Οι ουμανιστές αδελφοί Νταρντέν αποτελούν κόσμημα για τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Μπορεί να μην κατάφεραν να έρθουν οι ίδιοι στη Θεσσαλονίκη, αλλά με τη νέα τους ταινία, «Τόρι και Λοκίτα» έφεραν το κοινό σε αμήχανη θέση, προ των ευθυνών του σχετικά με το προσφυγικό και τα καθημερινά εγκλήματα που συντελούνται απέναντι στους αδύναμους. Η Λεονόρ Σεράιγ από την μεριά της με το «Μικρός Αδελφός» αναδεικνύει τις δυσκολίες ενσωμάτωσης μίας οικογένειας στην μετάβασή της από την Αφρική στην Ευρώπη. Οι πειρασμοί, η παραβατικότητα, η αίσθηση ελευθερίας που πολλές φορές ξεπερνάει τα όρια και γυρίζει ως «μπούμερανγκ» σε αυτούς τους ανθρώπους.
Δύο ασυνόδευτα παιδιά φτάνουν στην Ιταλία. Από εκεί ένας διακινητής τους μεταφέρει στο Βέλγιο. Ξεκινώντας το νέο τους ταξίδι ήδη του χρωστάνε. Πρέπει να αποδείξουν πως είναι αδέλφια, ώστε η έφηβη Λοκίτα να καταφέρει να βγάλει χαρτιά και να μείνουν νόμιμα στον τόπο. Ονειρεύονται μία ζωή με αξιοπρέπεια. Να μορφωθούν, στα σταδιοδρομήσουν, να διεκδικήσουν όσα τους αξίζουν. Η μοίρα όμως τους παίζει άσχημο παιχνίδι. Ζαν-Πιερ και Λυκ Νταρντέν δεν ωραιοποιούν καταστάσεις. Ξετυλίγουν μαεστρικά το κουβάρι της πλοκής τους και δημιουργούν ένα αιχμηρό σχόλιο για τους μηχανισμούς λειτουργίας του δυτικού κόσμου.
Μπορεί ο βιρτουόζος Τόρι και η οξυδερκής μεγαλύτερή του συνοδοιπόρος να μην είχαν άδεια παραμονής στη χώρα. Κανένας άνθρωπος όμως δεν αξίζει μία σειρά βασανιστηρίων, πόσο δε μάλλον παιδιά που ποτέ δεν πείραξαν κανέναν στην πορεία τους. Ο αγώνας τιτάνιος. Είναι αποφασισμένοι να βρουν την άκρη και να ορθοποδήσουν. Βλέπουν ως μία κακή παρένθεση όσα βιώνουν και σχεδιάζουν το μέλλον με αισιοδοξία. Ο τελευταίος λόγος όμως, δυστυχώς δεν ανήκει σε αυτούς. Μία περιπέτεια δίχως αρχή και «τέλος».
Στη δύσκολη αυτή μετάβαση επικεντρώνεται και ο «Μικρός Αδελφός» που διεκδίκησε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Μητέρα μόνη με τους δύο γιους της κάνε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να μην τους λείψει τίποτα και να τους σπουδάσει. Το ελεύθερό της πνεύμα και ο ατίθασος χαρακτήρας της (δείγμα αφρικανικής κουλτούρας) όμως συχνά δημιουργούν ένα κενό επικοινωνίας και άμεσης επαφής. Ο Ζαν πιο ευάλωτος μπλέκει σε περιπέτειες, προσπαθεί να υποκαταστήσει το κενό του πατέρα. Ένας «ανήλικος παραβάτης» που κάποια στιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πράξεών του.
Ο μικρός αδελφός παρατηρεί και σωπαίνει. Πληγώνεται, τραυματίζεται ανεξίτηλα μέσα του, αλλά παράλληλα ωριμάζει και αναπτύσσει ένα αισθητήριο του τι είναι σωστό και λάθος. Αποφεύγει τις παγίδες, κοινωνικοποιείται και τελικά καταφέρνει να μείνει προσηλωμένος στους στόχους του. Με εξαιρετικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές ένα πορτραίτο αποδόμησης μίας οικογένειας και ενός σωσιβίου επιβίωσης γι΄αυτόν που έβαλε πυξίδα και βρήκε σωστό προσανατολισμό μέσα στον κυκεώνα προβλημάτων της καθημερινότητας.
Συχνά οι άνθρωποι που περνούν ανάλογες δοκιμασίες χάνουν την ταυτότητά τους. Αμφιβάλλουν για τον ίδιο τους τον εαυτό και τελικά αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν τα όνειρά τους. Στις δύο ταινίες που αναλύουμε στις παραπάνω σειρές δίνονται τα μηνύματα της αλληλεγγύης, την ανιδιοτελούς αγάπης, της αληθινής φιλίας. Ας κάνουμε κι εμείς οδηγό μας αυτές τις αξίες κι ας νιώσουμε την μαγεία του συναισθήματος να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας και να μην τους περιφρονούμε όταν βρισκόμαστε φαινομενικά σε θέση ισχύος.
