Ήταν τέλη της δεκαετίας του ’70 όταν μια 20χρονη πιτσιρίκα από το Μπέι Σίτι του Μίσιγκαν ονόματι Μαντόνα Λουίζ Τσικόνε προσπαθούσε να παίξει ντραμς για το συγκρότημα των Breakfast Club, μίας νεοκυματικής μπάντας από τη Νέα Υόρκη.

Σύντομα, όμως, η μπάντα θα διαλυόταν, η (τότε ακόμη μελαχρινή) Μαντόνα θα άρχιζε τα πρώτα της βήματα ως χορεύτρια, ενώ θα έπιανε το μικρόφωνο λίγο μετά μετά από παραίνεση του τότε αγοριού της, ενός διάσημου νεοϋορκέζου dj, του John “Jellybean” Benitez. Το καλοκαίρι του 83, λίγο πριν κλείσει τα 25 της χρόνια, η Μαντόνα κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ της που φέρει τίτλο το όνομά της.

Δεν διαθέτει δα και την πιο εντυπωσιακή φωνή στον κόσμο, αλλά το ισοσκελίζει όλο αυτό με περίσσιο τσαμπουκά και ατέρμονη φιλοδοξία να φτάσει ψηλά. Πολύ ψηλά.

Φυσικά, τα κατάφερε, καθώς πλέον, στα 64 της χρόνια έχει ήδη καπαρώσει από το 1990 το παρατσούκλι «Βασίλισσα της Ποπ», ενώ είναι μία bona fide σούπερ σταρ με πωλήσεις άνω των 330 εκατομμυρίων δίσκων παγκοσμίως.

Εχει κερδίσει επτά βραβεία Γκράμι, από συνολικά 28 υποψηφιότητες, δύο Χρυσές Σφαίρες, 31 βραβεία Billboard, τρία American Music Awards και 26 βραβεία MTV, από 113 υποψηφιότητες. Το 2008 εισήχθη στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ το 1999 η Ενωση Αμερικανών Παραγωγών Ηχογραφήσεων την ανακήρυξε ως την πιο εμπορική τραγουδίστρια του 20ού αιώνα.

Σύμφωνα με τα περιοδικά Time και Forbes, είναι μια από τις πιο ισχυρές γυναίκες του κόσμου και από το 2012 κατέχει πάνω από 20 ρεκόρ στο βιβλίο Γκίνες, απόδειξη ότι στα 40 ακριβώς χρόνια της καριέρας της κατάφερε να είναι κάτι σαν τον… θηλυκό Ντέιβιντ Μπάουι: κατάφερε να προσαρμοστεί στις κατά καιρούς νέες μουσικές συνθήκες αλλά, ταυτόχρονα, να καθιερώσει και να επιβάλλει στην ποπ κουλτούρα της εποχής της η ίδια τα νέα trends.

Τα 40 κεράκια της καριέρας της, λοιπόν, θα γιορτάσει το 2023 η Μαντόνα με μία μεγάλη περιοδεία, που θα πιάνει το νήμα από την πρώτη επιτυχία της, το «Holiday» μέχρι και τον τελευταίο δίσκο της του 2019, το «Madame X».

Μάλιστα, η «Celebration Tour», που θα είναι η πρώτη «greatest hits» περιοδεία στην καριέρα της Αμερικανίδας, θα έχει 35 σταθμούς, ξεκινώντας στις 15 Ιουλίου στο Βανκούβερ του Καναδά και θα ολοκληρωθεί την 1η Δεκεμβρίου στο Άμστερνταμ.

Πέρα από αυτό, όμως, η Μαντόνα γιορτάζει και την επέτειο των 30 χρόνων από την κυκλοφορία του διασήμως και διαβοήτως σκανδαλιστικού βιβλίου «Sex» και την είδηση πως ο οίκος Yves Saint Laurent το κυκλοφορεί ήδη εκ νέου, σε μια ειδική έκδοση που στοιχίζει 2.200 δολάρια, ενώ ταυτόχρονα διοργανώνειμια έκθεση στο Art Basel στο Μαϊάμι για να γιορτάσει τη συγκεκριμένη κυκλοφορία.

«Τριάντα χρόνια πριν έβγαλα ένα βιβλίο με τον τίτλο “Sex”. Εκτός από δικές μου γυμνές φωτογραφίες, υπήρχαν φωτογραφίες ανδρών που φιλούσαν άνδρες, γυναικών που φιλούσαν γυναίκες και δικές μου, που φιλούσα τους πάντες. Έγραφα εκεί επίσης για τις σεξουαλικές μου φαντασιώσεις και μοιραζόμουν τις απόψεις μου για τη σεξουαλικότητα με τρόπο ειρωνικό», έγραψε η ίδια η Μαντόνα πρόσφατα στο Instagram με αφορμή τα τριάντα χρόνια από την έκδοση του βιβλίου.

