Αν κάτι απασχόλησε έντονα τον ευρύτερο χώρο της μουσικής βιομηχανίας τον τελευταίο χρόνο, δεν είναι κάποια δισκογραφική κυκλοφορία ή κάποιο νέο είδος που προέκυψε, αλλά ο τρόπος διοργάνωσης συναυλιών/φεστιβάλ και τι οφείλουν οι καλλιτέχνες να κάνουν σε περιπτώσεις όπου κάποια κατάσταση ξεφεύγει και θέτει σε κίνδυνο το κοινό.
Στις 5 Νοεμβρίου του 2021 και κατά την διάρκεια του Astroworld Festival του Travis Scott, 10 άνθρωποι κατέληξαν νεκροί από ασφυξία αφού ποδοπατήθηκαν, 25 τραυματίστηκαν σοβαρά και 300 άτομα δέχθηκαν νοσοκομειακή περίθαλψη. Η είδηση «έπνιξε» τα ΜΜΕ με σχετικά πρωτοσέλιδα και αναφορές για το γεγονός υπήρχαν σε όλες τις social media πλατφόρμες. Ο κόσμος φάνηκε για λίγες μέρες να ξεχνάει την πανδημία και να ασχολείται με τα μέτρα προστασίας που οφείλουν να παίρνουν οι διοργανωτές και τις ευθύνες που έχει ο καλλιτέχνης.
Πως οι διοργανωτές του Astroworld άφησαν τόσο κόσμο να περάσει με αποτέλεσμα να γίνει «πατείς με, πατώ σε»; Γιατί ο Travis Scott συνέχισε απτόητος να δίνει το show του, ενώ ο κόσμος από κάτω του ζητούσε να σταματήσει;
Ο Steve Allen, κάποτε tour manager των Led Zeppelin, Blur, RDCP και Pulp, δηλώνει: «Αν κάποιος απ’ το κοινό, σου ζητήσει να σταματήσεις την συναυλία σου, τότε πρέπει να το κάνεις. Διαφορετικά, θα έρθει το τέλος της καριέρας σου». Και αυτό είναι κάτι που πλέον φαίνεται να εφαρμόζουν όλοι οι καλλιτέχνες. Τουλάχιστον αυτοί, που έχουν μία παγκόσμια επιρροή.
Τον Ιούλιο, η Adele είχε ανέβει στην σκηνή του Hyde Park για την πρώτη της live εμφάνιση μετά από καιρό στην Αγγλία. Κατά την διάρκεια της ερμηνείας στο τραγούδι “Skyfall”, παρατήρησε πως κάποιος απ’ το κοινό της χρειαζόταν βοήθεια. «Περίμενετε! Σταματήστε, σταματήστε» είπε απ’ το μικρόφωνο της και διέκοψε την συναυλία, καλώντας την ασφάλεια του χώρου για προσφέρουν βοήθεια. Τα Μέσα λάτρεψαν την κίνηση της και το κοινό παραδόθηκε με ακόμη μεγαλύτερο πάθος στην φωνή της.
Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Μάρτιο, η Doja Cat στο Lollapalooza της Αργεντινής, διέκοψε για πέντε λεπτά το show της όταν διέκρινε πως κάποιος απ’ το κοινό της φαινόταν να μην είναι καλά. «Κάποιος χρειάζεται βοήθεια εκεί. Έτσι δεν είναι; Έχω δίκιο; Κάποιος χρειάζεται βοήθεια;» ήταν οι αρχικές ανησυχίες της και ενημέρωσε πως «Δεν πρόκειται να συνεχίσω αν τα πράγματα δεν είναι για όλους καλά».
Ίσως, ήταν η Billie Eilish αυτή που ξεκίνησε να λαμβάνει στα σοβαρά την κατάσταση γύρω απ’ την ασφάλεια των συναυλιών, όταν τον Φεβρουάριο διέκοψε για λίγα λεπτά το live της στην Ατλάντα. «Είστε καλά εκεί κάτω; Μην ανησυχείτε» ήταν τα πρώτα της λόγια στο μικρόφωνο και όσο παρεχόντουσαν οι πρώτες βοήθειες, συνέχισε: «Πρέπει να φροντίζουμε τους ανθρώπους. Θα περιμένω να γίνεται καλά και μετά θα συνεχίσω». Το κοινό φυσικά ξέσπασε σε χειροκροτήματα.
Πάντα όμως θα υπάρχουν και καταστάσεις που θα ξεφύγουν απ’ την εποπτεία των καλλιτεχνών και οι ευθύνες θα πέσουν επάνω στους διοργανωτές. Κάτι που επιβεβαιώνει και ο Steve Allen, αλλά ταυτόχρονα και όπως επισημαίνει ο Chris Kemp του οργανισμού Mind Over Matter Consultancy, «Όσο περισσότερο προγραμματίζεις, τόσο περισσότερο μετριάζεις τις πιθανότητες».
