Όταν είδα πριν μερικά χρόνια το απόλυτο power couple της Υφηλίου στο clip του κομματιού Apeshit, γυρισμένο στο μουσείο του Λούβρου, γεμάτο τέχνη, ζωντάνια και φοβερό flow στο ραπ αμφότερων, αναρίγησα. Ο Jay-Z και η Beyonce δημιούργησαν, ως The Carters, όπως αποκαλούν το ντουέτο τους, κάτι φρέσκο, ανατρεπτικό, γεμάτο ψυχή. Συχνά, επανέρχομαι στο εν λόγω άσμα που θεωρώ άρρηκτα συνδεδεμένο με το piece of art βίντεό του, για να πάρω έμπνευση, δύναμη, καύλα. Δεν είμαι μαύρη γυναίκα, ούτε θεωρώ ότι το ζευγάρι αποτελεί ένα success story της μαύρης παγκόσμιας κοινότητας (είναι σταρ, είναι πλούσιοι, έχουν μαύρους και λευκούς να δουλεύουν γι’ αυτούς, κάνουν ό, τι γουστάρουν), ούτε επίσης με ψήνει ο φεμινισμός των celebrities που βρίσκω συχνά υποκριτικό, γκλαμουράτο και επιτηδευμένο. Όμως, με όρους καλλιτεχνικούς αμιγώς, το κομμάτι αυτό, το Apeshit, γεμάτο μηνύματα, νοήματα, σαρκασμό και αυτοσαρκασμό σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, αποτέλεσε μια σφαλιάρα για μένα και για πολύ κόσμο.
Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για την pop φάση της Αμερικής, της μεγάλης, ακούραστης μήτρας σπουδαίων success stories και καλλιτεχνών που απασχολούν τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν ακούω ποπ μουσική. Δεν παρακοολουθώ τα Grammys ή τα Όσκαρ με την επιμονή και την εμβρίθεια κάποιου φανατικού ή κάποιου λάτρη. Όμως στα φετινά Grammys, η Queen B και ο δικός της αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης και σκέψεων. Χορεύω με τα τραγούδια της Beyonce, όπως το μέσο κορίτσι που αναθράφηκε στα late 90s και στα 00s, από μικρή, με τρέλα. Η φωνή της είναι δώρο του Θεού σε εκείνη και σε εμάς από εκείνη. Η ομορφιά της κόβει την ανάσα, οι καμπύλες της, το βλέμμα της, οι ικανότητές της ως showοman, ως power θηλυκού που αποτελεί ίνδαλμα για εκατομμύρια κορίτσια, γυναίκες και θηλυκότητες. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς γίνεται να έχει ερωτευτεί αυτό το πλάσμα τον μπλαζέ, ασχημούλη Jay-Z, αλλά αυτό ανήκει στα παράδοξα του έρωτα και, στο κάτω κάτω, δε μου πέφτει και κανένας απολύτως λόγος.
Οι δυο τους μοιάζει να έσπασαν στεγανά του ρατσισμού της βιομηχανίας απέναντι στους μαύρους καλλιτέχνες. Είναι αμφότεροι, καλλιτεχνικά, ”beyond their colour”. Δεν ακούς Beyonce και σκέφτεσαι μια μαύρη γυναίκα. Ακούς Beyonce και σκέφτεσαι μια σούπερ σταρ. Όπως εύστοχα γράφει ο Στέργιος Πουλερές σε κείμενό του στο intronews.gr, «είναι τέτοια η δυναμική της που ακόμα και σε χρόνια που δεν έχει κάνει τίποτα μουσικά, αποτελεί συχνό αντικείμενο συζήτησης και σημείο αναφοράς για όλες τις σταρ. Όταν η Adele βραβεύεται, τη Μπιγιόνσε αναφέρει. Η Τέιλορ Σουίφτ, που είναι αυτή η μεγαλύτερη ποπστάρ, επίσης.»
