Μπορείτε να φανταστείτε ένα θηριώδες jumbo jet με 418 επιβάτες να πέφτει, λίγα μόλις λεπτά μετά την απογείωσή του, στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στην Ακρόπολη, κάπου μεταξύ Νέας Σμύρνης και Καλλιθέας;
Εχετε φανταστεί τι θα μπορούσε να είχε συμβεί; Πόσους νεκρούς και τραυματίες θα είχαμε; Και σε τι κατάσταση θα είχε καταντήσει το κέντρο της πρωτεύουσας;
Αυτά περίπου αναρωτήθηκε και το φοβερό κανάλι The Flight Channel του YouTube που θυμάται διάσημα περιστατικά (παρολίγο) δυστυχημάτων από την παγκόσμια ιστορία της αεροπλοϊας, ανεβάζοντας, ταυτόχρονα, ένα υπέροχο βίντεο καταγράφοντας το γεγονός που παραλίγο να οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου τραγωδία.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Το ημερολόγιο δείχνει 9 Αυγούστου του 1978 και ένα από τα (συνολικά, μόλις τέσσερα) Boeing 747-200 της Ολυμπιακής Αεροπορίας είχε ένα προγραμματισμένο δρομολόγιο από την Αθήνα με προορισμό τη Νέα Υόρκη.
Το διώροφο Boeing ήταν διπλάσιο σε μέγεθος από τα συνηθισμένα αεροσκάφη και χωρούσε μεγάλο αριθμό επιβατών, συγκεκριμένα 400 επιβάτες, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν Αμερικανοί τουρίστες. Μαζί τους πετούσαν και 18 μέλη πληρώματος με κυβερνήτη τον κρητικό Σήφη Μιγάδη και συγκυβερνήτη τον Κ. Φικάρδο, στενό φίλο του Μιγάδη, με τον οποίο συνεργαζόταν επί πολλά χρόνια.
Ο, τότε 55χρονος, Μιγάδης είχε ήδη 32 χρόνια εμπειρία σε πτήσεις της Ολυμπιακής Αεροπορίας και τα τελευταία χρόνια είχε αναλάβει το πιλοτάρισμα των «δύσκολων» jumbo jets της Boeing. Στις 2 το μεσημέρι εκείνης της καλοκαιρινής ημέρας η πτήση 411 μπήκε στον αεροδιάδρομο του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό για την απογείωση. Και εκεί ήταν που προέκυψε το μεγάλο πρόβλημα: κατά την διαδικασία αυτή, ακούστηκε μια έκρηξη από τον δεξί κινητήρα, ο οποίος καταστράφηκε ολοσχερώς. Ως αποτέλεσμα, το αεροσκάφος δεν μπόρεσε να πάρει ύψος και δεν είχε αρκετή ταχύτητα για να απογειωθεί, ωστόσο αυτό έπρεπε να συμβεί, γιατί το αεροπλάνο είχε ξεπεράσει το σημείο εκείνο που οι πιλότοι θεωρούν ότι μπορεί να σταματήσει -κοινώς, η απογείωση ήταν μονόδρομος.
Ο Μιγάδης, σε παραβίαση του πρωτοκόλλου, έδωσε εντολή στον Φικάρδο να μαζέψει αμέσως τις ρόδες του αεροσκάφους με τον ίδιο να δίνει μια πραγματική μάχη προκειμένου το τζετ να ανυψωθεί σε ένα ύψος που δεν ήταν επικίνδυνο για τυχόν πρόσκρουση σε σκεπές και ψηλά κτίρια. Ωστόσο, λόγω της έλλειψης του κινητήρα, το αεροσκάφος διατηρούταν στο ελάχιστο δυνατό ύψος, πάνω ακριβώς από τις σκεπές των σπιτιών του Αλίμου.
Όσοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο δρόμο ή στις ταράτσες τους, είδαν με έκπληξη να περνάει από πάνω τους, σε απόσταση αναπνοής, ένα τεράστιο αεροσκάφος. Αλλά και όσοι βρίσκονταν στο αεροδρόμιο, στον Πύργο Ελέγχου στου Ελληνικό, πίστευαν ότι το Boeing θα έπεφτε και μάλιστα σε κατοικημένη περιοχή.
