Ο αρχαιολόγος Ivan Šprajc έχει ξοδέψει σχεδόν 30 χρόνια αποκαλύπτοντας πόλεις χαμένες από καιρό θαμμένες βαθιά στη χερσόνησο Yucatán του Μεξικού. Η τελευταία ανακάλυψή του τραβάει την προσοχή του κόσμου.
«Πρέπει να είσαι λίγο τρελός για αυτή τη δουλειά», είπε ο Δρ Ivan Šprajc , παίρνοντας ένα τσουβάλι από το τσιγάρο του και με κοιτάζει με γαλάζια μάτια. «Πρέπει να είσαι προσεκτικός με τα φίδια, τα έντομα, τους τζάγκουαρ και οτιδήποτε άλλο. Αλλά κάτι μας πιέζει. Πρέπει να υποφέρεις λίγο αν θέλεις να βρεις κάτι που λίγοι άνθρωποι έχουν δει ποτέ και να ήταν κρυμμένο για τόσους αιώνες».
Κάποτε περιγραφόταν από τον Guardian ως «ο Ιντιάνα Τζόουνς της πραγματικής ζωής», ο Šprajc πέρασε σχεδόν 30 χρόνια χακάροντας τον δρόμο του μέσα από τα απομακρυσμένα κουβάρια της χερσονήσου Γιουκατάν του Μεξικού για να βρει χαμένες πόλεις των Μάγια θαμμένες βαθιά στη ζούγκλα.
Το 2013, ο Σλοβένος αρχαιολόγος και η ομάδα του ανακάλυψαν μια πόλη 40.000 ατόμων που χρονολογείται στον 8ο αιώνα που είχε καταπιεί το τροπικό δάσος Chactún. Ένα χρόνο αργότερα, εντόπισαν δύο ακόμη πόλεις των Μάγια – τη Lagunita και την Tamchén – που η καθεμία παρουσίαζε πυραμιδικούς ναούς, πλατείες και περίτεχνα λαξευμένη στήλη που φαινόταν να είχαν εγκαταλειφθεί μυστηριωδώς πριν από περίπου 1.200 χρόνια.
Ωστόσο, είναι η τελευταία ανακάλυψη του Šprajc που τραβάει τώρα την παγκόσμια προσοχή.
Στα τέλη του περασμένου μήνα, ο αρχαιολόγος και η ομάδα του εντόπισαν τα ερείπια μιας αρχαίας, εγκαταλελειμμένης πόλης των Μάγια που φιλοξενεί πολυάριθμες δομές σε σχήμα πυραμίδας που υψώνονται πάνω από 15 μέτρα, φωλιασμένες βαθιά μέσα στην Οικολογική Ζώνη Διατήρησης Balamkú του Μεξικού. Ονόμασε την τοποθεσία Ocomtún (“πέτρινη στήλη” στα Yucatec Mayan) από τις πολλές κυλινδρικές στήλες που επίσης ήταν διάσπαρτες σε όλο τον οικισμό. Η κεραμική που εξετάστηκε από την τοποθεσία δείχνει ότι πιθανότατα κατοικήθηκε μεταξύ 600 και 800 μ.Χ.
“Αυτές οι πόλεις είχαν χαθεί στον χρόνο. Κανείς δεν ήξερε πού ακριβώς βρίσκονταν”, είπε ο Šprajc στο BBC Travel στην πρώτη του συνέντευξη μετά την ανακάλυψη του Ocomtún. “Αλλά αυτή [το Ocomtún], ήταν στην πραγματικότητα η τελευταία μεγάλη μαύρη τρύπα στον αρχαιολογικό χάρτη της κεντρικής Χερσονήσου των Μάγια (τη σύγχρονη κεντρική χερσόνησος Γιουκατάν). Δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Δεν υπήρχε ούτε μια γνωστή τοποθεσία σε μια περιοχή που εκτείνεται περίπου 3.000 -4.000 τετρ.
