Υπάρχουν συγγραφείς που τα βιβλία τους είναι ατελείωτα soundtracks και συνεχίζουν να ακούγονται και μετά τον επίλογο. Τσακίζεις τις σελίδες, πατάς το play και τις αφήνεις να γυρνούν  ακολουθώντας το ρυθμό και τη σειρά που κινούνται οι νότες των δημιουργών.

Ο Haruki Murakami ακούει φανατικά jazz και κάθε λογοτεχνική του ιστορία από το 1979 που έγραψε το «Hear the Wind Sing»,  έχει πάντα μία σκοτεινή κινηματογραφική ατμόσφαιρα, η οποία βοηθάει τη φαντασία όλων μας να πηγαίνει προς μία κοινή κατεύθυνση αλλά με έναν ελεύθερο προορισμό. Άλλωστε ήταν και ιδιοκτήτης jazz bar πριν αποφασίσει να γίνει ένας από τους πιο απολαυστικούς συγγραφείς στα παγκόσμια ράφια και τα καφεβιβλιοπωλεία Peter Cat στη Σεούλ είναι εμπνευσμένα από το πραγματικό του όνομα.

Από τα ωραιότερα tracklist στις γραμμές του είναι στις «Μικρές Ώρες». Χάνεσαι σ’ εκείνη τη νύχτα που συμβαίνουν οι συναντήσεις των ηρώων (ένας τρομπονίστας τζαζ, η ιδιοκτήτρια ενός ερωτικού ξενοδοχείου, μια Κινέζα πόρνη, ένα μοντέλο και μία φοιτήτρια) και παράλληλα ανοίγεις όποια πλατφόρμα έχεις εύκαιρη για να ακούς τα κομμάτια που παρεμβάλλονται.

Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και στο «Νορβηγικό Δάσος», ένα από τα best sellers του, που ταξίδεψαν παντού και περιέχει ίσως περισσότερα κομμάτια από κάθε άλλο μυθιστόρημα του. Όταν κυκλοφόρησε πρώτη φορά στην Κορέα, είχε τον τίτλο The Age of Loss και ήταν σαν ένα μάθημα μουσικής με το σύμπαν των Beatles να βοηθούν τη μνήμη του πρωταγωνιστή.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει όνομάτα όπως οι Bill Evans Trio’s (Waltz for Debby) Antonio Carlos Jobim’s (Desafinado), Thelonious Monk’s (Honeysuckle Rose), Miles Davis (So What), Tony Bennett (I left my heart in San Fransisco), John Coltraine (A love Supreme), Billie Holiday και το You Tube κανάλι Jazz is Everywhere ανέλαβε να τα συγκεντρώσει σε ένα βίντεο για να θυμηθούμε σκηνές και να δώσουν ένα κίνητρο να ανακαλύψουν το βιβλίο αλλιώς, όσοι δεν το έχουν διαβάσει.

Με λίγα λόγια, βουτάς σε 58:23 λεπτά ευφορίας και παράλληλης πραγματικότητας χωρίς περιττούς θορύβους.