Όχι, η Πάμελα δε χάρηκε καθόλου όταν είδε την περιβόητη κασέτα να γίνεται viral πολύ πριν ανακαλυφθεί καν ο όρος. Ούτε φυσικά αισθανόταν πάντοτε και καθ’ όλη τη διάρκεια άνετα μέσα στο κόκκινο, ολόσωμο μαγιό της. Κάποιες μέρες, στα γυρίσματα του Baywatch, ήθελε απλά να της επιτραπεί να υποδυθεί την ηρωίδα που υποτίθεται ότι ενσάρκωνε αντί να περιφέρει τη αποκαλυπτικά ντυμένη, ηλιοκαμένη κούκλα. Κοπίαζε, ξενυχτούσε και αγωνιούσε να μάθει τα λόγια της χωρίς να υπολογίζει ότι θα κοπούν από τον σκηνοθέτη και το επιτελείο του φοβούμενοι ότι θα χαλάσει τη λάγνα εικόνα της εάν αποδείξει ότι έχει και μνήμη ή κάποιο ταλέντο.
Η πρόσφατη σειρά Pam & Tommy με την Λίλι Τζέιμς και τον Σεμπάστιαν Σταν στους αντίστοιχους ρόλους του ζεύγους Πάμελα Άντερσον και Τόμι Λι αγκαλιάζει με τρυφερότητα το θέμα της υπερσεξουαλικότητας της εποχής, αποστασιοποιείται από τη σεμνοτυφία, δείχνει απροκάλυπτα γυμνό, τόσο αντρικό όσο και γυναικείο, κλείνει το μάτι στη νέα λογοκρισία και μέσα από την υπερβολή της εικόνα της ίδιας της Πάμελα αναδύεται μια κρυφή, έως τώρα, γυναικεία δύναμη: αυτή του εκθαμβωτικού, συνειδητοποιημένου θηλυκού, του οποίου η φεμινιστική υπόσταση αρχίζει και τελειώνει στην αυτοδιάθεση του σώματός της και στην αποστραγγισμένη διασκέδαση.
Έτσι ήταν τα 90s. Ακραία, απελευθερωμένα και γλυκόπικρα. Η γύμνια, όπως και σε άλλες εποχές ακμής νωρίτερα, στα 30s ή στα 60s, δεν ενισχυόταν με στάμπιλο. Δεν ενοχλούσε. Απλά υπήρχε εκεί, στο κάδρο, υπενθυμίζοντας την ομορφιά του ανθρώπου. Είναι γνωστό ότι μεταξύ 1930 και 1934 μια προοδευτική εποχή για την κινηματογραφική παραγωγή του Χόλιγουντ, με χαλαρό κώδικα λογοκρισίας, επέτρεψε στην «αμαρτία» να κυριαρχήσει στον κινηματογράφο. Όσο για τη δεκαετία του ’60, τα εσώρουχα κάηκαν επιδεικτικά και επαναστατικά ενώ αντικατέστησαν τα ρούχα, καθιερώνοντας iconic, στιλιστικές αναφορές. Οι μαργαρίτες που μασήθηκαν από τα παιδιά των λουλουδιών βοήθησαν στην υποχώρηση της όποιας σεμνοτυφίας.
Η λέξη bimbo προέρχεται από την ιταλική λέξη που σημαίνει νεαρό αγόρι. Η χρήση του όρου εμφανίστηκε το 1919 ως αργκό έκφραση για να περιγράψει έναν μη έξυπνο ή κτηνώδη άνδρα. Σύγχυση, ε;
Κι αφού πέρασαν τις συμπληγάδες πέτρες του αλγόριθμου του Μαρκ Ζούκεμπεργκ και ξεγέλασαν την Κίρκη του νεοσυντηριτισμού, σήμερα, το 2022, οι zoomers όλο και περισσότερο απομακρύνονται από το χρυσό όνειρο του ταυτισμένου με το χάσταγκ #girlboss φεμινισμού. Αντ’ αυτού, εστιάζουν σε κάτι πολύ πιο θετικό, στην εφαρμοσμένη έννοια του bimboism, της επιστροφής των πολύκροτων bimbos, όπως τις ξέρουμε από παλιά και όπως αυτές φανερώνονται μέσα από τις μέρες και τις νύχτες δόξας τους στο δικό τους τερέν των μαχητικών αγώνων, στο Tik Tok -αυτό τους έλαχε-, ενστερνιζόμενες έναν φρέσκο φεμινισμό ανάλαφρο σαν το χιλιοστό λάικ, απαλό σαν φούξια emoji καρδούλα.
