Την ώρα που οι πόλεις αδειάζουν, οι παραμένοντας αναζητούν ανάσες διαφυγής από τον κυριολεκτικό και μεταφορικά καύσωνα που δημιουργεί ένα αίσθημα κόπωσης. Η ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ μας δίνει και πάλι την ευκαιρία να ανατρέξουμε σε απόλυτα σινεφίλ επιλογές. Διαφορετικά είδη «παντρεύονται» και ανείπωτες ιστορίες έρχονται στις οθόνες κι από εκεί στο μυαλό μας, ικανές να μας ευαισθητοποιήσουν και να μας κάνουν να σκεφτούμε μέσα από τον σκληρό ρεαλισμό τους ποιο είναι το παρόν και που πηγαίνει το μέλλον. Από το «Capernaum» και το «Ciambra» μέχρι τον «Έκπτωτο» και το «Αyka».
Capernaum
Βηρυτός μία πόλη στα όρια ή μάλλον πέρα απ΄αυτά. Οι διαδοχικές πανοραμικές λήψεις το επιβεβαιώνουν. Μία τριτοκοσμική κοινωνία που τα παιδιά μεγαλώνουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Δουλεύουν σχεδόν με το που θα αρχίσουν να περπατούν και τα περισσότερα δεν πάνε στο σχολείο, διότι η μόρφωση θεωρείται πολυτέλεια. Ο περίπου 12χρονος, Ζεν είναι αποφασισμένος να επαναστατήσει και να δραπετεύσει από την επίγεια κόλαση. Κάποιες στιγμές κοιτάει τις ακτίνες του ηλίου με ένα αχανές βλέμμα σαν να αναζητάει μέσα από τις χαραμάδες την ελπίδα. Μία δεκάχρονη οδύσσεια σε δύο περίπου κινηματογραφικές ώρες. Ένα ατελείωτο, πολυεπίπεδο δράμα των κατατρεγμένων της ζωής. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποια είναι πιο τραγική φυσιογνωμία. Τα παίδια, η Aφρικανίδα μητέρα, ο πατέρας, που ξεσπάει και φωνάζει πως αν είχε την επιλογή και τη δυνατότητα θα ήταν ο καλύτερος άνθρωπος;
Αyka
Ενα μάτσο νεογέννητα μωράκια κάνει τη διαδρομή του σ’ ένα μαιευτήριο της Μόσχας: κοιτάζουν, κλαίνε, διανύουν την απόσταση για το στοιχειώδες, την τροφή στο στήθος της μητέρας τους. Μία από εκείνες, η λεχώνα Αϊκα, μια νέα κοπέλα με τα καζάκικα χαρακτηριστικά, εγκαταλείπει την ασφάλεια του μαιευτηρίου και το μωρό της και πηδά από το παράθυρο στον χιονισμένο δρόμο. Εκεί ξεκινά η εφιαλτική, χωρίς λύτρωση, οδύσσειά της. H ταινία του Σεργκέι Ντβορτσεβόι τάραξε τις Κάννες και η Σαμάλ Γεσλιάμοβα κέρδισε το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας.
El Reino
Λίγες ημέρες πριν κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η νέα ταινία του Ροντρίγκο Σορογκόνεν, «Ο Εχθρός Δίπλα μου», ανατρέχουμε στην κορυφαία του σκηνοθετική απόπειρα μέχρι σήμερα, τον «Έκπτωτο». Μακριά από την πρωτεύουσα σε ένα προάστιο μέλη του κυβερνώντος κόμματος γιορτάζουν και διασκεδάζουν μέσα στη χλιδή. Τίποτα δεν προμηνύει όσα θα ακολουθήσουν ή μήπως υπάρχει μία έμμεση προοικονομία ήδη από την πρώτη σκηνή; Μία καθ΄όλα λαμπερή βιτρίνα που κρύβει πίσω της δεκάδες σκάνδαλα απλωμένα στον χρόνο. «Η εξουσία προστατεύει την εξουσία» κι όταν ο κόσμος πάει να ξυπνήσει, αρκεί ένα εξιλαστήριο θύμα για να σβήσει η φωτιά.
