Βραβευμένη στη Βενετία, με μία στάση στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία (Κάιρο 678, Η Κλούβα) του Μοχάμεντ Ντιαμπ έρχεται στους θερινούς κινηματογράφους και κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τις προηγούμενες. Η λέξη που κυριαρχεί είναι ο εγκλωβισμός. Παρ΄ότι ο σκηνοθέτης εγκαταλείπει την αφήγηση εσωτερικού χώρου, οι εξελίξεις και οι ανατροπές που έρχονται ως συνέπεια των αποκαλύψεων δεν αφήνουν περιθώρια διαφυγής. Ένα συνεχές παιχνίδι ανάμεσα στις έννοια του θύτη και του θύματος.
Η 17χρονη Παλαιστίνια Αμίρα, κόρη αγωνιστή που βρίσκεται στη φυλακή παλεύει για τα δικαιώματα των συμπατριωτών της. Το πατρικό πρότυπο λειτουργεί ως οδηγός για την ίδια. Ονειρεύεται ένα ταξίδι μαζί του. Μετά από επώδυνες δοκιμασίες που συνοδεύτηκαν από απεργία πείνας οι κρατούμενοι κερδίζουν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα. Η ελπίδα φαίνεται στο βάθος, ωστόσο ένα αιφνίδιο γεγονός μετατρέπει τη χαρά, σε προβληματισμό κι από εκεί σε λύπη.
Mία ιστορία πόνου στη ψυχή αναπτύσσεται υποδειγματικά. Οι ευθύνες μετατοπίζονται συνεχώς. «Αν θέλει να ζήσει πρέπει να μιλήσει». Οι ισορροπίες ανατρέπονται, οι σχέσεις δοκιμάζονται. Το δράμα απλώνεται σε ολόκληρη την οικογένεια. Η τιμή της έχει πληγεί ανυπολόγιστα. Αδύνατο στο σημείο που έφτασε η υπόθεση να υπάρξει συγκάλυψη και να κλείσει αναίμακτα. Άνθρωποι καταδικασμένοι βιώνουν τον εφιάλτη. Ο κίνδυνος καραδοκεί κάθε στιγμή. «Μας κοιτάζει ο κόσμος αρκετά» κι αυτός συχνά μετατρέπεται σε κριτή και αποφασίζει …
Αποκάλυψη η Τάρα Αμπούντ στο ντεμπούτο της, μαγική η Σαμπά Μουμπάρακ στον ρόλο της τραγικής μητέρας. Χάνει σταδιακά ό,τι πολυτιμότερο έχει στη ζωή. Ο εσωτερικός της σπαραγμός εξυψώνει ακόμα περισσότερο της ερμηνεία της. Ο Αλί Σουλιμάν (200 μέτρα) ως Ναγουάρ διαλύεται ανήμπορος να αντιδράσει. Το χειρότερο σενάριο που δε θα μπορούσε ούτε να φανταστεί μετατρέπεται στην ιστορία της ζωής του. Η κάμερα του Αχμέντ Γκαμπρ και η μουσική του Κάλεντ Ντάγκερ υποστηρίζουν το έργο και δένουν αρμονικά με τα γεγονότα.
Οι ευαισθησίες του σκηνοθέτη και το πάθος του για σινεμά με σαφές κοινωνικοπολιτικό πρόσημο, μας φέρνουν αντιμέτωπους με μία πολύ σκληρή πραγματικότητα. Ακούγεται ένα «θέλω να μείνω» κι ακολουθεί η απόρριψη. Ούτε ο έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων είναι ικανός να αποτρέψει το μοιραίο. Το ταξίδι ξεκινάει μπροστά στα συρματοπλέγματα που πάντα δηλώνουν όρια κι έλλειψη ελευθερίας. Πόσο εύκολο είναι να αποφύγεις το πεπρωμένο σου και με πόση άνεση πατάς τη σκανδάλη στο βωμό μίας αέναης σύγκρουσης που έχει καταγράψει τόσους αμάχους ως θύματα;
Μία αληθινή ιστορία γίνεται η αφορμή για να ειπωθούν αλήθειες που μένουν κρυφές ως επτασφράγιστο μυστικό. Ο Μοχάμεντ Ντιαμπ δίνει οικουμενικό μήνυμα και καθολικό χαρακτήρα στο περιεχόμενό του. Περιγράφει τη θυσία ενός αμνού, που με τη γέννησή της «παντρεύτηκε» την μοίρα του. Συγκινεί, θορυβεί, δίνει τροφή για σκέψη. Κάποια στιγμή η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να σταματήσει να κλείνει τις κουρτίνες και να ενεργοποιηθεί, ώστε να σταματήσει αυτή η «κατάρα» που συνοδεύει τους κατοίκους Ισραήλ και Παλαιστίνης.
