Οι κολασμένοι Σουηδοί πανκ ρόκερς έχουν φτιάξει το όνομά τους ρίχνοντας κατά ριπάς στίχους εναντίον της τοξικής αρρενωπότητας, των πορωμένων οπαδών των σπορ, των φασιστών – με ενίοτε αυτοσαρκασική διάθεση.

Η άγρια ενέργειά τους τους έχει κάνει γνωστούς ως μία από συναρπαστικότερες μπάντες της εποχής μας, αλλά όποιος θεωρεί τους Viagra Boys ένα ακόμα σχήμα που πλημμυρίζει από τεστοστερόνη και προβάλλει την ανδρική λεβεντιά, χάνει το νόημα. Το όνομα και μόνο θα πρέπει να στείλει τον ακροατή προς τη σωστή κατεύθυνση: ένα σχόλιο για τον αποτυχημένο ανδρικό ρόλο στη σημερινή κοινωνία.

Ο τραγουδιστής Sebastian Murphy, ο μπασίστας Henrik Höckert και ο κιθαρίστας Benjamin Vallé πιστεύουν ότι ουσιαστικά οι άντρες είναι η ρίζα όλων των προβλημάτων, ότι η πατριαρχία πρέπει να συντριβεί και ότι όλοι πρέπει να μεταφέρουμε μαζί μας ένα μήνυμα αλληλεγγύης.

Οι πιο απεχθείς ιδέες της κοινωνίας αντιμετωπίζονται μερικές φορές καλύτερα από εκεί που δεν το περιμένεις. Αρκεί να κοιτάξετε τους Viagra Boys, ένα πανκ ροκ συγκρότημα, του οποίου το ίδιο το όνομα είναι μια παρωδία του μάτσο ανδρισμού και της συχνής ανικανότητας των άλφα αρσενικών να αποδώσουν κατά τις «μάτσο» γραφές. Ωστόσο, οι μουσικές τους επιδόσεις -σε δίσκους και κυρίως επί σκηνής- είναι αν μη τι άλλο υψηλές. Οι πνευματικοί απόγονοι συγκροτημάτων όπως οι Birthday Party, οι Dead Kennedys, ο Iggy Pop, οι Fall και οι Butthole Surfers και οι Fugazi, οι Viagra Boys είναι γνωστοί για το είδος της οργισμένης, θορυβώδους μουσικής που οι κριτικοί αρέσκονται να αποκαλούν ugly gonzo post punk. Όπως συμβαίνει με κάθε σπουδαίο σχήμα αυτού του είδους, η πραγματική τους δύναμη προέρχεται τόσο από τον ήχο τους όσο και από το καυστικό δάγκωμα της κοσμοθεωρίας τους.

Και μαντέψτε τι; Οι Viagra Boys μισούν τους φασίστες. Συγκεκριμένα, μισούν τους Σουηδούς Δημοκράτες, το ακροδεξιό κόμμα που διεξάγει ιδεολογικό πόλεμο κατά των μεταναστών και των θρησκευτικών μειονοτήτων.

