Παντού υπάρχει ένας Μύθος και οι Rolling Stones έχουν μπόλικους. Ψεύτικους και μη.

Η αλήθεια πάντως είναι μια: Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε σηματοδότησε την επέτειο των 51 ετών από την ένταξη του Μπράιαν Τζόουνς στους Rolling Stones και την ανεπίσημη ημερομηνία της ίδρυσής τους.

Ήταν 7 Απριλίου του 1962 όταν οι δυο φίλοι, ο Mick Jagger και ο Keith Richards (οι οποίοι είχαν γνωριστεί και είχαν γίνει κολλητοί μερικούς μήνες πριν, τον Οκτώβριο του 1961), αποφάσισαν να φτιάξουν την δική τους μπάντα, τους Little Boy Blue and the Blue Boys, ένα όνομα που, ευτυχώς, δεν το κράτησαν για πολύ.

Το βράδυ της 7ης Απριλίου του 1962 όμως οι δυο τους πήγαν στο Ealing Club για να δουν το συγκρότημα των Alexis Korner’s Blues Incorporated, όπου εκεί έπαιζε ένας φοβερός πιτσιρικάς κιθαρίστας, ούτε 18 χρονών, ο Μπράιαν Τζόουνς.

Ο Μικ και ο Κιθ εντυπωσιάστηκαν από το παίξιμό του και τον προσέγγισαν. Αυτός τους είπε ότι «θα το σκεφτόταν» και τελικά είπε το «ναι»: ουσιαστικά τέτοιες ημέρες πριν ακριβώς 61 χρόνια σχηματίστηκαν επισήμως οι Rolling Stones, με το όνομα που τους ξέρουμε έως σήμερα, ενώ έκαναν το πρώτο τους λάιβ τον Ιούλιο του 1962.

Και φυσικά, όπως με κάθε μυθικό συγκρότημα, έτσι και τους Stones τούς ακολουθούν διάφοροι μύθοι, πραγματικοί ή μη.

Πάμε να δούμε τους πέντε δημοφιλέστερους εξ’ αυτών:

Μύθος Νο1: O κιθαρίστας που αλλάζει το αίμα του.
Η υπόθεση: το 1973 ο Keith Richard κάνει «μεταμόσχευση» αίματος, αλλάζοντας όλο το, γεμάτο με ηρωίνη, παλιό του με «ολοκαίνουργιο» και καθαρό σε μια κλινική της Ελβετίας.
Η πραγματικότητα: αν υπάρχει ένας άνθρωπος που να έκανε πράξη το λεγόμενο ροκ εν ρολ lifestyle, αυτός είναι ο Keith. Η ημερήσια κατανάλωση ηρωίνης, αμφεταμινών και λυσεργικών οξέων υπερέβαινε κατά πολύ τη μέση ημερήσια ποσότητα που θα μπορούσε ένας άλλος άνθρωπος να καταναλώσει και κάπου στα τέλη του 1972 το σώμα του κιθαρίστα των Stones χτύπησε «κόκκινο» και ως εκ τούτου το καμπανάκι του κινδύνου που έλεγε «αν δεν τα κόψεις τώρα, θα πεθάνεις». Στις αρχές του 1973 όμως οι Stones ήταν όντως το «Μεγαλύτερο Ροκ εν Ρολ Συγκρότημα του Πλανήτη» και οποιαδήποτε νύξη περί αποχώρησης από το ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας τους, θα αποτελούσε αυτοστιγμεί προδοτική κίνηση εκ μέρους του. Ένας φίλος του ονόματι Marshall Chess του σύστησε έναν γιατρό, που όπως ισχυρίζεται κι ο επίσημος βιογράφος του, Victor Bockris, στο βιβλίο του «Keith Richards: The Biography», «πραγματοποιούσε ένα είδος αιμοδιάλυσης που διαμέσου ενός σωλήνα, κρατούσε όλες τις τοξικές ουσίες μακριά από τα υπόλοιπα αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια, επιτρέποντας έτσι στο αίμα να αποβάλλει τα ναρκωτικά». Σύμφωνα με τον βιογράφο του Keith, η ανωτέρω διαδικασία έλαβε χώρα σε μια ιδιωτική κλινική στην Ελβετία το τριήμερο μεταξύ 23 και 26 Σεπτεμβρίου 1973, δηλαδή ανάμεσα από τις συναυλίες του συγκροτήματος στο Ινσμπρουκ και τη Βέρνη αντίστοιχα. Σχετικά με τη φήμη αυτή, ο ίδιος ο κιθαρίστας είχε δηλώσει μερικά χρόνια μετά: «ήταν ένα αστείο. Είχα βαρεθεί να δίνω εξηγήσεις σχετικά με τα ναρκωτικά που έκανα και έδωσα στους δημοσιογράφους μια ιστορία που έβγαλα από το νου μου». Αίμα μπορεί να μην άλλαξε, αλλά μια επεμβασούλα στο αίμα του την έκανε πάντως.
Ετυμηγορία: Kαι αλήθεια και ψέμα.