Στις αίθουσες έρχονται επίσης οι ταινίες, “Στα Άκρα” του Τζιορνάντο Τζεντερλίνι με πρωταγωνιστή τον Αντόνιο ντε λα Τόρε. Ένα πολύπλευρο θρίλερ που μέχρι το φινάλε του αδυνατείς να συνειδητοποιήσεις τι πραγματικά έχει συμβεί και ποιος είναι ο ρόλος του πρωταγωνιστή. Επίσης συναντάμε το “Άιφελ” του Μαρτέν Μπουρμπουλόν. Μία ιστορία αγάπης με φόντο τον Πύργο του Άιφελ και πρωταγωνιστές τους Ρομέν Ντουρί, Εμά Μακί και Πιερ Ντελαντοσάμπ. Μία ακόμα επιλογή αποτελεί το “Τελευταίο Καλοκαίρι” της Αλαμάτ Κουσιτζάνοβιτς που κέρδισε τη Χρυσή Κάμερα το 2021 στις Κάννες. Τέλος η “Πανσιόν“, μία γαλλική κωμωδία του Τομά Γκιλού με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Κεβ Άνταμς. Καλές προβολές, όποια κι αν είναι η δική σας επιλογή.
Βραβευμένη στη Βενετία, με μία στάση στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία (Κάιρο 678, Η Κλούβα) του Μοχάμεντ Ντιαμπ έρχεται στους θερινούς κινηματογράφους και κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τις προηγούμενες. Η λέξη που κυριαρχεί είναι ο εγκλωβισμός. Παρ΄ότι ο σκηνοθέτης εγκαταλείπει την αφήγηση εσωτερικού χώρου, οι εξελίξεις και οι ανατροπές που έρχονται ως συνέπεια των αποκαλύψεων δεν αφήνουν περιθώρια διαφυγής. Ένα συνεχές παιχνίδι ανάμεσα στις έννοια του θύτη και του θύματος.
Η 17χρονη Παλαιστίνια Αμίρα, κόρη αγωνιστή που βρίσκεται στη φυλακή παλεύει για τα δικαιώματα των συμπατριωτών της. Το πατρικό πρότυπο λειτουργεί ως οδηγός για την ίδια. Ονειρεύεται ένα ταξίδι μαζί του. Μετά από επώδυνες δοκιμασίες που συνοδεύτηκαν από απεργία πείνας οι κρατούμενοι κερδίζουν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα. Η ελπίδα φαίνεται στο βάθος, ωστόσο ένα αιφνίδιο γεγονός μετατρέπει τη χαρά, σε προβληματισμό κι από εκεί σε λύπη.