Πιο πρόσφατα, στις 27 Ιουλίου σε συναυλία της Dua Lipa στο Τορόντο, άναψαν μια σειρά από πυροτεχνήματα στο κλείσιμο της συναυλίας της. Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών ανθρώπων απ’ το κοινό, καθώς τα πυροτεχνήματα έπεσαν ανάμεσα τους. «Η δημιουργία ενός ασφαλούς και χωρίς αποκλεισμούς χώρου στις παραστάσεις μου, είναι πάντα η πρώτη μου προτεραιότητα. Η ομάδα μου και εγώ είμαστε το ίδιο σοκαρισμένοι και μπερδεμένοι από τα γεγονότα, όσο είστε και όλοι εσείς» έγραψε σε Instagram story της λίγες ώρες αργότερα.
Και ενώ λοιπόν η διαχείριση επικίνδυνων καταστάσεων σε συναυλίες/φεστιβάλ ανά τον κόσμο – ή τουλάχιστον σε αυτά που συμμετέχουν μεγάλα ονόματα της δισκογραφίας – φαίνεται να αλλάζει, η διοργάνωση τους σε εγχώριο επίπεδο παραμένει σε παλαιότερες εποχές, με γηπεδική (και πατριαρχική θα έλεγα) συμπεριφορά από πλευράς κοινού και με καλλιτέχνες που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές, όπου κάποιος τραυματίστηκε – ελαφρά ή όχι δεν έχει σημασία – επειδή ένα καπνογόνο άναψε δίπλα του. Κι όμως, ούτε ο ίδιος το ανέφερε σε κάποιον υπεύθυνο της διοργάνωσης αφού «Άντε βγάλε άκρη τώρα», ούτε και ο καλλιτέχνης που είναι στην σκηνή ζήτησε να σβήσουν.
Και δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, πλέον δεν μετράμε αριθμό εισιτηρίων, αλλά κρίνουμε την επιτυχία της συναυλίας απ’ τον αριθμό των αναμμένων καπνογόνων. Όπως όταν πηγαίναμε γήπεδο και δεν μας ένοιαζε η μπάλα, αλλά το ποιο πέταλο θα φτιάξει την πιο αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Αν κάτι απασχόλησε έντονα τον ευρύτερο χώρο της μουσικής βιομηχανίας τον τελευταίο χρόνο, δεν είναι κάποια δισκογραφική κυκλοφορία ή κάποιο νέο είδος που προέκυψε, αλλά ο τρόπος διοργάνωσης συναυλιών/φεστιβάλ και τι οφείλουν οι καλλιτέχνες να κάνουν σε περιπτώσεις όπου κάποια κατάσταση ξεφεύγει και θέτει σε κίνδυνο το κοινό.
Στις 5 Νοεμβρίου του 2021 και κατά την διάρκεια του Astroworld Festival του Travis Scott, 10 άνθρωποι κατέληξαν νεκροί από ασφυξία αφού ποδοπατήθηκαν, 25 τραυματίστηκαν σοβαρά και 300 άτομα δέχθηκαν νοσοκομειακή περίθαλψη. Η είδηση «έπνιξε» τα ΜΜΕ με σχετικά πρωτοσέλιδα και αναφορές για το γεγονός υπήρχαν σε όλες τις social media πλατφόρμες. Ο κόσμος φάνηκε για λίγες μέρες να ξεχνάει την πανδημία και να ασχολείται με τα μέτρα προστασίας που οφείλουν να παίρνουν οι διοργανωτές και τις ευθύνες που έχει ο καλλιτέχνης.
Πως οι διοργανωτές του Astroworld άφησαν τόσο κόσμο να περάσει με αποτέλεσμα να γίνει «πατείς με, πατώ σε»; Γιατί ο Travis Scott συνέχισε απτόητος να δίνει το show του, ενώ ο κόσμος από κάτω του ζητούσε να σταματήσει;
Ο Steve Allen, κάποτε tour manager των Led Zeppelin, Blur, RDCP και Pulp, δηλώνει: «Αν κάποιος απ’ το κοινό, σου ζητήσει να σταματήσεις την συναυλία σου, τότε πρέπει να το κάνεις. Διαφορετικά, θα έρθει το τέλος της καριέρας σου». Και αυτό είναι κάτι που πλέον φαίνεται να εφαρμόζουν όλοι οι καλλιτέχνες. Τουλάχιστον αυτοί, που έχουν μία παγκόσμια επιρροή.
