The Morning Show, Ted Lasso, Severance. Ένα χατ τρικ στο Apple TV+ που αξίζει όλα τα ξενύχτια και τις αναλύσεις σχετικά με το πόσο κατάφεραν να παρατηρήσουν όσα συμβαίνουν στη ζωή, να καταλάβουν τι κρύβεται πίσω από τις επιφάνειες και να τα ενσωματώσουν στα βιώματα των χαρακτήρων τους. Τα τελευταία χρόνια, η πλατφόρμα έχει αφήσει πολλά χιλιόμετρα πίσω τις υπόλοιπες (με εξαίρεση το Succession του HBO), γιατί έχει πάρει απόφαση να πάρει θέση για αυτά που αλλάζουν μορφή στον πυρήνα της σκέψης μας και τις μεγάλες αλλαγές στην παγιωμένη έννοια της κανονικότητας. Τα επεισόδια τους ανοίγουν τρύπες στις οθόνες και βγαίνουν στην επιφάνεια σαν τον Tim Robins στην Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ και συνεχίζουν να συζητούν μαζί μας με τεράστια ακρίβεια στις λεπτομέρειες, χιούμορ και διάθεση για διάλογο.
Στο Severance, οι εργαζόμενοι στην εταιρία Lumon έχουν κόψει στη μέση τη σχέση της επαγγελματικής με την προσωπική ζωή με τη βοήθεια μιας νέας τεχνολογικής ανακάλυψης που εισβάλει με τσιπάκια στους εγκεφάλους τους. Οι Outies δεν γνωρίζουν τι ακριβώς κάνουν στον χώρο εργασίας τους. Και αντίστοιχα, οι Innies τους όταν βρίσκονται στα ψυχρά, υπερσύγχρονα και αψεγάδιαστα γραφεία τους,ζουν σε καθεστώς μυστικοπάθειας και δεν ξέρουν ποιοι είναι στην προσωπική τους ζωή. Ο καθένας από τους υπαλλήλους έχει συμφωνήσει να διαχωρίσει τον εαυτό του στα δύο για διαφορετικούς λόγους, δεν έχουν αναμνήσεις από το καθημερινό τους οχτάωρο και η σωτηρία της ψυχής τους είναι πολύ δύσκολη αποστολή.
Το ευφυέστατο σενάριο του Dan Erickson γράφτηκε την περίοδο που έψαχνε δουλειά για αρκετό καιρό και ταυτίζεσαι σε τέτοιο βαθμό που θες να συμπληρώνεις τις φράσεις των πρωταγωνιστών και να πετάξεις στα σκουπίδια όλες εκείνες τις στιγμές που άφησες μία δουλειά να σου κάνεις τους παλμούς της καρδιάς σου να σπιντάρουν σε μαραθωνίους παράνοιας. Σε μία δυστοπική μαρμότα χωρίς τέλος, φαινομενικά αφοσιωμένοι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν σε ασανσέρ αλλάζοντας συναισθήματα στα δευτερόλεπτα που διαρκεί η αλλαγή ορόφων, περιφέρονται σε κατάλευκους διαδρόμους και ορίζουν τις ζωές άλλων(;) απορρίπτοντας στις οθόνες τους, αριθμούς που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνουν και δεν επιτρέπεται να παραιτηθούν.
Νιώθεις πως το Severance λειτουργεί ως ένα ξυπνητήρι. Για εμάς που αφήνουμε τον εαυτό μας να αφήνεται επαναλειμμένα σε μία καταστροφική ρουτίνα και να κινείται μηχανικά μέσα σε ένα σύστημα γεμάτο error 404 που πετάγονται σε κάθε στροφή. Με καμία δόση φλυαρίας και με απόλυτη ειλικρίνεια στη μετάδοση κάθε συναισθήματος, ο Erickson έφτιαξε το καλύτερο case study της σύγχρονης καθημερινότητας.
