Πώς δύο αταίριαστοι χαρακτήρες δένονται και μεγαλώνουν μαζί μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος; Η απάντηση βρίσκεται στη χημεία που είχαν ο Dexter Mayhew και η Emma Morley, την οποία δημιούργησε ο David Nicholls στο μυθιστόρημα “One Day” το 2009. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η ταινία σε σκηνοθεσία Lone Scherfig και με πρωταγωνιστές τους Anne Hathaway και Jim Sturgess και σχεδόν πριν ένα μήνα κυκλοφόρησε και η σειρά από το Netflix με δύο άγνωστους σε εμάς ηθοποιούς, την Ambika Mod και τον Leo Woodall. Προσωπικά, στα πρώτα επεισόδια ήθελα να την παρατήσω, αλλά σκέφτηκα ότι έπρεπε να πιέσω τον εαυτό μου να την ολοκληρώσω, αφού έχει γίνει τόσος ντόρος και βρίσκεται στη τριάδα της λίστας (ακόμα και σήμερα) με τις πιο δημοφιλές σειρές της πλατφόρμας. Το παραδέχομαι, είμαι από τους ανθρώπους που όταν ακούω «αυτό ΠΡΕΠΕΙ να το δεις», οριακά πάω τρέχοντας σπίτι για να πατήσω το “play” από τον καναπέ μου. Αυτό συνέβη και με το “One Day” και, ευτυχώς δεν το μετάνιωσα.
Αν περιμένετε να δείτε μία κλασική αισθηματική ρομαντική σειρά, θα περιμένετε για πολύ. Εντάξει, υπάρχουν και κάποια ίσως γλυκανάλατα -κατ’ εμέ- σημεία, όμως και αυτός είναι ένας τρόπος για να αρχίσουμε να δενόμαστε με τους χαρακτήρες και να μπούμε πιο βαθιά στην ιστορία. Βεβαία, η πραγματική “κατάδυση” πραγματοποιείται όταν αρχίζουμε να ταυτιζόμαστε με τις αδυναμίες τους, καθώς και όταν κάνουμε αναγωγές σε παρόμοια προσωπικά μας βιώματα.
Η υπόθεση του “One Day”
Για όσους δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο ή δει την ταινία ή τέλος πάντων δεν έχετε ιδέα τι θα συμβεί στη “μία μέρα”, είμαστε εδώ για να σας προετοιμάσουμε κατάλληλα. Από το πρώτο επεισόδιο μέχρι το τελευταίο, θα παρακολουθείτε τι γίνεται στη ζωή των πρωταγωνιστών μία μέρα στη ζωή τους, που όμως θα αφορά μία συγκεκριμένη ημερομηνία, την 15η Ιουλίου. Ξεκινώντας από το βράδυ της αποφοίτησής τους στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου το 1988, ξημερώματα αυτής της ημερομηνίας, θα δείτε τη γνωριμία τους, την μεταξύ τους έλξη, το ανεπιτυχές one night stand και τελικά πώς ξεκίνησε η φιλία ανάμεσα σε μία πολιτικοποιημένη Βρετανίδα που ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας και σε εμφανίσιμο, πλούσιο αγορί που ήθελε να μπει στη τηλεόραση και να περνάει καλά. Με το «καλά» εννούμε πολύ αλκοόλ, σεξ, ναρκωτικά και ταξίδια.