Ωστόσο, ο Μιγάδης, κρατώντας το ελάχιστο δυνατό ύψος, κατάφερε να περάσει το πρώτο εμπόδιο, που ήταν ο λόφος Πανί στον Άλιμο, ο οποίος είχε ύψος 200 μέτρα -το αεροπλάνο πέρασε, όπως θυμάται ο ίδιος, στα 209 μέτρα πάνω από την κορυφή του και στη συνέχεια το αεροπλάνο έχασε ξανά ύψος.
Στη συνέχεια, το αεροπλάνο πέρασε πάνω από τις πολυκατοικίες της Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης και ξυστά από το κτίριο της Interamerican στη Λεωφόρο Συγγρού. Όπως είχε αναφέρει μια αεροσυνοδός, είδαν σε κοντινή απόσταση τους υπαλλήλους που εργάζονταν στα γραφεία τους, οι οποίοι τους κοιτούσαν με έκπληξη, βλέποντας το αεροσκάφος να πετάει με την ελάχιστη δυνατή και επιτρεπόμενη ταχύτητα των μόλις 160 μιλίων σε ύψος μόλις 55 μέτρων από το έδαφος –εκείνα τα δευτερόλεπτα ήταν τα πιο κρίσιμα και επίφοβα καθώς και εκείνα που όπως παραδέχτηκε κατόπιν ο Μιγάδης, ήταν το πιο πιθανό σημείο ώστε το τζετ να καταπέσει στο κέντρο της Αθήνας: κάπου μεταξύ Νέας Σμύρνης και Καλλιθέας!
Όλα θα είχαν πάει στραβά αν κυβερνήτης δεν ήταν ο Μιγάδης, ο οποίος παραβίασε μια σειρά από αεροπορικά πρωτόκολλα προκειμένου να κρατήσει το αεροσκάφος σταθερό και σε οριζόντια θέση, καθώς γνώριζε πολύ καλά την αεροδυναμική. Όπως είχε πει σε συνέντευξη του το 1994, «παρέκαμψα πολλούς κανόνες, δεν το έστριψα καθόλου, ούτε έκανα περιττούς ελιγμούς. Πήγαινα μόνο ευθεία και αποφάσισα να κινηθώ προς το όρος του Αιγάλεω, για να πέσω τουλάχιστον σε μια ακατοίκητη περιοχή».
Κοινώς, εκείνες τις στιγμές – μιλάμε για περίπου 2-3 λεπτά – ο ίδιος και ο συγκυβερνήτης ήταν συμφιλιωμένοι με τον θάνατό τους όπως και των επιβατών τους και απλώς κοιτούσαν να απομακρύνουν το αεροπλάνο όσο πιο μακριά γίνεται από το κέντρο της Αθήνας.
Και ενώ μέσα στο πιλοτήριο επικρατούσε απόλυτη σιγή και αυτοσυγκέντρωση, την ίδια στιγμή ο μηχανικός του αεροσκάφους βελτίωνε την κατάσταση των κινητήρων. Και, ω του θαύματος, σιγά σιγά, περνώντας πάνω από την εθνική οδό, το αεροπλάνο πήρε ύψος. Και μετά πήρε και άλλο ύψος και τελικά έφτασε στο ύψος των 1.500 ποδιών, στα 500 μέτρα δηλαδή, που θεωρείται απολύτως ασφαλές.
Ο Μιγάδης αμέσως άδειασε όλα τα καύσιμα προκειμένου το αεροπλάνο να γίνει πιο ελαφρύ και το γύρισε εσπευσμένα στο Ελληνικό ξανά, με τον Πύργο Ελέγχου να έχει… ξεγράψει το Boeing και να θεωρεί ότι προσέκρουσε πάνω στο όρος Αιγάλεω,
Η προσγείωση του αεροσκάφους έγινε σε πανηγυρικό κλίμα. Ο Μιγάδης κατέβηκε από το αεροπλάνο ανακουφισμένος και αγκάλιασε τις δύο του κόρες, τις οποίες είχε ειδοποιήσει ένας ξάδερφος τους, ο οποίος είδε το αεροπλάνο να πετάει λίγα μέτρα πάνω από το γήπεδο του Πανιωνίου και τους είπε ότι παραλίγο να χτυπήσει τον προβολέα του γηπέδου! Μετά το περιστατικό αυτό, πήρε ξανά τη θέση στο πιλοτήριο ενός νέου αεροσκάφους και στις 6 το απόγευμα πέταξε με το υπόλοιπο πλήρωμα για τη Νέα Υόρκη -αυτή την φορά χωρίς κανένα πρόβλημα.
