«Ο χαρταετός ξέφυγε από τα χέρια της και, λίγο μετά, εξαφανίστηκε στον ουρανό.» Θα μπορούσε μια (ερωτική;) ιστορία να ξεκινά έτσι. Ή μια οποιαδήποτε ιστορία.
Μια χαρμολύπη περιβάλλει αυτήν την ημέρα, την Καθαρά Δευτέρα,παραδεχτείτε το.
Το τέλος των Αποκριών με την φρενήρη ενέργειά τους, η έναρξη της Σαρακοστής και το έμπα της άνοιξης με όλες τις μυρωδιές που τρυπούν το αίμα μας και το πρεζάρουν με αναμνήσεις. Καλά, για εμάς τις ρομαντικές μιλώ.
Μεταξύ μας, δεν γιορτάζουμε και επίσημα-επίσημα την Καθαρά Δευτέρα. Λίγο χάζι κάνουμε μεταξύ ταραμοσαλάτας, καμιάς βόλτας στο πάρκο και απόλαυσης του πιθανού ρεπό μας με ξάπλα όλη μέρα και σκρολ. Περισσότερο από μνήμης (πάλι αυτή η ρημάδα μπροστά!) γιορτάζουμε τα έθιμα και ίσως αυτός είναι ο σκοπός τους.
«Να ψήσω Τσικνοπέμπτη, πάντα έψηνε ο πατέρας μου»/ «Να πετάξω χαρταετό με τη μικρή, εγώ ζήλευα που δεν πέταγα με την οικογένειά μου»/ «Να βάψω κόκκινα αυγά, η γιαγιά μου πάντα Μεγάλη Πέμπτη τα είχε έτοιμα».
Ξέρετε τι λέω.
Έχει κάτι η Καθαρά Δευτέρα, όπως όλες οι γιορτές, που τσακίζει. Έχει μέσα της την διαδρομή του χρόνου, τέτοιες μέρες μπορεί να θυμάται κανείς τους νεκρούς του ή να μελαγχολεί περισσότερο από ό, τι κάποια άλλη τυχαία μέρα, ακριβώς γιατί έχει την συλλογική φόρτιση. Όλοι ξέρουν ότι είναι Καθαρά Δευτέρα-εντάξει, οι ένδοξοι μετανάστες των κεντρικών αρτηριών της πόλης μάλλον δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Θυμάμαι, μέρα που είναι, και με καμία διάθεση να ξεχυθώ στα λαγκάδια, πέντε τραγούδια (ωραία τραγούδια) για τους χαρταετούς, την Καθαροδευτέρα, την όλη φάση τέλος πάντων.
Το ελληνικό ταμπεραμέντο μας δεν θέλει και πολύ για να γυρίσει το Οτιδήποτε σε Ύμνο για τον πόνο του Έρωτα.
Παράλληλα με την ακρόαση, λαχταρώ ειλικρινώς μια μπουκιά τραγανή λαγάνα βουτηγμένη σε σπιτίσια ταραμοσαλάτα.
1.Οι Χαρταετοί του Μίκη
Δικαιωματικά το νο1 της λίστας. Και μου θυμίζει και τους τίτλους αρχής ενός λατρεμένου σήριαλ που έβλεπα με τους γονείς μου, ως παιδί. Συνδεδεμένη αυτή η μελωδία με μια αίσθηση Ελλάδας και γαλάζιου χρώματος. Γαλάζιο θάλασσας και γαλάζιο ουρανού.
2.«Φεύγω και στέλνω σ’ όλους σας φιλάκια/Θέλω να φτάσω τ’ αστεράκια»
Οι Ρόδες εμπνεύστηκαν από τον χαρταετό, που απελευθερώνεται από την γη και αγγίζει ουρανό-κι ας κινδυνεύει από τα ηλεκτροφόρα καλώδια.
3.Έρωτα, χαρταετέ
Η μαυλιστική φωνή της Λιζέτας Καλημέρη τραγουδά τους ωραίους στίχους της Έρρικας Μαλανδρινού και εμείς ανάβουμε τσιγάρο.
4. Σαν Καθαρή Δευτέρα απόγευμα και βρέχει…
Πολύ δυνατό κομμάτι, όχι και το πιο ιδανικό για το οικογενειακό γλέντι με τα ντολμαδάκια και τα θαλασσινά. Περισσότερο για ακουστικά και take away καφεδάκι. Κατά μόνας.
5. Ντέρτια
Μωρέ, αν θέλει ο καλλιτέχνης να εμπνευστεί και να γράψει για τον έρωτα ή την μοναξιά, εμπνέεται από το τίποτα. Πάντως, ο χαρταετός που σκαρφαλώνει ψηλά και μικραίνει στην όρασή μας μοιάζει να είναι, στ’ αλήθεια, ένα γοητευτικό θέμα για τους τραγουδοποιούς μας. Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδά σα να ίπταται εδώ.