Η χαρτογράφηση αυτής της αχαρτογράφητης μαύρης τρύπας θα μπορούσε να ρίξει περισσότερο φως στο ποιοι ήταν οι Μάγια και τι μπορεί να οδήγησε στη δραματική τους κατάρρευση.
Το μεγάλο μυστήριο των Μάγια
Συνήθως θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς στο δυτικό ημισφαίριο, οι Μάγια κυβέρνησαν μεγάλο μέρος της Κεντρικής Αμερικής κατά τη διάρκεια της ακμής τους μεταξύ 200-900 μ.Χ. Ίσως περισσότερο γνωστοί για τους πανύψηλους πυραμιδικούς ναούς τους και για περισσότερες από 40 μεγάλες πόλεις λαξευμένες από πέτρα –όπως το Tikal , το Uaxactún και το Copán– οι Μάγια ήταν επίσης εμμονικοί αστρονόμοι, λαμπροί μαθηματικοί και παραγωγικοί γραφείς.
Διατήρησαν λεπτομερή αρχεία εκλείψεων και ηλιοστασίου και ευθυγράμμισαν τις πιο σημαντικές δομές των πόλεων τους με τις ουράνιες κινήσεις . Εφηύραν την έννοια του μηδέν περίπου 1.000 χρόνια πριν από τους Ευρωπαίους και ανέπτυξαν ένα ημερολόγιο τον 1ο αιώνα π.Χ. που ήταν πιο ακριβές από το Ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη και την Ασία για τα επόμενα 1.700-2.000 χρόνια. Ήταν ένας από τους πρώτους πολιτισμούς του κόσμου που επινόησαν ένα σύστημα γραφής ( ήδη από το 300 π.Χ. ) και συνέχισαν να δημιουργούν χιλιάδες χάρτινα βιβλία. Πιθανότατα εφηύραν τη σοκολάτα, το πρώτο παιχνίδι με μπάλα στον κόσμο και το καουτσούκ .
«Υπήρχε πάντα μια γοητεία γύρω από τους Μάγια», είπε ο Šprajc. «Οι περισσότερες από αυτές τις υπέροχες πόλεις έχουν βρεθεί βαθιά μέσα στο δάσος, οπότε ήταν κάπως ένα αίνιγμα: πώς μπορεί ένας πολιτισμός να αναδυθεί και να ανθίσει σε ένα τροπικό περιβάλλον;»
Όμως, παρά τις περισσότερες από έναν αιώνα επιστημονικών ερευνών για το ποιοι ήταν οι Μάγια, ένα κεντρικό ερώτημα παραμένει: τι απέγιναν οι μεγάλες πόλεις τους;
Τον 8ο και τον 9ο αιώνα, οι Μάγια άρχισαν ξαφνικά να εγκαταλείπουν τις πόλεις τους και αυτές οι κάποτε μεγάλες μεσοαμερικανικές μητροπόλεις που κατασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας εξαιρετικά εξελιγμένες τεχνικές επιστήμης και μηχανικής κατέρρευσαν μυστηριωδώς. Ο Šprajc και άλλοι έχουν από καιρό σκεφτεί εάν αυτό οφειλόταν σε πολέμους, παρατεταμένες ξηρασίες, εξάντληση του εδάφους, κλιματικές αλλαγές ή συνδυασμό παραγόντων, αλλά περίπου το 1.000 CE, ο Šprajc εξήγησε ότι σχεδόν κάθε οικισμός στην κεντρική και νότια χερσόνησο Yucatán – συμπεριλαμβανομένου του Ocomtún – εγκαταλείφθηκε.
Γιατί το Ocomtún έχει σημασία
Η ανακάλυψη κάθε νέας χαμένης πόλης των Μάγια έχει πολύτιμες ενδείξεις για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι των Μάγια και τι προκάλεσε την ξαφνική πτώση του πολιτισμού πριν από περίπου 1.200 χρόνια – και αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε μια περιοχή τόσο ελάχιστα εξερευνημένη όσο η κεντρική χερσόνησος Γιουκατάν.