Ο Σήφης Μιγάδης θεωρείται, μέχρι και σήμερα, θρυλικός πιλότος και ήρωας ανάμεσα στους συναδέλφους του (και δεν εννοούμε μόνο τους Έλληνες). Είναι χαρακτηριστικό ότι η (πλέον διάσημη) πτήση 411 της ΟΑ διδάσκεται ακόμα και σήμερα στους εκπαιδευόμενους πιλότους της εταιρείας Boeing, καθώς νίκησε τους νόμους της φυσικής, πετώντας σε εξαιρετικά χαμηλό ύψος και με ελάχιστη ταχύτητα –δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι σε ΟΛΕΣ τις εικονικές προσομοιώσεις που έχουν γίνει από την Boeing υπό τις ίδιες συνθήκες, το αεροπλάνο πάντα έχει συντριβεί.
Μάλιστα, η Boeing έχει χαρακτηρίσει εκείνο το αεροσκάφος «lost» και το θεωρεί «χαμένο, πεσμένο», καθώς έμεινε στον αέρα μόνο χάρη στις ικανότητες του Μιγάδη.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από την εκπομπή του Κώστα Παπαπέτρου «Μια στις Χίλιες», από το 1994, τον Σήφη Μιγάδη (ο οποίος δυστυχώς πέθανε δυο χρόνια μετά την προβολή της, το 1996) να αφηγείται τι ακριβώς έγινε εκείνη την ημέρα που παραλίγο να καταλήξει σε τραγωδία:
Μπορείτε να φανταστείτε ένα θηριώδες jumbo jet με 418 επιβάτες να πέφτει, λίγα μόλις λεπτά μετά την απογείωσή του, στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στην Ακρόπολη, κάπου μεταξύ Νέας Σμύρνης και Καλλιθέας;
Εχετε φανταστεί τι θα μπορούσε να είχε συμβεί; Πόσους νεκρούς και τραυματίες θα είχαμε; Και σε τι κατάσταση θα είχε καταντήσει το κέντρο της πρωτεύουσας;
Αυτά περίπου αναρωτήθηκε και το φοβερό κανάλι The Flight Channel του YouTube που θυμάται διάσημα περιστατικά (παρολίγο) δυστυχημάτων από την παγκόσμια ιστορία της αεροπλοϊας, ανεβάζοντας, ταυτόχρονα, ένα υπέροχο βίντεο καταγράφοντας το γεγονός που παραλίγο να οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου τραγωδία.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Το ημερολόγιο δείχνει 9 Αυγούστου του 1978 και ένα από τα (συνολικά, μόλις τέσσερα) Boeing 747-200 της Ολυμπιακής Αεροπορίας είχε ένα προγραμματισμένο δρομολόγιο από την Αθήνα με προορισμό τη Νέα Υόρκη.
Το διώροφο Boeing ήταν διπλάσιο σε μέγεθος από τα συνηθισμένα αεροσκάφη και χωρούσε μεγάλο αριθμό επιβατών, συγκεκριμένα 400 επιβάτες, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν Αμερικανοί τουρίστες. Μαζί τους πετούσαν και 18 μέλη πληρώματος με κυβερνήτη τον κρητικό Σήφη Μιγάδη και συγκυβερνήτη τον Κ. Φικάρδο, στενό φίλο του Μιγάδη, με τον οποίο συνεργαζόταν επί πολλά χρόνια.
