Η Αμέρισσα Μπάστα ζει, εργάζεται και δημιουργεί στην Αθήνα. Έχει σκηνοθετήσει επτά μικρού μήκους ταινίες και αυτό το καλοκαίρι θα γυρίσει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της. Παράλληλα εργάζεται στις Εκδόσεις, στον τομέα επικοινωνίας. Η πρόσφατη μικρού μήκους ταινία της «Όχι αύριο» είναι υποψήφια για το best fiction award στα βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
– «Όχι αύριο», ορμώμενος από τον τίτλο της ταινίας πρέπει ότι μπορούμε να κάνουμε σήμερα να μην το αναβάλλουμε;
Συμβαίνει όταν πιστεύουμε ότι έχουμε όλο το χρόνο του κόσμου μπροστά μας να αφήνουμε κάτι για αργότερα. Συνήθως ότι μας ζορίζει πιο πολύ. Ο ήρωας της ταινίας μας γνωρίζει ότι έχει μόνο το σήμερα και προσπαθεί, μέσα σε αυτό το στενό πλαίσιο, να κάνει το περισσότερο και το καλύτερο που μπορεί. Ίσως πραγματικά εάν δεν σκεφτόμασταν την επιλογή του αύριο, να δίναμε τον καλύτερο μας εαυτό σήμερα, να κάναμε λιγότερες εκπτώσεις στις επιθυμίες και τις ανάγκες μας.
– Συμμετοχή σε αρκετά Φεστιβάλ σε παγκόσμια κλίμακα, πώς νιώθεις όταν μεταξύ άλλων κερδίζεις το Βραβείο Κοινού;
Κάθε βραβείο είναι σημαντικό για μια ταινία. Είναι μια επιβεβαίωση και ένα ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν και ήρθαν κοντά μας για να δημιουργηθεί. Το βραβείο κοινού έχει μια ιδιαίτερη σημασία, είναι αυθόρμητο και επιβεβαιώνει ότι αυτό που δημιουργήσαμε επικοινώνησε με το κοινό και κατάφερε να αγγίξει τις ψυχές των θεατών, που είναι για μένα το σημαντικότερο πράγμα.
– Τι συναισθήματα σου αφήνει η συμμετοχή του «Όχι Αύριο» στην πεντάδα της Ακαδημίας;
Η συμμετοχή στη short list της Ακαδημίας είναι τεράστια χαρά, τιμή και αναγνώριση. Η φετινή παραγωγή ταινιών μικρού μήκους ήταν εξαιρετική και είναι πολύ σπουδαίο να μας τοποθετούν τα μέλη της ακαδημίας ανάμεσα στις πέντε καλύτερες ταινίες.
– Ξεχώρισα την ερμηνεία του Νικολάκη Ζεγκίνογλου πλάι σε Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου και Γιάννη Τσορτέκη. Θα τη χαρακτήριζα ως αποκάλυψη. Πώς τον επέλεξες;
Με τον Νικολάκη γνωριζόμασταν από πριν, ήταν ουσιαστικά η έμπνευση για τον ρόλο που στην πραγματικότητα γράφτηκε πάνω του. Είναι εξαιρετικός ηθοποιός, τον είχα ξεχωρίσει ήδη από προηγούμενες δουλειές του. Η συνεργασία μας ήταν φανταστική, ξεκλείδωσε και φώτισε ακόμα περισσότερες πλευρές του ήρωα και εύχομαι να έχω την ευκαιρία να συνεργαστώ πάλι μαζί του στο μέλλον. Για την Μαρίσα και τον Γιάννη δεν έχω λόγια. Είναι εκπληκτικοί, απίστευτα γενναιόδωροι και ανοιχτοί ως ηθοποιοί και ως άνθρωποι, νιώθω πολύ τυχερή για την συνεργασία μας.
– Μαθαίνουμε πως πλησιάζει η μεγάλου μήκους; Πώς το σχεδιάζεις, πότε ξεκινούν τα γυρίσματα;
Μετά από σχεδόν χρόνια προετοιμασίας φαίνεται ότι έφτασε η ώρα. Ξεκινάμε γυρίσματα τον Αύγουστο, η ταινία μας λέγεται Life in a beat και είναι συμπαραγωγή πέντε χωρών (Ελλάδα, Κύπρος, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Γαλλία). Έχουμε ανάμεικτα συναισθήματα τεράστιου ενθουσιασμού και τρελού άγχους, όπως καταλαβαίνεις. Τα γυρίσματα θα γίνουν στο κέντρο της Αθήνας και αυτή τη φορά ο κεντρικός χαρακτήρας θα είναι γυναικείος.