Τα ίδια, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύουν και για τον Jay-Z. Είναι ένας εγνωσμένου κύρους ράπερ, πρώην έμπορος ναρκωτικών και δισεκατομμυριούχος. Ξέρατε ότι η ακίνητη περιουσία του, που έχει αποκτήσει μαζί με τη Μπιγιονσέ, υπολογίζεται ότι ξεπερνάει τα 70 εκατομμύρια δολάρια; Χώρια τα ετήσια εισοδήματά τους που ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια, βεβαίως.
Ουδείς λόγος για ρατσισμό από μεριάς των βραβείων εναντίον τους
Το ζεύγος διαθέτει (συνολικά) 56 βραβεία Grammy. Πάμε πάλι. Ο Jay-Z και η Beyonce έχουν πενηνταέξι (διαβάστε το αργά) βραβεία Grammy. Για να ακριβολογούμε: Ο Jay-Z έχει προταθεί για 88 βραβεία Grammy, κερδίζοντας 24 από αυτά. Έξι από τις υποψηφιότητές του ήταν για το άλμπουμ της χρονιάς. Η Beyonce έχει υπάρξει υποψήφια για 88 βραβεία Grammy, κερδίζοντας τα 32 από αυτά. Όπως και ο άντρας της, η Beyonce έχει προταθεί έξι φορές για το άλμπουμ της χρονιάς, αλλά δεν το κέρδισε ποτέ.
O Jay-Z ανέβηκε στη σκηνή της πρόσφατης απονομής των Grammy για να δηλώσει ότι του φαίνεται παράδοξο που η καλλιτέχνιδα με τα περισσότερα κερδισμένα Grammy ever, δεν έχει πάρει ποτέ αυτό το ένα, το σημαντικότερο όλων, του δίσκου της χρονιάς. Θα πρέπει να σκεφτούμε με ποιους και με ποιες είχε να ανταγωνιστεί η Beyonce για να κερδίσει τον δίσκο της χρονιάς. Με Adele, μια τεράστια έκπληξη, ένα φωνητικό και εκφραστικό θαύμα όταν το 2016 κυκλοφορησε το άλμπουμ της «25», το οποίο, αντικειμενικά, και με μουσικά κριτήρια, δεν μπορεί να συγκριθεί με το Lemonade της Beyonce.
Το 2022 κυκλοφόρησε το τελευταίο της άλμπουμ, το Rennaisance. Στα περσινά βραβεία όμως, είχε αντιπάλους τον Χάρι Στάιλς, την Adele, τη Μέρι Τζ. Μπλάιζ και τον Κέντρικ Λαμάρ. Νικητής τότε αναδείχτηκε ο Στάιλς για το άλμπουμ του «Harry’s House». Οι χρήστες του Twitter τότε είχαν εξέφρασαν δυσαρέσκεια για τη νίκη του Στάιλς στην κατηγορία Άλμπουμ της Χρονιάς, τονίζοντας ότι η Beyoncé για τέταρτη φορά δεν πήρε το βραβείο.
«Δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση αυτή τη νεαρή γυναίκα, αλλά έχει περισσότερα Grammy από όλους και δεν κέρδισε ποτέ το άλμπουμ της χρονιάς. Έτσι, ακόμη και με τις δικές σας μετρήσεις, αυτό δεν λειτουργεί. Σκεφτείτε το. Τα περισσότερα Grammy. Δεν κέρδισε ποτέ το άλμπουμ της χρονιάς. Αυτό δεν λειτουργεί. Προφανώς είναι υποκειμενικό γιατί είναι μουσική και βασίζεται σε απόψεις», είπε ο Jay-Z με την κάμερα να δείχνει την Beyonce, που ήταν ελαφρώς ανήσυχη, ενώ βρισκόταν στο κοινό. Ανήσυχη ξε-ανήσυχη, όμως, η Queenάρα έπεσε στο ατόπημα να χειροκροτά(!), την ώρα που ο Jay-Z έλεγε σε κάποιους υποψήφιους καλλιτέχνες ότι «κάποιοι από εσάς δεν βρίσκεστε καν δίκαια στις κατηγορίες σας υποψήφιοι», σε στιλ «ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε, αλλά την κακία μας την πετάμε». Η Τέιλορ Σουίφτ, η οποία στήριξε την περιοδεία της Μπιγιόνσε, ακούγοντας τον Jay-Z να λέει έμμεσα πως δεν άξιζε να πάρει το φετινό Best Album of the Year είναι πολύ πιθανό να ήθελε να ανοίξει η γη να την καταπιεί.