Η Ζώνη Οικολογικής Διατήρησης Balamkú είναι μια σχεδόν αδιαπέραστη γρύλισμα αμπέλων που είναι ένα από τα μέρη με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στη Γη. Φιλοξενεί 86 είδη θηλαστικών, αλλά ουσιαστικά δεν υπάρχουν δρόμοι, έτσι ο Šprajc και η ομάδα του χρησιμοποίησαν το Lidar – μια αερομεταφερόμενη τεχνολογία σάρωσης λέιζερ που έχει μεταμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαιολόγοι διεξάγουν έρευνα σε ζούγκλες και αποκαλύπτουν τον αρχαίο κόσμο των Μάγια – για να χαρτογραφήσουν την περιοχή . Αφού έλαβαν εικόνες Lidar που δείχνουν ανθρωπογενείς αλλαγές στο τοπίο, διέσχισαν το δρόμο τους 60 χιλιόμετρα μέσα από μια ταραχή βλάστησης για να φτάσουν στην τοποθεσία.
«Ξέραμε ότι υπήρχε κάτι πολύ σημαντικό εκεί, αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι ακριβώς θα βρίσκαμε», είπε ο Šprajc. “Όταν φτάσαμε εκεί, οι υποψίες μας επιβεβαιώθηκαν: αρχιτεκτονικά, ήταν πραγματικά τεράστιο. Επομένως, είναι σαφές ότι αυτό πρέπει να ήταν ένα πολιτικά σημαντικό κέντρο.”
Περιτριγυρισμένη από εκτεταμένους υγροτόπους, η πόλη χτίστηκε σε ψηλό έδαφος και αποτελούταν από έναν «μνημειακό πυρήνα» που κάλυπτε περισσότερα από 50 εκτάρια. Εκτός από τις πυραμίδες και τις πέτρινες στήλες, η ομάδα βρήκε βωμούς, τρεις πλατείες όπου κυριαρχούσαν τα ερειπωμένα κτίρια και ένα γήπεδο για το αρχαίο παιχνίδι με μπάλα των Μάγια . Μια μεγάλη ακρόπολη 80 μέτρων σηματοδοτεί τη βορειοδυτική γωνία της πόλης και ολοκληρώνεται από μια άλλη πυραμίδα που υψώνεται 25 μέτρα πάνω από το φυσικό ανάγλυφο. Σε μικρή απόσταση με τα πόδια νότια, υπάρχουν δύο ακόμη πυραμίδες ύψους 15 μέτρων.
«Αυτή είναι μια πολύ συναρπαστική ανακάλυψη, το λιγότερο!» είπε ο Δρ Μ. Κάθριν Μπράουν, καθηγήτρια ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Σαν Αντόνιο και διάσημος μελετητής των Μάγια. «Παρά περισσότερα από 150 χρόνια ερευνών στον κόσμο των Μάγια, αυτή η ανακάλυψη δείχνει τη δύναμη του Lidar να αποκαλύπτει τοποθεσίες αυτού του μεγέθους, καθώς και σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τη διάταξη και τον πολεοδομικό τους σχεδιασμό… Πιστεύω ότι η έρευνα του Ivan θα ρίξει φως σε σημαντικά ερωτήματα που σχετίζονται με την άνοδο και την πτώση των αρχαίων Μάγια, καθώς και την καθημερινότητά τους».
Οι Μάγια σήμερα
Παρά το γεγονός ότι περίπου το 90% των Μάγια πέθαναν από ασθένειες, πόλεμο και σκλαβιά κατά την ισπανική κατάκτηση του 16ου αιώνα, ο λαός και ο πολιτισμός των Μάγια δεν εξαφανίστηκαν ποτέ. Σήμερα, περίπου έξι έως οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι των Μάγια που μιλούν 28 γλώσσες Μάγια εξακολουθούν να ζουν στη Γουατεμάλα, στο Μπελίζ, στη δυτική Ονδούρα και στο Ελ Σαλβαδόρ και στο νότιο Μεξικό.