Η σειρά, λοιπόν, μας διηγείται τα επόμενα 20 χρόνια της ζωής τους και την ανάπτυξη της σχέσης τους μέσα από όσα συνέβαιναν κάθε χρόνο στις 15 Ιουλίου. Και προφανώς, δύο δεκαετίες, είναι αρκετό χρονικό διάστημα για να έρθουν τα πάνω κάτω στη ζωή κάποιου. Επαγγελματικές επιτυχίες και αποτυχίες, σύντροφοι, χωρισμοί, γεννήσεις, θάνατοι, όλα μπορούν να συμβούν. Οι δρόμοι και τα θέλω τους βρίσκονται σε παράλληλη πορεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αρκετές εντάσεις, αποστασιοποίηση και την πλήρη αποξένωση όταν έφτασαν σε αυτό το κομβικό σημείο που δεν αισθά Όπως συμβαίνει και στη ζωή, ο χρόνος μπορεί να γιατρέψει τις πληγές και μετά από μερικά χρόνια έγινε η μεγάλη επανασύνδεση, που εξελίχθηκε σε ερωτική σχέση.
Μετά τα πρώτα επεισόδια, η σειρά θα μας υπενθυμίσει ότι η πραγματική ενήλικη ζωή μπορεί να είναι πολύ σκληρή και να μην έχει καμία σχέση με όσα είχαμε φανταστεί στο σχολείο ή ως φοιτήτες. Η πρώτη δουλειά σε κάποιο άθλιο κατάστημα εστιάσης συνοδευόμενη από τη καθημερινή λαδίλα και την αίσθηση της μιζέριας, η άνοδος και η απότομη πτώση από κάποια επαγγελματική απόρριψη και με τις ανασφάλειες να εκτοξεύονται, οι πρωταγωνιστές αναμετριούνται με τις προσωπικές τους ματαιώσεις, προσπαθώντας να μη τα βάλουν κάτω, όπως κάνουμε και εμείς άλλωστε.
Όπως είπα και στην αρχή, το “One Day” αψηφά τα όρια του ρομαντικού. Μπορεί να υπάρχουν οι ηλιόλουστες μέρες στην Πάρο, τα ατελείωτα ξενύχτια, αλλά βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο, γιατί στο πρώτο είναι η ανθρώπινη σχέση, η ουσιαστική, που νιώθεις τυχερός όταν τη βρίσκεις και θα κάνεις τα πάντα για μη τη χάσεις. Θα ξεπεράσεις τον εαυτό σου, τα όριά σου, θα υποχωρήσεις, θα συμπαρασταθείς, θα μείνεις εκεί ακόμα και όταν είναι στη χειρότερη φάση του. Γιατί οι σχέσεις περνάνε από 40 κύματα και η σειρά απεικονίζει αυτή τη συνθήκη με έναν εξαιρετικά ρεαλιστικό τρόπο, χωρίς να υπάρχει σε οποιοδήποτε σημείο η ωραιοποίηση.
Ο χρόνος που περνάμε με τους ήρωες είναι ουσιαστικός. Μπαίνουμε μέσα στη ζωή τους σα να κοιτάμε από μία κλειδαρότρυπα και όσο κι αν φωνάζουμε «ΜΗ», αυτοί δεν μας ακούν. Σε αυτό βοηθούν οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών. Τους βλέπουμε να πονάνε, να γοητεύονται, να λυπούνται, χωρίς καμία δόση υπερβολής. Βέβαια, αυτή η φυσικότητα ενισχύεται από την έντονη βρετανική προφορά της Ambika Mod, η οποία υπογράμμιζε μία ακόμα αντίθεση που υπήρχε μεταξύ τους.
Επειδή δεν ξέρουμε την ημερομηνία του θανάτου μας, είναι κρυφή και αθέατη, οφείλουμε να παλέψουμε για όποια σχέση μας καίει και να βάλουμε σε κάποια σκοτεινή άκρη τον εγωισμό μας. Γιατί όσα όνειρα κι αν έχουμε, αν δεν τα υλοποιήσουμε όταν μπορούμε, θα σβήσουν μαζί με εμάς. Οι σωστές επιλογές μπορεί να βρίσκονται μπροστά μας. Το σωστό timing το δημιουργούμε εμείς, γιατί αν περιμένουμε να έρθει από μόνο του μπορεί να είναι αργά. Ο Dexter δεν πρόλαβε να κάνει παιδί με την Emma, δεν πρόλαβε να χαρεί την ερωτική τους σχέση ούτε και να πραγματοποιήσει όσα είχε ονειρευτεί μαζί της. Ακόμα κι αν δεν έχετε βιώσει κάποια παρόμοια κατάσταση, για καλό και για κακό να έχετε δίπλα σας ένα πακετό χαρτομάντηλα γιατί στα δύο τελευταία επεισόδια, θα σας χρειαστούν.