Βρε, Jay-Z μου, κάπου ώπα. Είμαι φουλ υπέρ του «υπερασπίζομαι την γυναίκα μου»-δεν το βρίσκω καθόλου πατριαρχικό ή κάτι τέτοιο. Είναι θέμα έρωτα, αγάπης, οικογένειας. Κι η Beyonce να το έκανε για εκείνον, πάλι γαμάτο θα το έβρισκα, σε επίπεδο ζευγαριού και ενότητάς τους. Είναι γαμάτο, όσο να πεις, ο σούπερ σταρ σύντροφός σου, να εκφράζεται δημοσίως για σένα, να σε υπερασπίζεται, να βρονοτφωνάζει θαυμασό και αγάπη για εσένα και την τέχνη σου. Όμως, δεν είναι λογικό και δίκαιο να εκφραστεί ένα τέτοιου είδους παράπονο από έναν καλλιτέχνη του διαμετρήματος (σε επίπεδο βιομηχανίας πάντα, γιατί ούτε μουσικαράς είναι, ούτε έφερε και καμιά συγκό επανάσταση στο χιπ χοπ) του Jay-Z. Ο Jay-Z τα έχει όλα, είναι βασιλιάς της γης, he rules the world κανονικότατα. Θα έπρεπε να αδιαφορεί και για Grammys και για όλα. Η πανέμορφη κόρη του, καρπός του έρωτά του με την σύντροφο της ζωής του, στεκόταν δίπλα του και έλαμπε. Θα μπορούσε κάλλιστα από το βήμα που του δόθηκε 9και) στα φετινά Grammys να περάσει ένα πανίσχυρο μήνυμα για τους νέους καλλιτέχνες. Να κάνει, ίσως χιούμορ. Να πει «δεν έχει και τόση σημασία τελικά το βραβείο, να δες, εγώ και η γυναίκα μου δεν το έχουμε πάρει, κι όμως συνεχίζουμε να (σας) γαμάμε». Όχι να παραπονεθεί και να θυμώσει σαν παιδάκι δημοτικού σχολείου. Η στάση της Beyonce, στηρίζοντάς τον, μου φάνηκε εξίσου ενοχλητική και ουδόλως ταιριαστή με το status μιας Βασίλισσας.
ΥΓ: Πάντως, γενικώς στα Grammy’s πέφτει ξεκατίνιασμα. Αυτό που συνέβη τις προάλλες με τους Carters ήταν ένα τίποτα σε σχέση με τις χοντράδες που έκανε ο Kanye West εναντίον της Τέιλορ Σουίφτ, της γλυκούλας (sic). Όχι, δείτε εδώ και θυμηθείτε.
ΥΓ2: Jay-Z, μαζί με την υπέροχη γυναίκα σου, έχετε κυριολεκτικά την δύναμη να αλλάξετε τον κόσμο. Κάντε το, γαμώτο. Τα βραβεία θα είναι εκεί, στο σπίτι κάποιου από τους απογόνους σας, όσο εσείς θα είστε παρελθόν, σκελετοί στο χώμα, στάχτες στον ωκεανό. Σχεδόν καθένας από εμάς θα ήθελε να είναι στην θέση σας, από πολλές απόψεις. Θέλει προσοχή το επιχείρημα του ρατσισμού κατά των μαύρων. Αν ξεχειλωθεί χρησιμοποιούμενο σε εντελώς λάθος περιστάσεις, όπως η συγκεκριμένη, θα κάνει δύσκολη την ζωή απλών, άσημων ανθρώπων, μαύρων ανθρώπων, που πραγματικά θα δέχονται ρατσισμό. Όχι κατά την απονομή ενός βραβείου, κατά την διεκδίκηση μιας δουλειάς ή ενός σπιτιού, ακόμα και κατά την υπεράσπιση του δικαιώματός τους να είναι ζωντανοί.
