Στις 4 Μαρτίου, στο Netflix, προβλήθηκε ζωντανά το νέο stand up σόου του Chris Rock με τίτλο “Selective Outrage” (Επιλεκτική Οργή). Ήταν η πρώτη φορά που η πλατφόρμα στρίμαρε live ένα event -κάτι που ελπίζουμε να επαναλάβει και στο μέλλον- και, ταυτόχρονα, η πρώτη φορά που ένα χαστούκι, σαν εκείνο του Will Smith προς τον Rock στην περσινή τελετή των βραβείων Όσκαρ, ανταποδόθηκε ζωντανά -αυτή την φορά με λόγια και κάποια χρονική καθυστέρηση.
Ο Chris Rock, δεν έριξε σφαλιάρα στον Will Smith. Δεν θα μπορούσε άλλωστε: «O Will Smith είναι πιο μεγαλόσωμος από μένα. Ο Will Smith γυρίζει ταινίες με το στήθος του έξω, ενώ εμένα δεν με έχετε δει ποτέ να γυρίζω ταινίες χωρίς το πουκάμισό μου. Αν πρέπει να κάνω εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς σε ταινία, θα με δείτε να φοράω πουλόβερ. Ο Will Smith έπαιξε τον Muhammad Ali. Νομίζετε ότι έκανα οντισιόν γι’ αυτόν τον ρόλο; Εγώ έπαιξα τον Pookie στο New Jack City».
Με αυτά τα λόγια τόνισε την σημαντική διαφορά σωματοδομής μεταξύ τους, κάτι που μας θυμίζει και τον λεγόμενο νόμο της ζούγκλας όπου «ο πιο δυνατός επιβιώνει», αλλά, παράλληλα, το “Selective Outrage” μας υπενθυμίζει πως τα μπράτσα δεν κάνουν την διαφορά. Μάλιστα, το mic drop του Rock στο τέλος του σόου είναι πιο εκκωφαντικό από οποιοδήποτε χαστούκι που έχει ρίξει ο Smith στις ταινίες του.
Ωστόσο, όπως τόνισε σχετικά νωρίς ο stand up κωμικός, «Οποίος λέει ότι οι λέξεις πονάνε, δεν έχει φάει μπουνιά στη μούρη». Και εκεί ακριβώς δομείται όλο το κόνσεπτ της «Επιλεκτικής Οργής». Ουσιαστικά, καταπιάνεται με την θυματοποίηση του κόσμου -αυτή τη σύγχρονη μάστιγα- όπου όλοι έχουν πια έναν λόγο να νιώθουν προσβεβλημένοι, και «ξεσκίζει» πολλά σημεία των καιρών μας σχολιάζοντας διάσημους (οικογένεια Kardashian, Meghan Markle, φυσικά Will Smith και Jada Pinkett), τονίζει πώς οι εταιρείες και το σύστημα εργαλειοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ μιλάει και διδακτικά μέσα από προσωπικές αφηγήσεις που αφορούν τις κόρες του.
Το “Selective Outrage” του Chris Rock, όπως και τα αντίστοιχα comedy specials του Dave Chappelle, είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν κάθαρσης. Μέσα σε περίπου 60 λεπτά, καταφέρνει και απογυμνώνει με καυστικό τρόπο κάθε πτηχή της κοινωνίας μας προκαλώντας πραγματικό γέλιο, όχι γιατί τα αστεία του είναι τόσο γαμάτα όσο κανενός άλλου, αλλά επειδή οι κυνικές ατάκες του είναι πιο «καθαρές» και τίμιες από την καμουφλαρισμένη, άνευρη, ανούσια και δήθεν politically correct αύρα που θέλουν να εκπέμπει η σύγχρονη κωμωδία.
Παρακάτω θα διαβάσετε κάποια highlights που συγκράτησα βλέποντας τον Chris Rock στην σκηνή, αλλά σε αυτά δεν σημείωσα το κλείσιμο που αφορούσε το περιστατικό με τον Will Smith, έτσι, για να μην σας το δώσω όλο «στο πιάτο» και να το παρακολουθήσετε γιατί πραγματικά αξίζει.
