεις Μητσοτάκη, ο οποίος ανέφερε ότι «έγιναν βήματα», υπήρξαν και «αστοχίες», η υπόθεση των Τεμπών με κάποιο τρόπο, σε κάποιο βαθμό απασχόλησε το ντιμπέι. Αυτοί οι δόλιοι που φύγαν άκλαυτοι και θάφτηκαν σε κρύο χώμα δίχως να τους κρατήσει το χέρι ένας αγαπημένος άνθρωπος πριν το ταξίδι, δεν έτυχαν καν αυτής της τιμής. Η στήλη κρίνει ότι ήταν υποχρέωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τους φέρει στο προσκήνιο, να θυμίσει την τραγωδία, την αποτυχία, τον πόνο τόσων οικογενειών σε όλη την Ελλάδα και, συνεπώς, του το χρεώνει ως ανεπάρκεια. Αντίθετα, στα υπόλοιπα θέματα, σε γενικές γραμμές ο Τσίπρας ήταν Τσίπρας. Ο αγαπημένος γιος της Ελληνίδας μάνας, χαμογελαστός, λίγο μουλωχτός (αποδέχτηκε επί τόπου πρόταση Ανδρουλάκη για αξιοκρατία, πέταξε το γάντι σε Κουτσούμπα και βγήκε επιτυχώς εκτός κειμένου), καλό παιδί που έχει τελειώσει ΕΜΠ, θα κάνει δύο γιους και θα έρχεται για φαγητό στο πατρικό την Κυριακή, θεού θέλοντος και λαού επιτρέποντος. Ήταν αρκετή η χθεσινή εμφάνιση για να μπει το γκολ στις κάλπες; Όχι. Ήταν αναμενόμενη, δεν ήταν οραματική. Υπήρχε το περιθώριο να είναι κάτι παραπάνω; Ίσως, όπως αποδεικνύει, δυστυχώς, ο κ. Βελόπουλος.
Μεγάλος κερδισμένος ο αρχηγός της Ελληνικής Λύσης από την χθεσινή κοκορομαχία. Ο μόνος που κοίταξε την κάμερα στα μάτια δημιουργώντας την αίσθηση στον τηλεθεατή ότι απευθύνεται προσωπικά και αποκλειστικά σε εκείνον, ζήτησε συγγνώμη στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης συλλογικής πολιτικής ευθύνης (αλλά κυρίως ενός άκρατου λαϊκισμού που πουλάει), για την αποτυχία να αποτραπεί το δυστύχημα των Τεμπών και επανέλαβε πολλές φορές ότι είναι Χριστιανός, Μακεδόνας, που δεν συγχωράει την Συμφωνία των Πρεσπών, χαϊδεύοντας γλυκά το συναίσθημα του ακροατηρίου του και επιβεβαιώνοντας μια οικεία, αμοιβαία κατανόηση στην δεξιά πολυκατοικία. Οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν ορθολογικά, ψηφίζουν με το χέρι στην καρδιά, όχι στο κούτελο και ο κ. Βελόπουλος ήταν ο μόνος που αυτό το κατάλαβε και το εξαργύρωσε.
Μεγάλος χαμένος, από την άλλη, ο κ. Βαρουφάκης που παρά τις δύο-τρεις εξαιρετικές απαντήσεις του σε ζητήματα περιβάλλοντος, ΜΑΤ και παιδείας, δεν κατάφερε να αποφύγει την αμηχανία σε πολλές στιγμές, το κενό βλέμμα της αβεβαιότητας του τί ήθελε να πει, καταλήγοντας να μη λέει τίποτα. Ο μόνος λόγος, ωστόσο, που θεωρείται πιο χαμένος από τον κ. Κουτσούμπα είναι ότι από τον δεύτερο δεν υπήρχαν καν προσδοκίες. Μονίμως εκτός χρόνου, ίσες αποστάσεις σε μια νοητή γραμμή του ορίζοντα τις οποίες πληρώνει η κοινωνία, έξοδος από ευρώ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, ύφος γκλίτσας, όπως εξάλλου ο ίδιος επέλεξε να χαρακτηρίσει το ΚΚΕ παροτρύνοντας τον κ. Τσίπρα να μην ξύνεται πάνω του.
Στις φάσεις του αγώνα ξεχωρίζει ένα άριστο τάκλιν από Κυριάκο -να του το δώσουμε- για το 150άρι στους νέους, όταν απάντησε ότι είναι «συμπληρωματικό μέτρο», σταχυολογώντας και άλλες δράσεις της κυβέρνησης για τη νέα γένια, και όχι εξαγορά συνειδήσεων. Εάν έπεισε θα φανεί στις 21 Μάϊου, πάντως η διαχείριση της μομφής ήταν αποστομωτική και λογική, κάτι όχι τόσο συχνό στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας. Για κλείσιμο και μιας που φτάσαμε στη λογική, επίσης, άριστη ατάκα από Αλέξη, ψηφίζουμε «με απλή αναλογική και απλή λογική». Ας διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας ότι θα πρυτανεύσει πράγματι ο μονόφθαλμος.
