Στα 86 του, ο Renato Casaro είναι, όπως έγραψε και η εφημερίδα Τhe Guardian, ο «Mιχαήλ Άγγελος» των κινηματογραφικών πόστερ: οι κλασικοί, πλούσιοι καμβάδες του φτιαγμένοι με την τεχνική του αερογράφου υπενθυμίζουν μια λαμπερή, προψηφιακή εποχή, τότε που η κινηματογραφική αφίσα ήταν ένα έργο τέχνης.
Από το σκοτεινό, τρελαμένο βλέμμα του Ming, του «κακού» στο Flash Gordon (1980) που υποδυόταν ο εμβληματικός ηθοποιός Max von Sydow, και τους υπερφυσικούς μύες του Αrnold Schwarzenegger στο Κόναν ο Βάρβαρος (1982) ως την αξεπέραστη γοητεία του Roger Moore στο Οctopussy (1983), ο Casaro είναι ένας ταλαντούχος πορτρετίστας και ένας μεγάλος δάσκαλος της σύνθεσης που έχει δώσει μυθικές διαστάσεις στους ήρωες αμέτρητων ταινιών. «Κάθε ηθοποιός έχει κάτι το ιδιαίτερο∙ το ζητούμενο να αποδώσεις την προσωπικότητά του», λέει ο Casaro, του οποίου μεγάλος φαν είναι και ο Sylvester Stallone, που είχε συγκινηθεί βαθιά όταν είδε την περίφημη αφίσα του Ράμπο: Το Πρώτο Αίμα (1985).
Γεννημένος στο Τρεβίζο το 1935, όταν ήταν μικρός περνούσε κάθε μέρα από τους κινηματογράφους με την ελπίδα να του χαρίσουν αφίσες από ταινίες που δεν προβάλλονταν πια, ώστε να μπορέσει να τις αντιγράψει στο σπίτι του. Στην εφηβεία, κατάφερε να πείσει τους αιθουσάρχες να του δίνουν δωρεάν εισιτήρια, με αντάλλαγμα να ζωγραφίζει στους τοίχους των φουαγιέ. Στα 18 του, έπιασε δουλειά στο Studio Favalli, το οποίο ήταν υπεύθυνο για τον σχεδιασμό πολλών αφισών των στούντιο Tσινετσιτά. Τρία χρόνια αργότερα άνοιξε το δικό του στούντιο, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Η επιτυχία ήρθε μετά την γνωριμία του με τον μεγιστάνα παραγωγό Dino De Laurentiis, ο οποίος του ανέθεσε την αφίσα για το μελόδραμα του John Huston, H Bίβλος (1966). Το τεράστιο πόστερ βρισκόταν για μήνες σε ένα billboard στη Λεωφόρο Σάνσετ στο Λος Άντζελες, προωθώντας την ταινία αλλά και την φήμη του Casaro, που τις επόμενες δεκαετίες θα ζωγράφιζε αφίσες 12 ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα.
Ο De Laurentiis πίστεψε στην τέχνη του Casaro, και φρόντιζε να τον ενσωματώνει σε κάθε παραγωγή∙ συχνά του έκλεινε σουίτες σε ακριβά ξενοδοχεία ώστε ο Casaro να έχει τη δυνατότητα να παρευρίσκεται στα γυρίσματα και να ζωγραφίζει εκεί τις αφίσες του. Ο Casaro θυμάται ότι όταν ο Iταλο-Αμερικανός παραγωγός τον προσκάλεσε στο Λονδίνο για τα γυρίσματα του Flash Gordon, του ζήτησε να φέρει μαζί του και μια βαλίτσα κίτρινες πιπεριές αφού οι αγγλικές δεν ήταν καλής ποιότητας…
Κατά την διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του, συνεργάστηκε με «ιερά τέρατα» του κινηματογράφου -τον Ingmar Bergman, τον Sergio Leone, τον David Lynch, τον Francis Ford Coppola, τον Bernardo Bertolucci- αν και δεν έτυχε να γνωρίσει ποτέ τον Tarkovsky για τον οποίο έφτιαξε μια από τις πιο εμβληματικές κινηματογραφικές αφίσες για το Σολάρις (1972). Τo 2019, κι ενώ είχε αποσυρθεί εδώ και αρκετά χρόνια καθώς η πλειοψηφία των πόστερ φτιάχνεται πλέον σε υπολογιστή, ο Quentin Tarantino του ζήτησε να σχεδιάσει μερικές αφίσες για φανταστικά spaghetti western προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει στο Κάποτε… στο Χόλιγουντ. Πέρσι, η πατρίδα του τον τίμησε με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Τρεβίζο, που περιλάμβανε πάνω από 1500 αφίσες και σκίτσα του. Όπως έχει πει και ο ίδιος: «Οι ταινίες είναι το χόμπι μου. Το χόμπι είναι η δουλειά μου. Η δουλειά μου είναι η ζωή μου. Και η ζωή μου είναι μια τεχνικολόρ, σινεμασκόπ ταινία…»
︎❈ ΙNFO: Official Site
Στα 86 του, ο Renato Casaro είναι, όπως έγραψε και η εφημερίδα Τhe Guardian, ο «Mιχαήλ Άγγελος» των κινηματογραφικών πόστερ: οι κλασικοί, πλούσιοι καμβάδες του φτιαγμένοι με την τεχνική του αερογράφου υπενθυμίζουν μια λαμπερή, προψηφιακή εποχή, τότε που η κινηματογραφική αφίσα ήταν ένα έργο τέχνης.