Αυτή η περιφρόνηση για την ακροδεξιά και τα πατριαρχικά της κατάλοιπα εκδηλώνεται πλήρως στο Welfare Jazz, το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους από το 2018. Το ντεμπούτο LP τους, Street Worms – μαζί με τα ζοφερά χιουμοριστικά, ημι-αφηγηματικά βιντεοκλίπ- τους χάρισε μια σωρεία οπαδών, και τρία χρόνια αργότερα, όταν φαινομενικά όλη η mainstream κουλτούρα συνοδεύεται με μια εμβόλιμη έξτρα τοξικότητα στο πλάι, η κοινωνική ειδημοσύνη των Viagra Boys φαίνεται έτοιμη να διαρρεύσει σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Σε μελαγχολικά, παλλόμενα κομμάτια, ο Murphy αποδεικνύεται ένας χαρισματικός χρονικογράφος των σκοτεινών γωνιών του ανδρικού εγκεφάλου, αναλύοντας την τοξική αρρενωπότητα σε όλη της τη γελοιότητα, ενώ τραγουδάει με τον χαρακτήρα ενός από τους άτυχους «σκατόμυαλους» που επικρίνει. «Δεν χρειάζομαι καμία γυναίκα να μου λέει πότε να πάω για ύπνο», τραγουδά στο “Toad“, ενώ αργότερα εξηγεί: «επειδή ζούσα σε όλη μου τη ζωή στο περιθώριο της κοινωνίας». Είναι μια ζοφερή συνέχεια των θεμάτων που εξερεύνησε στο “Just Like You“, ένα από τα κορυφαία κομμάτια του Street Worms. Ο Murphy ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού τραγουδώντας για ευχάριστα πράγματα που η καταναλωτική κοινωνία εξιδανικεύει όπως για την αγαπημένη του σύζυγο και το χαριτωμένο τους σκυλάκι στο ωραίο τους σπίτι. Αλλά υπάρχει μια ειρωνεία στη φωνή του και μια ενσωματωμένη πίκρα στους ονειρικούς τους στίχους. Στο τέλος, ο αφηγητής μας χαίρεται που ξυπνάει και βρίσκεται πίσω στην πραγματική, θλιβερή ζωή του, με το «ατελείωτο μίσος του για αυτή την εντελώς γαμημένη κοινωνία». «Δόξα τω Θεώ που δεν πήγα ποτέ σχολείο», καταλήγει. «Δόξα τω Θεώ που δεν κατέληξα σαν εσένα».

Οι στίχοι του Murphy πετυχαίνουν το δύσκολο τέχνασμα της ισορροπίας μεταξύ της ερμηνευτικής του περσόνας και του ρόλου του ως καυστικού παρατηρητή. Με μια θεατρική ικανότητα σατιρίζει τόσο τη δική του ζωή όσο και των άλλων.

Γεννημένος frontman, ο Murphy, επίσης, αναλαμβάνει το ρόλο του αντι-ήρωα, με τους στίχους του να παραπέμπουν συχνά στη δική του συμπεριφορά. Στο “Ain’t No Thief”, για παράδειγμα, ο Murphy αντικρούει κάποιον που τον κατηγορεί ότι έκλεψε το μπουφάν του (“I ain’t no thief/ We just happen to have the same stuff, motherfucker,”, ενώ στο “Punk Rock Loser”, επιμένει ότι είναι “looser than a piece of low-hanging fruit” – πιο χαλαρός και από ένα κομμάτι φρούτου που κρέμεται από το δέντρο, ενάντια σε μια καταιγιστική σειρά από outlaw country ρυθμούς, ο Murphy, που παράλληλα είναι καλλιτέχνης τατουάζ, έχει γραμμένη στο μέτωπό του τη λέξη “LÖS” – που στα σουηδικά σημαίνει “loose”.

Το τελευταίο τους LP, Cave World, γοητεύεται από τις θεωρίες συνωμοσίας και τις οπισθοδρομικές τάσεις ενός ολοένα και πιο ορατού υποσυνόλου της διαδικτυακής δεξιάς, ακολουθώντας την εμμονή της με τις παραδοσιακές αξίες και τους έμφυλους ρόλους σε ένα μόνο κάπως λιγότερο λογικό συμπέρασμα: μια πλήρη επιστροφή στην εναρκτήρια σκηνή του 2001: A Space Odyssey. Μετά το περσινό Welfare Jazz που είχε μεγάλη απήχηση, οι Boys ηχογράφησαν εκ νέου μια καβάτζα υπάρχοντος υλικού, ενώ ο Sebastian Murphy έγραψε τους στίχους αναμοχλεύοντας τις λέξεις-κλειδιά και τις κρίσεις του καλοκαιριού του 2021: anti-vaxxers, αδρενοχρωμα, ψυχική υγεία, ένοπλη βία.