Πάμε να δούμε τα 14 στουντιακά άλμπουμ της Μαντόνα, από το χειρότερο προς το καλύτερο.

14. American Life (2003)

Κανείς δεν κατάλαβε τι ήθελε να (μας) πει η Μαντόνα με αυτό το άλμπουμ, που ήταν αφιερωμένο, τρόπον τινά, στην μετα-τρομοκρατική Αμερική της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001. Στο «Hollywood» ραπάρει χειρότερα από τριτοκλασάτο τράπερ από τον Αγιο Δημήτριο ενώ όλα τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ μπήκαν από το ένα αυτί και βγήκαν, αυτομάτως, από το άλλο. Τουλάχιστον, η ίδια η Μαντόνα «έπιασε» το μήνυμα με το επόμενο, «εξομολογητικό», άλμπουμ της και διόρθωσε τα κακώς πεπραγμένα.

13. MDNA (2012)

Γενικά, από το 2005 και μετά, η Μαντόνα «το έχει χάσει» και κάνει σπασμωδικές κινήσεις, και όχι μόνο σε δισκογραφικό επίπεδο. Σύμφωνοι, τα «I’m Addicted» and «Girl Gone Wild» είναι κομμένα και ραμμένα για να ακούγονται σε μεγάλα κλάμπ, αλλά το κλίμα του άλμπουμ το χαλάνε περισσότερο οι αμήχανες συνεργασίες της με την Nicki Minaj και την MIA.

12. Hard Candy (2008)

Με μια φοβερά προσεγμένη παραγωγή και 2-3 τραγούδια «κράχτες» όπως τα «4 Minutes» με τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και «Candy Shop», η συνέχεια του «Confessions» θα έπρεπε να είναι αλμπουμάρα, αλλά δεν είναι γιατί αφενός δεν μπορείς έτσι εύκολα να ακολουθήσεις το ίδιο μοτίβο ενός από τα σπουδαιότερα άλμπουμ της καριέρας σου και αφετέρου όπου λαλούν πολλοί κοκόροι σε παραγωγή, mixing, ηχογραφήσεις κτλ, αργεί να ξημερώσει, ακόμη και για την Μαντόνα.

11. Madame X (2019)

Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το χειρότερό της άλμπουμ, αλλά το σώζουν οι κατά τόπους απόπειρές της να μπλέξει (άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε όχι) με τα πορτογαλικά fado, σε άμεση αντιδιαστολή με chill-out καταστασιακές συνθέσεις τύπου Cafe Del Mar (που πλέον ταιριάζουν ταμάμ στη Μαντόνα), μέχρι και όχι-τόσο-φθηνά κοπιαρίσματα από τον «Καρυοθραύστη» του Τσαϊκόφσκι.

10. Rebel Heart (2015)

H Μαντόνα, εν έτει 2015, θυμάται λίγο από το ποπ παρελθόν της, αυτό των μέσων και των τελών των ’90s, και καταφέρνει να το περάσει και στον ακροατή της. Το «Living for Love» μοιάζει, δικαίως, σαν να βγήκε από outtakes και χαμένες ηχογραφήσεις του άλμπουμ «Ray of Light», ενώ το «Wash All Over Me» είναι από τα σπουδαιότερα τραγούδια που έγραψε τα τελευταία 20 χρόνια.

9. Music (2000)

Πώς ακολουθείς το άλμπουμ που σε ξαναέκανε «Μαντόνα», το «Ray of Light» του 1998; Ακούγεται λίγο μάταιο, αλλά αν είσαι Μαντόνα προσλαμβάνεις ένα γαλλικό «γατόνι» στην παραγωγή ονόματι Mirwais και κυκλοφορείς τραγουδάρες όπως το ομώνυμο του άλμπουμ, μια σχεδόν άψογη σύμμειξη ηλεκτρονικής ποπ περασμένης από το funk-dance φίλτρο των Jamiroquai.

8. Madonna (1983)

Nα’ το και το ντεμπούτο της, το οποίο κανείς σχεδόν δεν πήρε χαμπάρι στην εποχή του, τον Ιούλιο του 1983, όταν κυκλοφόρησε και το άκουσαν κανά χρόνο μετά, πολύ πιο προσεκτικά. Διαθέτει μια σειρά από υπέροχα σινγκλάκια όπως τα «Everybody» και «Burning Up» και φυσικά το πρώτο τοπ 10 χιτάκι της, το ελεγειακό «Holiday».