«Θα προσπαθήσω να κάνω ένα σόου απόψε χωρίς να προσβάλω κανέναν, εντάξει; Θα βάλω τα δυνατά μου. Ξέρετε γιατί; Γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα βιδώσεις. Ακριβώς. Λες το λάθος πράγμα και οι μαλάκες τρομάζουν. Πρέπει να προσέχω. Ξέρετε τι λέει ο κόσμος. Λένε “οι λέξεις πονάνε”. Έτσι λένε. Πρέπει να προσέχεις τι λες. Γιατί οι λέξεις πονάνε. Οποίος λέει ότι οι λέξεις πονάνε, δεν έχει φάει μπουνιά στη μούρη.»
«Παλιά, αν κάποιος ήθελε την δουλειά σου, απλώς δούλευε περισσότερο από σένα. Σήμερα, αν κάποιος θέλει την δουλειά σου, απλώς περιμένει να πεις καμία μαλακία.»
«Δεν έχω πρόβλημα με την αφύπνιση. Κανένα πρόβλημα δεν έχω μαζί της. Μ’ αρέσει η κοινωνική δικαιοσύνη. Θέλω οι περιθωριποιημένοι να έχουν τα δικαιώματά τους. Αυτό που δεν μπορώ είναι η επιλεκτική οργή. Ακριβώς, η επιλεκτική οργή. Καταλαβαίνετε τι λέω; Κάποιος κάνει κάτι και τον ακυρώνουν. Κάποιος άλλος κάνει το ίδιο πράγμα… Όχι. Καταλαβαίνετε τι λέω. Σαν αυτούς που παίζουν τα τραγούδια του Michael Jackson, αλλά δεν παίζουν R. Kelly. Το ίδιο έγκλημα. Απλώς ο ένας είχε καλύτερα τραγούδια.»
«Δεν λέει μόνο ο κόσμος μούφες, όχι μόνο όλος ο κόσμος, αλλά και όλες οι εταιρείες. Αυτοί που συνεργάζεσαι, δεν σου λένε καν για το προϊόν πια. Απλώς σου λένε πόση φιλανθρωπία κάνουν».
«Γαμημένο Lululemon. “Δεν στηρίζουμε τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τη διάκριση, ή το μίσος”. Πουλάνε κολάν για γιόγκα με 100 δολάρια. 100 δολάρια το κολάν. Κάποιον μισούν. Μισούν τους φτωχούς. 100 δολάρια το κολάν για γιόγκα; Όχι, όχι. Το διορθώνω. Δεν πουλάνε κολάν 100 δολαρίων. Πουλάνε μη ρατσιστικά κολάν 100 δολαρίων. Νομίζω ότι μιλάω εκ μέρους όλων σας απόψε όταν λέω ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα θα προτιμούσαν ρατσιστικά κολάν 20 δολαρίων. Ακριβώς. Κολάν που σφυρίζουν “αράπη” όταν περπατάς.»
«Και ο τέταρτος πιο εύκολος τρόπος να τραβήξεις την προσοχή είναι να είσαι θύμα. (ακούγονται επιφωνήματα) Τύπου “που το πάει;”. Μη με παρεξηγείτε, δεν στοχοποιώ τα θύματα. Όχι. Υπάρχουν αληθινά θύματα στον κόσμο. Άνθρωποι που κουβαλάνε ανείπωτα τραύματα και χρειάζονται αγάπη, στήριξη και φροντίδα. Μα, αν όλοι ισχυρίζονται ότι είναι θύματα, ενώ τα αληθινά θύματα θέλουν βοήθεια, δεν θα μείνει κανείς να τα βοηθήσει, έτσι; Και, σήμερα, ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα επείγοντα είναι γεμάτα με μαλάκες που κόπηκαν με χαρτί.»
«Όλοι το παίζουν θύματα. Άνθρωποι που ξέρουν καλά ότι δεν είναι θύματα. Όπως οι λευκοί άντρες. Οι λευκοί άντρες νομίζουν ότι χάνουν τη χώρα. Από ποιον; Όχι από εμάς [σ.σ. Εννοεί τους μαύρους]. Πότε μπήκατε σε κρουαζιερόπλοιο γεμάτο μαύρους; Ή πετάξατε με αεροπλάνο γεμάτο μαύρους; Αντ’ από εδώ. Δεν έχουμε λεφτά. Έχουμε κάτι βότκες και κανά δυο δισκογραφικές.»