Ο, τότε 55χρονος, Μιγάδης είχε ήδη 32 χρόνια εμπειρία σε πτήσεις της Ολυμπιακής Αεροπορίας και τα τελευταία χρόνια είχε αναλάβει το πιλοτάρισμα των «δύσκολων» jumbo jets της Boeing. Στις 2 το μεσημέρι εκείνης της καλοκαιρινής ημέρας η πτήση 411 μπήκε στον αεροδιάδρομο του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό για την απογείωση. Και εκεί ήταν που προέκυψε το μεγάλο πρόβλημα: κατά την διαδικασία αυτή, ακούστηκε μια έκρηξη από τον δεξί κινητήρα, ο οποίος καταστράφηκε ολοσχερώς. Ως αποτέλεσμα, το αεροσκάφος δεν μπόρεσε να πάρει ύψος και δεν είχε αρκετή ταχύτητα για να απογειωθεί, ωστόσο αυτό έπρεπε να συμβεί, γιατί το αεροπλάνο είχε ξεπεράσει το σημείο εκείνο που οι πιλότοι θεωρούν ότι μπορεί να σταματήσει -κοινώς, η απογείωση ήταν μονόδρομος.
Ο Μιγάδης, σε παραβίαση του πρωτοκόλλου, έδωσε εντολή στον Φικάρδο να μαζέψει αμέσως τις ρόδες του αεροσκάφους με τον ίδιο να δίνει μια πραγματική μάχη προκειμένου το τζετ να ανυψωθεί σε ένα ύψος που δεν ήταν επικίνδυνο για τυχόν πρόσκρουση σε σκεπές και ψηλά κτίρια. Ωστόσο, λόγω της έλλειψης του κινητήρα, το αεροσκάφος διατηρούταν στο ελάχιστο δυνατό ύψος, πάνω ακριβώς από τις σκεπές των σπιτιών του Αλίμου.
Όσοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο δρόμο ή στις ταράτσες τους, είδαν με έκπληξη να περνάει από πάνω τους, σε απόσταση αναπνοής, ένα τεράστιο αεροσκάφος. Αλλά και όσοι βρίσκονταν στο αεροδρόμιο, στον Πύργο Ελέγχου στου Ελληνικό, πίστευαν ότι το Boeing θα έπεφτε και μάλιστα σε κατοικημένη περιοχή.
Ωστόσο, ο Μιγάδης, κρατώντας το ελάχιστο δυνατό ύψος, κατάφερε να περάσει το πρώτο εμπόδιο, που ήταν ο λόφος Πανί στον Άλιμο, ο οποίος είχε ύψος 200 μέτρα -το αεροπλάνο πέρασε, όπως θυμάται ο ίδιος, στα 209 μέτρα πάνω από την κορυφή του και στη συνέχεια το αεροπλάνο έχασε ξανά ύψος.
Στη συνέχεια, το αεροπλάνο πέρασε πάνω από τις πολυκατοικίες της Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης και ξυστά από το κτίριο της Interamerican στη Λεωφόρο Συγγρού. Όπως είχε αναφέρει μια αεροσυνοδός, είδαν σε κοντινή απόσταση τους υπαλλήλους που εργάζονταν στα γραφεία τους, οι οποίοι τους κοιτούσαν με έκπληξη, βλέποντας το αεροσκάφος να πετάει με την ελάχιστη δυνατή και επιτρεπόμενη ταχύτητα των μόλις 160 μιλίων σε ύψος μόλις 55 μέτρων από το έδαφος –εκείνα τα δευτερόλεπτα ήταν τα πιο κρίσιμα και επίφοβα καθώς και εκείνα που όπως παραδέχτηκε κατόπιν ο Μιγάδης, ήταν το πιο πιθανό σημείο ώστε το τζετ να καταπέσει στο κέντρο της Αθήνας: κάπου μεταξύ Νέας Σμύρνης και Καλλιθέας!
Όλα θα είχαν πάει στραβά αν κυβερνήτης δεν ήταν ο Μιγάδης, ο οποίος παραβίασε μια σειρά από αεροπορικά πρωτόκολλα προκειμένου να κρατήσει το αεροσκάφος σταθερό και σε οριζόντια θέση, καθώς γνώριζε πολύ καλά την αεροδυναμική. Όπως είχε πει σε συνέντευξη του το 1994, «παρέκαμψα πολλούς κανόνες, δεν το έστριψα καθόλου, ούτε έκανα περιττούς ελιγμούς. Πήγαινα μόνο ευθεία και αποφάσισα να κινηθώ προς το όρος του Αιγάλεω, για να πέσω τουλάχιστον σε μια ακατοίκητη περιοχή».
