Πώς γίνεται να αναπολεί κανείς την καραντίνα; Όντως είναι παράξενο να κάνεις ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο με τον νου, σε μια από τις πιο αγχωτικές και τραυματικές περιόδους της ζωής σου και να πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει μια γλυκιά νοσταλγία. Η «νοσταλγία της καραντίνας» είναι μάλλον ένα κοινό αίσθημα, αφού το θέμα έχει μαζέψει πάνω από 84 δισεκατομμύρια προβολές στο TikTok.

Ο Μάρτιος του 2020 ήταν ένας μακρύς αγώνας και μια δύσκολη πίστα. Στην Αμερική «εξαφάνισαν» τα χαρτιά υγείας από τα σούπερ μάρκετ και όλοι μας φοβόμασταν μην είμαστε κρούσματα. Ανησυχούσαμε για την οικογένεια και τους φίλους μας, ειδικά εμείς που αναγκαστήκαμε να περάσουμε την δύσκολη εκείνη περίοδο μόνοι μας. Το χειρότερο ήταν η ασάφεια όλου αυτού. Αρχικά μας είπαν ότι πρόκειται για 2 πολύ κρίσιμες εβδομάδες, τις οποίες πρέπει να περάσουμε σε καραντίνα. Μετά τον πρώτο μήνα όμως, δε γνωρίζαμε πλέον πότε θα επιστρέψουμε πίσω στην κανονικότητα, αφού δε φαινόταν κανένα «τέλος» στον ορίζοντα.

@wpisco jus staring and thinkin #fyp #viral #fypシ #foryou #letgoarkpatrol #2020nostalgia #relatable #wpisco ♬ Let Go – Ark Patrol

Μερικοί μπορεί να παρακολουθούσατε τα μαθήματά σας διαδικτυακά ή να κάνατε τα μίτινγκ της δουλειάς σας αποκλειστικά μέσω zoom, φορώντας πουκάμισο κι από κάτω σωβρακοκυλωτα (sic) . Άλλοι μπορεί να είχατε περισσότερο χρόνο να ασχοληθείτε με τη μαγειρική, τη γιόγκα ή το καθάρισμα του σπιτιού. Μπορεί να βρήκατε επιτέλους τον χρόνο να διαβάσετε κάποια από τα βιβλία που μάζευαν σκόνη στα ράφια της βιβλιοθήκης σας. Ή να είδατε κάποιες από τις ταινίες που όταν σας ρωτούσαν, πάντα λέγατε ψέματα ότι έχετε δει. Μπορεί να βαλθήκατε να μάθετε να κάνετε σπαγκάτο (εγώ). Κάποιοι αποφαφίσατε να αλλάξετε τελείως καριέρα. Άλλοι γραφτήκατε σε σεμινάρια. Άλλοι μάθατε πορτογαλικά κι άλλοι χορούς στο Tiktok. Μπορεί να βρήκατε τον Θεό, να χάσατε τον Θεό, να βρήκατε τον εαυτό σας και να τον χάσατε κι αυτόν.

@jacobtheopower #fyp #covid #lockdown #2020 #tb ♬ Where Is My Mind? – The Blue Notes

Σίγουρα, το να πρέπει να κλειστείς ξαφνικά στο σπίτι ήταν περίεργο και βαρετό, αλλά κοιτώντας πίσω, συνειδητοποιείς ότι κάποια πράγματα ήταν… κάπως ωραία.

Για αυτό και 3 χρόνια μετά είναι φυσιολογικό να νιώθουμε μερικοί ένα περίεργο αίσθημα νοσταλγίας. Μπορεί να σου λείπει η ξεκούραση, η ιδέα ότι ο κόσμος έχει σταματήσει επ’αόριστον και δε χρειάζεται να κάνεις «τίποτα» παρά μόνο να επιβιώσεις. Φυσικά, μιλάμε για μια τρομακτική περίοδο, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, πανικό και κακοπληρωμένους γιατρούς και νοσηλευτές να καλούνται να στηρίξουν ένα σύστημα που ποτέ δεν τους στήριξε. Μιλάμε για μια περίοδο όπου κάποιοι χάσαμε τις δουλειές μας κι άλλοι έπρεπε να τα βγάλουμε πέρα πολύ δύσκολα.

Και τότε γιατί να νοσταλγείς μια τέτοια εποχή; Ίσως γιατί επιλέγουμε να επικεντρωθούμε στα θετικά αυτής της περιόδου, τώρα που έχουμε επιστρέψει σε κάποια (;) «κανονικότητα» κι έχουμε απομακρυνθεί αρκετά από το πρώτο lockdown. Στο TikTok, τα βίντεο για τη νοσταλγία της καραντίνας επικεντρώνονται στην απλότητα της ζωής στην απομόνωση – να ξυπνάς, να κάθεσαι στον καναπέ, να βλέπεις Tigert King, The Circle και Love is Blind. Να επιχειρείς να φτιάξεις banana bread (μα τι μας είχε πιάσει;), να δοκιμάζεις να κάνεις διαλογισμό για πρώτη φορά, να βγαίνεις έξω για καμιά γρήγορη βόλτα και να περνάς τον χρόνο σου με τα αγαπημένα σου χόμπι (έστω αυτά που γίνονται σε εσωτερικούς χώρους).

@sadrapsforever Feeling very nostalgic rn 🥺😭😫 #foryou #foryoupage #fyp #fypsounds ♬ original sound – Aujonta

Το TikTok ήταν επίσης σημαντικό μέρος της καραντίνας. Η πλατφόρμα επέτρεψε σε νέους ανθρώπους από όλον τον κόσμο να συνδεθούν μεταξύ τους, να διασκεδάσουν και να ξεχαστούν για λίγο.

Θέλετε να ταξιδέψετε για λίγο πίσω στον Μάρτιο του 2020; Βάλτε το “Supalonely” και αμέσως θα μεταφερθείτε πίσω στις αργές, πιο απλές μέρες της πρώτης καραντίνας. Ίσως φτιάξω κι έναν dalgona coffee εδώ που τα λέμε. Ήταν καλή γυμναστική για τα μπράτσα, θυμάμαι.

Αν έχετε νιώσει κι εσείς αυτές τις περίεργες σκέψεις νοσταλγίας, να ξέρετε ότι είναι απολύτως φυσιολογικό. Ήταν μια εποχή που οι άνθρωποι ένιωθαν πιο συνδεδεμένοι από ποτέ μεταξύ τους και με τον εαυτό τους, ζώντας σε αυτό το περίεργο κλίμα φόβου, άγνοιας και αισιοδοξίας.