Mία ιστορία πόνου στη ψυχή αναπτύσσεται υποδειγματικά. Οι ευθύνες μετατοπίζονται συνεχώς. «Αν θέλει να ζήσει πρέπει να μιλήσει». Οι ισορροπίες ανατρέπονται, οι σχέσεις δοκιμάζονται. Το δράμα απλώνεται σε ολόκληρη την οικογένεια. Η τιμή της έχει πληγεί ανυπολόγιστα. Αδύνατο στο σημείο που έφτασε η υπόθεση να υπάρξει συγκάλυψη και να κλείσει αναίμακτα. Άνθρωποι καταδικασμένοι βιώνουν τον εφιάλτη. Ο κίνδυνος καραδοκεί κάθε στιγμή. «Μας κοιτάζει ο κόσμος αρκετά» κι αυτός συχνά μετατρέπεται σε κριτή και αποφασίζει …
Αποκάλυψη η Τάρα Αμπούντ στο ντεμπούτο της, μαγική η Σαμπά Μουμπάρακ στον ρόλο της τραγικής μητέρας. Χάνει σταδιακά ό,τι πολυτιμότερο έχει στη ζωή. Ο εσωτερικός της σπαραγμός εξυψώνει ακόμα περισσότερο της ερμηνεία της. Ο Αλί Σουλιμάν (200 μέτρα) ως Ναγουάρ διαλύεται ανήμπορος να αντιδράσει. Το χειρότερο σενάριο που δε θα μπορούσε ούτε να φανταστεί μετατρέπεται στην ιστορία της ζωής του. Η κάμερα του Αχμέντ Γκαμπρ και η μουσική του Κάλεντ Ντάγκερ υποστηρίζουν το έργο και δένουν αρμονικά με τα γεγονότα.
Οι ευαισθησίες του σκηνοθέτη και το πάθος του για σινεμά με σαφές κοινωνικοπολιτικό πρόσημο, μας φέρνουν αντιμέτωπους με μία πολύ σκληρή πραγματικότητα. Ακούγεται ένα «θέλω να μείνω» κι ακολουθεί η απόρριψη. Ούτε ο έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων είναι ικανός να αποτρέψει το μοιραίο. Το ταξίδι ξεκινάει μπροστά στα συρματοπλέγματα που πάντα δηλώνουν όρια κι έλλειψη ελευθερίας. Πόσο εύκολο είναι να αποφύγεις το πεπρωμένο σου και με πόση άνεση πατάς τη σκανδάλη στο βωμό μίας αέναης σύγκρουσης που έχει καταγράψει τόσους αμάχους ως θύματα;
Μία αληθινή ιστορία γίνεται η αφορμή για να ειπωθούν αλήθειες που μένουν κρυφές ως επτασφράγιστο μυστικό. Ο Μοχάμεντ Ντιαμπ δίνει οικουμενικό μήνυμα και καθολικό χαρακτήρα στο περιεχόμενό του. Περιγράφει τη θυσία ενός αμνού, που με τη γέννησή της «παντρεύτηκε» την μοίρα του. Συγκινεί, θορυβεί, δίνει τροφή για σκέψη. Κάποια στιγμή η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να σταματήσει να κλείνει τις κουρτίνες και να ενεργοποιηθεί, ώστε να σταματήσει αυτή η «κατάρα» που συνοδεύει τους κατοίκους Ισραήλ και Παλαιστίνης.
Στις αίθουσες έρχονται επίσης οι ταινίες, “Στα Άκρα” του Τζιορνάντο Τζεντερλίνι με πρωταγωνιστή τον Αντόνιο ντε λα Τόρε. Ένα πολύπλευρο θρίλερ που μέχρι το φινάλε του αδυνατείς να συνειδητοποιήσεις τι πραγματικά έχει συμβεί και ποιος είναι ο ρόλος του πρωταγωνιστή. Επίσης συναντάμε το “Άιφελ” του Μαρτέν Μπουρμπουλόν. Μία ιστορία αγάπης με φόντο τον Πύργο του Άιφελ και πρωταγωνιστές τους Ρομέν Ντουρί, Εμά Μακί και Πιερ Ντελαντοσάμπ. Μία ακόμα επιλογή αποτελεί το “Τελευταίο Καλοκαίρι” της Αλαμάτ Κουσιτζάνοβιτς που κέρδισε τη Χρυσή Κάμερα το 2021 στις Κάννες. Τέλος η “Πανσιόν“, μία γαλλική κωμωδία του Τομά Γκιλού με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Κεβ Άνταμς. Καλές προβολές, όποια κι αν είναι η δική σας επιλογή.