Α! Παραλίγο να το ξεχάσω. Η επιλογή Ambika Mod για τον ρόλο της Emma ξένισε αρκετούς στα social media (στο Instagram για την ακρίβεια), ειδικά όσους είχαν δει και την ταινία. Άλλοι την χαρακτήρισαν εμφανισιακά αταίριαστη, άλλοι την παρομοίασαν με τον γιο της Καίτης Γάρμπη, αλλά εγώ αναρωτιέμαι γιατί πρέπει ντε και καλά ο ωραίος της υπόθεσης να ερωτεύεται πάντα κάποια εξίσου εμφανίσιμη; Το ξέρω ότι έτσι μας έχει εκπαιδεύσει η pop κουλτούρα, αλλά σε μία εποχή που υποτίθεται ότι ερωτευόμαστε τους ανθρώπους για την εσωτερική τους ομορφιά, γιατί χρειάζεται να διαιωνίζεται αυτό το πρότυπο αγάπης; Ας σταματήσουμε να κρίνουμε την αγάπη με εικόνες που μας τις έχουν “φορέσει” άλλοι. Η αγάπη είναι πολύχρωμη, έχει ανομοιομορφίες και παραπανίσια κιλά. Μπράβο στη Molly Manners, σκηνοθέτρια της σειράς, για την επιλογή του καστ και ελπίζουμε να σταματήσουν σιγά σιγά και οι υπόλοιποι να βάζουν εμφανισιακά καλούπια στην αγάπη.
Πώς δύο αταίριαστοι χαρακτήρες δένονται και μεγαλώνουν μαζί μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος; Η απάντηση βρίσκεται στη χημεία που είχαν ο Dexter Mayhew και η Emma Morley, την οποία δημιούργησε ο David Nicholls στο μυθιστόρημα “One Day” το 2009. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η ταινία σε σκηνοθεσία Lone Scherfig και με πρωταγωνιστές τους Anne Hathaway και Jim Sturgess και σχεδόν πριν ένα μήνα κυκλοφόρησε και η σειρά από το Netflix με δύο άγνωστους σε εμάς ηθοποιούς, την Ambika Mod και τον Leo Woodall. Προσωπικά, στα πρώτα επεισόδια ήθελα να την παρατήσω, αλλά σκέφτηκα ότι έπρεπε να πιέσω τον εαυτό μου να την ολοκληρώσω, αφού έχει γίνει τόσος ντόρος και βρίσκεται στη τριάδα της λίστας (ακόμα και σήμερα) με τις πιο δημοφιλές σειρές της πλατφόρμας. Το παραδέχομαι, είμαι από τους ανθρώπους που όταν ακούω «αυτό ΠΡΕΠΕΙ να το δεις», οριακά πάω τρέχοντας σπίτι για να πατήσω το “play” από τον καναπέ μου. Αυτό συνέβη και με το “One Day” και, ευτυχώς δεν το μετάνιωσα.
Αν περιμένετε να δείτε μία κλασική αισθηματική ρομαντική σειρά, θα περιμένετε για πολύ. Εντάξει, υπάρχουν και κάποια ίσως γλυκανάλατα -κατ’ εμέ- σημεία, όμως και αυτός είναι ένας τρόπος για να αρχίσουμε να δενόμαστε με τους χαρακτήρες και να μπούμε πιο βαθιά στην ιστορία. Βεβαία, η πραγματική “κατάδυση” πραγματοποιείται όταν αρχίζουμε να ταυτιζόμαστε με τις αδυναμίες τους, καθώς και όταν κάνουμε αναγωγές σε παρόμοια προσωπικά μας βιώματα.