Όταν είδα πριν μερικά χρόνια το απόλυτο power couple της Υφηλίου στο clip του κομματιού Apeshit, γυρισμένο στο μουσείο του Λούβρου, γεμάτο τέχνη, ζωντάνια και φοβερό flow στο ραπ αμφότερων, αναρίγησα. Ο Jay-Z και η Beyonce δημιούργησαν, ως The Carters, όπως αποκαλούν το ντουέτο τους, κάτι φρέσκο, ανατρεπτικό, γεμάτο ψυχή. Συχνά, επανέρχομαι στο εν λόγω άσμα που θεωρώ άρρηκτα συνδεδεμένο με το piece of art βίντεό του, για να πάρω έμπνευση, δύναμη, καύλα. Δεν είμαι μαύρη γυναίκα, ούτε θεωρώ ότι το ζευγάρι αποτελεί ένα success story της μαύρης παγκόσμιας κοινότητας (είναι σταρ, είναι πλούσιοι, έχουν μαύρους και λευκούς να δουλεύουν γι’ αυτούς, κάνουν ό, τι γουστάρουν), ούτε επίσης με ψήνει ο φεμινισμός των celebrities που βρίσκω συχνά υποκριτικό, γκλαμουράτο και επιτηδευμένο. Όμως, με όρους καλλιτεχνικούς αμιγώς, το κομμάτι αυτό, το Apeshit, γεμάτο μηνύματα, νοήματα, σαρκασμό και αυτοσαρκασμό σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, αποτέλεσε μια σφαλιάρα για μένα και για πολύ κόσμο.
Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για την pop φάση της Αμερικής, της μεγάλης, ακούραστης μήτρας σπουδαίων success stories και καλλιτεχνών που απασχολούν τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν ακούω ποπ μουσική. Δεν παρακοολουθώ τα Grammys ή τα Όσκαρ με την επιμονή και την εμβρίθεια κάποιου φανατικού ή κάποιου λάτρη. Όμως στα φετινά Grammys, η Queen B και ο δικός της αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης και σκέψεων. Χορεύω με τα τραγούδια της Beyonce, όπως το μέσο κορίτσι που αναθράφηκε στα late 90s και στα 00s, από μικρή, με τρέλα. Η φωνή της είναι δώρο του Θεού σε εκείνη και σε εμάς από εκείνη. Η ομορφιά της κόβει την ανάσα, οι καμπύλες της, το βλέμμα της, οι ικανότητές της ως showοman, ως power θηλυκού που αποτελεί ίνδαλμα για εκατομμύρια κορίτσια, γυναίκες και θηλυκότητες. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς γίνεται να έχει ερωτευτεί αυτό το πλάσμα τον μπλαζέ, ασχημούλη Jay-Z, αλλά αυτό ανήκει στα παράδοξα του έρωτα και, στο κάτω κάτω, δε μου πέφτει και κανένας απολύτως λόγος.
Οι δυο τους μοιάζει να έσπασαν στεγανά του ρατσισμού της βιομηχανίας απέναντι στους μαύρους καλλιτέχνες. Είναι αμφότεροι, καλλιτεχνικά, ”beyond their colour”. Δεν ακούς Beyonce και σκέφτεσαι μια μαύρη γυναίκα. Ακούς Beyonce και σκέφτεσαι μια σούπερ σταρ. Όπως εύστοχα γράφει ο Στέργιος Πουλερές σε κείμενό του στο intronews.gr, «είναι τέτοια η δυναμική της που ακόμα και σε χρόνια που δεν έχει κάνει τίποτα μουσικά, αποτελεί συχνό αντικείμενο συζήτησης και σημείο αναφοράς για όλες τις σταρ. Όταν η Adele βραβεύεται, τη Μπιγιόνσε αναφέρει. Η Τέιλορ Σουίφτ, που είναι αυτή η μεγαλύτερη ποπστάρ, επίσης.»