Μύθος Νο2: Ένα σεξουαλικό όργιο με πρωταγωνίστρια μια σοκολάτα Mars.
Η υπόθεση: κατά την εισβολή των αστυνομικών στην έπαυλη του Richard στην περιοχή Ρέντλαντς, έξω από το Λονδίνο, συλλαμβάνεται ένας Mick Jagger σε αλλόφρονα κατάσταση την ώρα που προσπαθεί να φάει μια σοκολάτα Mars που βρίσκεται σφηνωμένη μέσα στον κόλπο της Marianne Faithfull.
Η πραγματικότητα: τον Φεβρουάριο του 1967 οργίαζαν οι φήμες ότι στην έπαυλη του κιθαρίστα των Stones συντελούνταν, με τη συμμετοχή όλων των μελών της μπάντας, σεξουαλικά όργια με τη βοήθεια παραισθησιογόνων χαπιών και σαδομαζοχιστικών εργαλείων. Λέγεται ότι η αστυνομία εισβάλει στο σπίτι και βρίσκει τους δυο εραστές, Mick και Marianne να έχουν επανεφεύρει μια νέα, πρωτότυπη χρήση της σοκολάτας Mars. Στην πραγματικότητα, οι αστυνομικοί δεν έκαναν έφοδο, αλλά χτύπησαν το κουδούνι και την πόρτα και μπήκαν μέσα μόνο αφού είχαν την συγκατάθεση του Keith. Σύμφωνα δε με την αστυνομική αναφορά, ο χώρος δεν θύμιζε σε τίποτα όργιο, αλλά ένα μεγάλο σαλόνι όπου διάφοροι προσκεκλημένοι είχαν αράξει, πίνοντας το ποτό τους, ενώ τόσο ο Mick, όσο και η Marianne αρνούνται ότι είχαν επιδοθεί σε τέτοιου είδους πρακτικές. Στην αυτοβιογραφία της, η Faithfull αναφέρει ότι «η φήμη αυτή ήταν τόσο φανταστική, που ούτε καν εμείς μπορούσαμε να τη συλλάβουμε! Ήταν μάλλον δημιουργία κάποιου άρρωστου ανδρικού μυαλού που ονειρεύεται να τον δέρνει μια δεσποτική αφέντρα. Ή η άποψη ενός κακόβουλου μπάτσου σχετικά με το τι ενδέχεται να κάνει ένα ζευγάρι μετά από κατανάλωση ναρκωτικών.»
Ετυμηγορία: Ψέμα.

Μύθος Νο3: ‘Εχασε το τηλεφώνημα και μαζί μια μεγάλη ευκαιρία.
Η υπόθεση: ο κιθαρίστας Ron Wood είχε την ευκαιρία να γίνει από το 1969 βασικό μέλος των Stones, αλλά δεν ήταν στο στούντιο όταν τον πήραν τηλέφωνο για να του κάνουν την πρόταση και η θέση καπαρώθηκε από τον Mick Taylor.
Η πραγματικότητα: Μετά την αποπομπή του Brian Jones από το συγκρότημα στις αρχές του 1969, οι Stones ψάχνουν απεγνωσμένα για τον αντικαταστάτη του, την δεύτερη εκείνη κιθάρα που θα μπορεί να στέκεται επάξια δίπλα σε αυτή του Keith. Η αρχική σκέψη του Jagger ήταν ο νεαρός κιθαρίστας των Faces, ο Ron Wood και προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του για να τον πάρει στην μπάντα. Οι εκδοχές που έχουμε για τη συνέχεια ποικίλουν: θρυλείται ότι ο Mick πήρε τηλέφωνο τον μπασίστα των Faces, τον Ronnie Lane και του μετέφερε το αίτημα να πάρει τον Wood στους Stones, πέφτοντας πάνω στην απευθείας άρνηση του Lane με τη δικαιολογία ότι «ο Woody είναι μια χαρά εδώ που είναι». Η άλλη εκδοχή μιλάει για μια απλή παρεξήγηση: ο Mick (ή ο πιανίστας των Stones, Ian Stewart) ζήτησαν να μιλήσουν με τον «Ronnie» κι ο συνονόματος Lane, νομίζοντας ότι η πρόταση απευθύνεται στον ίδιο, αρνήθηκε ευγενικά. Σε μια συνέντευξη του το 2003 για το βιβλίο «According to the Rolling Stones», ο Wood ισχυρίστηκε την πρώτη εκδοχή, αν και στην επίσημη βιογραφία του «Rock on Wood», ο βιογράφος του, Terry Rawlings, τον αναφέρει να διατείνεται ότι ο Jagger τον πήρε απευθείας τηλέφωνο, αλλά ο Ron, πιστεύοντας ότι κάποιος του κάνει φάρσα, του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα, λέγοντας του «τώρα έχω δουλειά!»
Ετυμηγορία: Ψέμα και αλήθεια.

