Πρόσφατα παρατήρησα να είναι χαραγμένο το γράμμα “Γ” δίπλα από τα κουμπιά των ορόφων σε ασανσέρ πολυκατοικίας, σε 2 για την ακρίβεια. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, τι σημαίνει αυτό το γράμμα και αμέσως άνοιξα το κινητό μου και απευθύνθηκα στον παγκόσμιο παντογνώστη, την Google. Πληκτρολογώντας στη γραμμή αναζήτησης “Γ σε ανσασέρ”, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο στο οποίο δινόταν η απάντηση από ένα διανομέα. Όπως εξήγησε στο thestival.gr, «είναι το πρώτο γράμμα της λέξης γύφτος. Τα τελευταία χρόνια οι ντελιβεράδες ποντάρουμε πολύ στα φιλοδωρήματα για να αυξήσουμε το εισόδημά μας. Κάποιοι από το συνάφι μας σκέφτηκαν ότι με το Γ στο θυροτηλέφωνο θα γνωρίζουν όλοι οι πακετάδες αν ο συγκεκριμένος πελάτης δίνει πουρμπουάρ». Πρόκειται, δηλαδή, για έναν κώδικα επικοινωνίας των εργαζομένων στο τομέα του delivery.
Προσωπικά, αφήνω πάντα φιλοδώρημα, συνήθως σε μετρητά για να είμαι σίγουρη ότι θα τα πάρει ο διανομέας και δε θα βάλει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης στο δικό του πορτοφόλι (ναι, συμβαίνουν κι αυτά). Εντάξει, έχω αφήσει και στην κάρτα, αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια. Ωστόσο, έχουν υπάρξει και κάποιες -ελάχιστες φορές- που δεν έχω αφήσει tips. Ήταν τέλος του μήνα, δούλευα από το σπίτι, δεν προλάβαινα να μαγειρέψω και παρήγγειλα κάτι να φάω με το ελάχιστο ποσό παραγγελίας, κάτω από 5€. Ένα 50λεπτο αυτές τις κρίσιμες μέρες έχει μεγάλη αξία. Ναι, το ξέρω ότι πλέον δε μπορείς να αγοράσεις τίποτα για να φας με 50 λεπτά, ούτε ένα ψωμί, αλλά αν προσθέσεις 50 λεπτά, θα αγοράσεις ένα πακέτο μακαρόνια, τη φτηνή συσκευασία προφανώς. Έχω βρεθεί σε αυτή την κατάσταση και ξέρω πολύ καλά πως είναι να μετράς -σχεδόν- το κάθε σεντ.
Στη δική μου πολυκατοικία δεν έχω δει χαραγμένο το γράμμα “Γ” ούτε δίπλα από τα κουμπιά του ανσασέρ, ούτε δίπλα από κάποιο όνομα στο θυροτηλέφωνο (επίσης, συνηθίζεται). Αν όμως ήταν σημειωμένο δίπλα από το όνομά μου ή τον όροφό μου, δε θα ήταν άδικο; Είμαι γύφτος, επειδή έχω υπόλοιπο στην κάρτα μου 11€; “Φτωχιά” είμαι και δεν είμαι η μόνη που έχω βρεθεί σε αυτή την κατάσταση. Δυστυχώς, αρκετός κόσμος φτάνει στο τέλος του μήνα να επιβιώνει με ελάχιστα χρήματα, με την απόδοση φιλοδωρήματος να μετατρέπεται σε πολυτέλεια.
Επίσης, νιώθω περισσότερο άσχημα, όταν αφήνω 20 λεπτά, παρά όταν δεν αφήνω κάτι. Διάφορα σχόλια διανομέων στο διαδικτύο, αλλά και γνωστοί μου έχουν χαρακτηρίσει με μεγάλη ευκολία «γύφτους» όσους αφήσουν ένα μικρό φιλοδώρημα, τέτοιας αξίας. Παρά την οικονομική του δυσμένεια ο πελάτης έχει καλή πρόθεση προς το διανομέα, όμως δεν εκτιμάται από τον τελευταίο. Ή μάλλον μπορεί να μην περνάει από το μυαλό του ότι δεν έχει περίσσευμα χρημάτων ώστε το tip να μην είναι «τσίπικο». Υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι όσοι παραγγέλνουν, έχουν λεφτά. Όμως, δεν κάνουν όλοι τις ίδιες παραγγελίες και αυτό πρέπει να συνυπολογιστεί, πριν εκστομιστεί κάποιος προσβλητικός χαρακτηρισμός.