Μέσα από την υπερβολή της εικόνα της ίδιας της Πάμελα αναδύεται μια κρυφή, έως τώρα, γυναικεία δύναμη: αυτή του εκθαμβωτικού, συνειδητοποιημένου θηλυκού, του οποίου η φεμινιστική υπόσταση αρχίζει και τελειώνει στην αυτοδιάθεση του σώματός της και στην αποστραγγισμένη διασκέδαση.
Το βρετανικό περιοδικό iD, πριν από 12 μήνες, περίπου, ανακήρυξε το 2021 ως το «έτος της bimbo». Από τότε, έχουμε δει αμέτρητα think-pieces διάσπαρτα στα mainstream μίντια, κάμποσα επεξηγηματικά βίντεο στο YouTube και μια νέα γενιά απαλλαγμένη από τα βαρίδια των προηγούμενων στερεοτύπων. «Πραγματικά, απλώς συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε βαρεθεί τον συνεχή καταιγισμό σκέψεων που έχουν φτάσει να καθορίζουν την ύπαρξη. Και εδώ είναι που παρεμβαίνει το όλο και πιο ελκυστικό πολιτιστικό φαινόμενο της bimbo» λένε κάποιοι εκπρόσωποι της γενιάς αυτής, γυναίκες, άντρες και non binary. Αδειάζουν το μυαλό τους για να ποζάρουν στον δικό τους φακό καθορίζοντας άθελά τους μια νέα ματαιότητα.
Ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον να μιλήσουμε για τη νέα απενοχοποίηση της ακραίας θηλυκότητας, η οποία ξεκίνησε στα χαρακώματα των boomerang βίντεο των σόσιαλ μίντια και της τρέχουσας ποπ κουλτούρας.
Όχι, η Πάμελα δε χάρηκε καθόλου όταν είδε την περιβόητη κασέτα να γίνεται viral πολύ πριν ανακαλυφθεί καν ο όρος. Ούτε φυσικά αισθανόταν πάντοτε και καθ’ όλη τη διάρκεια άνετα μέσα στο κόκκινο, ολόσωμο μαγιό της. Κάποιες μέρες, στα γυρίσματα του Baywatch, ήθελε απλά να της επιτραπεί να υποδυθεί την ηρωίδα που υποτίθεται ότι ενσάρκωνε αντί να περιφέρει τη αποκαλυπτικά ντυμένη, ηλιοκαμένη κούκλα. Κοπίαζε, ξενυχτούσε και αγωνιούσε να μάθει τα λόγια της χωρίς να υπολογίζει ότι θα κοπούν από τον σκηνοθέτη και το επιτελείο του φοβούμενοι ότι θα χαλάσει τη λάγνα εικόνα της εάν αποδείξει ότι έχει και μνήμη ή κάποιο ταλέντο.
Η πρόσφατη σειρά Pam & Tommy με την Λίλι Τζέιμς και τον Σεμπάστιαν Σταν στους αντίστοιχους ρόλους του ζεύγους Πάμελα Άντερσον και Τόμι Λι αγκαλιάζει με τρυφερότητα το θέμα της υπερσεξουαλικότητας της εποχής, αποστασιοποιείται από τη σεμνοτυφία, δείχνει απροκάλυπτα γυμνό, τόσο αντρικό όσο και γυναικείο, κλείνει το μάτι στη νέα λογοκρισία και μέσα από την υπερβολή της εικόνα της ίδιας της Πάμελα αναδύεται μια κρυφή, έως τώρα, γυναικεία δύναμη: αυτή του εκθαμβωτικού, συνειδητοποιημένου θηλυκού, του οποίου η φεμινιστική υπόσταση αρχίζει και τελειώνει στην αυτοδιάθεση του σώματός της και στην αποστραγγισμένη διασκέδαση.