Τα ίδια, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύουν και για τον Jay-Z. Είναι ένας εγνωσμένου κύρους ράπερ, πρώην έμπορος ναρκωτικών και δισεκατομμυριούχος. Ξέρατε ότι η ακίνητη περιουσία του, που έχει αποκτήσει μαζί με τη Μπιγιονσέ, υπολογίζεται ότι ξεπερνάει τα 70 εκατομμύρια δολάρια; Χώρια τα ετήσια εισοδήματά τους που ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια, βεβαίως.
Ουδείς λόγος για ρατσισμό από μεριάς των βραβείων εναντίον τους
Το ζεύγος διαθέτει (συνολικά) 56 βραβεία Grammy. Πάμε πάλι. Ο Jay-Z και η Beyonce έχουν πενηνταέξι (διαβάστε το αργά) βραβεία Grammy. Για να ακριβολογούμε: Ο Jay-Z έχει προταθεί για 88 βραβεία Grammy, κερδίζοντας 24 από αυτά. Έξι από τις υποψηφιότητές του ήταν για το άλμπουμ της χρονιάς. Η Beyonce έχει υπάρξει υποψήφια για 88 βραβεία Grammy, κερδίζοντας τα 32 από αυτά. Όπως και ο άντρας της, η Beyonce έχει προταθεί έξι φορές για το άλμπουμ της χρονιάς, αλλά δεν το κέρδισε ποτέ.
O Jay-Z ανέβηκε στη σκηνή της πρόσφατης απονομής των Grammy για να δηλώσει ότι του φαίνεται παράδοξο που η καλλιτέχνιδα με τα περισσότερα κερδισμένα Grammy ever, δεν έχει πάρει ποτέ αυτό το ένα, το σημαντικότερο όλων, του δίσκου της χρονιάς. Θα πρέπει να σκεφτούμε με ποιους και με ποιες είχε να ανταγωνιστεί η Beyonce για να κερδίσει τον δίσκο της χρονιάς. Με Adele, μια τεράστια έκπληξη, ένα φωνητικό και εκφραστικό θαύμα όταν το 2016 κυκλοφορησε το άλμπουμ της «25», το οποίο, αντικειμενικά, και με μουσικά κριτήρια, δεν μπορεί να συγκριθεί με το Lemonade της Beyonce.
Το 2022 κυκλοφόρησε το τελευταίο της άλμπουμ, το Rennaisance. Στα περσινά βραβεία όμως, είχε αντιπάλους τον Χάρι Στάιλς, την Adele, τη Μέρι Τζ. Μπλάιζ και τον Κέντρικ Λαμάρ. Νικητής τότε αναδείχτηκε ο Στάιλς για το άλμπουμ του «Harry’s House». Οι χρήστες του Twitter τότε είχαν εξέφρασαν δυσαρέσκεια για τη νίκη του Στάιλς στην κατηγορία Άλμπουμ της Χρονιάς, τονίζοντας ότι η Beyoncé για τέταρτη φορά δεν πήρε το βραβείο.
«Δεν θέλω να φέρω σε δύσκολη θέση αυτή τη νεαρή γυναίκα, αλλά έχει περισσότερα Grammy από όλους και δεν κέρδισε ποτέ το άλμπουμ της χρονιάς. Έτσι, ακόμη και με τις δικές σας μετρήσεις, αυτό δεν λειτουργεί. Σκεφτείτε το. Τα περισσότερα Grammy. Δεν κέρδισε ποτέ το άλμπουμ της χρονιάς. Αυτό δεν λειτουργεί. Προφανώς είναι υποκειμενικό γιατί είναι μουσική και βασίζεται σε απόψεις», είπε ο Jay-Z με την κάμερα να δείχνει την Beyonce, που ήταν ελαφρώς ανήσυχη, ενώ βρισκόταν στο κοινό. Ανήσυχη ξε-ανήσυχη, όμως, η Queenάρα έπεσε στο ατόπημα να χειροκροτά(!), την ώρα που ο Jay-Z έλεγε σε κάποιους υποψήφιους καλλιτέχνες ότι «κάποιοι από εσάς δεν βρίσκεστε καν δίκαια στις κατηγορίες σας υποψήφιοι», σε στιλ «ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε, αλλά την κακία μας την πετάμε». Η Τέιλορ Σουίφτ, η οποία στήριξε την περιοδεία της Μπιγιόνσε, ακούγοντας τον Jay-Z να λέει έμμεσα πως δεν άξιζε να πάρει το φετινό Best Album of the Year είναι πολύ πιθανό να ήθελε να ανοίξει η γη να την καταπιεί.