Φωτ.: Reddit
Ένας χρήστης στο Reddit ανήρτησε την παραπάνω φωτογραφία με τη λεζάντα: «κάποιος ντελιβεράς έγραψε αυτό σήμερα το πρωί στο ασανσέρ της πολυκατοικίας». Η φωτογραφία και το περιστατικό είναι πριν από ένα χρόνο, ωστόσο, μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση ο θυμός του διανομέα, ο οποίος τον οδήγησε να χαρακτηρίσει το μεγαλύτερο μέρος των ιδιοκτητών της πολυκατοικίας «ζώα». Διαφωνώ με τον χαρακτηρισμό, γιατί πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι κατώτεροι από τα ζώα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Ο συγκεκριμένος βανδαλισμός με τη συλλογική απεύθυνση, δεν έχει σκοπό να προειδοποιήσει τους υπόλοιπους διανομείς ότι κάποιος είναι “Γ”, αλλά να κάνει τους ιδιοκτήτες να αισθανθούν άσχημα και να αρχίσουν να δίνουν φιλοδωρήματα. Ουσιαστικά, πρόκειται για μία απαίτηση που πραγματοποιείται με προσβλητικό τρόπο και το πιο πιθανό είναι να μη ξαναδώσουν ποτέ φιλοδώρημα, ως αντίδραση. «Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να κάνεις τον πελάτη να νιώθει πως είναι εξαναγκασμένoς να το κάνει (σ.σ. να δώσει tips)», αναφέρει ένας χρήστης σχολιάζοντας τη δημοσίευση.
Ακόμα κι αν κάποιος είναι γύφτος, δηλαδή αν έχει χρήματα και τσιγκουνεύεται να δώσει φιλοδώρημα στο διανομέα, αυτό δε δίνει αυτομάτως το δικαίωμα στο διανομέα να αναλάβει ρόλο “τιμωρού”. Ναι, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι είναι “Γ”, προφορικά, αλλά όταν κάποιος πράξει ζημιά σε ξένη περιουσία, αυτό τι τον καθιστά; Πάντως, σύμφωνα με το νόμο, μία πράξη τέτοιου χαράκτηρα, τιμωρείται με χρηματικό πρόστιμο (αν τον πιάσουν). Τόσο τα προαναφερθέντα «ζώα», όσο και οι “Γ”, δε νομίζω ότι θα συνετιστούν βλέποντας ότι έχει βανδαλιστεί μέρος της περιουσίας του.
Το φιλοδώρημα στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, δεν είναι υποχρεωτικό και έτσι πρέπει να είναι. Η μη απόδοση φιλοδωρήματος σε οποιαδήποτε υπηρεσία δεν είναι μόνο ένδειξη γυφτιάς, αλλά και διαμαρτυρίας. Αν η υπηρεσία δεν ικανοποιήσε -με αντικειμενικά κριτήρια- τον πελάτη, τότε δε θα αφήσει φιλοδώρημα, όπως για παράδειγμα σε περίπτωση αγενούς συμπεριφοράς. Είναι και αυτό ένα μέσο αξιολόγησης της εργασίας. Αν κάποιος δεν παίρνει ποτέ φιλοδωρήματα, τότε ίσως πρέπει να αναρωτηθεί μήπως κάνει κάτι λάθος και να αναθεωρήσει για τους “γύφτους” πελάτες του.
Σε κάθε περίπτωση το “Γ” και το κάθε γράμμα, δεν είναι ένα σύμβολο τιμωρίας, αλλά ένα σουτ που καταλήγει σε αυτογκόλ. Οι διανομείς που εκδηλώνουν τη δυσφορία για την απουσία φιλοδωρήματος με διάφορες χαράξεις και ταγκιές, δείχνουν ασέβεια προς τον πελάτη και όπως είναι επόμενο, ο πελάτης θα αρχίσει να γίνεται ασεβής προς τους διανομείς. Δεν πρόκειται για τιμωρία, αλλά για δυσφήμιση με άμεσο αντίκτυπο στους υπόλοιπους διανομείς και το επάγγελμα. Ο πελάτης δεν πρέπει να αισθάνεται άσχημα, επειδή δε δίνει tip εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών του. Αν υπάρχει κάποια περίπτωση που πρέπει να αισθανθεί άσχημα είναι όταν βλέπει το διανομέα μούσκεμα από τη βροχή ή όταν είναι πρώτες μέρες του μήνα με τον μισθο στην τράπεζα και πάλι δε διαθετεί ούτε 1€ για φιλοδώρημα.
Όταν το πάθος μετατρέπεται σταδιακά σε βάσανο, οριακά μαρτυρικό, η καθαίρεση της ομάδας μας μέσα μας είναι μονόδρομος. Εκτός κι αν η ομάδα προκριθεί σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Όταν το πάθος μετατρέπεται σταδιακά σε βάσανο, οριακά μαρτυρικό, η καθαίρεση της ομάδας μας μέσα μας είναι μονόδρομος. Εκτός κι αν η ομάδα προκριθεί σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Η επέλαση των πολιτικών στα social media δεν φέρνει τίποτα περισσότερο από μια μαζική αφισοκόλληση στην Πατησίων την δεκαετία του ’80. Η διαφορά βρίσκεται στη σχέση που αναπτύσσει ο πολίτης με το μήνυ
Η επέλαση των πολιτικών στα social media δεν φέρνει τίποτα περισσότερο από μια μαζική αφισοκόλληση στην Πατησίων την δεκαετία του ’80. Η διαφορά βρίσκεται στη σχέση που αναπτύσσει ο πολίτης με το μήνυ
