Τους τελευταίους μήνες έχουν χαθεί οι ζωές δεκάδων πολιτών, οι οποίοι έχουν παρασυρθεί από αυτοκίνητα στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τον δρόμο. Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι οδηγοί σέβονται τους γύρω τους, υπακούν στον εκάστοτε ΚΟΚ και προσπαθούν να μετακινούνται χωρίς να ενοχλούν ή να βάζουν σε κίνδυνο τους άλλους πολίτες. Όλη αυτή η περιγραφή είναι άγνωστη όσον αφορά τα οδηγικά δεδομένα της Ελλάδας.

Το πιο σοκαριστικό είναι ότι κανείς δεν παραξενεύεται και κανείς δεν αντιδράει στους θανάτους των συμπολιτών μας. Οι θάνατοι περνούν απλά σαν μία είδηση στην αρχική μας, η οποία το πολύ πολύ να γίνει θέμα συζήτησης σε κάποια μάζωξη καφέ. Η απευαισθητοποίηση – αναισθητοποίηση είναι σημείο της εποχής.

Η οργή για τον θάνατο και το δυστύχημα θα έρθει μόνο όταν γίνει σε κάποιο κοντινό μας πρόσωπο. Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να κάνουμε scroll down και θα χρησιμοποιούμε αυτά τα τραγικά γεγονότα για small talk. Ό,τι δεν μας αφορά άμεσα, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε. Αυτή είναι μία πεποίηθηση που αιωρείται πίσω από αρκετές συζητήσεις, αλλά, ας μην κρυβόμαστε, και στην πράξη αυτό συμβαίνει.

Γιατί γίνονται τόσα τροχαία στην Ελλάδα;

Δεν θα σας πω κάτι καινούργιο. Όμως θα μιλήσουμε με νούμερα. Από τον Μάιο μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί πάνω 20 θάνατοι στην Αττική, με τον αριθμό να αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Το 76% των Ελλήνων οδηγών μιλάει στο τηλέφωνο και συνολικά το 84% χρησιμοποιεί το smartphone κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Αυτό ήταν ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που ανέδειξε η έρευνα του ευρωβαρόμετρου του 2023, επιβεβαιώνοντας ότι τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες όχι μόνο μιλούν στο κινητό τηλέφωνο, αλλά συμμετέχουν ακόμη και σε βίντεο εν κινήσει. Από τα μέσα Μαΐου μέχρι τις αρχές Ιουνίου σημειώθηκαν 864 παραβάσεις για χρήση κινητού τηλεφώνου.

Θάνατο
Φωτ.: Alexandre Boucher/ Unsplash

Η χρήση του bluetooth είναι γενικευμένη και η επικινδυνότητά της υποτιμάται καθώς το 58% των Ελλήνων οδηγών οι οποίοι χρησιμοποιούν την συγκεκριμένη τεχνολογία. Το 9% των Ελλήνων οδηγών παραδέχεται ότι οδηγεί σε κατάσταση μέθης, ενώ το 15% έχει προκαλέσει ατύχημα εξαιτίας της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Επίσης, ένας στους δέκα οδηγούς έχει οδηγήσει έχοντας καπνίσει κάνναβη ή έχει χρησιμοποιήσει άλλες ναρκωτικές ουσίες. Όσον αφορά την υπνηλία κατά την διάρκεια οδήγησης το 26% των Ελλήνων οδηγών επιβεβαιώνει ότι έχει αποκοιμηθεί έστω και για ελάχιστα δευτερόλεπτα στο τιμόνι, ενώ στους 2 στους 10 οδηγούς έχει εμπλακεί ή παραλίγο να είχε ατύχημα εξαιτίας της υπνηλίας.

Τα βλέπουμε και μόνοι μας καθημερινά

Οι οδηγοί υπερβαίνουν τα όρια ταχύτητας καθημερινά, δεν προλαβαίνουν να δουν έγκαιρα τον πεζό όταν διασχίζει τον δρόμο, με αποτέλεσμα να τον τραυματίζει θανάσιμα. Η αναφορά δεν γίνεται για τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, αλλά για δρόμους όπως είναι η λεωφόρος Θησέως, στην οποία έχουν καταγραφεί πολλά τέτοια περιστατικά. Αρκετοί είναι αυτοί που οδηγούν σα να βρίσκονται σε αγωνιστική πίστα. Οι περισσότερες παραβάσεις που σημειώθηκαν στην Αττική από την Τροχαία για το χρονικό διάστημα 20/05 έως τις 06/06 ήταν 1.062!