«Όλοι το παίζουν θύματα. Τι γίνεται μ’ αυτό το κορίτσι, τη Meghan Markle; Φαινόταν καλή κυρία. Όλο παράπονα. “Δεν πέτυχε το λαχείο με το ανοιχτόχρωμα δέρμα της;”. Λαχείο ανοιχτόχρωμου δέρματος και πάλι παραπονιόταν. Έκανε τη χαζή, λες και δεν ήξερε τίποτα. Πήγε στην Όπρα κι είπε “Δεν ήξερα. Δεν είχα ιδέα πόσο ρατσιστές ήταν”. Για τη βασιλική οικογένεια λέμε. Δεν τους γκούγκλαρες τους μαλάκες; Τι μαλακίες, λέει ότι “δεν ήξερε”; Τι στο καλό; Για την βασιλική οικογένεια μιλάμε! Είναι οι πρωταρχικοί ρατσιστές! Εφηύραν την αποκιοκρατία! Είναι οι δημιουργοί του ρατσισμού. Είναι οι Sugarhill Gang του ρατσισμού. Οι μαλάκες επένδυσαν στη δουλεία, λες και πήγαν στο Shark Tank.»
«Κάποια απ’ αυτά που πέρασε δεν είχαν σχέση με ρατσισμό! Ήταν μπλεξίματα με τα πεθερικά. Μερικές φορές είναι απλώς έτσι! Παραπονιέται και λέω “Τι διάολο εννοεί;”. “Βοήθεια! Είναι τόσο ρατσιστές! Ήθελαν να μάθουν πόσο σκούρο θα ήταν το μωρό”. Και λέω “Δεν είναι ρατσιστικό αυτό!”. Γιατί ακόμα κι οι μαύροι θέλουν να ξέρουν πόσο σκούρο θα είναι το μωρό! Θες να μάθεις τι είδους μαύρο παιδί θα σου ‘ρθει. Θα μοιάζει στον Steph Curry; Ή στον Draymond Green; Αν μοιάζει στον Draymond, θα τα βρει σκούρα στη ζωή.»
«Έτσι είναι. Είμαι υπέρ της ζωής, είμαι υπέρ της επιλογής. Είμαι υπερ της επιλογής. Υπέρ της σωστής, της πρακτικής επιλογής. Ας πούμε… Κυρίες μου, αν πρέπει να πληρώσετε εσείς οι ίδιες για να κάνετε έκτρωση, πρέπει να την κάνετε.»
«Θα πείτε “κι εσύ είσαι πλούσιος”. Ναι, είμαι πλούσιος. Αλλά αυτοπροσδιορίζομαι ως φτωχός. Αμέ. Απαιτώ να με προσφωνείτε “μπατίρη”.»
«Προσπαθώ να βγαίνω ραντεβού. Με γυναίκες συνομίληκές μου, που είναι 10 με 15 χρονιά νεότερές μου. Μην τα βάζετε με τον παίκτη, βάλτε τα με το σύστημα. Έτσι. Δεν πλούτισα ούτε διατηρούμαι σε φόρμα για να μιλάω για την Anita Baker. Θέλω να πηδήξω την Doja Cat.»
«Λένε ότι οι άντρες έχουν όλη τη δύναμη. Λένε ότι οι άντρες την έχουν. Κι όμως. Δεν έχουμε όλη τη δύναμη. Οι γυναίκες την έχουν. Εσείς έχετε όλη τη δύναμη. Έτσι ακριβώς. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τη γυναικεία ομορφιά. Τίποτα πιο ισχυρό, έτσι ακριβώς. Μια όμορφη γυναίκα σταματάει την κυκλοφορία. Ο άντρας δεν μπορεί με τίποτα να το κάνει αυτό. Που να είσαι νεκρός στον αυτοκινητόδρομο με το καβλί σου να κρέμεται απ’ έξω, απλώς θα προσπεράσουν το τομάρι σου.»