Πέρα από το τεράστιο μέγεθός του, η πραγματική αξία στο Ocumtún μπορεί να βρίσκεται σε αυτό που αποκαλύπτει για το πότε και γιατί οι κοινότητες των Μάγια μετανάστευσαν στην ενδοχώρα από την ακτή για να εγκαταστήσουν το εσωτερικό και τι τους οδήγησε να εγκαταλείψουν αυτούς τους οικισμούς, μαζί με τόσους άλλους. Ο Šprajc σημείωσε ότι παρόλο που η πόλη άρχισε να φθίνει μετά το 800 περίπου Κ.Χ., οι εναπομείναντες κάτοικοι συνέχισαν να αλλάζουν και να προσαρμόζουν τα κτίρια στις εξελισσόμενες ανάγκες τους – «μια αντανάκλαση ιδεολογικών και πληθυσμιακών αλλαγών σε περιόδους κρίσης που, τελικά, μέχρι τον 10ο αιώνα , οδήγησε στην κατάρρευση της περίπλοκης κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης [των Μάγια] και σε δραστική δημογραφική παρακμή».
Μόνο ο χρόνος και η μελλοντική χρηματοδότηση θα δείξουν εάν το Ocumtún θα αποκαλύψει τα μυστικά του, αλλά ο Šprajc είναι σίγουρος για ένα πράγμα: όταν ξεκινήσει η ξηρή περίοδος τον επόμενο Μάρτιο, θα επιστρέψει στο Γιουκατάν, αναζητώντας περισσότερες ενδείξεις για έναν χαμένο πολιτισμό που ποτέ δεν πραγματικά εξαφανίστηκε.
«Πολλοί άνθρωποι θα έλεγαν ότι χάνουμε μέρος του ρομαντισμού της αρχαιολογικής ανακάλυψης, αλλά δεν το νομίζω», είπε. “Είναι τόσο ρομαντικό. Είναι ζέστη και χακάρισμα στη ζούγκλα με μαχαίρια και προβλήματα με το νερό και μετά, ξαφνικά, υπάρχει μια μεγάλη πυραμίδα ή μια εγγεγραμμένη στήλη ακριβώς μπροστά σου. Τότε όλα αυτά τα προβλήματα εξαφανίζονται.”
Πηγή: BBC
«Πρέπει να είσαι λίγο τρελός για αυτή τη δουλειά», είπε ο Δρ Ivan Šprajc , παίρνοντας ένα τσουβάλι από το τσιγάρο του και με κοιτάζει με γαλάζια μάτια. «Πρέπει να είσαι προσεκτικός με τα φίδια, τα έντομα, τους τζάγκουαρ και οτιδήποτε άλλο. Αλλά κάτι μας πιέζει. Πρέπει να υποφέρεις λίγο αν θέλεις να βρεις κάτι που λίγοι άνθρωποι έχουν δει ποτέ και να ήταν κρυμμένο για τόσους αιώνες».
Κάποτε περιγραφόταν από τον Guardian ως «ο Ιντιάνα Τζόουνς της πραγματικής ζωής», ο Šprajc πέρασε σχεδόν 30 χρόνια χακάροντας τον δρόμο του μέσα από τα απομακρυσμένα κουβάρια της χερσονήσου Γιουκατάν του Μεξικού για να βρει χαμένες πόλεις των Μάγια θαμμένες βαθιά στη ζούγκλα.
Το 2013, ο Σλοβένος αρχαιολόγος και η ομάδα του ανακάλυψαν μια πόλη 40.000 ατόμων που χρονολογείται στον 8ο αιώνα που είχε καταπιεί το τροπικό δάσος Chactún. Ένα χρόνο αργότερα, εντόπισαν δύο ακόμη πόλεις των Μάγια – τη Lagunita και την Tamchén – που η καθεμία παρουσίαζε πυραμιδικούς ναούς, πλατείες και περίτεχνα λαξευμένη στήλη που φαινόταν να είχαν εγκαταλειφθεί μυστηριωδώς πριν από περίπου 1.200 χρόνια.
Ωστόσο, είναι η τελευταία ανακάλυψη του Šprajc που τραβάει τώρα την παγκόσμια προσοχή.
