«Δεν υπάρχει καλύτερος ψυχοθεραπευτής στον κόσμο από ένα κουτάβι που γλείφει το πρόσωπό σου» έχει πει ο βρετανός φιλόσοφος Bernard Williams και η αλήθεια είναι ότι όσοι το
έχουν βιώσει επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά του. Μπορεί η φράση “ο πιστός σκύλος του ανθρώπου” να θεωρείται κλισέ αλλά ποιος μπορεί να διαφωνήσει μετά από 15.000 χρόνια που κάνουμε
παρέα;
Σήμερα 26 Αυγούστου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Σκύλου, μια καλή αφορμή να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας σε αυτές τις χνουδωτές μπάλες ευτυχίας. Υιοθετήστε ένα αδέσποτο σκύλο,
έναν σκύλο από καταφύγιο, γίνετε οικογένεια και αποκτήστε έναν σύντροφο ζωής.
Με αφορμή αυτή την ημέρα θυμόμαστε αγαπημένες ταινίες στις οποίες οι τετράποδοι φίλοι μας απέδειξαν για άλλη μια φορά τι υπέροχα ζώα είναι.
Λάσι, γύρνα σπίτι (1943)
Ο πιο διάσημος χαρακτήρας σκύλου στην ιστορία του κινηματογράφου είναι αναμφισβήτητα η Λάσι. Έκανε την πρώτη εμφάνιση της στην μεγάλη οθόνη το 1943 ταυτίστηκε τόσο με τα σκυλιά τύπου κόλεϊ που έγινε συνώνυμό τους. Την πρώτη Λάσι υποδύθηκε ο Pal που έπαιξε τον ρόλο σε ταινίες και στον πιλότο της σειράς μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Eric Knight. Συνολικά έχουν υπάρξει οκτώ ταινίες με πρωταγωνίστρια τη Λάσι, η τελευταία ήταν ένα βρετανικο remake του πρώτου φιλμ και βγήκε στις αίθουσες το 2005.
101 σκυλιά της Δαλματίας (1961 & 1996)
Το 1961 η ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney μας σύστηκε τα αξιογάπητα 101 σκυλιά της Δαλματίας και τη γκροτέσκα φιγούρα της κακιάς Κρουέλα Ντε Βιλ. Η ταινία υπήρξε τεράστια εισπρακτική επιτυχία, τερμάτισε 8η στo box office εκείνης της χρονιάς και ξελάσπωσε οικονομικά τη Disney που είχε πληγεί απ΄την εμπορική αποτυχία της «Ωραίας Κοιμωμένης» μόλις δύο χρόνια πριν. To 1996 η Disney επέστρεψε στην ιστορία αλλά αυτή τη φορά στο φιλμ πρωταγωνιστούσε η Γκλεν Γκλόουζ υποδυόμενη φυσικά την Κρουέλα αφήνοντας το δικό της μοναδικό αποτύπωμα στον χαρακτήρα.
Η Λαίδη και ο Αλήτης (1955)
Άλλη μια ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney με πρωταγωνιστές σκυλιά και μάλιστα προγενέστερη των 101 σκυλιών της Δαλματίας. Μια συγκινητική ιστορία συντροφικότητας μεταξύ δύο τετράποδων με διαφορετική ταξική προέλευση αλλά με κοινή αγάπη στην περιπέτεια, στην φιλία και στην καλοσύνη. Φημισμένη η σκηνή της ιταλικής μακαρονάδας όπου πάνω από ένα πιάτο σπαγγέτι ενώνουν τις μουρίτσες τους και μετά o αδέσποτος σκυλάκος σπρώχνει με τη μουσούδα του κεφτεδάκι προς τη καλοαναθραμμένη σκυλίτσα.
White God (2014)
Μια τελείως διαφορετική ταινία για σκυλιά, που λειτουργει και ως πολιτική αλληλογορία. Η 13χρονη Λίλη προσπαθεί να σώσει τον σκύλο της, Χάγκεν και ο Χάγκεν προσπαθεί να βρει την αγαπημένη του αφεντικίνα. Μέχρι εδώ καλά. Όμως το ταξίδι της αναζήτησης και της επανασύνδεσης είναι σκληρό. Ο σκύλος συνειδητοποιεί στον δρόμο ότι είναι δύσκολο να βρει κάποιον να τον αγαπήσει. Όταν κακοποείται εξεγείρεται και μαζί με άλλα σκυλιά επαναστατούν κατά του ανθρώπινου είδους. H Λίλη άραγε μπορεί να δώσει λύση; Βραβεύτηκε στις Κάννες, μας έκανε να περάσουμε δύσκολα ενώ το παρακολουθούσαμε αλλά αυτό το δράμα απ΄την Ουγγαρία απλώς δεν μπορείς να το ξεχάσεις, ειδικά για τη συγκλονιστική τελευταία σκηνή.
Χάτσικο, η ιστορία ενός σκύλου (2009)
Η ταινία στην οποία κλαίνε όλοι ακόμη και αυτοί που δεν το παραδέχονται. Πρόκειται για την προσαρμογή της αληθινής ιστορίας πίστης ενός σκύλου στην Ιαπωνία, έχει μάλιστα γυριστεί και ιαπωνική ταινία το 1987. Ο Χάτσικο έγινε σύμβολο αφοσίωσης γιατί καθημερινά επί 10 χρόνια και μέχρι τον θάνατό του περίμενε υπομονετικά τον καθηγητή που τον είχε υιοθετήσει να επιστρέψει από την εργασία του με το τρένο. Όμως ο καθηγητής σχεδόν 1,5 χρόνο μετά την υιοθεσία του Χάτσικο, πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία. Ο σκύλος δεν εγκατέλειψε το πόστο του, και περίμενε στην αποβάθρα του τρένου το αφεντικό του. Η ιστορία του έγινε γνωστή χάρη σε ένα ρεπόρτερ που δημοσίευσε ένα θέμα για τον πιστό Χάτσικο. Άγαλμα του σκύλου βρίσκεται έξω από μία είσοδο του σταθμού Σιμπούγια.