Σε δρόμο που το όριο ταχύτητας ήταν 30, ήρθε πίσω μου γκαζωμένο αμάξι και μου κολλούσε για να πάω πιο γρήγορα. Μιλάμε για κατοικημένη περιοχή με ανηφορές που δεν υπάρχει καλή ορατότητα. Κοινώς, αν έτρεχα, θα προέβαινα σε εγκληματική πράξη. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να χρησιμοποιήσουμε τις σωστές λέξεις. Ναι, όσοι τρέχουν σε κατοικημένες περιοχές ή σε οποιοδήποτε δρόμο δεν έχει προστατευτικά κιγκλιδώματα, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να αφαιρέσει τη ζωή κάποιου και είναι εν δυνάμει εγκληματίας.

Το ίδιο συμβαίνει και με όποιον έχει καταναλώσει αλκοόλ και οδηγεί. Η φράση “το έχω, μία χαρά είμαι” είναι για να καθησυχαστεί ο εαυτός. Στην πραγματικότητα δεν ισχύει.

Ναι, οι πεζοί φταίνε

Οι διαβάσεις δεν είναι επαρκείς σε πολλά σημεία της Αττικής με αποτέλεσμα οι πεζοί να αναγκάζονται να περνάνε ενδιάμεσα από τα οχήματα και να προκαλούνται ατυχήματα. Αυτή είναι η μία πλευρά. Προσωπικά, εχώ δει πολλές φορές οι πεζοί να μην περνάνε από τη διάβαση πεζών παρόλο που μπορεί να βρίσκεται 5 μέτρα μακριά τους. Το ίδιο συμβαίνει και με το φανάρι, τρέχουν για να προλάβουν να διασχίσουν τον δρόμο παρόλο που το φανάρι είναι πρασινο για τα οχήματα τα οποία κινούνται εκείνη τη στιγμή προς τα πάνω τους.

Πολλές φορές έχω δει πεζούς να διασχίζουν τη Μεσογειών από επικίνδυνα σημεία, την ίδια στιγμή που τα αυτοκίνητα και οι μηχανές έρχονται με υψηλή ταχύτητα. Επιβάτες λεωφορείου αφού κατέβουν στην επιθυμητή στάση περνάνε μπροστά από το σταματημένο μεταφορικό μέσο για να διασχίσουν τον δρόμο. Ειδικά το δεύτερο περιστατικό είναι εξαιρετικά αναμενόμενο και γι’ αυτό το λόγο συνήθως τα διερχόμενα οχήματα σταματάνε δίπλα στο σταματημένο λεωφορείο ώστε να ελέγξουν για πεζούς. Αν ξεχαστούν, μπορείτε να μαντέψετε ποια θα είναι η κατάληξη.

Οι περισσότεροι διασχίζουν τον δρόμο έχοντας άγνοια κινδύνου ή υπερβολική εμπιστοσύνη στην ορατότητα των διερχόμενων οχημάτων – σκεπτόμενοι ότι “ο πεζός έχει προτεραιότητα” ή την πεποίθηση ότι θα την γλιτώσουν από τύχη.

Τι πρέπει να γίνει;

Πεζοί και οδηγοί πρέπει να έχουν αμυντικοί στάση στον δρόμο για να αποφεύγονται τα ατυχήματα. Ο παράγοντας τύχη μπορεί θα μας διαφυλάξει κάποιες φορές, αλλά κάποια στιγμή θα είναι αναπόφευκτο το ατύχημα. Η τόλμη και το θράσος δεν έχουν θέση στους δρόμους που βρίσκονται σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Η ταχύτητα δεν πρόκειται να λύσει τα καθημερινά προβλήματα και να διώξει την ένταση, συνήθως τα αυξάνει. Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε τόσο εγωιστές και να αποκτήσουμε μία συλλογική ματιά που λείπει από την κοινωνία.