Τον Ιούλιο, η Adele είχε ανέβει στην σκηνή του Hyde Park για την πρώτη της live εμφάνιση μετά από καιρό στην Αγγλία. Κατά την διάρκεια της ερμηνείας στο τραγούδι “Skyfall”, παρατήρησε πως κάποιος απ’ το κοινό της χρειαζόταν βοήθεια. «Περίμενετε! Σταματήστε, σταματήστε» είπε απ’ το μικρόφωνο της και διέκοψε την συναυλία, καλώντας την ασφάλεια του χώρου για προσφέρουν βοήθεια. Τα Μέσα λάτρεψαν την κίνηση της και το κοινό παραδόθηκε με ακόμη μεγαλύτερο πάθος στην φωνή της.
Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Μάρτιο, η Doja Cat στο Lollapalooza της Αργεντινής, διέκοψε για πέντε λεπτά το show της όταν διέκρινε πως κάποιος απ’ το κοινό της φαινόταν να μην είναι καλά. «Κάποιος χρειάζεται βοήθεια εκεί. Έτσι δεν είναι; Έχω δίκιο; Κάποιος χρειάζεται βοήθεια;» ήταν οι αρχικές ανησυχίες της και ενημέρωσε πως «Δεν πρόκειται να συνεχίσω αν τα πράγματα δεν είναι για όλους καλά».
Ίσως, ήταν η Billie Eilish αυτή που ξεκίνησε να λαμβάνει στα σοβαρά την κατάσταση γύρω απ’ την ασφάλεια των συναυλιών, όταν τον Φεβρουάριο διέκοψε για λίγα λεπτά το live της στην Ατλάντα. «Είστε καλά εκεί κάτω; Μην ανησυχείτε» ήταν τα πρώτα της λόγια στο μικρόφωνο και όσο παρεχόντουσαν οι πρώτες βοήθειες, συνέχισε: «Πρέπει να φροντίζουμε τους ανθρώπους. Θα περιμένω να γίνεται καλά και μετά θα συνεχίσω». Το κοινό φυσικά ξέσπασε σε χειροκροτήματα.
Πάντα όμως θα υπάρχουν και καταστάσεις που θα ξεφύγουν απ’ την εποπτεία των καλλιτεχνών και οι ευθύνες θα πέσουν επάνω στους διοργανωτές. Κάτι που επιβεβαιώνει και ο Steve Allen, αλλά ταυτόχρονα και όπως επισημαίνει ο Chris Kemp του οργανισμού Mind Over Matter Consultancy, «Όσο περισσότερο προγραμματίζεις, τόσο περισσότερο μετριάζεις τις πιθανότητες».
Πιο πρόσφατα, στις 27 Ιουλίου σε συναυλία της Dua Lipa στο Τορόντο, άναψαν μια σειρά από πυροτεχνήματα στο κλείσιμο της συναυλίας της. Αυτό, είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών ανθρώπων απ’ το κοινό, καθώς τα πυροτεχνήματα έπεσαν ανάμεσα τους. «Η δημιουργία ενός ασφαλούς και χωρίς αποκλεισμούς χώρου στις παραστάσεις μου, είναι πάντα η πρώτη μου προτεραιότητα. Η ομάδα μου και εγώ είμαστε το ίδιο σοκαρισμένοι και μπερδεμένοι από τα γεγονότα, όσο είστε και όλοι εσείς» έγραψε σε Instagram story της λίγες ώρες αργότερα.
Και ενώ λοιπόν η διαχείριση επικίνδυνων καταστάσεων σε συναυλίες/φεστιβάλ ανά τον κόσμο – ή τουλάχιστον σε αυτά που συμμετέχουν μεγάλα ονόματα της δισκογραφίας – φαίνεται να αλλάζει, η διοργάνωση τους σε εγχώριο επίπεδο παραμένει σε παλαιότερες εποχές, με γηπεδική (και πατριαρχική θα έλεγα) συμπεριφορά από πλευράς κοινού και με καλλιτέχνες που δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές, όπου κάποιος τραυματίστηκε – ελαφρά ή όχι δεν έχει σημασία – επειδή ένα καπνογόνο άναψε δίπλα του. Κι όμως, ούτε ο ίδιος το ανέφερε σε κάποιον υπεύθυνο της διοργάνωσης αφού «Άντε βγάλε άκρη τώρα», ούτε και ο καλλιτέχνης που είναι στην σκηνή ζήτησε να σβήσουν.
Και δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, πλέον δεν μετράμε αριθμό εισιτηρίων, αλλά κρίνουμε την επιτυχία της συναυλίας απ’ τον αριθμό των αναμμένων καπνογόνων. Όπως όταν πηγαίναμε γήπεδο και δεν μας ένοιαζε η μπάλα, αλλά το ποιο πέταλο θα φτιάξει την πιο αποπνικτική ατμόσφαιρα.