Στα τέλη του περασμένου μήνα, ο αρχαιολόγος και η ομάδα του εντόπισαν τα ερείπια μιας αρχαίας, εγκαταλελειμμένης πόλης των Μάγια που φιλοξενεί πολυάριθμες δομές σε σχήμα πυραμίδας που υψώνονται πάνω από 15 μέτρα, φωλιασμένες βαθιά μέσα στην Οικολογική Ζώνη Διατήρησης Balamkú του Μεξικού. Ονόμασε την τοποθεσία Ocomtún (“πέτρινη στήλη” στα Yucatec Mayan) από τις πολλές κυλινδρικές στήλες που επίσης ήταν διάσπαρτες σε όλο τον οικισμό. Η κεραμική που εξετάστηκε από την τοποθεσία δείχνει ότι πιθανότατα κατοικήθηκε μεταξύ 600 και 800 μ.Χ.
“Αυτές οι πόλεις είχαν χαθεί στον χρόνο. Κανείς δεν ήξερε πού ακριβώς βρίσκονταν”, είπε ο Šprajc στο BBC Travel στην πρώτη του συνέντευξη μετά την ανακάλυψη του Ocomtún. “Αλλά αυτή [το Ocomtún], ήταν στην πραγματικότητα η τελευταία μεγάλη μαύρη τρύπα στον αρχαιολογικό χάρτη της κεντρικής Χερσονήσου των Μάγια (τη σύγχρονη κεντρική χερσόνησος Γιουκατάν). Δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Δεν υπήρχε ούτε μια γνωστή τοποθεσία σε μια περιοχή που εκτείνεται περίπου 3.000 -4.000 τετρ.
Η χαρτογράφηση αυτής της αχαρτογράφητης μαύρης τρύπας θα μπορούσε να ρίξει περισσότερο φως στο ποιοι ήταν οι Μάγια και τι μπορεί να οδήγησε στη δραματική τους κατάρρευση.
Το μεγάλο μυστήριο των Μάγια
Συνήθως θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς στο δυτικό ημισφαίριο, οι Μάγια κυβέρνησαν μεγάλο μέρος της Κεντρικής Αμερικής κατά τη διάρκεια της ακμής τους μεταξύ 200-900 μ.Χ. Ίσως περισσότερο γνωστοί για τους πανύψηλους πυραμιδικούς ναούς τους και για περισσότερες από 40 μεγάλες πόλεις λαξευμένες από πέτρα –όπως το Tikal , το Uaxactún και το Copán– οι Μάγια ήταν επίσης εμμονικοί αστρονόμοι, λαμπροί μαθηματικοί και παραγωγικοί γραφείς.
Διατήρησαν λεπτομερή αρχεία εκλείψεων και ηλιοστασίου και ευθυγράμμισαν τις πιο σημαντικές δομές των πόλεων τους με τις ουράνιες κινήσεις . Εφηύραν την έννοια του μηδέν περίπου 1.000 χρόνια πριν από τους Ευρωπαίους και ανέπτυξαν ένα ημερολόγιο τον 1ο αιώνα π.Χ. που ήταν πιο ακριβές από το Ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη και την Ασία για τα επόμενα 1.700-2.000 χρόνια. Ήταν ένας από τους πρώτους πολιτισμούς του κόσμου που επινόησαν ένα σύστημα γραφής ( ήδη από το 300 π.Χ. ) και συνέχισαν να δημιουργούν χιλιάδες χάρτινα βιβλία. Πιθανότατα εφηύραν τη σοκολάτα, το πρώτο παιχνίδι με μπάλα στον κόσμο και το καουτσούκ .