Στις 4 Μαρτίου, στο Netflix, προβλήθηκε ζωντανά το νέο stand up σόου του Chris Rock με τίτλο “Selective Outrage” (Επιλεκτική Οργή). Ήταν η πρώτη φορά που η πλατφόρμα στρίμαρε live ένα event -κάτι που ελπίζουμε να επαναλάβει και στο μέλλον- και, ταυτόχρονα, η πρώτη φορά που ένα χαστούκι, σαν εκείνο του Will Smith προς τον Rock στην περσινή τελετή των βραβείων Όσκαρ, ανταποδόθηκε ζωντανά -αυτή την φορά με λόγια και κάποια χρονική καθυστέρηση.
Ο Chris Rock, δεν έριξε σφαλιάρα στον Will Smith. Δεν θα μπορούσε άλλωστε: «O Will Smith είναι πιο μεγαλόσωμος από μένα. Ο Will Smith γυρίζει ταινίες με το στήθος του έξω, ενώ εμένα δεν με έχετε δει ποτέ να γυρίζω ταινίες χωρίς το πουκάμισό μου. Αν πρέπει να κάνω εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς σε ταινία, θα με δείτε να φοράω πουλόβερ. Ο Will Smith έπαιξε τον Muhammad Ali. Νομίζετε ότι έκανα οντισιόν γι’ αυτόν τον ρόλο; Εγώ έπαιξα τον Pookie στο New Jack City».
Με αυτά τα λόγια τόνισε την σημαντική διαφορά σωματοδομής μεταξύ τους, κάτι που μας θυμίζει και τον λεγόμενο νόμο της ζούγκλας όπου «ο πιο δυνατός επιβιώνει», αλλά, παράλληλα, το “Selective Outrage” μας υπενθυμίζει πως τα μπράτσα δεν κάνουν την διαφορά. Μάλιστα, το mic drop του Rock στο τέλος του σόου είναι πιο εκκωφαντικό από οποιοδήποτε χαστούκι που έχει ρίξει ο Smith στις ταινίες του.
Ωστόσο, όπως τόνισε σχετικά νωρίς ο stand up κωμικός, «Οποίος λέει ότι οι λέξεις πονάνε, δεν έχει φάει μπουνιά στη μούρη». Και εκεί ακριβώς δομείται όλο το κόνσεπτ της «Επιλεκτικής Οργής». Ουσιαστικά, καταπιάνεται με την θυματοποίηση του κόσμου -αυτή τη σύγχρονη μάστιγα- όπου όλοι έχουν πια έναν λόγο να νιώθουν προσβεβλημένοι, και «ξεσκίζει» πολλά σημεία των καιρών μας σχολιάζοντας διάσημους (οικογένεια Kardashian, Meghan Markle, φυσικά Will Smith και Jada Pinkett), τονίζει πώς οι εταιρείες και το σύστημα εργαλειοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ μιλάει και διδακτικά μέσα από προσωπικές αφηγήσεις που αφορούν τις κόρες του.
Το “Selective Outrage” του Chris Rock, όπως και τα αντίστοιχα comedy specials του Dave Chappelle, είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν κάθαρσης. Μέσα σε περίπου 60 λεπτά, καταφέρνει και απογυμνώνει με καυστικό τρόπο κάθε πτηχή της κοινωνίας μας προκαλώντας πραγματικό γέλιο, όχι γιατί τα αστεία του είναι τόσο γαμάτα όσο κανενός άλλου, αλλά επειδή οι κυνικές ατάκες του είναι πιο «καθαρές» και τίμιες από την καμουφλαρισμένη, άνευρη, ανούσια και δήθεν politically correct αύρα που θέλουν να εκπέμπει η σύγχρονη κωμωδία.
Παρακάτω θα διαβάσετε κάποια highlights που συγκράτησα βλέποντας τον Chris Rock στην σκηνή, αλλά σε αυτά δεν σημείωσα το κλείσιμο που αφορούσε το περιστατικό με τον Will Smith, έτσι, για να μην σας το δώσω όλο «στο πιάτο» και να το παρακολουθήσετε γιατί πραγματικά αξίζει.