Τι ώρα είναι, τι μέρα είναι και ποια χρονιά. Σε 9 κεφάλαια, η εργασιακή εκμετάλλευση, η αρρωστημένη θεϊκή υπόσταση των εργοδοτών, η έννοια της ευτυχίας, η ζεστασιά της τέχνης, το πραγματικό νόημα της ζωής, η απόλυτη χειραγώγηση και η αποστείρωση κάθε είδους σχέσης, μπαίνουν στο ίδιο αποστειρωμένο δωμάτιο. Σε έναν αχρονικό κόσμο με συγχρονη τεχνολογία, εξοπλισμό και αμάξια μιας άλλης εποχής, το τώρα είναι το μέλλον και όχι το αντίθετο όπως συμβαίνει με τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές συνεδρίες για την διαλυμένη μας κατάσταση.
Ο Ben Stiller ανέλαβε τη σκηνοθεσία των περισσότερων επεισοδίων και ήταν ο συνδετικός κρίκος για να βγουν στον αέρα τα πάντα κάνοντας την ωραιότερη ντρίπλα στην καριέρα του. Μαζί με το πετυχημένο καστ, συνέχισαν ό,τι άρχισαν οι ομάδες των φουτουριστικών σειρών που μονοπώλησαν τα timelines με μία βασική διαφορά: Εδώ, το επίκεντρο είναι η ανάγκη μας να είμαστε παρόντες τη στιγμή που η μόνιμα γκαζωμένη τεχνολογία προσφέρει πακέτα προσωρινής ή μόνιμης διαγραφής καθοριστικών στιγμών μας.Ο τρόπος που αποκαλύτπει σταδιακά τα κομμάτια που συνδέουν όλη την ιστορία, σε κάνει αρκετές στιγμές να πατάς pause για να συνειδητοποιείς ότι έχει καταφέρει να εφεύρει έναν δικό του κώδικα επικοινωνίας και πως ζεις ακριβώς τα ίδια με διαφορετικό περιτύλιγμα.
«This is the life you’ve been given. And that’s Another life and you don’t get that one. So do something with this», λέει ο Mark S. και όσο ψευτοφιλοσοφικό μπορεί να ακούγεται σε κάποιους, του πατάμε από αντίδραση το repeat για να προστατεύσουμε όσες ανθρώπινες ρυθμίσεις δεν είναι (ακόμα) αυτοματοποιημένες.
The Morning Show, Ted Lasso, Severance. Ένα χατ τρικ στο Apple TV+ που αξίζει όλα τα ξενύχτια και τις αναλύσεις σχετικά με το πόσο κατάφεραν να παρατηρήσουν όσα συμβαίνουν στη ζωή, να καταλάβουν τι κρύβεται πίσω από τις επιφάνειες και να τα ενσωματώσουν στα βιώματα των χαρακτήρων τους. Τα τελευταία χρόνια, η πλατφόρμα έχει αφήσει πολλά χιλιόμετρα πίσω τις υπόλοιπες (με εξαίρεση το Succession του HBO), γιατί έχει πάρει απόφαση να πάρει θέση για αυτά που αλλάζουν μορφή στον πυρήνα της σκέψης μας και τις μεγάλες αλλαγές στην παγιωμένη έννοια της κανονικότητας. Τα επεισόδια τους ανοίγουν τρύπες στις οθόνες και βγαίνουν στην επιφάνεια σαν τον Tim Robins στην Τελευταία Έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ και συνεχίζουν να συζητούν μαζί μας με τεράστια ακρίβεια στις λεπτομέρειες, χιούμορ και διάθεση για διάλογο.
Στο Severance, οι εργαζόμενοι στην εταιρία Lumon έχουν κόψει στη μέση τη σχέση της επαγγελματικής με την προσωπική ζωή με τη βοήθεια μιας νέας τεχνολογικής ανακάλυψης που εισβάλει με τσιπάκια στους εγκεφάλους τους. Οι Outies δεν γνωρίζουν τι ακριβώς κάνουν στον χώρο εργασίας τους. Και αντίστοιχα, οι Innies τους όταν βρίσκονται στα ψυχρά, υπερσύγχρονα και αψεγάδιαστα γραφεία τους,ζουν σε καθεστώς μυστικοπάθειας και δεν ξέρουν ποιοι είναι στην προσωπική τους ζωή. Ο καθένας από τους υπαλλήλους έχει συμφωνήσει να διαχωρίσει τον εαυτό του στα δύο για διαφορετικούς λόγους, δεν έχουν αναμνήσεις από το καθημερινό τους οχτάωρο και η σωτηρία της ψυχής τους είναι πολύ δύσκολη αποστολή.