Μύθος Νο4: Ένα «κρεβάτωμα» που ενέπνευσε τη δημιουργία ενός τραγουδιού.
Η υπόθεση: η γυναίκα του David Bowie, Angie, πιάνει εν έτει 1972, στα «πράσα» τον άντρα της με τον Mick Jagger, εν μέσω τρυφερών τους περιπτύξεων στο κρεβάτι. Ο Mick, θέλοντας να της πει «συγγνώμη», της αφιερώνει, την επόμενη χρονιά, την ομώνυμη μπαλάντα.
Η πραγματικότητα: το όλο σκηνικό μάλλον είναι αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας της πρώην γυναίκας του «Λεπτού Λευκού Δούκα», της Mary Angela Barnett. Στις 4 Μαΐου 1990, κατά τη διάρκεια της εκπομπής της Joan Rivers «The Joan Rivers Show» στην αμερικανική τηλεόραση, η Angela Bowie ισχυρίστηκε ότι «είχα πιάσει τον πρώην άντρα μου στο κρεβάτι με διάφορους άντρες πολλές φορές και η καλύτερη εξ αυτών ήταν με τον Mick Jagger», απαντώντας ταυτόχρονα καταφατικά στην ερώτηση της παρουσιάστριας «αν οι δυο άντρες ήταν εκείνη την ώρα γυμνοί». Παρόλο που οι φήμες περί της αμφιφυλοφυλίας των δυο ροκ σταρς είναι έντονες τα τελευταία τουλάχιστον τριάντα χρόνια, τόσο ο Mick, όσο κι ο David αρνούνται ότι ένα τέτοιο περιστατικό έλαβε ποτέ χώρα, αν και στην αυτοβιογραφία της με τίτλο «Backstage Passes», που εκδόθηκε το 1993, η Angela μπέρδεψε εκ νέου την κατάσταση ισχυριζόμενη ότι «είχα μόλις γυρίσει από ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη και μπαίνοντας στο σπίτι, η υπηρέτρια μου είπε ότι ο Mick κι ο David κοιμούνται μαζί στο υπνοδωμάτιο. Άνοιξα την πόρτα κι όντως κοιμόντουσαν. Τους ρώτησα αν ήθελαν καφέ και μου απάντησαν καταφατικά».
Ετυμηγορία: Ψέμα.

Μύθος Νο5: Πατέρας και γιος Wyman παντρεύονται, αντίστοιχα, κόρη και μάνα.
Η υπόθεση: όταν ο μπασίστας των Stones Bill Wyman παντρεύτηκε την 18χρονη Mandy Smith, ο 30χρονος γιος του, Stephen, νυμφεύθηκε την 46χρονη μητέρα της Smith!
Η πραγματικότητα: η Amanda Louise Smith ήταν μόλις 14 ετών όταν ο, τότε, 47χρονος Wyman την εντόπισε στα παρασκήνια μιας συναυλίας των Stones και την έβαλε στο μάτι. Μετά –δικαστικών- κόπων και βασάνων, κατάφερε να πάρει τη συγκατάθεση της μητέρας της και να την παντρευτεί το 1988, για να τη χωρίσει τελικά τρία χρόνια μετά, όταν εκείνη ήταν 21 κι εκείνος… στα 55 πατημένα. Το κερασάκι στην όλη ιστορία αποτέλεσε όμως ο γάμος του γιου του, Stephen με την μητέρα της Mandy το 1992, μετά από έναν κρυφό δεσμό που κρατούσε πάνω από τρία χρόνια.
Ετυμηγορία: Αλήθεια.