Γενικά οι Viagra Boys φαίνεται να προσπαθούν να διοχετεύσουν κάποιο είδος εσωτερικής πάλης στη σκηνική τους περσόνα. Όταν πρωτοξεκίνησαν, όλα όσα συνέβαιναν στη σκηνή ήταν αληθινά. Ο Sebastian κουλουριαζόταν σε μια μπάλα και άρχιζε να κλαίει μισώντας τον εαυτό του. Τον περασμένο Ιούλιο στο ΟΑΚΑ μας απέδειξαν ότι συνεχίζουν να είναι αληθινοί μέχρι το κόκαλο, καθώς είδαμε στη σκηνή έναν ακραίο τύπο που κινείται ανάμεσα στην παρακμή και την ιδιοφυία. Έναν τύπο με τον οποίο μπορούμε άνετα να ταυτιστούμε.

«Κατέστρεψα τη ζωή μου στη Βαρκελώνη», ανακοινώνει στο κοινό, ρίχνοντας μπύρα στην προεξέχουσα γεμάτη τατουάζ κοιλιά του. Είναι αυτός ο μαγνητισμός επί σκηνής που καθιστά σχεδόν αδύνατο να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από πάνω του. Φτύνοντας καρτουνίστικα φιλιά στο κοινό, πετάει το μικρόφωνο στον αέρα και ουρλιάζει: «Αλλά μετά βγαίνω εδώ έξω και βλέπω όλα εσάς τα γαμημένα φρικιά – τα φρικιά δεν πεθαίνουν ποτέ!». Κι αυτό είναι τεράστια αλήθεια. Δεν πεθαίνουμε ποτέ και αγωνιούμε να τους ξανασυναντήσουμε την Παρασκευή 23 Ιουνίου, στο Ξέφωτο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ).

* Οι Viagra Boys εμφανίζονται την Παρασκευή 23 Ιουνίου 2023 στο Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ στο πλαίσιο του Release Athens X SNF Nostos, την ίδια μέρα η Siouxsie θα είναι headliner στην σκηνή της Πλ. Νερού, ενώ το lineup της ημέρας, μέχρι στιγμής, συμπληρώνουν οι Echo & the Bunnymen, οι Interpol, οι Ladytron & οι Haunted Youth. 

Η προπώληση συνεχίζεται στα 35€.

Επίσης, διατίθενται περιορισμένα VIP εισιτήρια. Στη συγκεκριμένη κατηγορία περιλαμβάνονται οι εξής προνομιακές παροχές,: Ξεχωριστή υπερυψωμένη περιοχή διαμορφωμένη με stands & stools για όλους, οpen-bar, προτεραιότητα πρόσβασης στο χώρο, ιδιωτικό parking, ξεχωριστές τουαλέτες, αναμνηστικό δώρο.

Επισημαίνουμε πως ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος που προσφέρει τις παραπάνω παροχές λειτουργεί μόνο στην Πλατεία Νερού αλλά οι κάτοχοι των VIP εισιτηρίων έχουν πρόσβαση και στις δύο σκηνές.

Διάθεση εισιτηρίων*:

Τηλεφωνικά στο 11876

Online στα www.releaseathens.gr / www.viva.gr

Φυσικά σημεία: Καταστήματα  Wind, Public, Media Markt, Ευριπίδης, Yoleni’s και Viva Spot Τεχνόπολης

Όλες οι πληροφορίες (τιμές, πρόγραμμα, πρόσβαση) στο releaseathens.gr / www.snfnostos.org

*Τα έσοδα των εισιτηρίων αποδίδονται αποκλειστικά στο Release Athens. Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) είναι φιλανθρωπικός οργανισμός που πραγματοποιεί δωρεές προς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Tο ΙΣΝ δεν δέχεται δωρεές από ιδιώτες, εταιρείες ή άλλου είδους οργανισμούς.

Παράλληλα, το ΙΣΝ θα προχωρήσει σε επιπλέον δωρεές ύψους €500.000 που θα φέρουν το όνομα SNF x  Release Athens προς μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς με αποστολή την ενίσχυση της Ψυχικής Υγείας, στο πλαίσιο της ευρύτερης θεματικής του φετινού SNF Nostos που είναι αφιερωμένη σε αυτή.