– Tη σεζόν που ολοκληρώνεται είχαμε αρκετές άξιες επαίνων μικρού μήκους ταινίες, τις είδαμε σε Δράμα και Αθήνα, αντίθετα η αίσθησή μου είναι πώς στις μεγάλου μήκους υπήρξε μία «ένδεια» που οφείλεται αυτό κατά την άποψή σου;
Η μικρή φόρμα έχει το πλεονέκτημα ότι σου επιτρέπει να υλοποιήσεις την ιδέα σου πιο σύντομα, άρα εκ των πραγμάτων μιλάμε για κάτι άμεσο, που αντικατοπτρίζει τη σημερινή πραγματικότητα και τον εσωτερικό κόσμο του δημιουργού στο εδώ και στο τώρα. Παράλληλα, καθώς δεν υπάρχει προοπτική οικονομικού κέρδους από τις μικρού μήκους, οι δημιουργοί είναι συνήθως πιο τολμηροί και δεν διστάζουν να πειραματιστούν. Ως προς τις φετινές μεγάλου μήκους, μπορεί να μην είχαν την τύχη να φέρουν μια πολύ μεγάλη διάκριση ακόμα, αλλά υπήρξαν αρκετές που είχαν πολύ καλά στοιχεία και πιστεύω θα αγαπηθούν από το κοινό όταν φτάσουν στις αίθουσες ή στις πλατφόρμες.
– Η διαδρομή σου ανάμεσα στις Εκδόσεις και τον Κινηματογράφο πώς είναι; Βγαίνει στο έργο σου;
Νιώθω πολύ τυχερή που ασχολούμαι με την λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, είναι τα δυο πράγματα που αγαπώ περισσότερο. Μέσα από την πορεία μου στις εκδόσεις, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνομιλήσω με κορυφαίες προσωπικότητες όπως η Margaret Atwood, η Naomi Klein, o Santiago Gamboa και πολλές ακόμα. Δεν μπορώ να απαντήσω για το αν βγαίνει αυτό στο έργο μου με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, σίγουρα έχω εμπνευστεί από ιστορίες, ιδέες και ανθρώπους. Σε κάθε περίπτωση η αφήγηση, το story telling είναι το ίδιο. Το μέσον αλλάζει.
– Με μεγάλο ενδιαφέρον βλέπουμε τις σπουδές σου στην Επικοινωνία των ΜΜΕ στο Πάντειο. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η επικοινωνία σήμερα;
Καθώς υπάρχει ένας καταιγισμός από content κάθε τύπου, εύκολα πια προσβάσιμο σε όλους, για να ξεχωρίσει πια ένα έργο καλλιτεχνικής ή άλλης φύσης, θα πρέπει να ακολουθήσει μια επικοινωνιακή διαδρομή, αξιοποιώντας τα κατάλληλα μέσα για να προσεγγίσει το κοινό του.
Η Αμέρισσα Μπάστα ζει, εργάζεται και δημιουργεί στην Αθήνα. Έχει σκηνοθετήσει επτά μικρού μήκους ταινίες και αυτό το καλοκαίρι θα γυρίσει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της. Παράλληλα εργάζεται στις Εκδόσεις, στον τομέα επικοινωνίας. Η πρόσφατη μικρού μήκους ταινία της «Όχι αύριο» είναι υποψήφια για το best fiction award στα βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
– «Όχι αύριο», ορμώμενος από τον τίτλο της ταινίας πρέπει ότι μπορούμε να κάνουμε σήμερα να μην το αναβάλλουμε;
Συμβαίνει όταν πιστεύουμε ότι έχουμε όλο το χρόνο του κόσμου μπροστά μας να αφήνουμε κάτι για αργότερα. Συνήθως ότι μας ζορίζει πιο πολύ. Ο ήρωας της ταινίας μας γνωρίζει ότι έχει μόνο το σήμερα και προσπαθεί, μέσα σε αυτό το στενό πλαίσιο, να κάνει το περισσότερο και το καλύτερο που μπορεί. Ίσως πραγματικά εάν δεν σκεφτόμασταν την επιλογή του αύριο, να δίναμε τον καλύτερο μας εαυτό σήμερα, να κάναμε λιγότερες εκπτώσεις στις επιθυμίες και τις ανάγκες μας.
– Συμμετοχή σε αρκετά Φεστιβάλ σε παγκόσμια κλίμακα, πώς νιώθεις όταν μεταξύ άλλων κερδίζεις το Βραβείο Κοινού;
Κάθε βραβείο είναι σημαντικό για μια ταινία. Είναι μια επιβεβαίωση και ένα ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους που μας εμπιστεύτηκαν και ήρθαν κοντά μας για να δημιουργηθεί. Το βραβείο κοινού έχει μια ιδιαίτερη σημασία, είναι αυθόρμητο και επιβεβαιώνει ότι αυτό που δημιουργήσαμε επικοινώνησε με το κοινό και κατάφερε να αγγίξει τις ψυχές των θεατών, που είναι για μένα το σημαντικότερο πράγμα.
– Τι συναισθήματα σου αφήνει η συμμετοχή του «Όχι Αύριο» στην πεντάδα της Ακαδημίας;
Η συμμετοχή στη short list της Ακαδημίας είναι τεράστια χαρά, τιμή και αναγνώριση. Η φετινή παραγωγή ταινιών μικρού μήκους ήταν εξαιρετική και είναι πολύ σπουδαίο να μας τοποθετούν τα μέλη της ακαδημίας ανάμεσα στις πέντε καλύτερες ταινίες.