«Υπήρχε πάντα μια γοητεία γύρω από τους Μάγια», είπε ο Šprajc. «Οι περισσότερες από αυτές τις υπέροχες πόλεις έχουν βρεθεί βαθιά μέσα στο δάσος, οπότε ήταν κάπως ένα αίνιγμα: πώς μπορεί ένας πολιτισμός να αναδυθεί και να ανθίσει σε ένα τροπικό περιβάλλον;»
Όμως, παρά τις περισσότερες από έναν αιώνα επιστημονικών ερευνών για το ποιοι ήταν οι Μάγια, ένα κεντρικό ερώτημα παραμένει: τι απέγιναν οι μεγάλες πόλεις τους;
Τον 8ο και τον 9ο αιώνα, οι Μάγια άρχισαν ξαφνικά να εγκαταλείπουν τις πόλεις τους και αυτές οι κάποτε μεγάλες μεσοαμερικανικές μητροπόλεις που κατασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας εξαιρετικά εξελιγμένες τεχνικές επιστήμης και μηχανικής κατέρρευσαν μυστηριωδώς. Ο Šprajc και άλλοι έχουν από καιρό σκεφτεί εάν αυτό οφειλόταν σε πολέμους, παρατεταμένες ξηρασίες, εξάντληση του εδάφους, κλιματικές αλλαγές ή συνδυασμό παραγόντων, αλλά περίπου το 1.000 CE, ο Šprajc εξήγησε ότι σχεδόν κάθε οικισμός στην κεντρική και νότια χερσόνησο Yucatán – συμπεριλαμβανομένου του Ocomtún – εγκαταλείφθηκε.
Γιατί το Ocomtún έχει σημασία
Η ανακάλυψη κάθε νέας χαμένης πόλης των Μάγια έχει πολύτιμες ενδείξεις για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι των Μάγια και τι προκάλεσε την ξαφνική πτώση του πολιτισμού πριν από περίπου 1.200 χρόνια – και αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε μια περιοχή τόσο ελάχιστα εξερευνημένη όσο η κεντρική χερσόνησος Γιουκατάν.
Η Ζώνη Οικολογικής Διατήρησης Balamkú είναι μια σχεδόν αδιαπέραστη γρύλισμα αμπέλων που είναι ένα από τα μέρη με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στη Γη. Φιλοξενεί 86 είδη θηλαστικών, αλλά ουσιαστικά δεν υπάρχουν δρόμοι, έτσι ο Šprajc και η ομάδα του χρησιμοποίησαν το Lidar – μια αερομεταφερόμενη τεχνολογία σάρωσης λέιζερ που έχει μεταμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαιολόγοι διεξάγουν έρευνα σε ζούγκλες και αποκαλύπτουν τον αρχαίο κόσμο των Μάγια – για να χαρτογραφήσουν την περιοχή . Αφού έλαβαν εικόνες Lidar που δείχνουν ανθρωπογενείς αλλαγές στο τοπίο, διέσχισαν το δρόμο τους 60 χιλιόμετρα μέσα από μια ταραχή βλάστησης για να φτάσουν στην τοποθεσία.
«Ξέραμε ότι υπήρχε κάτι πολύ σημαντικό εκεί, αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι ακριβώς θα βρίσκαμε», είπε ο Šprajc. “Όταν φτάσαμε εκεί, οι υποψίες μας επιβεβαιώθηκαν: αρχιτεκτονικά, ήταν πραγματικά τεράστιο. Επομένως, είναι σαφές ότι αυτό πρέπει να ήταν ένα πολιτικά σημαντικό κέντρο.”
Περιτριγυρισμένη από εκτεταμένους υγροτόπους, η πόλη χτίστηκε σε ψηλό έδαφος και αποτελούταν από έναν «μνημειακό πυρήνα» που κάλυπτε περισσότερα από 50 εκτάρια. Εκτός από τις πυραμίδες και τις πέτρινες στήλες, η ομάδα βρήκε βωμούς, τρεις πλατείες όπου κυριαρχούσαν τα ερειπωμένα κτίρια και ένα γήπεδο για το αρχαίο παιχνίδι με μπάλα των Μάγια . Μια μεγάλη ακρόπολη 80 μέτρων σηματοδοτεί τη βορειοδυτική γωνία της πόλης και ολοκληρώνεται από μια άλλη πυραμίδα που υψώνεται 25 μέτρα πάνω από το φυσικό ανάγλυφο. Σε μικρή απόσταση με τα πόδια νότια, υπάρχουν δύο ακόμη πυραμίδες ύψους 15 μέτρων.