Η υπόθεση του “One Day”
Για όσους δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο ή δει την ταινία ή τέλος πάντων δεν έχετε ιδέα τι θα συμβεί στη “μία μέρα”, είμαστε εδώ για να σας προετοιμάσουμε κατάλληλα. Από το πρώτο επεισόδιο μέχρι το τελευταίο, θα παρακολουθείτε τι γίνεται στη ζωή των πρωταγωνιστών μία μέρα στη ζωή τους, που όμως θα αφορά μία συγκεκριμένη ημερομηνία, την 15η Ιουλίου. Ξεκινώντας από το βράδυ της αποφοίτησής τους στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου το 1988, ξημερώματα αυτής της ημερομηνίας, θα δείτε τη γνωριμία τους, την μεταξύ τους έλξη, το ανεπιτυχές one night stand και τελικά πώς ξεκίνησε η φιλία ανάμεσα σε μία πολιτικοποιημένη Βρετανίδα που ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας και σε εμφανίσιμο, πλούσιο αγορί που ήθελε να μπει στη τηλεόραση και να περνάει καλά. Με το «καλά» εννούμε πολύ αλκοόλ, σεξ, ναρκωτικά και ταξίδια.
Η σειρά, λοιπόν, μας διηγείται τα επόμενα 20 χρόνια της ζωής τους και την ανάπτυξη της σχέσης τους μέσα από όσα συνέβαιναν κάθε χρόνο στις 15 Ιουλίου. Και προφανώς, δύο δεκαετίες, είναι αρκετό χρονικό διάστημα για να έρθουν τα πάνω κάτω στη ζωή κάποιου. Επαγγελματικές επιτυχίες και αποτυχίες, σύντροφοι, χωρισμοί, γεννήσεις, θάνατοι, όλα μπορούν να συμβούν. Οι δρόμοι και τα θέλω τους βρίσκονται σε παράλληλη πορεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αρκετές εντάσεις, αποστασιοποίηση και την πλήρη αποξένωση όταν έφτασαν σε αυτό το κομβικό σημείο που δεν αισθά Όπως συμβαίνει και στη ζωή, ο χρόνος μπορεί να γιατρέψει τις πληγές και μετά από μερικά χρόνια έγινε η μεγάλη επανασύνδεση, που εξελίχθηκε σε ερωτική σχέση.
Μετά τα πρώτα επεισόδια, η σειρά θα μας υπενθυμίσει ότι η πραγματική ενήλικη ζωή μπορεί να είναι πολύ σκληρή και να μην έχει καμία σχέση με όσα είχαμε φανταστεί στο σχολείο ή ως φοιτήτες. Η πρώτη δουλειά σε κάποιο άθλιο κατάστημα εστιάσης συνοδευόμενη από τη καθημερινή λαδίλα και την αίσθηση της μιζέριας, η άνοδος και η απότομη πτώση από κάποια επαγγελματική απόρριψη και με τις ανασφάλειες να εκτοξεύονται, οι πρωταγωνιστές αναμετριούνται με τις προσωπικές τους ματαιώσεις, προσπαθώντας να μη τα βάλουν κάτω, όπως κάνουμε και εμείς άλλωστε.
Όπως είπα και στην αρχή, το “One Day” αψηφά τα όρια του ρομαντικού. Μπορεί να υπάρχουν οι ηλιόλουστες μέρες στην Πάρο, τα ατελείωτα ξενύχτια, αλλά βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο, γιατί στο πρώτο είναι η ανθρώπινη σχέση, η ουσιαστική, που νιώθεις τυχερός όταν τη βρίσκεις και θα κάνεις τα πάντα για μη τη χάσεις. Θα ξεπεράσεις τον εαυτό σου, τα όριά σου, θα υποχωρήσεις, θα συμπαρασταθείς, θα μείνεις εκεί ακόμα και όταν είναι στη χειρότερη φάση του. Γιατί οι σχέσεις περνάνε από 40 κύματα και η σειρά απεικονίζει αυτή τη συνθήκη με έναν εξαιρετικά ρεαλιστικό τρόπο, χωρίς να υπάρχει σε οποιοδήποτε σημείο η ωραιοποίηση.