«Θα προσπαθήσω να κάνω ένα σόου απόψε χωρίς να προσβάλω κανέναν, εντάξει; Θα βάλω τα δυνατά μου. Ξέρετε γιατί; Γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα βιδώσεις. Ακριβώς. Λες το λάθος πράγμα και οι μαλάκες τρομάζουν. Πρέπει να προσέχω. Ξέρετε τι λέει ο κόσμος. Λένε “οι λέξεις πονάνε”. Έτσι λένε. Πρέπει να προσέχεις τι λες. Γιατί οι λέξεις πονάνε. Οποίος λέει ότι οι λέξεις πονάνε, δεν έχει φάει μπουνιά στη μούρη.»
«Παλιά, αν κάποιος ήθελε την δουλειά σου, απλώς δούλευε περισσότερο από σένα. Σήμερα, αν κάποιος θέλει την δουλειά σου, απλώς περιμένει να πεις καμία μαλακία.»
«Δεν έχω πρόβλημα με την αφύπνιση. Κανένα πρόβλημα δεν έχω μαζί της. Μ’ αρέσει η κοινωνική δικαιοσύνη. Θέλω οι περιθωριποιημένοι να έχουν τα δικαιώματά τους. Αυτό που δεν μπορώ είναι η επιλεκτική οργή. Ακριβώς, η επιλεκτική οργή. Καταλαβαίνετε τι λέω; Κάποιος κάνει κάτι και τον ακυρώνουν. Κάποιος άλλος κάνει το ίδιο πράγμα… Όχι. Καταλαβαίνετε τι λέω. Σαν αυτούς που παίζουν τα τραγούδια του Michael Jackson, αλλά δεν παίζουν R. Kelly. Το ίδιο έγκλημα. Απλώς ο ένας είχε καλύτερα τραγούδια.»
«Δεν λέει μόνο ο κόσμος μούφες, όχι μόνο όλος ο κόσμος, αλλά και όλες οι εταιρείες. Αυτοί που συνεργάζεσαι, δεν σου λένε καν για το προϊόν πια. Απλώς σου λένε πόση φιλανθρωπία κάνουν».
«Γαμημένο Lululemon. “Δεν στηρίζουμε τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τη διάκριση, ή το μίσος”. Πουλάνε κολάν για γιόγκα με 100 δολάρια. 100 δολάρια το κολάν. Κάποιον μισούν. Μισούν τους φτωχούς. 100 δολάρια το κολάν για γιόγκα; Όχι, όχι. Το διορθώνω. Δεν πουλάνε κολάν 100 δολαρίων. Πουλάνε μη ρατσιστικά κολάν 100 δολαρίων. Νομίζω ότι μιλάω εκ μέρους όλων σας απόψε όταν λέω ότι οι περισσότεροι εδώ μέσα θα προτιμούσαν ρατσιστικά κολάν 20 δολαρίων. Ακριβώς. Κολάν που σφυρίζουν “αράπη” όταν περπατάς.»
«Και ο τέταρτος πιο εύκολος τρόπος να τραβήξεις την προσοχή είναι να είσαι θύμα. (ακούγονται επιφωνήματα) Τύπου “που το πάει;”. Μη με παρεξηγείτε, δεν στοχοποιώ τα θύματα. Όχι. Υπάρχουν αληθινά θύματα στον κόσμο. Άνθρωποι που κουβαλάνε ανείπωτα τραύματα και χρειάζονται αγάπη, στήριξη και φροντίδα. Μα, αν όλοι ισχυρίζονται ότι είναι θύματα, ενώ τα αληθινά θύματα θέλουν βοήθεια, δεν θα μείνει κανείς να τα βοηθήσει, έτσι; Και, σήμερα, ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα επείγοντα είναι γεμάτα με μαλάκες που κόπηκαν με χαρτί.»
«Όλοι το παίζουν θύματα. Άνθρωποι που ξέρουν καλά ότι δεν είναι θύματα. Όπως οι λευκοί άντρες. Οι λευκοί άντρες νομίζουν ότι χάνουν τη χώρα. Από ποιον; Όχι από εμάς [σ.σ. Εννοεί τους μαύρους]. Πότε μπήκατε σε κρουαζιερόπλοιο γεμάτο μαύρους; Ή πετάξατε με αεροπλάνο γεμάτο μαύρους; Αντ’ από εδώ. Δεν έχουμε λεφτά. Έχουμε κάτι βότκες και κανά δυο δισκογραφικές.»