– Ξεχώρισα την ερμηνεία του Νικολάκη Ζεγκίνογλου πλάι σε Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου και Γιάννη Τσορτέκη. Θα τη χαρακτήριζα ως αποκάλυψη. Πώς τον επέλεξες;
Με τον Νικολάκη γνωριζόμασταν από πριν, ήταν ουσιαστικά η έμπνευση για τον ρόλο που στην πραγματικότητα γράφτηκε πάνω του. Είναι εξαιρετικός ηθοποιός, τον είχα ξεχωρίσει ήδη από προηγούμενες δουλειές του. Η συνεργασία μας ήταν φανταστική, ξεκλείδωσε και φώτισε ακόμα περισσότερες πλευρές του ήρωα και εύχομαι να έχω την ευκαιρία να συνεργαστώ πάλι μαζί του στο μέλλον. Για την Μαρίσα και τον Γιάννη δεν έχω λόγια. Είναι εκπληκτικοί, απίστευτα γενναιόδωροι και ανοιχτοί ως ηθοποιοί και ως άνθρωποι, νιώθω πολύ τυχερή για την συνεργασία μας.
– Μαθαίνουμε πως πλησιάζει η μεγάλου μήκους; Πώς το σχεδιάζεις, πότε ξεκινούν τα γυρίσματα;
Μετά από σχεδόν χρόνια προετοιμασίας φαίνεται ότι έφτασε η ώρα. Ξεκινάμε γυρίσματα τον Αύγουστο, η ταινία μας λέγεται Life in a beat και είναι συμπαραγωγή πέντε χωρών (Ελλάδα, Κύπρος, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Γαλλία). Έχουμε ανάμεικτα συναισθήματα τεράστιου ενθουσιασμού και τρελού άγχους, όπως καταλαβαίνεις. Τα γυρίσματα θα γίνουν στο κέντρο της Αθήνας και αυτή τη φορά ο κεντρικός χαρακτήρας θα είναι γυναικείος.
– Tη σεζόν που ολοκληρώνεται είχαμε αρκετές άξιες επαίνων μικρού μήκους ταινίες, τις είδαμε σε Δράμα και Αθήνα, αντίθετα η αίσθησή μου είναι πώς στις μεγάλου μήκους υπήρξε μία «ένδεια» που οφείλεται αυτό κατά την άποψή σου;
Η μικρή φόρμα έχει το πλεονέκτημα ότι σου επιτρέπει να υλοποιήσεις την ιδέα σου πιο σύντομα, άρα εκ των πραγμάτων μιλάμε για κάτι άμεσο, που αντικατοπτρίζει τη σημερινή πραγματικότητα και τον εσωτερικό κόσμο του δημιουργού στο εδώ και στο τώρα. Παράλληλα, καθώς δεν υπάρχει προοπτική οικονομικού κέρδους από τις μικρού μήκους, οι δημιουργοί είναι συνήθως πιο τολμηροί και δεν διστάζουν να πειραματιστούν. Ως προς τις φετινές μεγάλου μήκους, μπορεί να μην είχαν την τύχη να φέρουν μια πολύ μεγάλη διάκριση ακόμα, αλλά υπήρξαν αρκετές που είχαν πολύ καλά στοιχεία και πιστεύω θα αγαπηθούν από το κοινό όταν φτάσουν στις αίθουσες ή στις πλατφόρμες.
– Η διαδρομή σου ανάμεσα στις Εκδόσεις και τον Κινηματογράφο πώς είναι; Βγαίνει στο έργο σου;
Νιώθω πολύ τυχερή που ασχολούμαι με την λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, είναι τα δυο πράγματα που αγαπώ περισσότερο. Μέσα από την πορεία μου στις εκδόσεις, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνομιλήσω με κορυφαίες προσωπικότητες όπως η Margaret Atwood, η Naomi Klein, o Santiago Gamboa και πολλές ακόμα. Δεν μπορώ να απαντήσω για το αν βγαίνει αυτό στο έργο μου με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, σίγουρα έχω εμπνευστεί από ιστορίες, ιδέες και ανθρώπους. Σε κάθε περίπτωση η αφήγηση, το story telling είναι το ίδιο. Το μέσον αλλάζει.
– Με μεγάλο ενδιαφέρον βλέπουμε τις σπουδές σου στην Επικοινωνία των ΜΜΕ στο Πάντειο. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η επικοινωνία σήμερα;
Καθώς υπάρχει ένας καταιγισμός από content κάθε τύπου, εύκολα πια προσβάσιμο σε όλους, για να ξεχωρίσει πια ένα έργο καλλιτεχνικής ή άλλης φύσης, θα πρέπει να ακολουθήσει μια επικοινωνιακή διαδρομή, αξιοποιώντας τα κατάλληλα μέσα για να προσεγγίσει το κοινό του.