Από το σκοτεινό, τρελαμένο βλέμμα του Ming, του «κακού» στο Flash Gordon (1980) που υποδυόταν ο εμβληματικός ηθοποιός Max von Sydow, και τους υπερφυσικούς μύες του Αrnold Schwarzenegger στο Κόναν ο Βάρβαρος (1982) ως την αξεπέραστη γοητεία του Roger Moore στο Οctopussy (1983), ο Casaro είναι ένας ταλαντούχος πορτρετίστας και ένας μεγάλος δάσκαλος της σύνθεσης που έχει δώσει μυθικές διαστάσεις στους ήρωες αμέτρητων ταινιών. «Κάθε ηθοποιός έχει κάτι το ιδιαίτερο∙ το ζητούμενο να αποδώσεις την προσωπικότητά του», λέει ο Casaro, του οποίου μεγάλος φαν είναι και ο Sylvester Stallone, που είχε συγκινηθεί βαθιά όταν είδε την περίφημη αφίσα του Ράμπο: Το Πρώτο Αίμα (1985).
Γεννημένος στο Τρεβίζο το 1935, όταν ήταν μικρός περνούσε κάθε μέρα από τους κινηματογράφους με την ελπίδα να του χαρίσουν αφίσες από ταινίες που δεν προβάλλονταν πια, ώστε να μπορέσει να τις αντιγράψει στο σπίτι του. Στην εφηβεία, κατάφερε να πείσει τους αιθουσάρχες να του δίνουν δωρεάν εισιτήρια, με αντάλλαγμα να ζωγραφίζει στους τοίχους των φουαγιέ. Στα 18 του, έπιασε δουλειά στο Studio Favalli, το οποίο ήταν υπεύθυνο για τον σχεδιασμό πολλών αφισών των στούντιο Tσινετσιτά. Τρία χρόνια αργότερα άνοιξε το δικό του στούντιο, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Η επιτυχία ήρθε μετά την γνωριμία του με τον μεγιστάνα παραγωγό Dino De Laurentiis, ο οποίος του ανέθεσε την αφίσα για το μελόδραμα του John Huston, H Bίβλος (1966). Το τεράστιο πόστερ βρισκόταν για μήνες σε ένα billboard στη Λεωφόρο Σάνσετ στο Λος Άντζελες, προωθώντας την ταινία αλλά και την φήμη του Casaro, που τις επόμενες δεκαετίες θα ζωγράφιζε αφίσες 12 ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα.
Ο De Laurentiis πίστεψε στην τέχνη του Casaro, και φρόντιζε να τον ενσωματώνει σε κάθε παραγωγή∙ συχνά του έκλεινε σουίτες σε ακριβά ξενοδοχεία ώστε ο Casaro να έχει τη δυνατότητα να παρευρίσκεται στα γυρίσματα και να ζωγραφίζει εκεί τις αφίσες του. Ο Casaro θυμάται ότι όταν ο Iταλο-Αμερικανός παραγωγός τον προσκάλεσε στο Λονδίνο για τα γυρίσματα του Flash Gordon, του ζήτησε να φέρει μαζί του και μια βαλίτσα κίτρινες πιπεριές αφού οι αγγλικές δεν ήταν καλής ποιότητας…
Κατά την διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του, συνεργάστηκε με «ιερά τέρατα» του κινηματογράφου -τον Ingmar Bergman, τον Sergio Leone, τον David Lynch, τον Francis Ford Coppola, τον Bernardo Bertolucci- αν και δεν έτυχε να γνωρίσει ποτέ τον Tarkovsky για τον οποίο έφτιαξε μια από τις πιο εμβληματικές κινηματογραφικές αφίσες για το Σολάρις (1972). Τo 2019, κι ενώ είχε αποσυρθεί εδώ και αρκετά χρόνια καθώς η πλειοψηφία των πόστερ φτιάχνεται πλέον σε υπολογιστή, ο Quentin Tarantino του ζήτησε να σχεδιάσει μερικές αφίσες για φανταστικά spaghetti western προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει στο Κάποτε… στο Χόλιγουντ. Πέρσι, η πατρίδα του τον τίμησε με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Τρεβίζο, που περιλάμβανε πάνω από 1500 αφίσες και σκίτσα του. Όπως έχει πει και ο ίδιος: «Οι ταινίες είναι το χόμπι μου. Το χόμπι είναι η δουλειά μου. Η δουλειά μου είναι η ζωή μου. Και η ζωή μου είναι μια τεχνικολόρ, σινεμασκόπ ταινία…»
︎❈ ΙNFO: Official Site