Το ευφυέστατο σενάριο του Dan Erickson γράφτηκε την περίοδο που έψαχνε δουλειά για αρκετό καιρό και ταυτίζεσαι σε τέτοιο βαθμό που θες να συμπληρώνεις τις φράσεις των πρωταγωνιστών και να πετάξεις στα σκουπίδια όλες εκείνες τις στιγμές που άφησες μία δουλειά να σου κάνεις τους παλμούς της καρδιάς σου να σπιντάρουν σε μαραθωνίους παράνοιας. Σε μία δυστοπική μαρμότα χωρίς τέλος, φαινομενικά αφοσιωμένοι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν σε ασανσέρ αλλάζοντας συναισθήματα στα δευτερόλεπτα που διαρκεί η αλλαγή ορόφων, περιφέρονται σε κατάλευκους διαδρόμους και ορίζουν τις ζωές άλλων(;) απορρίπτοντας στις οθόνες τους, αριθμούς που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνουν και δεν επιτρέπεται να παραιτηθούν.
Νιώθεις πως το Severance λειτουργεί ως ένα ξυπνητήρι. Για εμάς που αφήνουμε τον εαυτό μας να αφήνεται επαναλειμμένα σε μία καταστροφική ρουτίνα και να κινείται μηχανικά μέσα σε ένα σύστημα γεμάτο error 404 που πετάγονται σε κάθε στροφή. Με καμία δόση φλυαρίας και με απόλυτη ειλικρίνεια στη μετάδοση κάθε συναισθήματος, ο Erickson έφτιαξε το καλύτερο case study της σύγχρονης καθημερινότητας.
Τι ώρα είναι, τι μέρα είναι και ποια χρονιά. Σε 9 κεφάλαια, η εργασιακή εκμετάλλευση, η αρρωστημένη θεϊκή υπόσταση των εργοδοτών, η έννοια της ευτυχίας, η ζεστασιά της τέχνης, το πραγματικό νόημα της ζωής, η απόλυτη χειραγώγηση και η αποστείρωση κάθε είδους σχέσης, μπαίνουν στο ίδιο αποστειρωμένο δωμάτιο. Σε έναν αχρονικό κόσμο με συγχρονη τεχνολογία, εξοπλισμό και αμάξια μιας άλλης εποχής, το τώρα είναι το μέλλον και όχι το αντίθετο όπως συμβαίνει με τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές συνεδρίες για την διαλυμένη μας κατάσταση.
Ο Ben Stiller ανέλαβε τη σκηνοθεσία των περισσότερων επεισοδίων και ήταν ο συνδετικός κρίκος για να βγουν στον αέρα τα πάντα κάνοντας την ωραιότερη ντρίπλα στην καριέρα του. Μαζί με το πετυχημένο καστ, συνέχισαν ό,τι άρχισαν οι ομάδες των φουτουριστικών σειρών που μονοπώλησαν τα timelines με μία βασική διαφορά: Εδώ, το επίκεντρο είναι η ανάγκη μας να είμαστε παρόντες τη στιγμή που η μόνιμα γκαζωμένη τεχνολογία προσφέρει πακέτα προσωρινής ή μόνιμης διαγραφής καθοριστικών στιγμών μας.Ο τρόπος που αποκαλύτπει σταδιακά τα κομμάτια που συνδέουν όλη την ιστορία, σε κάνει αρκετές στιγμές να πατάς pause για να συνειδητοποιείς ότι έχει καταφέρει να εφεύρει έναν δικό του κώδικα επικοινωνίας και πως ζεις ακριβώς τα ίδια με διαφορετικό περιτύλιγμα.
«This is the life you’ve been given. And that’s Another life and you don’t get that one. So do something with this», λέει ο Mark S. και όσο ψευτοφιλοσοφικό μπορεί να ακούγεται σε κάποιους, του πατάμε από αντίδραση το repeat για να προστατεύσουμε όσες ανθρώπινες ρυθμίσεις δεν είναι (ακόμα) αυτοματοποιημένες.