«Ο χαρταετός ξέφυγε από τα χέρια της και, λίγο μετά, εξαφανίστηκε στον ουρανό.» Θα μπορούσε μια (ερωτική;) ιστορία να ξεκινά έτσι. Ή μια οποιαδήποτε ιστορία.
Μια χαρμολύπη περιβάλλει αυτήν την ημέρα, την Καθαρά Δευτέρα,παραδεχτείτε το.
Το τέλος των Αποκριών με την φρενήρη ενέργειά τους, η έναρξη της Σαρακοστής και το έμπα της άνοιξης με όλες τις μυρωδιές που τρυπούν το αίμα μας και το πρεζάρουν με αναμνήσεις. Καλά, για εμάς τις ρομαντικές μιλώ.
Μεταξύ μας, δεν γιορτάζουμε και επίσημα-επίσημα την Καθαρά Δευτέρα. Λίγο χάζι κάνουμε μεταξύ ταραμοσαλάτας, καμιάς βόλτας στο πάρκο και απόλαυσης του πιθανού ρεπό μας με ξάπλα όλη μέρα και σκρολ. Περισσότερο από μνήμης (πάλι αυτή η ρημάδα μπροστά!) γιορτάζουμε τα έθιμα και ίσως αυτός είναι ο σκοπός τους.
«Να ψήσω Τσικνοπέμπτη, πάντα έψηνε ο πατέρας μου»/ «Να πετάξω χαρταετό με τη μικρή, εγώ ζήλευα που δεν πέταγα με την οικογένειά μου»/ «Να βάψω κόκκινα αυγά, η γιαγιά μου πάντα Μεγάλη Πέμπτη τα είχε έτοιμα».
Ξέρετε τι λέω.
Έχει κάτι η Καθαρά Δευτέρα, όπως όλες οι γιορτές, που τσακίζει. Έχει μέσα της την διαδρομή του χρόνου, τέτοιες μέρες μπορεί να θυμάται κανείς τους νεκρούς του ή να μελαγχολεί περισσότερο από ό, τι κάποια άλλη τυχαία μέρα, ακριβώς γιατί έχει την συλλογική φόρτιση. Όλοι ξέρουν ότι είναι Καθαρά Δευτέρα-εντάξει, οι ένδοξοι μετανάστες των κεντρικών αρτηριών της πόλης μάλλον δεν καταλαβαίνουν τίποτα.
Θυμάμαι, μέρα που είναι, και με καμία διάθεση να ξεχυθώ στα λαγκάδια, πέντε τραγούδια (ωραία τραγούδια) για τους χαρταετούς, την Καθαροδευτέρα, την όλη φάση τέλος πάντων.
Το ελληνικό ταμπεραμέντο μας δεν θέλει και πολύ για να γυρίσει το Οτιδήποτε σε Ύμνο για τον πόνο του Έρωτα.
Παράλληλα με την ακρόαση, λαχταρώ ειλικρινώς μια μπουκιά τραγανή λαγάνα βουτηγμένη σε σπιτίσια ταραμοσαλάτα.
1.Οι Χαρταετοί του Μίκη
Δικαιωματικά το νο1 της λίστας. Και μου θυμίζει και τους τίτλους αρχής ενός λατρεμένου σήριαλ που έβλεπα με τους γονείς μου, ως παιδί. Συνδεδεμένη αυτή η μελωδία με μια αίσθηση Ελλάδας και γαλάζιου χρώματος. Γαλάζιο θάλασσας και γαλάζιο ουρανού.
2.«Φεύγω και στέλνω σ’ όλους σας φιλάκια/Θέλω να φτάσω τ’ αστεράκια»
Οι Ρόδες εμπνεύστηκαν από τον χαρταετό, που απελευθερώνεται από την γη και αγγίζει ουρανό-κι ας κινδυνεύει από τα ηλεκτροφόρα καλώδια.
3.Έρωτα, χαρταετέ
Η μαυλιστική φωνή της Λιζέτας Καλημέρη τραγουδά τους ωραίους στίχους της Έρρικας Μαλανδρινού και εμείς ανάβουμε τσιγάρο.
4. Σαν Καθαρή Δευτέρα απόγευμα και βρέχει…
Πολύ δυνατό κομμάτι, όχι και το πιο ιδανικό για το οικογενειακό γλέντι με τα ντολμαδάκια και τα θαλασσινά. Περισσότερο για ακουστικά και take away καφεδάκι. Κατά μόνας.
5. Ντέρτια
Μωρέ, αν θέλει ο καλλιτέχνης να εμπνευστεί και να γράψει για τον έρωτα ή την μοναξιά, εμπνέεται από το τίποτα. Πάντως, ο χαρταετός που σκαρφαλώνει ψηλά και μικραίνει στην όρασή μας μοιάζει να είναι, στ’ αλήθεια, ένα γοητευτικό θέμα για τους τραγουδοποιούς μας. Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδά σα να ίπταται εδώ.