Ο χρόνος που περνάμε με τους ήρωες είναι ουσιαστικός. Μπαίνουμε μέσα στη ζωή τους σα να κοιτάμε από μία κλειδαρότρυπα και όσο κι αν φωνάζουμε «ΜΗ», αυτοί δεν μας ακούν. Σε αυτό βοηθούν οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών. Τους βλέπουμε να πονάνε, να γοητεύονται, να λυπούνται, χωρίς καμία δόση υπερβολής. Βέβαια, αυτή η φυσικότητα ενισχύεται από την έντονη βρετανική προφορά της Ambika Mod, η οποία υπογράμμιζε μία ακόμα αντίθεση που υπήρχε μεταξύ τους.
Επειδή δεν ξέρουμε την ημερομηνία του θανάτου μας, είναι κρυφή και αθέατη, οφείλουμε να παλέψουμε για όποια σχέση μας καίει και να βάλουμε σε κάποια σκοτεινή άκρη τον εγωισμό μας. Γιατί όσα όνειρα κι αν έχουμε, αν δεν τα υλοποιήσουμε όταν μπορούμε, θα σβήσουν μαζί με εμάς. Οι σωστές επιλογές μπορεί να βρίσκονται μπροστά μας. Το σωστό timing το δημιουργούμε εμείς, γιατί αν περιμένουμε να έρθει από μόνο του μπορεί να είναι αργά. Ο Dexter δεν πρόλαβε να κάνει παιδί με την Emma, δεν πρόλαβε να χαρεί την ερωτική τους σχέση ούτε και να πραγματοποιήσει όσα είχε ονειρευτεί μαζί της. Ακόμα κι αν δεν έχετε βιώσει κάποια παρόμοια κατάσταση, για καλό και για κακό να έχετε δίπλα σας ένα πακετό χαρτομάντηλα γιατί στα δύο τελευταία επεισόδια, θα σας χρειαστούν.
Α! Παραλίγο να το ξεχάσω. Η επιλογή Ambika Mod για τον ρόλο της Emma ξένισε αρκετούς στα social media (στο Instagram για την ακρίβεια), ειδικά όσους είχαν δει και την ταινία. Άλλοι την χαρακτήρισαν εμφανισιακά αταίριαστη, άλλοι την παρομοίασαν με τον γιο της Καίτης Γάρμπη, αλλά εγώ αναρωτιέμαι γιατί πρέπει ντε και καλά ο ωραίος της υπόθεσης να ερωτεύεται πάντα κάποια εξίσου εμφανίσιμη; Το ξέρω ότι έτσι μας έχει εκπαιδεύσει η pop κουλτούρα, αλλά σε μία εποχή που υποτίθεται ότι ερωτευόμαστε τους ανθρώπους για την εσωτερική τους ομορφιά, γιατί χρειάζεται να διαιωνίζεται αυτό το πρότυπο αγάπης; Ας σταματήσουμε να κρίνουμε την αγάπη με εικόνες που μας τις έχουν “φορέσει” άλλοι. Η αγάπη είναι πολύχρωμη, έχει ανομοιομορφίες και παραπανίσια κιλά. Μπράβο στη Molly Manners, σκηνοθέτρια της σειράς, για την επιλογή του καστ και ελπίζουμε να σταματήσουν σιγά σιγά και οι υπόλοιποι να βάζουν εμφανισιακά καλούπια στην αγάπη.