«Όλοι το παίζουν θύματα. Τι γίνεται μ’ αυτό το κορίτσι, τη Meghan Markle; Φαινόταν καλή κυρία. Όλο παράπονα. “Δεν πέτυχε το λαχείο με το ανοιχτόχρωμα δέρμα της;”. Λαχείο ανοιχτόχρωμου δέρματος και πάλι παραπονιόταν. Έκανε τη χαζή, λες και δεν ήξερε τίποτα. Πήγε στην Όπρα κι είπε “Δεν ήξερα. Δεν είχα ιδέα πόσο ρατσιστές ήταν”. Για τη βασιλική οικογένεια λέμε. Δεν τους γκούγκλαρες τους μαλάκες; Τι μαλακίες, λέει ότι “δεν ήξερε”; Τι στο καλό; Για την βασιλική οικογένεια μιλάμε! Είναι οι πρωταρχικοί ρατσιστές! Εφηύραν την αποκιοκρατία! Είναι οι δημιουργοί του ρατσισμού. Είναι οι Sugarhill Gang του ρατσισμού. Οι μαλάκες επένδυσαν στη δουλεία, λες και πήγαν στο Shark Tank.»
«Κάποια απ’ αυτά που πέρασε δεν είχαν σχέση με ρατσισμό! Ήταν μπλεξίματα με τα πεθερικά. Μερικές φορές είναι απλώς έτσι! Παραπονιέται και λέω “Τι διάολο εννοεί;”. “Βοήθεια! Είναι τόσο ρατσιστές! Ήθελαν να μάθουν πόσο σκούρο θα ήταν το μωρό”. Και λέω “Δεν είναι ρατσιστικό αυτό!”. Γιατί ακόμα κι οι μαύροι θέλουν να ξέρουν πόσο σκούρο θα είναι το μωρό! Θες να μάθεις τι είδους μαύρο παιδί θα σου ‘ρθει. Θα μοιάζει στον Steph Curry; Ή στον Draymond Green; Αν μοιάζει στον Draymond, θα τα βρει σκούρα στη ζωή.»
«Έτσι είναι. Είμαι υπέρ της ζωής, είμαι υπέρ της επιλογής. Είμαι υπερ της επιλογής. Υπέρ της σωστής, της πρακτικής επιλογής. Ας πούμε… Κυρίες μου, αν πρέπει να πληρώσετε εσείς οι ίδιες για να κάνετε έκτρωση, πρέπει να την κάνετε.»
«Θα πείτε “κι εσύ είσαι πλούσιος”. Ναι, είμαι πλούσιος. Αλλά αυτοπροσδιορίζομαι ως φτωχός. Αμέ. Απαιτώ να με προσφωνείτε “μπατίρη”.»
«Προσπαθώ να βγαίνω ραντεβού. Με γυναίκες συνομίληκές μου, που είναι 10 με 15 χρονιά νεότερές μου. Μην τα βάζετε με τον παίκτη, βάλτε τα με το σύστημα. Έτσι. Δεν πλούτισα ούτε διατηρούμαι σε φόρμα για να μιλάω για την Anita Baker. Θέλω να πηδήξω την Doja Cat.»
«Λένε ότι οι άντρες έχουν όλη τη δύναμη. Λένε ότι οι άντρες την έχουν. Κι όμως. Δεν έχουμε όλη τη δύναμη. Οι γυναίκες την έχουν. Εσείς έχετε όλη τη δύναμη. Έτσι ακριβώς. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τη γυναικεία ομορφιά. Τίποτα πιο ισχυρό, έτσι ακριβώς. Μια όμορφη γυναίκα σταματάει την κυκλοφορία. Ο άντρας δεν μπορεί με τίποτα να το κάνει αυτό. Που να είσαι νεκρός στον αυτοκινητόδρομο με το καβλί σου να κρέμεται απ’ έξω, απλώς θα προσπεράσουν το τομάρι σου.»