Ένας Ήσυχος Άνθρωπος
Από την αναφορά μας φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και η ελληνική μας επιλογή. O Μάκης, ένας φιλήσυχος οινοποιός, ζει απομονωμένος σ’ ενα ακριτικό νησί μαζί με την κόρη του, όταν πέφτει θύμα ομηρίας από έναν επικίνδυνο δραπέτη. Προσπαθώντας να εμποδίσει τη σχέση της κόρης του με τον κακοποιό, ξεπερνάει τα όριά του και υπομένει στωικά τις συνέπειες. Mία ταινία του Τάσου Γερακίνη.
Α Ciambra
Ο Τζόνας Καρπινιάνο επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη συνδυάζοντας άψογα ντοκιμαντεριστικά στοιχεία και μυθοπλασία, μετά το Mediterranea, με τη «Γειτονιά των Ανθρώπων», την οποία υπογράφει ως εκτελεστικός παραγωγός, ο Μάρτιν Σκορσέζε. Βρισκόμαστε στη Σικελία, σε ένα χωριό της Καλαβρίας. Εκεί κατοικούν πρόσφυγες που έχουν φτάσει στη χώρα της Μεσογείου από κάθε γωνιά του κόσμου. Η κάμερα θέτει στο κέντρο της, έναν 14χρονο Ρομά και τον ακολουθεί βήμα βήμα στην μετάβαση προς μία επώδυνη ενηλικίωση. Σε αυτόν τον δρόμο είναι αναγκασμένος να βιώσει απογοητεύσεις, ταπείνωση, να ρισκάρει και να εξαλείψει μέσα του κάθε ίχνος ηθικής, ώστε να επιβιώσει. Ένα πολιτικό σχόλιο για την τραγωδία των αμοιβαία αποκεντρωμένων μειονοτήτων που κρατούν ο ένας τον άλλον στον πυθμένα του κοινωνικού ιστού. Με ιδανική μουσική για να μαγέψει τους πιστούς της έβδομης τέχνης και να τους συμπαρασύρει σ΄ένα ταξίδι που στο τέλος του αφήνει πίσω την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.
Την ώρα που οι πόλεις αδειάζουν, οι παραμένοντας αναζητούν ανάσες διαφυγής από τον κυριολεκτικό και μεταφορικά καύσωνα που δημιουργεί ένα αίσθημα κόπωσης. Η ψηφιακή πλατφόρμα της ΕΡΤ μας δίνει και πάλι την ευκαιρία να ανατρέξουμε σε απόλυτα σινεφίλ επιλογές. Διαφορετικά είδη «παντρεύονται» και ανείπωτες ιστορίες έρχονται στις οθόνες κι από εκεί στο μυαλό μας, ικανές να μας ευαισθητοποιήσουν και να μας κάνουν να σκεφτούμε μέσα από τον σκληρό ρεαλισμό τους ποιο είναι το παρόν και που πηγαίνει το μέλλον. Από το «Capernaum» και το «Ciambra» μέχρι τον «Έκπτωτο» και το «Αyka».
Capernaum
Βηρυτός μία πόλη στα όρια ή μάλλον πέρα απ΄αυτά. Οι διαδοχικές πανοραμικές λήψεις το επιβεβαιώνουν. Μία τριτοκοσμική κοινωνία που τα παιδιά μεγαλώνουν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Δουλεύουν σχεδόν με το που θα αρχίσουν να περπατούν και τα περισσότερα δεν πάνε στο σχολείο, διότι η μόρφωση θεωρείται πολυτέλεια. Ο περίπου 12χρονος, Ζεν είναι αποφασισμένος να επαναστατήσει και να δραπετεύσει από την επίγεια κόλαση. Κάποιες στιγμές κοιτάει τις ακτίνες του ηλίου με ένα αχανές βλέμμα σαν να αναζητάει μέσα από τις χαραμάδες την ελπίδα. Μία δεκάχρονη οδύσσεια σε δύο περίπου κινηματογραφικές ώρες. Ένα ατελείωτο, πολυεπίπεδο δράμα των κατατρεγμένων της ζωής. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποια είναι πιο τραγική φυσιογνωμία. Τα παίδια, η Aφρικανίδα μητέρα, ο πατέρας, που ξεσπάει και φωνάζει πως αν είχε την επιλογή και τη δυνατότητα θα ήταν ο καλύτερος άνθρωπος;
Αyka
Ενα μάτσο νεογέννητα μωράκια κάνει τη διαδρομή του σ’ ένα μαιευτήριο της Μόσχας: κοιτάζουν, κλαίνε, διανύουν την απόσταση για το στοιχειώδες, την τροφή στο στήθος της μητέρας τους. Μία από εκείνες, η λεχώνα Αϊκα, μια νέα κοπέλα με τα καζάκικα χαρακτηριστικά, εγκαταλείπει την ασφάλεια του μαιευτηρίου και το μωρό της και πηδά από το παράθυρο στον χιονισμένο δρόμο. Εκεί ξεκινά η εφιαλτική, χωρίς λύτρωση, οδύσσειά της. H ταινία του Σεργκέι Ντβορτσεβόι τάραξε τις Κάννες και η Σαμάλ Γεσλιάμοβα κέρδισε το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας.