Έτσι ήταν τα 90s. Ακραία, απελευθερωμένα και γλυκόπικρα. Η γύμνια, όπως και σε άλλες εποχές ακμής νωρίτερα, στα 30s ή στα 60s, δεν ενισχυόταν με στάμπιλο. Δεν ενοχλούσε. Απλά υπήρχε εκεί, στο κάδρο, υπενθυμίζοντας την ομορφιά του ανθρώπου. Είναι γνωστό ότι μεταξύ 1930 και 1934 μια προοδευτική εποχή για την κινηματογραφική παραγωγή του Χόλιγουντ, με χαλαρό κώδικα λογοκρισίας, επέτρεψε στην «αμαρτία» να κυριαρχήσει στον κινηματογράφο. Όσο για τη δεκαετία του ’60, τα εσώρουχα κάηκαν επιδεικτικά και επαναστατικά ενώ αντικατέστησαν τα ρούχα, καθιερώνοντας iconic, στιλιστικές αναφορές. Οι μαργαρίτες που μασήθηκαν από τα παιδιά των λουλουδιών βοήθησαν στην υποχώρηση της όποιας σεμνοτυφίας.
Η λέξη bimbo προέρχεται από την ιταλική λέξη που σημαίνει νεαρό αγόρι. Η χρήση του όρου εμφανίστηκε το 1919 ως αργκό έκφραση για να περιγράψει έναν μη έξυπνο ή κτηνώδη άνδρα. Σύγχυση, ε;
Κι αφού πέρασαν τις συμπληγάδες πέτρες του αλγόριθμου του Μαρκ Ζούκεμπεργκ και ξεγέλασαν την Κίρκη του νεοσυντηριτισμού, σήμερα, το 2022, οι zoomers όλο και περισσότερο απομακρύνονται από το χρυσό όνειρο του ταυτισμένου με το χάσταγκ #girlboss φεμινισμού. Αντ’ αυτού, εστιάζουν σε κάτι πολύ πιο θετικό, στην εφαρμοσμένη έννοια του bimboism, της επιστροφής των πολύκροτων bimbos, όπως τις ξέρουμε από παλιά και όπως αυτές φανερώνονται μέσα από τις μέρες και τις νύχτες δόξας τους στο δικό τους τερέν των μαχητικών αγώνων, στο Tik Tok -αυτό τους έλαχε-, ενστερνιζόμενες έναν φρέσκο φεμινισμό ανάλαφρο σαν το χιλιοστό λάικ, απαλό σαν φούξια emoji καρδούλα.
Μέσα από την υπερβολή της εικόνα της ίδιας της Πάμελα αναδύεται μια κρυφή, έως τώρα, γυναικεία δύναμη: αυτή του εκθαμβωτικού, συνειδητοποιημένου θηλυκού, του οποίου η φεμινιστική υπόσταση αρχίζει και τελειώνει στην αυτοδιάθεση του σώματός της και στην αποστραγγισμένη διασκέδαση.
Το βρετανικό περιοδικό iD, πριν από 12 μήνες, περίπου, ανακήρυξε το 2021 ως το «έτος της bimbo». Από τότε, έχουμε δει αμέτρητα think-pieces διάσπαρτα στα mainstream μίντια, κάμποσα επεξηγηματικά βίντεο στο YouTube και μια νέα γενιά απαλλαγμένη από τα βαρίδια των προηγούμενων στερεοτύπων. «Πραγματικά, απλώς συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε βαρεθεί τον συνεχή καταιγισμό σκέψεων που έχουν φτάσει να καθορίζουν την ύπαρξη. Και εδώ είναι που παρεμβαίνει το όλο και πιο ελκυστικό πολιτιστικό φαινόμενο της bimbo» λένε κάποιοι εκπρόσωποι της γενιάς αυτής, γυναίκες, άντρες και non binary. Αδειάζουν το μυαλό τους για να ποζάρουν στον δικό τους φακό καθορίζοντας άθελά τους μια νέα ματαιότητα.
Ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον να μιλήσουμε για τη νέα απενοχοποίηση της ακραίας θηλυκότητας, η οποία ξεκίνησε στα χαρακώματα των boomerang βίντεο των σόσιαλ μίντια και της τρέχουσας ποπ κουλτούρας.