Βρε, Jay-Z μου, κάπου ώπα. Είμαι φουλ υπέρ του «υπερασπίζομαι την γυναίκα μου»-δεν το βρίσκω καθόλου πατριαρχικό ή κάτι τέτοιο. Είναι θέμα έρωτα, αγάπης, οικογένειας. Κι η Beyonce να το έκανε για εκείνον, πάλι γαμάτο θα το έβρισκα, σε επίπεδο ζευγαριού και ενότητάς τους. Είναι γαμάτο, όσο να πεις, ο σούπερ σταρ σύντροφός σου, να εκφράζεται δημοσίως για σένα, να σε υπερασπίζεται, να βρονοτφωνάζει θαυμασό και αγάπη για εσένα και την τέχνη σου. Όμως, δεν είναι λογικό και δίκαιο να εκφραστεί ένα τέτοιου είδους παράπονο από έναν καλλιτέχνη του διαμετρήματος (σε επίπεδο βιομηχανίας πάντα, γιατί ούτε μουσικαράς είναι, ούτε έφερε και καμιά συγκό επανάσταση στο χιπ χοπ) του Jay-Z. Ο Jay-Z τα έχει όλα, είναι βασιλιάς της γης, he rules the world κανονικότατα. Θα έπρεπε να αδιαφορεί και για Grammys και για όλα. Η πανέμορφη κόρη του, καρπός του έρωτά του με την σύντροφο της ζωής του, στεκόταν δίπλα του και έλαμπε. Θα μπορούσε κάλλιστα από το βήμα που του δόθηκε 9και) στα φετινά Grammys να περάσει ένα πανίσχυρο μήνυμα για τους νέους καλλιτέχνες. Να κάνει, ίσως χιούμορ. Να πει «δεν έχει και τόση σημασία τελικά το βραβείο, να δες, εγώ και η γυναίκα μου δεν το έχουμε πάρει, κι όμως συνεχίζουμε να (σας) γαμάμε». Όχι να παραπονεθεί και να θυμώσει σαν παιδάκι δημοτικού σχολείου. Η στάση της Beyonce, στηρίζοντάς τον, μου φάνηκε εξίσου ενοχλητική και ουδόλως ταιριαστή με το status μιας Βασίλισσας.
ΥΓ: Πάντως, γενικώς στα Grammy’s πέφτει ξεκατίνιασμα. Αυτό που συνέβη τις προάλλες με τους Carters ήταν ένα τίποτα σε σχέση με τις χοντράδες που έκανε ο Kanye West εναντίον της Τέιλορ Σουίφτ, της γλυκούλας (sic). Όχι, δείτε εδώ και θυμηθείτε.
ΥΓ2: Jay-Z, μαζί με την υπέροχη γυναίκα σου, έχετε κυριολεκτικά την δύναμη να αλλάξετε τον κόσμο. Κάντε το, γαμώτο. Τα βραβεία θα είναι εκεί, στο σπίτι κάποιου από τους απογόνους σας, όσο εσείς θα είστε παρελθόν, σκελετοί στο χώμα, στάχτες στον ωκεανό. Σχεδόν καθένας από εμάς θα ήθελε να είναι στην θέση σας, από πολλές απόψεις. Θέλει προσοχή το επιχείρημα του ρατσισμού κατά των μαύρων. Αν ξεχειλωθεί χρησιμοποιούμενο σε εντελώς λάθος περιστάσεις, όπως η συγκεκριμένη, θα κάνει δύσκολη την ζωή απλών, άσημων ανθρώπων, μαύρων ανθρώπων, που πραγματικά θα δέχονται ρατσισμό. Όχι κατά την απονομή ενός βραβείου, κατά την διεκδίκηση μιας δουλειάς ή ενός σπιτιού, ακόμα και κατά την υπεράσπιση του δικαιώματός τους να είναι ζωντανοί.