7. Erotica (1992)

Είναι προφανές ότι η Μαντόνα το 1992 δεν θέλει (απλά) να σοκάρει – αυτό το έκανε τρία χρόνια νωρίτερα. Η Μαντόνα του 1992 κλείνει τα 35 της χρόνια και παθαίνει μια κρίση σεξουαλικής ταυτότητας, ούσα διατεθειμένη να εξερευνήσει, προσωπικά και δισκογραφικά, τα όρια και τις αντοχές τόσο τις δικές της, όσο και της ίδιας της κοινωνίας ως προς ζητήματα όπως το σκληρό, σαδομαζοχιστικό σεξ και η πορονογραφία. Με σινγκλάκια πάντως όπως τα «Fever» και «Deeper and Deeper» και ειδικά το φανταστικό «Rain», δεν μπορείς να πεις ότι έχεις ένα «κακό» άλμπουμ.

6. Bedtime Stories (1994)

Εδώ η Μαντόνα προσπαθεί – και φυσικά τα καταφέρνει – να αλλάξει την εικόνα της 180 μοίρες και από την σκληρή και δεσποτική S&M αφέντρα του «Erotica», να μετατραπεί σε μια «γατούλα» και παθιάρα mistress, όχι δένοντας τον παρτενέρ της στο κρεβάτι, αλλά σιγοψιθυρίζοντάς του καυλωτικά λόγια στο αυτί. Και τα τραγούδια «Secret», «Τake a Bow» και «Forbidden Love» επιτελούν αυτόν ακριβώς τον σκοπό.

5. Confessions on a Dance Floor (2005)

Δεν θυμάμαι να έχω «λιώσει», στα μέσα της δεκαετίας του ’00, άλλο ποπ τραγούδι τόσο πολύ και τόσο ad nauseam όσο το «Hung Up», που, ο διάολος να με πάρει, αν δεν υπήρχε το «Like a Prayer», θα ήταν το σπουδαιότερο τραγούδι της καριέρας της, ειδικά εκεί στο 2:36 με την αλλαγή και το ανέβασμα της μελωδίας. Να πει και ένα ευχαριστώ (το είπε, οκ) στους ABBA για το sample του «Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)», αν και όλο το άλμπουμ είναι ένα άψογο disco-pop διαμάντι.  Το πόσο «μπροστά» είναι η ίδια, αποδεικνύεται και από το ότι στο βιντεοκλίπ του «Hung Up» εκμεταλλεύεται (και σχεδόν επιβάλλει) την μόδα του «παρκούρ» που κάνουν οι συμπρωταγωνιστές της σε αυτό.

4. True Blue (1986)

Πάνω από 25 εκατ. αντίτυπα πούλησε αυτό το άλμπουμ. Η Μάντόνα έχει καταφτάσει και τίποτα δεν την σταματάει. Τα «Live to Tell» και «Papa Don’t Preach» αποδεικνύουν ότι η Μαντόνα δεν είναι απλά μια ξανθιά και χαζή bimbo, αλλά μπορεί και γράφει στίχους με νόημα και ουσία πάνω σε ακανθώδη ζητήματα όπως οι εκτρώσεις και το τότε ξαφνικό κύμα νεανικών εγκυμοσυνών στην νεολαία των ΗΠΑ.

3. Like a Virgin (1984)

Όταν πίσω από την κονσόλα ηχογράφησης και την παραγωγή έχεις τον κιθαρίστα των Chic, τον Nile Rodgers, η επιτυχία του άλμπουμ σου είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Το ομώνυμο του άλμπουμ τραγούδι έγινε αντικείμενο συζήτησης μέχρι και στην ευρύτερη ποπ κουλτούρα (π.χ. στην εναρκτήρια σεκάνς της ταινίας «Reservoir Dogs» του Ταραντίνο), ενώ από κοντά έρχονται και συνεισφέρουν τα υπέροχα «Material Girl» και το «Angel».

2. Ray of Light (1998)

Το «Drowned World / Substitute for Love» είναι ένα από τα 2-3 σπουδαιότερα κομμάτια που έχει γράψει, ανατριχιαστικά διαπεραστικό σε καρδιά, θυμικό και μνήμη. Ο Βρετανός William Orbit κάνει και εδώ θαύματα στην παραγωγή και τον τελικό ήχο του δίσκου. Ένα αριστουργηματικό άλμπουμ που συνέπεσε με το ολικό restart/remodel της εικόνας της σε μια vamp και σκοτεινή queen της ποπ κουλτούρας.

1. Like A Prayer (1989)

Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αυτό το Νο2 άλμπουμ της, καθώς το θεωρώ ισάξιο με το «Ray Of Light», όμως όταν είσαι 11 ετών και βλέπεις για πρώτη φορά σε βιντεοκλίπ το «Like A Prayer», ε, κάτι παθαίνεις και δεν είσαι αντικειμενικός. Και μετά έχεις τα εξίσου συγκλονιστικά «Express Yourself» και «Cherish» ως κερασάκι σε αυτή την υπέροχη τούρτα.