El Reino
Λίγες ημέρες πριν κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η νέα ταινία του Ροντρίγκο Σορογκόνεν, «Ο Εχθρός Δίπλα μου», ανατρέχουμε στην κορυφαία του σκηνοθετική απόπειρα μέχρι σήμερα, τον «Έκπτωτο». Μακριά από την πρωτεύουσα σε ένα προάστιο μέλη του κυβερνώντος κόμματος γιορτάζουν και διασκεδάζουν μέσα στη χλιδή. Τίποτα δεν προμηνύει όσα θα ακολουθήσουν ή μήπως υπάρχει μία έμμεση προοικονομία ήδη από την πρώτη σκηνή; Μία καθ΄όλα λαμπερή βιτρίνα που κρύβει πίσω της δεκάδες σκάνδαλα απλωμένα στον χρόνο. «Η εξουσία προστατεύει την εξουσία» κι όταν ο κόσμος πάει να ξυπνήσει, αρκεί ένα εξιλαστήριο θύμα για να σβήσει η φωτιά.
Ένας Ήσυχος Άνθρωπος
Από την αναφορά μας φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και η ελληνική μας επιλογή. O Μάκης, ένας φιλήσυχος οινοποιός, ζει απομονωμένος σ’ ενα ακριτικό νησί μαζί με την κόρη του, όταν πέφτει θύμα ομηρίας από έναν επικίνδυνο δραπέτη. Προσπαθώντας να εμποδίσει τη σχέση της κόρης του με τον κακοποιό, ξεπερνάει τα όριά του και υπομένει στωικά τις συνέπειες. Mία ταινία του Τάσου Γερακίνη.
Α Ciambra
Ο Τζόνας Καρπινιάνο επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη συνδυάζοντας άψογα ντοκιμαντεριστικά στοιχεία και μυθοπλασία, μετά το Mediterranea, με τη «Γειτονιά των Ανθρώπων», την οποία υπογράφει ως εκτελεστικός παραγωγός, ο Μάρτιν Σκορσέζε. Βρισκόμαστε στη Σικελία, σε ένα χωριό της Καλαβρίας. Εκεί κατοικούν πρόσφυγες που έχουν φτάσει στη χώρα της Μεσογείου από κάθε γωνιά του κόσμου. Η κάμερα θέτει στο κέντρο της, έναν 14χρονο Ρομά και τον ακολουθεί βήμα βήμα στην μετάβαση προς μία επώδυνη ενηλικίωση. Σε αυτόν τον δρόμο είναι αναγκασμένος να βιώσει απογοητεύσεις, ταπείνωση, να ρισκάρει και να εξαλείψει μέσα του κάθε ίχνος ηθικής, ώστε να επιβιώσει. Ένα πολιτικό σχόλιο για την τραγωδία των αμοιβαία αποκεντρωμένων μειονοτήτων που κρατούν ο ένας τον άλλον στον πυθμένα του κοινωνικού ιστού. Με ιδανική μουσική για να μαγέψει τους πιστούς της έβδομης τέχνης και να τους συμπαρασύρει σ΄ένα ταξίδι που στο τέλος του αφήνει πίσω την αθωότητα της παιδικής ηλικίας.