«Αυτή είναι μια πολύ συναρπαστική ανακάλυψη, το λιγότερο!» είπε ο Δρ Μ. Κάθριν Μπράουν, καθηγήτρια ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Σαν Αντόνιο και διάσημος μελετητής των Μάγια. «Παρά περισσότερα από 150 χρόνια ερευνών στον κόσμο των Μάγια, αυτή η ανακάλυψη δείχνει τη δύναμη του Lidar να αποκαλύπτει τοποθεσίες αυτού του μεγέθους, καθώς και σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τη διάταξη και τον πολεοδομικό τους σχεδιασμό… Πιστεύω ότι η έρευνα του Ivan θα ρίξει φως σε σημαντικά ερωτήματα που σχετίζονται με την άνοδο και την πτώση των αρχαίων Μάγια, καθώς και την καθημερινότητά τους».
Οι Μάγια σήμερα
Παρά το γεγονός ότι περίπου το 90% των Μάγια πέθαναν από ασθένειες, πόλεμο και σκλαβιά κατά την ισπανική κατάκτηση του 16ου αιώνα, ο λαός και ο πολιτισμός των Μάγια δεν εξαφανίστηκαν ποτέ. Σήμερα, περίπου έξι έως οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι των Μάγια που μιλούν 28 γλώσσες Μάγια εξακολουθούν να ζουν στη Γουατεμάλα, στο Μπελίζ, στη δυτική Ονδούρα και στο Ελ Σαλβαδόρ και στο νότιο Μεξικό.
Πέρα από το τεράστιο μέγεθός του, η πραγματική αξία στο Ocumtún μπορεί να βρίσκεται σε αυτό που αποκαλύπτει για το πότε και γιατί οι κοινότητες των Μάγια μετανάστευσαν στην ενδοχώρα από την ακτή για να εγκαταστήσουν το εσωτερικό και τι τους οδήγησε να εγκαταλείψουν αυτούς τους οικισμούς, μαζί με τόσους άλλους. Ο Šprajc σημείωσε ότι παρόλο που η πόλη άρχισε να φθίνει μετά το 800 περίπου Κ.Χ., οι εναπομείναντες κάτοικοι συνέχισαν να αλλάζουν και να προσαρμόζουν τα κτίρια στις εξελισσόμενες ανάγκες τους – «μια αντανάκλαση ιδεολογικών και πληθυσμιακών αλλαγών σε περιόδους κρίσης που, τελικά, μέχρι τον 10ο αιώνα , οδήγησε στην κατάρρευση της περίπλοκης κοινωνικοπολιτικής οργάνωσης [των Μάγια] και σε δραστική δημογραφική παρακμή».
Μόνο ο χρόνος και η μελλοντική χρηματοδότηση θα δείξουν εάν το Ocumtún θα αποκαλύψει τα μυστικά του, αλλά ο Šprajc είναι σίγουρος για ένα πράγμα: όταν ξεκινήσει η ξηρή περίοδος τον επόμενο Μάρτιο, θα επιστρέψει στο Γιουκατάν, αναζητώντας περισσότερες ενδείξεις για έναν χαμένο πολιτισμό που ποτέ δεν πραγματικά εξαφανίστηκε.
«Πολλοί άνθρωποι θα έλεγαν ότι χάνουμε μέρος του ρομαντισμού της αρχαιολογικής ανακάλυψης, αλλά δεν το νομίζω», είπε. “Είναι τόσο ρομαντικό. Είναι ζέστη και χακάρισμα στη ζούγκλα με μαχαίρια και προβλήματα με το νερό και μετά, ξαφνικά, υπάρχει μια μεγάλη πυραμίδα ή μια εγγεγραμμένη στήλη ακριβώς μπροστά σου. Τότε όλα αυτά τα προβλήματα εξαφανίζονται.”
Πηγή: BBC