Κοινώς, εκείνες τις στιγμές – μιλάμε για περίπου 2-3 λεπτά – ο ίδιος και ο συγκυβερνήτης ήταν συμφιλιωμένοι με τον θάνατό τους όπως και των επιβατών τους και απλώς κοιτούσαν να απομακρύνουν το αεροπλάνο όσο πιο μακριά γίνεται από το κέντρο της Αθήνας.
Και ενώ μέσα στο πιλοτήριο επικρατούσε απόλυτη σιγή και αυτοσυγκέντρωση, την ίδια στιγμή ο μηχανικός του αεροσκάφους βελτίωνε την κατάσταση των κινητήρων. Και, ω του θαύματος, σιγά σιγά, περνώντας πάνω από την εθνική οδό, το αεροπλάνο πήρε ύψος. Και μετά πήρε και άλλο ύψος και τελικά έφτασε στο ύψος των 1.500 ποδιών, στα 500 μέτρα δηλαδή, που θεωρείται απολύτως ασφαλές.
Ο Μιγάδης αμέσως άδειασε όλα τα καύσιμα προκειμένου το αεροπλάνο να γίνει πιο ελαφρύ και το γύρισε εσπευσμένα στο Ελληνικό ξανά, με τον Πύργο Ελέγχου να έχει… ξεγράψει το Boeing και να θεωρεί ότι προσέκρουσε πάνω στο όρος Αιγάλεω,
Η προσγείωση του αεροσκάφους έγινε σε πανηγυρικό κλίμα. Ο Μιγάδης κατέβηκε από το αεροπλάνο ανακουφισμένος και αγκάλιασε τις δύο του κόρες, τις οποίες είχε ειδοποιήσει ένας ξάδερφος τους, ο οποίος είδε το αεροπλάνο να πετάει λίγα μέτρα πάνω από το γήπεδο του Πανιωνίου και τους είπε ότι παραλίγο να χτυπήσει τον προβολέα του γηπέδου! Μετά το περιστατικό αυτό, πήρε ξανά τη θέση στο πιλοτήριο ενός νέου αεροσκάφους και στις 6 το απόγευμα πέταξε με το υπόλοιπο πλήρωμα για τη Νέα Υόρκη -αυτή την φορά χωρίς κανένα πρόβλημα.
Ο Σήφης Μιγάδης θεωρείται, μέχρι και σήμερα, θρυλικός πιλότος και ήρωας ανάμεσα στους συναδέλφους του (και δεν εννοούμε μόνο τους Έλληνες). Είναι χαρακτηριστικό ότι η (πλέον διάσημη) πτήση 411 της ΟΑ διδάσκεται ακόμα και σήμερα στους εκπαιδευόμενους πιλότους της εταιρείας Boeing, καθώς νίκησε τους νόμους της φυσικής, πετώντας σε εξαιρετικά χαμηλό ύψος και με ελάχιστη ταχύτητα –δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι σε ΟΛΕΣ τις εικονικές προσομοιώσεις που έχουν γίνει από την Boeing υπό τις ίδιες συνθήκες, το αεροπλάνο πάντα έχει συντριβεί.
Μάλιστα, η Boeing έχει χαρακτηρίσει εκείνο το αεροσκάφος «lost» και το θεωρεί «χαμένο, πεσμένο», καθώς έμεινε στον αέρα μόνο χάρη στις ικανότητες του Μιγάδη.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από την εκπομπή του Κώστα Παπαπέτρου «Μια στις Χίλιες», από το 1994, τον Σήφη Μιγάδη (ο οποίος δυστυχώς πέθανε δυο χρόνια μετά την προβολή της, το 1996) να αφηγείται τι ακριβώς έγινε εκείνη την ημέρα που παραλίγο να καταλήξει σε τραγωδία:
