Η επιστροφή του βραβευμένου με 3 ΟSCAR σκηνοθέτη του «Τιτανικού» Τζέιμς Κάμερον με το «Avatar» (πρώτη ταινία σε εισιτήρια στην ιστορία), 13 χρόνια μετά το 2009 αποτελεί από μόνο του εκρηκτικό μίγμα που προκαλεί αίσθηση και αδημονία στο κοινό. Μπορεί κατά βάση να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στα blockbusters, ωστόσο αυτή τη φορά έχουμε απέναντί μας στην μεγάλη οθόνη ένα έργο ζωής. Οι προεκτάσεις του ξεπερνούν το υπερθέαμα και αγγίζουν ευαίσθητες χορδές της φύσης μας.

Στον πλανήτη Πανδώρα ο Τζέικ (Σαμ Γουόρθιγκτον) έχει κάνει την οικογένειά του. Tο σκηνικό μεταφέρεται στο υγρό στοιχείο. Στο μυαλό μας έρχεται εκτός από τον «Τιτανικό» και η «Άβυσσος». Οι υποβρύχιες λήψεις είναι εξαιρετικές και εκτοξεύουν την ποιότητα. Ενώ όλα κυλούν ομαλά, ξαφνικά μία απειλή από το παρελθόν εμφανίζεται και τότε ο πατέρας παίρνει την απόφαση συνεργασίας με τον στρατό των Νάβι, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κοινό εχθρό. Ως μέγιστο χρέος παρουσιάζεται η ασφάλεια της φαμίλιας και κατ΄επέκταση της κοινότητας.

Βλέπουμε τις εναλλαγές στο πρώτο διάστημα να μαγνητίζουν τον θεατή όπως το τραγούδι των σειρήνων. Η τεχνολογία στην υπηρεσία του δημιουργού που τη χρησιμοποιεί με χειρουργική ακρίβεια χωρίς να προκαλεί. Η πεντακάθαρη εικόνα σε όλες τις λήψεις, Τα οπτικά εφέ, το λεπτοκεντημένο μοντάζ, η δυνατότητα 3D προβολής, η διαχείριση του χρόνου όσον αφορά την ανάπτυξη των θεματικών (θυμίζει κάτι από Σκορτσέζε) και η αντίστοιχη του χώρου συνηγορούν πως έχει πετύχει διάνα.

Φαίνεται πως η κλιματική κρίση και το οικολογικό πρόβλημα απασχολούν έντονα τον σκηνοθέτη. Στον δικό του κόσμο οι άνθρωποι ζουν ειρηνικά, δε θέλουν πόλεμο, ούτε είναι άπληστοι. Λειτουργούν σε συλλογικότητες με άξονα τον σεβασμό και μία συνείδηση αλληλεγγύης. Κάποια άλλα όντα όμως έρχονται να τους κατακτήσουν. Αφενός υποδηλώνεται η απληστία του ανθρώπινου είδους κι αφετέρου ότι η γη μέρα με την ημέρα γίνεται ακατοίκητη. Μέσα σε αυτή τη διαδρομή ο σκηνοθέτης θα μιλήσει για τον έρωτα, για τα όνειρα, για τους γηγενείς, αλλά και για τα ζώα. Κάθε ύπαρξη μετράει και έχει τον ρόλο της στο οικοσύστημα.

Μία τραγική ιστορία που παρακολουθούμε αποσβολωμένοι, προσπαθώντας να παρατηρήσουμε τα βλέμματα και τις κινήσεις των σωμάτων πίσω από τον ήχο. Όσο περνάει η ώρα εντείνεται η αίσθηση ότι το κάθισμα μας ρουφάει προς τα μέσα. Είναι αδύνατον να χαθεί η επαφή με την πλοκή. Ο στόχος επιτυγχάνεται κι ακολουθούν άλλα δύο sequels μέχρι το 2028. Το πρώτο μάλιστα έχει ήδη ολοκληρωθεί και έχει προγραμματιστεί για το 2024.

Ο Κάμερον συνθέτει υποδειγματικά στοιχεία από κινηματογραφικά είδη. Δημιουργεί το δικό του σύμπαν και μαζί του μία ατμόσφαιρα που προκαλεί συγκίνηση. Οι ανησυχίες του αναπτύσσονται προοδευτικά και παρ΄ότι δεν καταφέρνει να αποφύγει κάποιες επαναλήψεις, που δίνουν διδακτικό χαρακτήρα στη δουλειά του, είναι ικανός να βάλει ένα μεγάλο στοίχημα σε μία διαφορετική εποχή. Τα δεδομένα δεν είναι με το μέρος του, αλλά μπορεί το Avatar 2 να αγγίξει τα αντίστοιχα εισιτήρια του Avatar και αν ναι στη συνέχεια να το ξεπεράσει;